Από καιρό θέλω να ασχοληθώ με τα φαινόμενα Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ. Ο φόρτος εργασίας δεν μου επέτρεπε να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως.
Παρακολουθώ, εκ του μακρόθεν φυσικά, τις σπασμωδικές προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ - τα επιεικώς ατυχή σχόλια του Ανδρέα Λοβέρδου και άλλων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αναπομπή του νόμου για το Ασφαλιστικό στη Βουλή είναι ενδεικτικά - να δημιουργήσει αναχώματα στη διαρροή ψηφοφόρων του προς τοΣΥΡΙΖΑ. Όμως για τη διαρροή αυτή οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας. Όπως δεν ευθύνονται και τα εκδοτικά συγκροτήματα των Μπόμπολα - Λαμπράκη, που είναι αλήθεια ότι, στην προσπάθειά τους να «κοντύνουν» το Γιώργο Παπανδρέου πρόβαλαν υπέρμετρα και θετικά τους τελευταίους μήνες το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στο ΠΑΣΟΚ.Το οποίο στο διάστημα από τις εκλογές μέχρι την 11η Νοεμβρίου απέδειξε ότι οι υποψήφιοι ηγέτες του δεν εκπροσωπούσαν διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες και στρατηγικές - κάτι που είχε συμβεί με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο το 1996 - αλλά διαφορετικές ομάδες , τις οποίες χώριζε ένα και μόνο πράγμα: η διαχείριση της κομματικής εξουσίας.Και κατ' επέκταση, ότι δεν έχει πολιτικό προσανατολισμό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία.
Παρακολουθώ, εκ του μακρόθεν φυσικά, τις σπασμωδικές προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ - τα επιεικώς ατυχή σχόλια του Ανδρέα Λοβέρδου και άλλων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αναπομπή του νόμου για το Ασφαλιστικό στη Βουλή είναι ενδεικτικά - να δημιουργήσει αναχώματα στη διαρροή ψηφοφόρων του προς τοΣΥΡΙΖΑ. Όμως για τη διαρροή αυτή οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας. Όπως δεν ευθύνονται και τα εκδοτικά συγκροτήματα των Μπόμπολα - Λαμπράκη, που είναι αλήθεια ότι, στην προσπάθειά τους να «κοντύνουν» το Γιώργο Παπανδρέου πρόβαλαν υπέρμετρα και θετικά τους τελευταίους μήνες το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στο ΠΑΣΟΚ.Το οποίο στο διάστημα από τις εκλογές μέχρι την 11η Νοεμβρίου απέδειξε ότι οι υποψήφιοι ηγέτες του δεν εκπροσωπούσαν διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες και στρατηγικές - κάτι που είχε συμβεί με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο το 1996 - αλλά διαφορετικές ομάδες , τις οποίες χώριζε ένα και μόνο πράγμα: η διαχείριση της κομματικής εξουσίας.Και κατ' επέκταση, ότι δεν έχει πολιτικό προσανατολισμό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία.
Αυτό το πολιτικό κενό έρχεται να καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το νεανικό προφίλ του Αλέξη Τσίπρα, κάνει θραύση στους ψηφοφόρους 18 - 35 ετών. Αυτούς που αποκαλούμε γενιά των €700. Που πέρασαν τα μαθητικά τους χρόνια τρέχοντας από φροντιστήριο σε φροντιστήριο για να καλύψουν τις ανασφάλειες και και ματαιώσεις των γονέων τους, της δικιάς μας γενιάς. Που ακριβώς επειδή έτρεχαν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο, δεν είχαν χρόνο να σκεφτούν γι' αυτό και δεν έμαθαν να σκέφτονται. έμαθαν όμως να παπαγαλίζουν. Μπήκαν στο Πανεπιστήμιο έχοντας αποστηθίσει βιβλία ολόκληρα και το τέλειωσαν αποστηθίζοντας τα πανεπιστημιακά συγγράμματα. Ποτέ τους δεν έμαθαν να σκέφτονται από μόνοι τους, ποτέ τους δε δημιούργησαν, ποτέ τους δεν αμφισβήτησαν. Κατέβηκαν με τις ελληνικές σημαίες επ' ώμου στα συλλαλητήρια κατά των «Γυφτοσκοπιανών» το 1992, χειροκρότησαν τον κύριο Παρασκευαΐδη επειδή τους έλεγε ανέκδοτα και «τους πήγαινε», ψήφισαν μαζικά Καραμανλή το 2004 επειδή τους υποσχέθηκε ότι θα τους διορίσει μαζικά στο Δημόσιο χωρίς να περάσουν από τους διαγωνισμούς του «τρισκατάρατου» ΑΣΕΠ. Και τώρα είναι οργισμένοι σαν τις παλλακίδες που ο παντρεμένος γκόμενος τους υπόσχονταν επί χρόνια ότι «μόλις στρώσουν τα πράγματα θα χωρίσει και θα τις παντρευτεί».
Ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα των συνεργατών του είναι οι ιδανικοί ηγέτες για αυτή τη γενιά. Είναι νέοι, διψασμένοι για εξουσία και αδίστακτοι. Κινούνται μέσα σε αυτή την κοινωνική ομάδα σαν το ψάρι μέσα στο νερό. Γνωρίζουν καλά τις απογοητεύσεις της και ξέρουν να της χαϊδεύουν τ' αυτιά. Ο πολιτικός τους λόγος, εσκεμμένα ασαφής, θυμίζει εκείνον του Ανδρέα Παπανδρέου στη δεκαετία του '70. Μιλούν για σοσιαλισμό αλλά δεν κάνουν τον κόπο να προσδιορίσουν τι εννοούν, από φόβο μην τυχόν και τρομάξουν τη φοβική και συντηρητική ομάδα ψηφοφόρων που τους έχει εκτοξεύσει από το 5% στο 17%. Αφήνουν αντιθέτως αν υπονοηθεί ότι σοσιαλισμός σημαίνει «όλα στο Κράτος», κλείνοντας το μάτι και στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, προς το οποίο πολλαπλασιάζουν τις εκκλήσεις ενότητας, γνωρίζοντας εκ του ασφαλούς ότι θα τις απορρίψει. Παρουσιάζουν το ΠΑΣΟΚ ως προσωποποίηση του απόλυτου κακού, για να μπορούν να αλιεύουν απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ.
Θα πετύχουν άραγε το στόχο τους; Πιθανόν ναι, αυτό όμως δεν είναι βέβαιο. Το σίγουρο είναι ότι οι δημοσκοπήσεις θα τους ευνοούν τουλάχιστον μέχρι τις Ευρωεκλογές του 2009. Αν στο μεταξύ το ΠΑΣΟΚ έχει κατορθώσει να διατυπώσει μια συνεκτική σοσιαλδημοκρατική πολιτική, που θα προτείνει ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα της φτωχολογιάς μέσα από ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας, θα εγγυάται αξιοπρεπή δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, αξιοπρεπή δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους και θα έχει φρέσκες ιδέες για την αντιμετώπιση της ανεργίας, τότε η τάση μετά τις Ευρωεκλογές θα αντιστραφεί υπέρ του ΠΑΣΟΚ.
Τολμώ αυτή την πρόβλεψη διότι είμαι βέβαιος ότι οι Ευρωεκλογές θα αναδείξουν ένα πολιτικό σκηνικό, στο οποίο η αυτοδυναμία θα είναι πρακτικά αδύνατη. Με την προϋπόθεση ότι το ΠΑΣΟΚ, χάρη στις πρωτοβουλίες του θα έχει καταφέρει να παραμείνει δεύτερη πολιτική δύναμη, θα τεθεί εκ των πραγμάτων το ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών, για τη συγκρότηση σταθερής κυβέρνησης στις βουλευτικές εκλογές, όποτε αυτές λάβουν χώρα. Στην περίπτωση αυτή, η αντι-ΠΑΣΟΚ ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ θα αποβεί σε βάρος του, όπως ακριβώς τώρα το ΚΚΕ πληρώνει την αντι-ΣΥΝ εμμονή του. Η ρητορεία αυτή, είτε θα υποχρεώσει το ΣΥΡΙΖΑ σε στροφή που δύσκολα θα του τη συγχωρήσουν οι εκλογείς του, είτε θα τον υποχρεώσει σε μια αντι-ΠΑΣΟΚ εμμονή, που θα στραφεί σε βάρος του, καθώς μεγάλο μέρος των εκλογέων του θέλουν μια ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
Αν αντιθέτως το ΠΑΣΟΚ συνεχίσει να συμπεριφέρεται όπως η Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις της περιόδου 1974 - 1977 - και δυστυχώς η συμφωνία που βιάστηκε να κλείσει η ΠΑΣΚΕ με τον ΣΕΒ για τη συλλογική σύμβαση εργασίας, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στις «απρέπειες» του ΣΥΡΙΖΑ με κάνουν να φοβάμαι ότι θα συνεχίσει -, τότε αφ' ενός θα δικαιολογήσει τη ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στα μάτια του εκλογικού σώματος, αφ' ετέρου θα καταδικαστεί σε μια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, σε ρόλο κομπάρσου. Το σενάριο αυτό είναι το χειρότερο δυνατό. Γιατί θα βάλει τις βάσεις για την αυτοδυναμία, λίγα μόλις χρόνια αργότερα, του Αλέξη Τσίπρα., ο οποίος θα συμπεριφερθεί ως νέος Ανδρέας Παπανδρέου. Κι επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα, το ενδεχόμενο αυτό μόνο ελπιδοφόρο δεν είναι.
Γιάννης Χρ.
Ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα των συνεργατών του είναι οι ιδανικοί ηγέτες για αυτή τη γενιά. Είναι νέοι, διψασμένοι για εξουσία και αδίστακτοι. Κινούνται μέσα σε αυτή την κοινωνική ομάδα σαν το ψάρι μέσα στο νερό. Γνωρίζουν καλά τις απογοητεύσεις της και ξέρουν να της χαϊδεύουν τ' αυτιά. Ο πολιτικός τους λόγος, εσκεμμένα ασαφής, θυμίζει εκείνον του Ανδρέα Παπανδρέου στη δεκαετία του '70. Μιλούν για σοσιαλισμό αλλά δεν κάνουν τον κόπο να προσδιορίσουν τι εννοούν, από φόβο μην τυχόν και τρομάξουν τη φοβική και συντηρητική ομάδα ψηφοφόρων που τους έχει εκτοξεύσει από το 5% στο 17%. Αφήνουν αντιθέτως αν υπονοηθεί ότι σοσιαλισμός σημαίνει «όλα στο Κράτος», κλείνοντας το μάτι και στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, προς το οποίο πολλαπλασιάζουν τις εκκλήσεις ενότητας, γνωρίζοντας εκ του ασφαλούς ότι θα τις απορρίψει. Παρουσιάζουν το ΠΑΣΟΚ ως προσωποποίηση του απόλυτου κακού, για να μπορούν να αλιεύουν απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ.
Θα πετύχουν άραγε το στόχο τους; Πιθανόν ναι, αυτό όμως δεν είναι βέβαιο. Το σίγουρο είναι ότι οι δημοσκοπήσεις θα τους ευνοούν τουλάχιστον μέχρι τις Ευρωεκλογές του 2009. Αν στο μεταξύ το ΠΑΣΟΚ έχει κατορθώσει να διατυπώσει μια συνεκτική σοσιαλδημοκρατική πολιτική, που θα προτείνει ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα της φτωχολογιάς μέσα από ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας, θα εγγυάται αξιοπρεπή δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, αξιοπρεπή δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους και θα έχει φρέσκες ιδέες για την αντιμετώπιση της ανεργίας, τότε η τάση μετά τις Ευρωεκλογές θα αντιστραφεί υπέρ του ΠΑΣΟΚ.
Τολμώ αυτή την πρόβλεψη διότι είμαι βέβαιος ότι οι Ευρωεκλογές θα αναδείξουν ένα πολιτικό σκηνικό, στο οποίο η αυτοδυναμία θα είναι πρακτικά αδύνατη. Με την προϋπόθεση ότι το ΠΑΣΟΚ, χάρη στις πρωτοβουλίες του θα έχει καταφέρει να παραμείνει δεύτερη πολιτική δύναμη, θα τεθεί εκ των πραγμάτων το ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών, για τη συγκρότηση σταθερής κυβέρνησης στις βουλευτικές εκλογές, όποτε αυτές λάβουν χώρα. Στην περίπτωση αυτή, η αντι-ΠΑΣΟΚ ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ θα αποβεί σε βάρος του, όπως ακριβώς τώρα το ΚΚΕ πληρώνει την αντι-ΣΥΝ εμμονή του. Η ρητορεία αυτή, είτε θα υποχρεώσει το ΣΥΡΙΖΑ σε στροφή που δύσκολα θα του τη συγχωρήσουν οι εκλογείς του, είτε θα τον υποχρεώσει σε μια αντι-ΠΑΣΟΚ εμμονή, που θα στραφεί σε βάρος του, καθώς μεγάλο μέρος των εκλογέων του θέλουν μια ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
Αν αντιθέτως το ΠΑΣΟΚ συνεχίσει να συμπεριφέρεται όπως η Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις της περιόδου 1974 - 1977 - και δυστυχώς η συμφωνία που βιάστηκε να κλείσει η ΠΑΣΚΕ με τον ΣΕΒ για τη συλλογική σύμβαση εργασίας, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στις «απρέπειες» του ΣΥΡΙΖΑ με κάνουν να φοβάμαι ότι θα συνεχίσει -, τότε αφ' ενός θα δικαιολογήσει τη ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στα μάτια του εκλογικού σώματος, αφ' ετέρου θα καταδικαστεί σε μια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, σε ρόλο κομπάρσου. Το σενάριο αυτό είναι το χειρότερο δυνατό. Γιατί θα βάλει τις βάσεις για την αυτοδυναμία, λίγα μόλις χρόνια αργότερα, του Αλέξη Τσίπρα., ο οποίος θα συμπεριφερθεί ως νέος Ανδρέας Παπανδρέου. Κι επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα, το ενδεχόμενο αυτό μόνο ελπιδοφόρο δεν είναι.
Γιάννης Χρ.
7 σχόλια:
Διάβασα με προσοχή το άρθρο σου. Θα με προβλημάτιζε πριν μια εβδομάδα.
Αλλά τώρα διαισθάνομαι ότι το κλίμα αλλάζει, υπερ του Παπανδρέου. Οι λόγοι;
1) Ανανέωση προσώπων, με κορυφαία την επιλογή του Ραγγούση.
2) Ενότητα: η εικόνα στη Βουλή ήταν θετική με τον Βενιζέλο να μην διαφοροποιείται αλλά να υπηρετεί τη συνολική στρατηγική.
3) Δράση: Συγκέντρωση στο Σύνταγμα, Κιλελέρ, πρόταση μομφής, πρωτοβουλία για το Σκοπιανό. Μέσα σε μια βδομάδα!
4) Ειλικρινή στάση ππος τον ΣΥΝ: η άμεση αποδοχή της πρότασης για το δημοψήφισμα παρόλο τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί "ουρά".
Πρόσθεσε και την αλλαγή της στάσης του ΔΟΛ προς τον ΣΥΡΙΖΑ (δυστυχώ η κοινή γνώμη ακόμη πιστεύει τα συγκροτήματα) και θα καταλάβεις γιατί θεωρώ ότι το κλίμα αλλάζει.
Απομένει να δούμε και τις πρώτες δημοσκοπήσεις για να δούμε ποιος έχει δίκιο.
Θεωρώ υπερβολικά τα όσα αναφέρεις για το μέλλον του Τσίπρα.
Ένα ΠΑΣΟΚ στυλ Ε.Κ.Ν.Δ. του '77, απλά θα διατηρήσει για πολλά χρόνια στην εξουσία τη ΝΔ, η οποία συν το χρόνο παγιώνει την παρουσία της στην εξουσία με τον γνωστό, παλιό, καλό τρόπο της ΕΡΕ.
Αλλά μάλλον θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί και για ένα άλλο λόγο:
Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος...
Κ.Λ.
(Όσον αφορά το σχόλιο του γιώργου ασημ. καλό θα είναι να περιμένουμε κι άλλο, για να δούμε αν φέρνει καρπούς η νέα προσπάθεια Παπανδρέου. Η επιλογή Ραγκούση είναι θαυμάσια. Να δούμε...)
@ανώνυμος: δίκιο έχεις, αλλά προτιμώ να τα λέω νωρίς. Έχει μεγαλύτερη πλάκα έτι όταν πεφτείς μέσα;)
Προς Γιώργο Ασημακόπουλο:
Δε σου κρύβω ότι κι εμένα με ικανοποίησαν οι αλλαγές που έγιναν στα πρόσωπα.Το θέμα όμως δεν είναι οι βιολιτζήδες, ο σκοπός είναι. Κοντολογής αυτό που λείπει από το ΠΑΣΟΚ είναι πρωτίστως η πολιτική στρατηγική. Κι εκεί τα πράγματα είναι τοπίο στην ομίχλη. ενδεικτική αυτού που λέω είναι η συμφωνία της ΓΣΕΕ - στην ουσία ΠΑΣΚΕ - με τον ΣΕΒ. Τη στιγμή που το δικό της ίδρυμα ερευνών κάνει μελέτη που καταδεικνύει αύξηση του κόστους ζωής των χαμηλών εισοδημάτων κατα €50 μηνιαίως σε ένα χρόνο, υπογράφει συμφωνία για αυξήσεις €25 μηνιαίως στο βασικό μισθό. Και χωρίς καν να το παλέψει. Οι αλλαγές που έγιναν σε πρόσωπα έπρεπε να είχαν γίνει πριν από τέσσερα χρόνια.
Η ξαφνική αλλαγή στάσης του ΔΟΛ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ με προβληματίζει. Υποθέτω ότι ήρθε η ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να καταβάλει με τοκογλυφικό επιτόκιο το τίμημα της στήριξης των τελευταίων μηνών. Και επειδή δεν γνωρίζουν στο ΔΟΛ αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να αποπληρώσει το χρέος του, πιέζουν όπως όλοι οι τοκογλύφοι. Έχω κι ένα άλλο προβληματισμό; μήπως ο Γιώργος Παπανδρέου τελικά τπέκε στις επιταγές του συγκροτήματος; Θα δείξει..
Προς Κ.Λ.
Κι εγώ θα ήθελα να είναι υπερβολικά αυτά που γράφω. Υπάρχουν όμως κάποιες λεπτομέρειες που με τρομάζουν: Όπως για παράδειγμα ότι το αίτημα που έθετε - ορθώς - ο ΣΥΡΙΖΑ για χωρισμό Εκκλησίας - Κράτους, μεταβλήθηκαν ξαφνικά σε «αίτηση συγνώμης» του Αλαβάνου προς τον Παρασκευαΐδη και σε εκκλήσεις του Αλέξη Τσίπρα, ευθύς μετά την εκλογή Ιερώνυμου, προς την Εκκλησία να δώσει το παρών στους κοινωνικούς αγώνες. Όπως επίσης ο γάμος δυο ομοφυλλόφιλων γυναικών που επρόκειτο να τελέσει ο ΣΥΡΙΖΙΚΟΣ Δήμαρχος Καισαριανής Τζιόκας, υπό την ενθάρρυνση του Χατζηγάκη. Κι ως δια μαγείας ο Τζιόκας εφηύρε νομικά κωλύματα, που κατά το Χατζηγάκη δεν υπάρχουν. Μακάρι να είμαι υπερβολικός κι ο ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα που, με τις φρέσκες ιδέες του, θα τροφοδοτεί με ιδέες τη Σοσιαλδημοκρατία. Όπως επί 40 χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου γινόταν στην Ευρώπη.Αλλά φοβούμαι ότι πρόκειται για όνειρα θερινής νυκτός. Ό,τι κι αν είναι να συμβεί πάντως, θα δείξει από τις Ευρωεκλογές και μετά.
Για άλλη μια φορά εμφανίζεται στο blog μια σημαντική ομοφωνία Όλοι, (όσοι σχολίασαν)
συμφωνούν με τις επιλογές Γιώργου σχετικά με τις επιλογές προσώπων που έγιναν στο
τελευταίο Συνέδριο του κόμματος. Καταγράφω τις διαφωνίες μου.
1. Είναι γνωστό ότι για να ανέβεις στην ιεραρχία ενός μηχανισμού, είτε πρόκειται για επι- χείρηση είτε για πολιτικό οργανισμό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ανταποκριθείς με
επιτυχία στους ρόλους τους οποίους σου αναθέτουν.Στις περιπτώσεις δε , όπου η θέση
για την οποία θα κριθούν πρόσωπα είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί και δύσκολη , όπως η θέση
του Γραμματέα του Πασοκ, τα κριτήρια προφανώς γίνονται αυστηρότερα .Προσωπικά
λοιπόν πιστεύω ότι επειδή ο συμπαθής κατά τα λοιπά Ραγκούσης ήταν μετριότατος στο
ρόλο του Υπεύθυνου για την ενημέρωση αφ΄ενός , αφ΄εταίρου απετέλεσε μέλος της ηγε-
τικής ομάδας του Πασοκ που οδήγησε το κόμμα από το 40% στο 25% δεν πληροί τα κρι-
τήρια επιλογής Γραμματέα . Φοβάμαι ότι προήχθη για την υψηλότερη θέση του κόμματος
ένα στέλεχος με μέτρια (επιεικώς) παρουσία στα πολιτικά πράγματα με κριτήριο την
εικόνα του δίπλα σε αυτήν του κ. Τσίπρα.
2. Είναι αλήθεια σεμνό και ταπεινό να αποκλείονται όλοι όσοι διετέλεσαν μέλη Υπουργικών
θέσεων και να παραμένει επικεφαλής του νέου (αντιεξουσιαστικού) οργάνου εκείνος ο οποίος διετέλεσε περισσότερο χρόνο απ΄όλους Υπουργός ?? Εκπέμπουμε άραγε το
σωστό μήνυμα στην κοινωνία ??
Παρά τις γκρίνια μου,μόνιμη τώρα τελευταία, ελπίζω σε καλλίτερες μέρες για το Πασοκ , εύχομαι να έχω κάνει λάθος στις εκτιμήσεις μου και να αποδειχθεί ότι ο Ραγγούσης είναι
η άριστη επιλογή για το κόμμα.
Προς απιφ.
Αγαπητέ φίλε νομίζω ότι τον αδικείς το Ραγκούση. Κι αυτό το λέω με τη γνώση ενός επαγγελματία της επικοινωνίας. Πιστεύω ότι ο Ραγκούσης δεν μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο. Για να είναι επιτυχής η επικοινωνιακή πολιτική πρέπει πρωτίστως να υπάρχει πολιτική. το ΠΑΣΟΚ πολιτική δε διαθέτει. δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα την κατάσταση από το Ραγκούση.
Από τη νέα του θέση θα κριθεί, και δεν έχει ούτε δευτερόπλεπτο για χάσιμο, για την ικανότητά του να παραγάγει πολιτκή. Και να συγκροτήσει κόμμα
Γιάννης Χρ.
Υπονοείς ότι ο Παπανδρέου υποχώρησε έναντι του ΔΟΛ; Προβλέπω τις επόμενες μέρες ο ΔΟΛ να περνάει το μήνυμα ότι το ΠΑΣΟΚ είναι που τραβάει, παρά την παρουσία του Γιώργου. Εδώ είμαστε...
Με την συλλογική σύμβαση ο ΣΥΡΙΖΑ τι ακριβώς έκανε; Ό,τι κάνει όλα αυτά τα χρόνια: καταψηφίζει σταθερά. Αυτό δηλαδή είναι κέρδος για τον εργαζόμενο;
Το ΠΑΣΟΚ δεν *είχε* πολιτικ΄στρατηγική. Τώρα πια έχει. Έχει ο καιρός γυρίσματα...
Δημοσίευση σχολίου