Έτσι πέρασε ασχολίαστη μια άλλη αποστροφή του λόγου του, πολύ πιο σημαντική κατά τη γνώμη μου, σε ό,τι αφορά στις διεργασίες που είναι σε εξέλιξη σήμερα στο ΣΥΝ. Ήταν εκείνη στην οποία ανέφερε ότι «έβαλε βύσμα στο Στρατό». Δε θα σταθώ στην παντελή απουσία κάθε κριτικής απέναντι στο Στρατό ως μηχανισμό αναπαραγωγής της πιο αντιδραστικής συντηρητικής ιδεολογίας.
Προέρχομαι όμως από μια οικογένεια για την οποία Αριστερός σήμαινε και σημαίνει να έχεις τη θέληση και το πείσμα να μετακινήσεις και βουνά ακόμη. Να γκρεμίζεις τα τείχη που ορθώνονται τριγύρω σου ακόμα κι αν το μοναδικό σου εργαλείο είναι οι κουτουλιές, γιατί τα χέρια σου είναι δεμένα. Τέτοιος Αριστερός ήθελα να είμαι στα 25 χρόνια που πέρασα στην Αριστερά, κι όταν πείστηκα πως δε μπορούσα πια να προσπαθήσω τέτοιες αποκοτιές αποσύρθηκα. Από σεβασμό σε αυτό που θεωρούσα Αριστερά, δε μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να γίνει γιαλαντζί Αριστερός.
Τα τελευταία 10 χρόνια ψήφισα τους συνδυασμούς του ΣΥΝ σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Όχι γιατί πίστευα ότι το κόμμα αυτό ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές περί Αριστεράς που περιέγραψα πιο πάνω. Ούτε γιατί συμφωνούσα με τις πολιτικές του θέσεις. Αλλά γιατί το κόμμα αυτό, στήριζε αταλάντευτα, έστω και αν η υποστήριξη αυτή εκφράζονταν μονάχα με μια χλιαρή έκφραση συμπαράστασης, τις οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους μετανάστες, τις εθνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές μειονότητες και διεκδικούσε το χωρισμό Εκκλησίας - Κράτους. Με δυο λόγια ήταν το μοναδικό κόμμα που διεκδικούσε όλα αυτά που θεωρούνται αυτονόητα σε μια ώριμη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Όμως στους τελευταίους μήνες κάποια πράγματα, ανεπαισθήτως αλλά σαφώς, αλλάζουν.
- Πριν μερικούς μήνες, χωρίς να συντρέχει ιδιαίτερος πολιτικός λόγος, ο τότε Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέκος Αλαβάνος επισκέφθηκε στο σπίτι του τον ετοιμοθάνατο, Αρχιεπίσκοπο τότε, κύριο Παρασκευαΐδη. Για τη συνάντηση αυτή η Αρχιεπισκοπή έβγαλε δελτίο τύπου, στο οποίο ανέφερε ότι «ο Πρόεδρος του ΣΥΝ ζήτησε συγνώμη από τον Αρχιεπίσκοπο». Συγνώμη γιατί; Δε διευκρίνιζαν, άφηναν όμως να ενοηθεί ότι η αίτηση συγνώμης αφορούσε τη στάση του ΣΥΝ για τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας. Το θέμα έπαιξε σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και σε όλες τις εφημερίδες πλην της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, που προφανώς θέλησε να προστατέψει το ΣΥΝ. Ο ΣΥΝ, που μας φλόμωσε στα δελτία τύπου για τα κουραμπιεδάκια της Αλέκας Παπαρήγα, δε θεώρησε σκόπιμο να αντιδράσει. Γιατί άραγε;
- Η εκλογή στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο ενός προοδευτικού, με την έννοια ότι απεχθάνεται τα κηρύγματα μίσους του προκατόχου του, δικαίως χαιρετίσθηκε και από το ΣΥΝ. Όμως στην ανακοίνωση του κόμματος δεν υπήρχε λέξη για το χωρισμό Κράτους - Εκκλησίας. Γιατί;
- Όταν ανακοινώθηκε το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης το ΟΛΚΕ ανακοίνωσε τον «επικείμενο πολιτικό γάμο δυο γυναικών στο Δημαρχείο Καισαριανής». Το θέμα προκαλεί το ενδιαφέρον των τηλεοπτικών καναλιών. Έγκριτοι νομικοί δηλώνουν ότι δεν προκύπτει από το νόμο κώλυμμα για την τέλεση του πολιτικού γάμου. Και ξαφνικά το θέμα παγώνει. Κι από το Indymedia διαβάσαμε την ανακοίνωση του ΟΛΚΕ με την οποία ξέχεζε το ΣΥΝ, για την άρνηση των Δημάρχων μελών του κόμματος, να τελέσουν τον πολιτικό γάμο. Γιατί;
Έχω γράψει και σε προηγούμενο σημείωμά μου ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει όλα τα προσόντα να γίνει Πρωθυπουργός. Έχει πολιτικό αισθητήριο, ξέρει να χαϊδεύει αυτιά, είναι αδίστακτος και, το σημαντικότερο, νέος. το μόνο του εμπόδιο στην πρωθυπουργία είναι η παρουσία στην πολιτική σκηνή του Γιώργου Παπανδρέου, που όμως είναι 23 ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερός του. Μόλις αυτός αποσυρθεί, θα έρθει η ώρα του Αλέξη Τσίπρα. Όχι όμως ως ηγέτη μιας Αριστεράς που θέλει να φέρει νέα πνοή στη χώρα, ούτε καν ως ηγέτη μιας Σοσιαλδημοκρατίας που φιλοδοξεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα. αλλά ως κακέκτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωστάκη Καραμανλή.
Γιάννης Χρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου