Κι ύστερα μου μιλάς για Siemens...

Οι φράουλες που τρώμε είναι ποτισμένες - κυριολεκτικά - με τον ιδρώτα και το αίμα των κολασμένων της γης, των μεταναστών που για να φάνε ένα ξεροκόμματο και να στείλουν δυο δεκάρες στην πολυμελή οικογένεια που τους περιμένει δουλεύουν από ανατολή σε δύση, χωρίς ασφάλιση για €20 ημερησίως και ζουν σε κάτι αχούρια για τα οποία, πληρώνουν €3 ενοίκιο, το οποίο ο κτηματίας εισπράττει κάθε μέρα, αλλά τους πληρώνει όποτε αυτός ευαρεστείται. αν τους πληρώσει και δεν καλέσει την Αστυνομία να τους απελάσει απλήρωτους «επειδή δεν είχαν άδεια εργασίας».
Κι όταν της γης οι κολασμένοι εξεγείρονται και διεκδικούν το ελάχιστο της αξιοπρέπειας, το βασικό μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη, οι καλοταϊσμένοι ακαμάτηδες κτηματίες - πρώτη φορά στη ζωή μου είδα «γεωργούς» με τόσο παχουλά και μαλακά χέρια - εξανέστησαν. Έστειλαν τους ένοπλους μπράβους τους να «συνετίσουν τους σκυλάραπες» και βγήκαν στα κανάλια διαρηγνύοντας τα ιμάτιά τους: «δε μπορούμε να πληρώσουμε τόσα πολλά χρήματα».
Σωστά, πού να τα βρουν, αφού κάθε βράδυ τα ακουμπάνε στο μπαρ, στο δουλέμπορο των Ρωσίδων, των Ουκρανίδων, των Μολδαυών και άλλων γυναικών, που έφτασαν ως εδώ αναζητώντας κι αυτές ένα ξεροκόμματο.
2.000 νέοι από το Νομό Άρτας κατέβαλαν σε ιδιωτικό ΤΕΕ το ποσό των € 15.000 ο καθένας, για να πάρουν πλαστά πτυχεία σε παραϊατρικές και νοσηλευτικές ειδικότητες. τα πτυχία αυτά τα χρησιμοποίησαν για να διοριστούν στο Δημόσιο.
Ας σταθούμε λίγο σε αυτό το περιστατικό. 2.000 νέοι, ηλικίας σήμερα 22 - 30 ετών, από ένα νομό με 70.000 κατοίκους όλους κι όλους, έσκασαν το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των €15.000 για να πάρουν πλαστά πτυχία. Το 25 - 40% των ανθρώπων 22 - 30 ετών που ζουν στο Νομό Άρτας έχουν μοναδική τους αξία τη λαμογιά. Θα μπορούσαν να είχαν φοιτήσει, καταβάλλοντας πολύ χαμηλότερα δίδακτρα, να έχουν φοιτήσει σε αυτό το ΤΕΕ - αν βεβαίως ήταν υπαρκτό και δεν ήταν εντελώς μαϊμού, αλλά και σ' αυτή την περίπτωση θα μπορούσαν να έχουν φοιτήσει σε κάποιο άλλο ΤΕΕ, ιδιωτικό ή δημόσιο που δε θα ήταν μαϊμού - να έχουν αποκτήσει όσες γνώσεις απαιτούνται για να ασκήσουν το επάγγελμά τους και να διεκδικήσουν τις θέσεις που τελικά πήραν στο Δημόσιο. Αρνήθηκαν να υποβληθούν στον κόπο που προϋποθέτει η οποιαδήποτε μάθηση.Δεν έδωσαν δεκάρα τσακιστή για το ότι, ασκώντας ένα επάγγελμα χωρίς καμιά από τις ουσιαστικές γνώσεις που απαιτούνται, παίζουν με την υγεία συμπολιτών τους. Δε μπορώ να πιστέψω ότι - γιατί κάποιοι θα το ισχυριστούν κι αυτό, - το έκαναν για να ξεφύγουν από την ανεργία. Με τόσα χρήματα μπορούσαν να στήσουν δικές τους επιχειρήσεις. μικρές, αλλά βιώσιμες.
Δείγματα μιας κοινωνίας νεόπλουτης, ξετσίπωτα εγωιστικής, παχύδερμης, παρακμιακής. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πλειοψηφία. Στα αυτιά τους, και μόνη η αναφορά των ανθρωπιστικών αξιών του σοσιαλιστικού κινήματος ηχεί σας ύβρις. Οι αξιοπρεπείς άνθρωποι, με όρια, αυτοσεβασμό, προσωπικές αξίες και κοινωνικά οράματα τουε τρομάζουν. γι αυτό τους χλευάζουν. Το κείμενο της κυρίας Δαμαινίδου που φιλοξενήσαμε τις προάλλες είναι μικρό μόνο δείγμα αυτής της συσσωρευμένης χυδαιότητας.
Δεν είμαστε μέρος του κόσμου τους. Όχι γιατί δε μπορούμε. Ο καθένας μπορεί. Αλλά γιατί δε θέλουμε. Και οι άνθρωποι αυτοί είναι εχθροί μας. Άλλους πρέπει να πείσουμε. Αυτούς που υποτάσσονται στη χυδαιότητα, γιατί νομίζουν πως είναι μόνοι.
Μπροστά σε όλη αυτή τη συσσωρευμένη χυδαιότητα, η κάθε Siemens, με αφήνει παγερά αδιάφορο. Όχι γιατί τα όσα καταγγέλλονται δεν είναι τρομερά. Αλλά γιατί αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι μικρομεσαίοι παχύδερμοι, δε θα έκανε πάρτι η κάθε Siemens. Γιατί, σε αντίθεση με περιπτώσεις, άλλων χωρών, οι μίζες της Siemens.μοιράστηκαν σε στρατιές ανθρώπων σαν αυτούς που περιγράφω παραπάνω.

Γιάννης Χρ