Ο ΟΜΦΑΛΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ Η ΚΩΛΟΤΡΥΠΙΔΑ

Οι Βαλκάνιοι συνηθίζουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε ο ομφαλός της γης. Είτε έχοντας χτίσει εθνικές ιδεολογίες πάνω στα ερείπια σημαντικών πολιτισμών του παρελθόντος - του αρχαιοελληνικού εμείς, της σλαβόφωνης ορθοδοξίας οι Βούλγαροι - είτε βασιζόμενοι στην περιστασιακοί υποστήριξη κάποιας υπερδύναμης, πιστεύουμε ακράδαντα ότι είμαστε ο περιούσιοι λαοί του Θεού - ο καθένας για λογαριασμό του φυσικά - και μεγάλη χάρη κάνουμε σε όλους τους άλλους που τους απευθύνουμε το λόγο.
Κι ύστερα έρχεται η σκληρή πραγματικότητα, που μας θυμίζει αυτό που πραγματικά είμαστε: η κωλοτρυπίδα της γης.
Πρώτοι το διαπίστωσαν οι Βούλγαροι. Μετά από τις τραυματικές εμεπειρίες των δυο Βαλκανικών και των δυο Παγκόσμιων Πολέμων, αφομοίωσαν τη σκληρή πραγματικότητα και κάθισαν στ' αυγά τους. Προς το παρόν τουλάχιστον και για μερικές δεκαετίες ακόμα σίγουρα.
Ύστερα ήρθε η σειρά μας. Πόλεμος του 1897, Μικρασιατική Καταστροφή, Κύπρος 1974, αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από 120 και πλέον χώρες με το συνταγματικό της όνομα, αλλά μυαλό δε βάζουμε. Όλοι μας φταίνε, όλοι μας χρωστάνε.
Από κοντά μας κι οι Σέρβοι. Για δεκαετίες ήταν πρώτοι μεταξύ ίσων και εμπνευστές μιας παγκοσμίως σεβαστής Γιουγκοσλαβίας με 22 εκατομμύρια κατοίκους. Σε δέκα χρόνια κατόρθωσαν να γίνουν μια παγκοσμίως ανυπόληπτη, ταπεινωμένη και περιθωριοποιημένη Σερβία, με κάτι λιγότερο από 7 εκατομμύρια κατοίκους. Κι αυτοί δεν προτίθενται προς το παρόν να αντιμετωπίσουν τη σκληρή ποραγματικότητα.
Χθες ήρθε η σειρά των Μακεδόνων να κάνουν την ίδια διαπίστωση. Εμφανίστηκαν στο Βουκουρέστι με 100μελή αντιπροσωπεία για να γιορτάσουν την τελιωτική τους νίκη επί της Ελλάδας. Ισχυροί από τη διεθνή ανυποληψία των ελληνικών θέσεων περί ονόματος και από την υποστήριξη των Αμερικανών, θεωρούσαν την παρτίδα τελειωμένη. Πλην φευ, πλήρωσαν το τίμημα της αλαζονείας των προστατών τους, των Αμερικανών. Οι σημαντικότερες ευρωπαϊκές χώρες τους γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη. Όχι βεβαίως διότι πείστηκαν από τα ελληνικά επιχειρήματα. Απλώς διότι έπρεπε να κόψουν τα φτερά των Αμερικανών.
Θα ήθελα να ελπίζω ότι οι Μακεδόνες θα επιδείξουν τη σύνεση των Βουλγάρων, όμως δε θα συμβεί αυτό. Προχθές απέκτησαν αυτό που 90 χρόνια τώρα αποζητούν: την επιβεβαίωση ότι περιβάλλονται από εχθρούς, απαραίτητο τσιμέντο κάθε εθνικής ιδεολογίας.
Το τέλος του βαλκανικού μπάχαλου δεν είναι κοντά.

Γιάννης Χρ.