Πριν από λίγο έφυγε απ' τη ζωή η κυρία Καίτη, η μητέρα του Γιώργου και του Αντρέα Σκιάνη...
Σιγά - σιγά φεύγουν κι οι τελευταίοι μιας γενιάς που άφησε δυνατό το αποτύπωμά της στον τόπο και στην ιστορία του.
Η κυρία Καίτη ήταν μια ευγενική γυναίκα, τη θυμάμαι πάντοτε χαμογελαστή και πάντοτε διακριτική. Ένας λεπτός άνθρωπος που έζησε δύσκολα χρόνια, αλλά και ευτυχισμένα στο πλευρό του αξέχαστου Καπετάν Έκτορα του άντρα της και των παιδιών της. Είδε εγγόνια, έφτασε στα καλά της χρόνια ήρεμη πάντοτε, παρόλα τα προβλήματα της υγείας της.
Τα θερμά συλλυπητήρια στο Γιώργο, τον Αντρέα, τον Έκτορα, το Χρήστο και το μικρότερο από τα εγγονάκια της το Λεωνίδα.
Να ζήσουνε να τη θυμούνται όπως της πρέπει...
Στο καλό κυρία Καίτη...
37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)
Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2012
(164)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (17)
- ► Ιανουαρίου (17)
-
►
2011
(777)
- ► Δεκεμβρίου (11)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (183)
- ► Ιανουαρίου (178)
-
►
2010
(2192)
- ► Δεκεμβρίου (177)
- ► Σεπτεμβρίου (202)
- ► Φεβρουαρίου (8)
-
►
2009
(221)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (22)
- ► Φεβρουαρίου (39)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
▼
2008
(309)
- ► Δεκεμβρίου (44)
- ► Σεπτεμβρίου (35)
-
▼
Φεβρουαρίου
(23)
- Σκόρπιες σκέψεις περί blogs...
- Προσοχή! Δεν μοιάζει αθώα η υπόθεση "press.gr"
- Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Χριστόφιας
- Το ΠαΣοΚ δεν νομιμοποιείται να ασκεί κριτική στους...
- Δικαίωμα... ευθύνη... ή και τα δύο μαζί;
- Κάτι αλλάζει;
- Έφυγε η κυρία Καίτη
- Χιόνι με το καντάρι, αδέρφια!..
- Αμάν Αλέξη!
- Ήρθε...
- Η κάλυψη της απεργίας από την ΕΡΤ
- Όποιος δε θέλει να ζυμώσει... σαράντα μέρες κοσκιν...
- ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ
- ΟΠΙΣΘΕΝ ΟΛΟΤΑΧΩΣ
- ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
- Να ψοφήσει το βόδι του γείτονα!..
- "Αντίσταση στον αυταρχισμό των βολεμένων"...
- Η μικρομέγαλη κενότητα της Κουμονδούρου, "αβάντα" ...
- Ορφανός ο ελληνικός αναχρονισμός
- Η καρδάρα του νεοέλληνα...
- Κι ο Ρέλλος!
- Ποιός Κουκοδήμος; Με τον Παπαδημάτο τι θα κάνουν;;;
- Κυκλοφόρησε το τεύχος 8 του Resistencias. Αξίζει ν...
- ► Ιανουαρίου (36)
Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)
2 σχόλια:
Η ευγένεια και η αξιοπρέπεια της θα πρέπει να ειναι πάντα σημείο αναφοράς για τις ζωές όλων εμάς που τώρα πονάμε,αλλά και για εκείνους που είχαν την τύχη να τη γνωρίσουν απλά ως άνθρωπο.Η καλοσύνη και η ηρεμία της μας δίδαξαν πως έτσι ειναι πιό εύκολο να ξεπεραστεί το κάθε πρόβλημα στη ζωή.
Έζησε με το χαμόγελο και με το χαμόγελο θα τη θυμόμαστε παντα.
Και αυτη τη στιγμή ειμαι σίγουρος οτι είναι και πάλι χαμογελαστή,στην αγκαλιά του Καπετάν Έκτορα.
Ευχαριστούμε για τα συλλυπητήρια κυριε Κώστα και για την παράγραφο που αναρτήσατε προς τιμήν της.
Δέν θα σε ξεχάσουμε ποτέ γιαγιά Καίτη.
Ο εγγονός σου, Χρήστος
Καιτούλα μου, δεν προλάβαμε να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί.....
Κάναμε όμως τόσα πολλά!!!
Ήσουν ένα λιμάνι όπου αγκυροβολούσα τους φόβους μου, τις σκέψεις μου, τις ανησυχίες μου...
Σ' άκουγα και μ' άκουγες. Κι ηρεμούσα!
Ήσουν η δεύτερη μάνα μου και θα μου λείψεις πολύ, το ξέρω.
Όμως ο Καπετάνιος σου σε ζητούσε. Έπρεπε να πας! Κι έφυγες έτσι ήρεμα όπως ήρεμη ήσουν πάντα.
Να είστε μαζί κι αναπαυμένοι!!!
Θα σε θυμάμαι πάντα με αγάπη!
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
Αντίο
Ευθαλία
Δημοσίευση σχολίου