Η χαμένη τιμή της Ανακύκλωσης και η «ξεχωριστή» κυρία Άννα Δαμιανίδη

Η κυρία Άννα Δαμιανίδη, απλώς ανήκει στην κατηγορία των επιτήδειων. Χλευάζει, όπως και όλοι οι όμοιοί της, αυτούς που κάνουν ό,τι τους υπαγορεύει η συνείδησή τους, διότι ο νους τους είναι πάντα στη λαμογιά. Προσωπικά τους έχω γνωρίσει καλά όλους αυτούς τους εξυπνάκηδες. Αυτούς που την προσωπική τους ανικανότητα να πονέσουν για κάτι - το οτιδήποτε - τη μετατρέπουν σε αρετή. Στην πραγματικότητα πρόκειται για συναισθηματικά ανέραστους ανθρώπους, που γι' αυτό μονάχα άξιοι οίκτου είναι.
Όσο για τη χαμένη τιμή της ανακύκλωσης τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Ελάχιστοι Δήμοι έχουν ασχοληθεί με την ουσιαστική ενημέρωση των δημοτών για το πώς πρέπει να γίνεται η ανακύκλωση. Οι περισσότεροι κάνουν όσα καταμαρτυρεί το ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ. Μόνο που κι αυτό εκ του πονηρού είναι. Καθ' όσον είναι γνωστό ότι ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ, σε συνεργασία με πλήθος Δήμων, προωθεί σχέδια για μονάδες καύσης των σκουπιδιών. Με τις διοξίνες να μολύνουν την ατμόσφαιρα φυσικά. Και τη σπατάλη τεράστιων ποστήτων ανακυκλώσιμων υλικών, που η παραγωγή τους απαιτεί Ενέργεια, περιβαλλοντική ρύπανση, και κατανάλωση πολύτιμων πρώτων υλών.
Συμβαίνει να γνωρίζω ότι ο Δήμος Αμαρουσίου ξόδεψε χρήμα και εργατοώρες υπαλλήλων του για καιρό πριν αρχίσει το πρόγραμμα ανακύκλωσης.
Συμβαίνει να γνωρίζω επίσης ότι ο Δήμος Ελευσίνας έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα ανακύκλωσης και μαζί μια εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών του πόρτα - πόρτα. Για να ενημερώσει τους δημότεες του για την χρησιμότητα της ανακύκλωσης, αλλά και να ενημερωθεί από αυθτούς για ενδεχόμενες δυσλειτουργίες του προγράμματος. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και άλλοι Δήμοι που δρουν έτσι.. Είναι λίγοι αλλά υπάρχουν και είναι παραδείγματα προς μίμηση. Σε μια κοινωνία ωχαδερφισμμού, λαμογιάς και βαθύτατης πίστης στο δόγμα «για όλα φταιν' οι άλλοι».
Όσο για την κυρία Άννα Δαμιανίδη, που τόσο ξεχωριστή αισθάνεται, ισχύει απλώς ο στίχος της Γαλάτειας Καζαντζάκη: «εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»

Γιάννης Χρ.