Χρόνια πολλά σε όλους τους επισκέπτες του blog. Στο interna corporis ανέβασα ένα κείμενο που έγραψα για τη χρηματοπιστωτική κρίση και τις συνέπειές της. Ρίξτε του μια ματιά και πείτε μου τη γνώμη σας.
Γιώργος
Τετάρτη 30 Απριλίου 2008
Παρασκευή 25 Απριλίου 2008
Περί Αλέξη Τσίπρα και Schooligans Ανεπαίσθητες διολισθήσεις προς το συντηρητισμό
Στο στόχαστρο της ακροδεξιάς βρέθηκε ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας για τη συνέντευξή του στο περιοδικό Schooligans, για την αποστροφή του λόγου του εκείνη με την οποία τάσσονταν, για πρώτη φορά, υπέρ της αποποινικοποίησης της χρήσης των ναρκωτικών, όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε τις ψυχοτρόπους ουσίες.
Έτσι πέρασε ασχολίαστη μια άλλη αποστροφή του λόγου του, πολύ πιο σημαντική κατά τη γνώμη μου, σε ό,τι αφορά στις διεργασίες που είναι σε εξέλιξη σήμερα στο ΣΥΝ. Ήταν εκείνη στην οποία ανέφερε ότι «έβαλε βύσμα στο Στρατό». Δε θα σταθώ στην παντελή απουσία κάθε κριτικής απέναντι στο Στρατό ως μηχανισμό αναπαραγωγής της πιο αντιδραστικής συντηρητικής ιδεολογίας.
Προέρχομαι όμως από μια οικογένεια για την οποία Αριστερός σήμαινε και σημαίνει να έχεις τη θέληση και το πείσμα να μετακινήσεις και βουνά ακόμη. Να γκρεμίζεις τα τείχη που ορθώνονται τριγύρω σου ακόμα κι αν το μοναδικό σου εργαλείο είναι οι κουτουλιές, γιατί τα χέρια σου είναι δεμένα. Τέτοιος Αριστερός ήθελα να είμαι στα 25 χρόνια που πέρασα στην Αριστερά, κι όταν πείστηκα πως δε μπορούσα πια να προσπαθήσω τέτοιες αποκοτιές αποσύρθηκα. Από σεβασμό σε αυτό που θεωρούσα Αριστερά, δε μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να γίνει γιαλαντζί Αριστερός.
Τα τελευταία 10 χρόνια ψήφισα τους συνδυασμούς του ΣΥΝ σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Όχι γιατί πίστευα ότι το κόμμα αυτό ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές περί Αριστεράς που περιέγραψα πιο πάνω. Ούτε γιατί συμφωνούσα με τις πολιτικές του θέσεις. Αλλά γιατί το κόμμα αυτό, στήριζε αταλάντευτα, έστω και αν η υποστήριξη αυτή εκφράζονταν μονάχα με μια χλιαρή έκφραση συμπαράστασης, τις οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους μετανάστες, τις εθνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές μειονότητες και διεκδικούσε το χωρισμό Εκκλησίας - Κράτους. Με δυο λόγια ήταν το μοναδικό κόμμα που διεκδικούσε όλα αυτά που θεωρούνται αυτονόητα σε μια ώριμη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Όμως στους τελευταίους μήνες κάποια πράγματα, ανεπαισθήτως αλλά σαφώς, αλλάζουν.
Έχω γράψει και σε προηγούμενο σημείωμά μου ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει όλα τα προσόντα να γίνει Πρωθυπουργός. Έχει πολιτικό αισθητήριο, ξέρει να χαϊδεύει αυτιά, είναι αδίστακτος και, το σημαντικότερο, νέος. το μόνο του εμπόδιο στην πρωθυπουργία είναι η παρουσία στην πολιτική σκηνή του Γιώργου Παπανδρέου, που όμως είναι 23 ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερός του. Μόλις αυτός αποσυρθεί, θα έρθει η ώρα του Αλέξη Τσίπρα. Όχι όμως ως ηγέτη μιας Αριστεράς που θέλει να φέρει νέα πνοή στη χώρα, ούτε καν ως ηγέτη μιας Σοσιαλδημοκρατίας που φιλοδοξεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα. αλλά ως κακέκτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωστάκη Καραμανλή.
Γιάννης Χρ.
Έτσι πέρασε ασχολίαστη μια άλλη αποστροφή του λόγου του, πολύ πιο σημαντική κατά τη γνώμη μου, σε ό,τι αφορά στις διεργασίες που είναι σε εξέλιξη σήμερα στο ΣΥΝ. Ήταν εκείνη στην οποία ανέφερε ότι «έβαλε βύσμα στο Στρατό». Δε θα σταθώ στην παντελή απουσία κάθε κριτικής απέναντι στο Στρατό ως μηχανισμό αναπαραγωγής της πιο αντιδραστικής συντηρητικής ιδεολογίας.
Προέρχομαι όμως από μια οικογένεια για την οποία Αριστερός σήμαινε και σημαίνει να έχεις τη θέληση και το πείσμα να μετακινήσεις και βουνά ακόμη. Να γκρεμίζεις τα τείχη που ορθώνονται τριγύρω σου ακόμα κι αν το μοναδικό σου εργαλείο είναι οι κουτουλιές, γιατί τα χέρια σου είναι δεμένα. Τέτοιος Αριστερός ήθελα να είμαι στα 25 χρόνια που πέρασα στην Αριστερά, κι όταν πείστηκα πως δε μπορούσα πια να προσπαθήσω τέτοιες αποκοτιές αποσύρθηκα. Από σεβασμό σε αυτό που θεωρούσα Αριστερά, δε μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να γίνει γιαλαντζί Αριστερός.
Τα τελευταία 10 χρόνια ψήφισα τους συνδυασμούς του ΣΥΝ σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Όχι γιατί πίστευα ότι το κόμμα αυτό ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές περί Αριστεράς που περιέγραψα πιο πάνω. Ούτε γιατί συμφωνούσα με τις πολιτικές του θέσεις. Αλλά γιατί το κόμμα αυτό, στήριζε αταλάντευτα, έστω και αν η υποστήριξη αυτή εκφράζονταν μονάχα με μια χλιαρή έκφραση συμπαράστασης, τις οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους μετανάστες, τις εθνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές μειονότητες και διεκδικούσε το χωρισμό Εκκλησίας - Κράτους. Με δυο λόγια ήταν το μοναδικό κόμμα που διεκδικούσε όλα αυτά που θεωρούνται αυτονόητα σε μια ώριμη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Όμως στους τελευταίους μήνες κάποια πράγματα, ανεπαισθήτως αλλά σαφώς, αλλάζουν.
- Πριν μερικούς μήνες, χωρίς να συντρέχει ιδιαίτερος πολιτικός λόγος, ο τότε Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέκος Αλαβάνος επισκέφθηκε στο σπίτι του τον ετοιμοθάνατο, Αρχιεπίσκοπο τότε, κύριο Παρασκευαΐδη. Για τη συνάντηση αυτή η Αρχιεπισκοπή έβγαλε δελτίο τύπου, στο οποίο ανέφερε ότι «ο Πρόεδρος του ΣΥΝ ζήτησε συγνώμη από τον Αρχιεπίσκοπο». Συγνώμη γιατί; Δε διευκρίνιζαν, άφηναν όμως να ενοηθεί ότι η αίτηση συγνώμης αφορούσε τη στάση του ΣΥΝ για τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας. Το θέμα έπαιξε σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και σε όλες τις εφημερίδες πλην της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, που προφανώς θέλησε να προστατέψει το ΣΥΝ. Ο ΣΥΝ, που μας φλόμωσε στα δελτία τύπου για τα κουραμπιεδάκια της Αλέκας Παπαρήγα, δε θεώρησε σκόπιμο να αντιδράσει. Γιατί άραγε;
- Η εκλογή στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο ενός προοδευτικού, με την έννοια ότι απεχθάνεται τα κηρύγματα μίσους του προκατόχου του, δικαίως χαιρετίσθηκε και από το ΣΥΝ. Όμως στην ανακοίνωση του κόμματος δεν υπήρχε λέξη για το χωρισμό Κράτους - Εκκλησίας. Γιατί;
- Όταν ανακοινώθηκε το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης το ΟΛΚΕ ανακοίνωσε τον «επικείμενο πολιτικό γάμο δυο γυναικών στο Δημαρχείο Καισαριανής». Το θέμα προκαλεί το ενδιαφέρον των τηλεοπτικών καναλιών. Έγκριτοι νομικοί δηλώνουν ότι δεν προκύπτει από το νόμο κώλυμμα για την τέλεση του πολιτικού γάμου. Και ξαφνικά το θέμα παγώνει. Κι από το Indymedia διαβάσαμε την ανακοίνωση του ΟΛΚΕ με την οποία ξέχεζε το ΣΥΝ, για την άρνηση των Δημάρχων μελών του κόμματος, να τελέσουν τον πολιτικό γάμο. Γιατί;
Έχω γράψει και σε προηγούμενο σημείωμά μου ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει όλα τα προσόντα να γίνει Πρωθυπουργός. Έχει πολιτικό αισθητήριο, ξέρει να χαϊδεύει αυτιά, είναι αδίστακτος και, το σημαντικότερο, νέος. το μόνο του εμπόδιο στην πρωθυπουργία είναι η παρουσία στην πολιτική σκηνή του Γιώργου Παπανδρέου, που όμως είναι 23 ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερός του. Μόλις αυτός αποσυρθεί, θα έρθει η ώρα του Αλέξη Τσίπρα. Όχι όμως ως ηγέτη μιας Αριστεράς που θέλει να φέρει νέα πνοή στη χώρα, ούτε καν ως ηγέτη μιας Σοσιαλδημοκρατίας που φιλοδοξεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα. αλλά ως κακέκτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωστάκη Καραμανλή.
Γιάννης Χρ.
Κι ύστερα μου μιλάς για Siemens...
Οι φράουλες που τρώμε είναι ποτισμένες - κυριολεκτικά - με τον ιδρώτα και το αίμα των κολασμένων της γης, των μεταναστών που για να φάνε ένα ξεροκόμματο και να στείλουν δυο δεκάρες στην πολυμελή οικογένεια που τους περιμένει δουλεύουν από ανατολή σε δύση, χωρίς ασφάλιση για €20 ημερησίως και ζουν σε κάτι αχούρια για τα οποία, πληρώνουν €3 ενοίκιο, το οποίο ο κτηματίας εισπράττει κάθε μέρα, αλλά τους πληρώνει όποτε αυτός ευαρεστείται. αν τους πληρώσει και δεν καλέσει την Αστυνομία να τους απελάσει απλήρωτους «επειδή δεν είχαν άδεια εργασίας».
Κι όταν της γης οι κολασμένοι εξεγείρονται και διεκδικούν το ελάχιστο της αξιοπρέπειας, το βασικό μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη, οι καλοταϊσμένοι ακαμάτηδες κτηματίες - πρώτη φορά στη ζωή μου είδα «γεωργούς» με τόσο παχουλά και μαλακά χέρια - εξανέστησαν. Έστειλαν τους ένοπλους μπράβους τους να «συνετίσουν τους σκυλάραπες» και βγήκαν στα κανάλια διαρηγνύοντας τα ιμάτιά τους: «δε μπορούμε να πληρώσουμε τόσα πολλά χρήματα».
Σωστά, πού να τα βρουν, αφού κάθε βράδυ τα ακουμπάνε στο μπαρ, στο δουλέμπορο των Ρωσίδων, των Ουκρανίδων, των Μολδαυών και άλλων γυναικών, που έφτασαν ως εδώ αναζητώντας κι αυτές ένα ξεροκόμματο.
2.000 νέοι από το Νομό Άρτας κατέβαλαν σε ιδιωτικό ΤΕΕ το ποσό των € 15.000 ο καθένας, για να πάρουν πλαστά πτυχεία σε παραϊατρικές και νοσηλευτικές ειδικότητες. τα πτυχία αυτά τα χρησιμοποίησαν για να διοριστούν στο Δημόσιο.
Ας σταθούμε λίγο σε αυτό το περιστατικό. 2.000 νέοι, ηλικίας σήμερα 22 - 30 ετών, από ένα νομό με 70.000 κατοίκους όλους κι όλους, έσκασαν το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των €15.000 για να πάρουν πλαστά πτυχία. Το 25 - 40% των ανθρώπων 22 - 30 ετών που ζουν στο Νομό Άρτας έχουν μοναδική τους αξία τη λαμογιά. Θα μπορούσαν να είχαν φοιτήσει, καταβάλλοντας πολύ χαμηλότερα δίδακτρα, να έχουν φοιτήσει σε αυτό το ΤΕΕ - αν βεβαίως ήταν υπαρκτό και δεν ήταν εντελώς μαϊμού, αλλά και σ' αυτή την περίπτωση θα μπορούσαν να έχουν φοιτήσει σε κάποιο άλλο ΤΕΕ, ιδιωτικό ή δημόσιο που δε θα ήταν μαϊμού - να έχουν αποκτήσει όσες γνώσεις απαιτούνται για να ασκήσουν το επάγγελμά τους και να διεκδικήσουν τις θέσεις που τελικά πήραν στο Δημόσιο. Αρνήθηκαν να υποβληθούν στον κόπο που προϋποθέτει η οποιαδήποτε μάθηση.Δεν έδωσαν δεκάρα τσακιστή για το ότι, ασκώντας ένα επάγγελμα χωρίς καμιά από τις ουσιαστικές γνώσεις που απαιτούνται, παίζουν με την υγεία συμπολιτών τους. Δε μπορώ να πιστέψω ότι - γιατί κάποιοι θα το ισχυριστούν κι αυτό, - το έκαναν για να ξεφύγουν από την ανεργία. Με τόσα χρήματα μπορούσαν να στήσουν δικές τους επιχειρήσεις. μικρές, αλλά βιώσιμες.
Δείγματα μιας κοινωνίας νεόπλουτης, ξετσίπωτα εγωιστικής, παχύδερμης, παρακμιακής. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πλειοψηφία. Στα αυτιά τους, και μόνη η αναφορά των ανθρωπιστικών αξιών του σοσιαλιστικού κινήματος ηχεί σας ύβρις. Οι αξιοπρεπείς άνθρωποι, με όρια, αυτοσεβασμό, προσωπικές αξίες και κοινωνικά οράματα τουε τρομάζουν. γι αυτό τους χλευάζουν. Το κείμενο της κυρίας Δαμαινίδου που φιλοξενήσαμε τις προάλλες είναι μικρό μόνο δείγμα αυτής της συσσωρευμένης χυδαιότητας.
Δεν είμαστε μέρος του κόσμου τους. Όχι γιατί δε μπορούμε. Ο καθένας μπορεί. Αλλά γιατί δε θέλουμε. Και οι άνθρωποι αυτοί είναι εχθροί μας. Άλλους πρέπει να πείσουμε. Αυτούς που υποτάσσονται στη χυδαιότητα, γιατί νομίζουν πως είναι μόνοι.
Μπροστά σε όλη αυτή τη συσσωρευμένη χυδαιότητα, η κάθε Siemens, με αφήνει παγερά αδιάφορο. Όχι γιατί τα όσα καταγγέλλονται δεν είναι τρομερά. Αλλά γιατί αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι μικρομεσαίοι παχύδερμοι, δε θα έκανε πάρτι η κάθε Siemens. Γιατί, σε αντίθεση με περιπτώσεις, άλλων χωρών, οι μίζες της Siemens.μοιράστηκαν σε στρατιές ανθρώπων σαν αυτούς που περιγράφω παραπάνω.
Γιάννης Χρ
Κι όταν της γης οι κολασμένοι εξεγείρονται και διεκδικούν το ελάχιστο της αξιοπρέπειας, το βασικό μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη, οι καλοταϊσμένοι ακαμάτηδες κτηματίες - πρώτη φορά στη ζωή μου είδα «γεωργούς» με τόσο παχουλά και μαλακά χέρια - εξανέστησαν. Έστειλαν τους ένοπλους μπράβους τους να «συνετίσουν τους σκυλάραπες» και βγήκαν στα κανάλια διαρηγνύοντας τα ιμάτιά τους: «δε μπορούμε να πληρώσουμε τόσα πολλά χρήματα».
Σωστά, πού να τα βρουν, αφού κάθε βράδυ τα ακουμπάνε στο μπαρ, στο δουλέμπορο των Ρωσίδων, των Ουκρανίδων, των Μολδαυών και άλλων γυναικών, που έφτασαν ως εδώ αναζητώντας κι αυτές ένα ξεροκόμματο.
2.000 νέοι από το Νομό Άρτας κατέβαλαν σε ιδιωτικό ΤΕΕ το ποσό των € 15.000 ο καθένας, για να πάρουν πλαστά πτυχεία σε παραϊατρικές και νοσηλευτικές ειδικότητες. τα πτυχία αυτά τα χρησιμοποίησαν για να διοριστούν στο Δημόσιο.
Ας σταθούμε λίγο σε αυτό το περιστατικό. 2.000 νέοι, ηλικίας σήμερα 22 - 30 ετών, από ένα νομό με 70.000 κατοίκους όλους κι όλους, έσκασαν το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των €15.000 για να πάρουν πλαστά πτυχία. Το 25 - 40% των ανθρώπων 22 - 30 ετών που ζουν στο Νομό Άρτας έχουν μοναδική τους αξία τη λαμογιά. Θα μπορούσαν να είχαν φοιτήσει, καταβάλλοντας πολύ χαμηλότερα δίδακτρα, να έχουν φοιτήσει σε αυτό το ΤΕΕ - αν βεβαίως ήταν υπαρκτό και δεν ήταν εντελώς μαϊμού, αλλά και σ' αυτή την περίπτωση θα μπορούσαν να έχουν φοιτήσει σε κάποιο άλλο ΤΕΕ, ιδιωτικό ή δημόσιο που δε θα ήταν μαϊμού - να έχουν αποκτήσει όσες γνώσεις απαιτούνται για να ασκήσουν το επάγγελμά τους και να διεκδικήσουν τις θέσεις που τελικά πήραν στο Δημόσιο. Αρνήθηκαν να υποβληθούν στον κόπο που προϋποθέτει η οποιαδήποτε μάθηση.Δεν έδωσαν δεκάρα τσακιστή για το ότι, ασκώντας ένα επάγγελμα χωρίς καμιά από τις ουσιαστικές γνώσεις που απαιτούνται, παίζουν με την υγεία συμπολιτών τους. Δε μπορώ να πιστέψω ότι - γιατί κάποιοι θα το ισχυριστούν κι αυτό, - το έκαναν για να ξεφύγουν από την ανεργία. Με τόσα χρήματα μπορούσαν να στήσουν δικές τους επιχειρήσεις. μικρές, αλλά βιώσιμες.
Δείγματα μιας κοινωνίας νεόπλουτης, ξετσίπωτα εγωιστικής, παχύδερμης, παρακμιακής. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πλειοψηφία. Στα αυτιά τους, και μόνη η αναφορά των ανθρωπιστικών αξιών του σοσιαλιστικού κινήματος ηχεί σας ύβρις. Οι αξιοπρεπείς άνθρωποι, με όρια, αυτοσεβασμό, προσωπικές αξίες και κοινωνικά οράματα τουε τρομάζουν. γι αυτό τους χλευάζουν. Το κείμενο της κυρίας Δαμαινίδου που φιλοξενήσαμε τις προάλλες είναι μικρό μόνο δείγμα αυτής της συσσωρευμένης χυδαιότητας.
Δεν είμαστε μέρος του κόσμου τους. Όχι γιατί δε μπορούμε. Ο καθένας μπορεί. Αλλά γιατί δε θέλουμε. Και οι άνθρωποι αυτοί είναι εχθροί μας. Άλλους πρέπει να πείσουμε. Αυτούς που υποτάσσονται στη χυδαιότητα, γιατί νομίζουν πως είναι μόνοι.
Μπροστά σε όλη αυτή τη συσσωρευμένη χυδαιότητα, η κάθε Siemens, με αφήνει παγερά αδιάφορο. Όχι γιατί τα όσα καταγγέλλονται δεν είναι τρομερά. Αλλά γιατί αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι μικρομεσαίοι παχύδερμοι, δε θα έκανε πάρτι η κάθε Siemens. Γιατί, σε αντίθεση με περιπτώσεις, άλλων χωρών, οι μίζες της Siemens.μοιράστηκαν σε στρατιές ανθρώπων σαν αυτούς που περιγράφω παραπάνω.
Γιάννης Χρ
Τετάρτη 23 Απριλίου 2008
ΟΠΙΣΘΟΒΟΥΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΘΕΡΟΥΣ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~
«Κώλοι πολλοί υπάρχουνε εις το ωραίον φύλλον,
με σχήματα διάφορα σε μέγεθος ποικίλον.
Κώλοι χοντροί, κώλοι λεπτοί, κώλοι απαλοί κι αφράτοι,
κώλοι σα ζύμη μαλακοί και κώλαροι τριζάτοι,
κώλοι σκληροί σαν πέτρινοι και άλλοι λαστιχένιοι,
κώλοι δροσάτοι, τροφαντοί και κώλοι μαραμένοι,
κώλοι μεγάλοι σαν βουνά και κώλοι μια χουφτίτσα,
κώλοι που 'χουν κουνήματα και κάνουνε καπρίτσια
κώλοι σαν τάβλα επίπεδοι, κι άλλοι ψηλά βαλμένοι,
κώλοι σαν φράπες τουρλωτοί και κώλοι κρεμασμένοι,
κώλοι κομψοί, συμμετρικοί και περιποιημένοι
και κώλοι ασουλούπωτοι, 'μπόγοι κακοδεμένοι'.
Κώλοι σαν τριαντάφυλλο και κώλοι σαν αχλάδι,
κώλοι που προκαλούν κλοτσιά κι άλλοι που θέλουν χάδι
Κώλοι σαν αλαβάστρινοι, που μοιάζουν με καθρέφτη
κώλοι που θέλουν φίλημα κι άλλοι που θέλουν νέφτι
κώλοι σπανοί, δασύτριχοι, κώλοι σαν κολλιτσίδες
και κώλοι που στενάζουνε από αιμορροΐδες.
Κώλοι ακριβοί, κώλοι φτηνοί, μονάχα δυο παράδες
και κώλοι που προσφέρονται εις τους (*λογοκρισία: φαντάζεστε, όμως, τι κάνει ρίμα, αρχίζει εις –ψωλ και τελειώνει εις -άδες)
κώλοι 'τοιούτων', ευτραφείς, μοσχοπουδραρισμένοι,
και κώλοι απλησίαστοι γιατ' είναι λερωμένοι.
Κώλοι αριστουργήματα, όλο καλλιγραφία
και κώλοι σαν της μυλωνούς την ανορθογραφία.
Κώλοι που σε ζαλίζουνε σαν τους κρυφοκοιτάς
και που σε κάνουνε να λες.. 'ή ταν ή επί τας'!
Κώλοι οπού το βλέμμα σου δεν ξεκολλά ευκόλως
που τους θωρείς όταν περνούν κι αναφωνείς: 'Τι κώλος!'»
Για την αντιγραφή
Γιάννης Χρ.
Τρίτη 22 Απριλίου 2008
Γραφή Τυφλού
Το παρακάτω ποίημα του Γιάννη Ρίτσου δεν το γνώριζα. Το είδα σε αφίσα στο ΜΕΤΡΟ της Πλατείας Συντάγματος, στο πλαίσιο του αφιερώματος του ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ στην Πολιτική Ποίηση και ανατρίχιασα. Χρόνια πολλά είχε να με συγκινήσει έτσι ένα ποίημα. Γιατί μπορεί πια στην Ελλάδα να μην παίρνουν άγνωστοι τη νύχτα τους ανθρώπους, όμως σε δεκάδες χώρες οι άνθρωποι εξαφανίζονται χωρίς ποτέ κανείς να μάθει τί απέγιναν. Το αναρτώ ως ελάχιστο φόρο τιμής στις χιλιάδες εξαφανισμένων αγωνιστών της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Και στους αμέτρητους διωκόμενους για τις απόψεις τους.
Γιάννης Χρ.
Γραφή Τυφλού
σα δυο κομμένα χέρια
Γιάννης Χρ.
Γραφή Τυφλού
Αυτός που χάθηκε ανεξήγητα
ένα απόγευμα
(ίσως και να τον πήραν)
είχε αφήσει στο τραπέζι της κουζίνας
τα μάλλινα γάντια του
σα δυο κομμένα χέρια
αναίμακτα
αδιαμαρτύρητα
γαλήνια
ή μάλλον σαν τα ίδια του τα χέρια
μιας πανάρχαιας υπομονής.
Εκεί, ανάμεσα στα χαλαρά,
μάλλινα δάχτυλα,
βάζουμε πότε πότε μια φέτα ψωμί
ένα λουλούδι ή το ποτήρι
του κρασιού μας,
ξέροντας καθησυχαστικά
ότι στα γάντια τουλάχιστον
δεν μπαίνουν ποτέ χειροπέδες.
Γραφή Τυφλού, Γιάννης Ρίτσος
Το Ισλαμικόν Δίκαιον της ελληνικής Θεοκρατίας
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
ολλοί ισχυρίζονται πως η Ελλάδα αποτελεί μια ιδιόρρυθμη περίπτωση θεοκρατικού καθεστώτος. Ο συχωρεμένος μάλιστα ο Χρ.Παρασκευαϊδης είχε κάποτε βροντοφωνάξει: «Η Ελλάς δεν είναι Γαλλία, δεν είναι état laïque». Η δήλωση αυτή του μακαρίτη, ισχύει απόλυτα στην περίπτωση της μειονότητας της Θράκης. Εδώ το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ εγκαθίδρυσαν μια ισλαμική νησίδα, όπου όσον αφορά στο οικογενειακό δίκαιο, εφαρμόζεται ο Ισλαμικός Νόμος. Μπορεί η Σαρία να μην ισχύει στην Τουρκία, μπορεί να μην ισχύει σε καμία χώρα της Δύσης, ούτε καν στην Βουλγαρία, αλλά η Ελλάδα της Ε.Ε, ακολουθεί τα χνάρια του Ιράν, του Αφγανιστάν και της Σαουδαραβίας.
To νομικό αυτό τερατούργημα βόλευε την ανδρoκρατούμενη μειονότητα και έτσι δεν προσβλήθηκε ποτέ στην ελληνική Δικαιοσύνη, μέχρις ότου μια φαρμακοποιός που διεκδικούσε το νόμιμο μερίδιο της πατρικής κληρονομιάς κατέφυγε στην ελληνική Δικαιοσύνη. Ευτυχώς το Μονομελές Πρωτοδικείο Ροδόπης στάθηκε στο ύψος του και δεν αποφάσισε όπως έκανε το σεβαστόν Εκλογοδικείον που γνωμοδότησε ότι χάριν του θείου Αχιλλέως μπορεί σε έναν νομό της Μακεδονίας να προσμετρώνται και τα λευκά ψηφοδέλτια. Εδώ επικράτησε ο κοινός νους και αποφασίστηκε τον περασμένο Μάρτη πως η ελληνική νομοθεσία, το ευρωπαϊκό δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα ισχύουν και στον Νομό Ροδόπης κι έτσι αποφύγαμε το κράξιμο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (ΕΔΑΔ).
Ίσως αναρωτηθεί κάποιος, γιατί ευσεβέστατοι πολιτικοί, όπως ο ωριμάσας ΓΑΠ ή η ήρεμη δύναμις Καραμανλής junior, ανέχτηκαν αυτήν την ισλαμική παρένθεση μέσα στον νομικό μας κορμό, τη στιγμή που οι διατάξεις του Ιερού Πηδαλίου της Ανατολικής Εκκλησίας περί πορνείας, αυνανισμού, προγαμιαίων σχέσεων, μικτών λουτρών κλπ δεν έχουν δυστυχώς επενδυθεί με το κύρος του Νόμου. Κανείς αιρετικός δεν τυφλώνεται πιά και καμία μοιχαλίς δεν διασύρεται με ανάποδη γαϊδουροκαβαλαρία στα τρίστρατα της Θεσσαλονίκης. Μην βιαστείτε να τους αδικήσετε. Σκεφθείτε πως σιωπούσαν ακόμη και ακραιφνείς Απόστολοι της Ορθοδοξίας όπως οι κ.κ. Παπαθεμελής, Άνθιμος και πως ακόμη και ο ίδιος ο κ.Ψωμιάδης δεν είχε καβαλικέψει τον Βουκεφάλα του για να συντρίψει το ισλαμικό ναρκοπέδιο.
Το μυστικό της γενικής ανοχής, είναι πως μόνον έτσι θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ο διορισμός του Μουφτή από το κράτος και η μη εκλογή του από τους πιστούς, όπως συμβαίνει με την αφεντιά του τον Άγιο Βαρθολομαίο που εκλέγεται από τη Σύνοδο και δεν διορίζεται από τον μουσουλμάνο υπουργό. Σου λένε οι υπερπατριώτες μας, δίνοντας δικαστικές εξουσίες στον Μουφτή, τον κάνουμε κρατικό υπάλληλο που αναγκαστικά διορίζεται από τον χριστιανό υπουργό μας και κλείνουμε το δρόμο στον Ψευτομουφτή που-άκουσον άκουσον-εκλέγεται από τους πιστούς.
Σχεδόν ταυτόχρονα το ΕΔΑΔ ανέτρεψε απόφαση του Αρείου Πάγου και αναγνώρισε σε δυο σωματεία της Δ.Θράκης το αυτονόητο δικαίωμά τους να αυτοπροσδιορίζονται «τουρκικά», προφανώς όπως ακριβώς και οι Ρωμιοί της Πόλης μπορεί να ονομάζονται Έλληνες. Άλλωστε, ο προσδιορισμός της μειονότητας ως μουσουλμανικής, με θρησκευτικό δηλαδή χαρακτηρισμό, καταδικάζει όσα μέλη της είναι άθεοι-όπως εύστοχα έχει επισημάνει ο τ.βουλευτής του ΣΥΝ Μουσταφά Μουσταφά-σε ανυπαρξία.
Κύριε Ροΐδη,
Ίσως πολλοί εκλεκτοί πατριώται, να δυσαρεστήθηκαν από τις δυο αποφάσεις. Υπάρχουν όμως και κάποιοι (ευτυχώς ελάχιστοι) που χάρηκαν διότι πιστεύουν πως όταν προστατεύεις τις μειονότητες, τις ενσωματώνεις με τους υπόλοιπους πολίτες και θωρακίζεις την εθνική σου ασφάλεια. Ίσως αντί να καταπατούνται στοιχειώδη δικαιώματα και να φράζονται μέχρι το 1993 Έλληνες πολίτες πίσω από απάνθρωπες μπάρες, πέφτοντας έτσι αναγκαστικά στην αγκαλιά της Άγκυρας, να ήλθε η ώρα να δούμε τα πράγματα κάτω από ο πρίσμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού. Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν μελετώ τα ανδραγαθήματα της αγοραίας εθνικοφροσύνης μας θυμάμαι την περίφημη ρήση του Αμερικανού Samuel Johnson (1775) «Patriotism is the last refuge of a scoundrel», τουτέστιν: «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων».
Για την αντιγραφή
Γιάννης Χρ
Ίσως πολλοί εκλεκτοί πατριώται, να δυσαρεστήθηκαν από τις δυο αποφάσεις. Υπάρχουν όμως και κάποιοι (ευτυχώς ελάχιστοι) που χάρηκαν διότι πιστεύουν πως όταν προστατεύεις τις μειονότητες, τις ενσωματώνεις με τους υπόλοιπους πολίτες και θωρακίζεις την εθνική σου ασφάλεια. Ίσως αντί να καταπατούνται στοιχειώδη δικαιώματα και να φράζονται μέχρι το 1993 Έλληνες πολίτες πίσω από απάνθρωπες μπάρες, πέφτοντας έτσι αναγκαστικά στην αγκαλιά της Άγκυρας, να ήλθε η ώρα να δούμε τα πράγματα κάτω από ο πρίσμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού. Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν μελετώ τα ανδραγαθήματα της αγοραίας εθνικοφροσύνης μας θυμάμαι την περίφημη ρήση του Αμερικανού Samuel Johnson (1775) «Patriotism is the last refuge of a scoundrel», τουτέστιν: «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων».
Για την αντιγραφή
Γιάννης Χρ
Κυριακή 20 Απριλίου 2008
Η χαμένη τιμή της Ανακύκλωσης και η «ξεχωριστή» κυρία Άννα Δαμιανίδη
Η κυρία Άννα Δαμιανίδη, απλώς ανήκει στην κατηγορία των επιτήδειων. Χλευάζει, όπως και όλοι οι όμοιοί της, αυτούς που κάνουν ό,τι τους υπαγορεύει η συνείδησή τους, διότι ο νους τους είναι πάντα στη λαμογιά. Προσωπικά τους έχω γνωρίσει καλά όλους αυτούς τους εξυπνάκηδες. Αυτούς που την προσωπική τους ανικανότητα να πονέσουν για κάτι - το οτιδήποτε - τη μετατρέπουν σε αρετή. Στην πραγματικότητα πρόκειται για συναισθηματικά ανέραστους ανθρώπους, που γι' αυτό μονάχα άξιοι οίκτου είναι.
Όσο για τη χαμένη τιμή της ανακύκλωσης τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Ελάχιστοι Δήμοι έχουν ασχοληθεί με την ουσιαστική ενημέρωση των δημοτών για το πώς πρέπει να γίνεται η ανακύκλωση. Οι περισσότεροι κάνουν όσα καταμαρτυρεί το ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ. Μόνο που κι αυτό εκ του πονηρού είναι. Καθ' όσον είναι γνωστό ότι ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ, σε συνεργασία με πλήθος Δήμων, προωθεί σχέδια για μονάδες καύσης των σκουπιδιών. Με τις διοξίνες να μολύνουν την ατμόσφαιρα φυσικά. Και τη σπατάλη τεράστιων ποστήτων ανακυκλώσιμων υλικών, που η παραγωγή τους απαιτεί Ενέργεια, περιβαλλοντική ρύπανση, και κατανάλωση πολύτιμων πρώτων υλών.
Συμβαίνει να γνωρίζω ότι ο Δήμος Αμαρουσίου ξόδεψε χρήμα και εργατοώρες υπαλλήλων του για καιρό πριν αρχίσει το πρόγραμμα ανακύκλωσης.
Συμβαίνει να γνωρίζω επίσης ότι ο Δήμος Ελευσίνας έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα ανακύκλωσης και μαζί μια εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών του πόρτα - πόρτα. Για να ενημερώσει τους δημότεες του για την χρησιμότητα της ανακύκλωσης, αλλά και να ενημερωθεί από αυθτούς για ενδεχόμενες δυσλειτουργίες του προγράμματος. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και άλλοι Δήμοι που δρουν έτσι.. Είναι λίγοι αλλά υπάρχουν και είναι παραδείγματα προς μίμηση. Σε μια κοινωνία ωχαδερφισμμού, λαμογιάς και βαθύτατης πίστης στο δόγμα «για όλα φταιν' οι άλλοι».
Όσο για την κυρία Άννα Δαμιανίδη, που τόσο ξεχωριστή αισθάνεται, ισχύει απλώς ο στίχος της Γαλάτειας Καζαντζάκη: «εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»
Γιάννης Χρ.
Όσο για τη χαμένη τιμή της ανακύκλωσης τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Ελάχιστοι Δήμοι έχουν ασχοληθεί με την ουσιαστική ενημέρωση των δημοτών για το πώς πρέπει να γίνεται η ανακύκλωση. Οι περισσότεροι κάνουν όσα καταμαρτυρεί το ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ. Μόνο που κι αυτό εκ του πονηρού είναι. Καθ' όσον είναι γνωστό ότι ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ, σε συνεργασία με πλήθος Δήμων, προωθεί σχέδια για μονάδες καύσης των σκουπιδιών. Με τις διοξίνες να μολύνουν την ατμόσφαιρα φυσικά. Και τη σπατάλη τεράστιων ποστήτων ανακυκλώσιμων υλικών, που η παραγωγή τους απαιτεί Ενέργεια, περιβαλλοντική ρύπανση, και κατανάλωση πολύτιμων πρώτων υλών.
Συμβαίνει να γνωρίζω ότι ο Δήμος Αμαρουσίου ξόδεψε χρήμα και εργατοώρες υπαλλήλων του για καιρό πριν αρχίσει το πρόγραμμα ανακύκλωσης.
Συμβαίνει να γνωρίζω επίσης ότι ο Δήμος Ελευσίνας έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα ανακύκλωσης και μαζί μια εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών του πόρτα - πόρτα. Για να ενημερώσει τους δημότεες του για την χρησιμότητα της ανακύκλωσης, αλλά και να ενημερωθεί από αυθτούς για ενδεχόμενες δυσλειτουργίες του προγράμματος. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και άλλοι Δήμοι που δρουν έτσι.. Είναι λίγοι αλλά υπάρχουν και είναι παραδείγματα προς μίμηση. Σε μια κοινωνία ωχαδερφισμμού, λαμογιάς και βαθύτατης πίστης στο δόγμα «για όλα φταιν' οι άλλοι».
Όσο για την κυρία Άννα Δαμιανίδη, που τόσο ξεχωριστή αισθάνεται, ισχύει απλώς ο στίχος της Γαλάτειας Καζαντζάκη: «εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»
Γιάννης Χρ.
Σάββατο 19 Απριλίου 2008
Στην υγεία των κορόϊδων...
Για την (χαμένη) τιμή της ανακύκλωσης και πάλι ο λόγος.
Το πιο κάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" πριν δύο μέρες.
Το υπογράφει η Άννα Δαμιανίδη.
Επειδή εκφράζει πολλά από αυτά που σκεφτόμαστε γύρω από το τεράστιο αυτό θέμα, το αναδημοσιεύω, με την ελπίδα ότι κάποτε θα φουντώσει - επιτέλους - ένα μεγάλο κίνημα διαμαρτυρίας απέναντι σε όλους αυτούς που βγάζουν λεφτά στην υγεία των κορόϊδων...
Δηλαδή σε βάρος μας...
"Πάλι θα τις βάλεις τις συσκευασίες στη σακούλα ανακύκλωσης και θα τις τρέχεις πέντε τετράγωνα πιο πέρα, στον μπλε κάδο; Αφού διάβασες και σε ρεπορτάζ αυτό που σου λέγανε όλοι, ότι είναι απάτη η ιστορία, ένα τεράστιο σκηνικό για να εισπράττονται επιδοτήσεις από την Ένωση, ακόμα επιμένεις; Ένα θεατρικό έργο εξαιρετικής σπατάλης, όπου προσφέρεις κι εσύ δωρεάν την εργασία σου και την ενέργειά σου, για να εισπράττουν οι συνήθεις έξυπνοι. Ζεις στη χώρα της εξυπνάδας, της κατεργαριάς, πάρε το απόφαση. Αλλά δεν σου κάνει καρδιά να ανακατέψεις τις κονσέρβες σου με τις φλούδες πορτοκαλιού... Ξεχωρίζεις πάλι το χαρτί, το αλουμίνιο, τα βάζεις σε χωριστές σακούλες... Διότι κατά κάποιον τρόπο, στον ίδιο τόπο όπου ανθούν οι πιο επιτήδειοι από τους επιτήδειους, πρέπει να θάλλουν και οι πιο αγαθιάρηδες από τους αγαθούς. Έτσι είναι, δεν μπορεί μόνο του το ένα είδος χωρίς το άλλο. Υπάρχει υποχρεωτική συμβίωση, και καθόλου ελεύθερη. Το ένα απομυζά το άλλο. Ελπίζεις ότι με το να συνεχίσεις εσύ να ξεχωρίζεις τα σκουπίδια θα κάνεις κάτι σαν καθημερινό κίνημα, θα αναγκάσεις τον Δήμο να την κάνει κάποτε την ανακύκλωση αληθινή; Είπαμε, είσαι κορόιδο υψηλής επεξεργασίας. Εκείνο που θα κάνεις, θα είναι να του δώσεις αφορμή να γεμίσει τον τόπο, τα στενά πεζοδρόμια και τις λίγες πλατείες, με ακόμα περισσότερα απαίσια κουτιά, δήθεν ανακύκλωσης, που θα μαζεύουν τα πακέτα και θα τα πετάνε στη χωματερή, ενώ χωματερή δεν μπορεί και δεν θέλει να φτιάξει, θα εισπράττει από εκεί επιδοτήσεις αυτός και χρήμα οι διαφημιστές, κι εσύ θα συνεχίσεις να είσαι το ένδοξο κορόιδο. Μπράβο παιδί μου, συνέχισε, θα πάρεις το μετάλλιο της βλακείας. Μην το βάζεις κάτω..."
Εγώ πάντως, σαν βλάκας που είμαι (αγαθιάρη με αποκαλεί η συγγραφέας του πιο πάνω κειμένου) ξαναρωτάω:
Κύριε Σανιδά, ή όπως άλλως σε λένε, εισαγγελέα μας:
Εφημερίδες διαβάζεις;
Διαβάζεις, αφού πληροφορήθηκες μια χαρά τις περίφημες δηλώσεις Μπάγια.
Λοιπόν;
Για την φημολογούμενη αυτή απάτη της ανακύκλωσης μπορείς να κάνεις κάτι;
Υποχρεωμένος είσαι εξ άλλου.
Μην το ξεχνάς...
Κ.Λ.
Το πιο κάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" πριν δύο μέρες.
Το υπογράφει η Άννα Δαμιανίδη.
Επειδή εκφράζει πολλά από αυτά που σκεφτόμαστε γύρω από το τεράστιο αυτό θέμα, το αναδημοσιεύω, με την ελπίδα ότι κάποτε θα φουντώσει - επιτέλους - ένα μεγάλο κίνημα διαμαρτυρίας απέναντι σε όλους αυτούς που βγάζουν λεφτά στην υγεία των κορόϊδων...
Δηλαδή σε βάρος μας...
"Πάλι θα τις βάλεις τις συσκευασίες στη σακούλα ανακύκλωσης και θα τις τρέχεις πέντε τετράγωνα πιο πέρα, στον μπλε κάδο; Αφού διάβασες και σε ρεπορτάζ αυτό που σου λέγανε όλοι, ότι είναι απάτη η ιστορία, ένα τεράστιο σκηνικό για να εισπράττονται επιδοτήσεις από την Ένωση, ακόμα επιμένεις; Ένα θεατρικό έργο εξαιρετικής σπατάλης, όπου προσφέρεις κι εσύ δωρεάν την εργασία σου και την ενέργειά σου, για να εισπράττουν οι συνήθεις έξυπνοι. Ζεις στη χώρα της εξυπνάδας, της κατεργαριάς, πάρε το απόφαση. Αλλά δεν σου κάνει καρδιά να ανακατέψεις τις κονσέρβες σου με τις φλούδες πορτοκαλιού... Ξεχωρίζεις πάλι το χαρτί, το αλουμίνιο, τα βάζεις σε χωριστές σακούλες... Διότι κατά κάποιον τρόπο, στον ίδιο τόπο όπου ανθούν οι πιο επιτήδειοι από τους επιτήδειους, πρέπει να θάλλουν και οι πιο αγαθιάρηδες από τους αγαθούς. Έτσι είναι, δεν μπορεί μόνο του το ένα είδος χωρίς το άλλο. Υπάρχει υποχρεωτική συμβίωση, και καθόλου ελεύθερη. Το ένα απομυζά το άλλο. Ελπίζεις ότι με το να συνεχίσεις εσύ να ξεχωρίζεις τα σκουπίδια θα κάνεις κάτι σαν καθημερινό κίνημα, θα αναγκάσεις τον Δήμο να την κάνει κάποτε την ανακύκλωση αληθινή; Είπαμε, είσαι κορόιδο υψηλής επεξεργασίας. Εκείνο που θα κάνεις, θα είναι να του δώσεις αφορμή να γεμίσει τον τόπο, τα στενά πεζοδρόμια και τις λίγες πλατείες, με ακόμα περισσότερα απαίσια κουτιά, δήθεν ανακύκλωσης, που θα μαζεύουν τα πακέτα και θα τα πετάνε στη χωματερή, ενώ χωματερή δεν μπορεί και δεν θέλει να φτιάξει, θα εισπράττει από εκεί επιδοτήσεις αυτός και χρήμα οι διαφημιστές, κι εσύ θα συνεχίσεις να είσαι το ένδοξο κορόιδο. Μπράβο παιδί μου, συνέχισε, θα πάρεις το μετάλλιο της βλακείας. Μην το βάζεις κάτω..."
Εγώ πάντως, σαν βλάκας που είμαι (αγαθιάρη με αποκαλεί η συγγραφέας του πιο πάνω κειμένου) ξαναρωτάω:
Κύριε Σανιδά, ή όπως άλλως σε λένε, εισαγγελέα μας:
Εφημερίδες διαβάζεις;
Διαβάζεις, αφού πληροφορήθηκες μια χαρά τις περίφημες δηλώσεις Μπάγια.
Λοιπόν;
Για την φημολογούμενη αυτή απάτη της ανακύκλωσης μπορείς να κάνεις κάτι;
Υποχρεωμένος είσαι εξ άλλου.
Μην το ξεχνάς...
Κ.Λ.
Τετάρτη 16 Απριλίου 2008
Τρίτη 15 Απριλίου 2008
Η ανακύκλωση - απάτη...
Πριν από 15 μέρες περίπου έγραφα τους προβληματισμούς μου για την ανακύκλωση που... υποτίθεται ότι γίνεται, αυτή με τους περίφημους μπλε κάδους έξω από τις πόρτες μας.
Σήμερα σε ένα εκτεταμμένο ρεπορτάζ τους, ΤΑ ΝΕΑ, αποκαλύπτουν - φευ - το πόσο αληθινοί ήταν και είναι οι φόβοι μου:
Τα ανακυκλώσιμα απορρίμματα καταλήγουν, πού αλλού; Στην χωματερή!..
Σήμερα σε ένα εκτεταμμένο ρεπορτάζ τους, ΤΑ ΝΕΑ, αποκαλύπτουν - φευ - το πόσο αληθινοί ήταν και είναι οι φόβοι μου:
Τα ανακυκλώσιμα απορρίμματα καταλήγουν, πού αλλού; Στην χωματερή!..
(Πιο κάτω, στη φωτογραφία που είναι παρμένη από το ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ, μπορείτε να δείτε το απορριμματοφόρο να αδειάζει την... ανακύκλωση στα υπόλοιπα βουνά σκουπιδιών...)
Ένα μικρό μόν
ο ποσοστό από τους τόνους που συγκεντρώνονται καθημερινά από τους μπλε κάδους, ανακυκλώνεται τελικά. Σύμφωνα και με όσα αναφέρει σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του ALFA 98.9 ο πρόεδρος των εγαζομένων του ΧΥΤΑ Φυλής, από τους 6.500 τόνους, μόνο οι 1.000 τελικά ανακυκλώνονται.
Και πώς να ανακυκλωθούν άλλωστε 6.500 τόννοι, όταν το μόνο "εργοστάσιο" ανακύκλωσης είναι... χειροκίνητο, μια ταινία δηλαδή, όπου περνάνε τα απορρίμματα και κάποιοι εργάτες αρπάζουν ό,τι προλάβουν και ό,τι φυσικά έχει την μεγαλύτερη τιμή στην αγορά ανακύκλωσης, ενώ τα υπόλοιπα τα ξαναφορτώνουν στα απορριμματοφόρα και τα... πετάνε εκεί που πετάνε και τα μη ανακυκλώσιμα...
Το θέμα είναι τεράστιο.
Δεν είναι ότι μπαίνουμε στον κόπο να διαχωρίζουμε τα ανακυκλώσιμα απορρίματα από αυτά που δεν ανακυκλώνονται, κάτι που φυσικά θα πρέπει να το κάνουμε και με ικανοποίηση μάλιστα ότι κάτι προσφέρουμε κι εμείς...
...είναι ότι ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ γιατην... υποτιθέμενη ανακύκλωση, αφού το κόστος ανακύκλωσης είναι πια ενσωματωμένο στην τιμή κάθε προϊόντος που αγοράζουμε.
Παράλληλα βέβαια, ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ και στο δήμο μας για την αποκομιδή των μη ανακυκλώσιμων απορριμμάτων!..
Τέλεια!..
Καλά, κυβέρνηση δεν έχουμε, αυτό το ξέρουμε, απλά κάποιοι βολεύονται στην πλάτη μας...
Η τοπική αυτοδιοίκηση υπνώττει - όταν δεν βολεύονται κι αυτοί στην πλάτη των κορόιδων...
Οι βιομήχανοι και λοιποί εισαγωγείς και σουπερμακετατζήδες μας τα παίρνουν κανονικά...
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ υπάρχει σ' αυτόν τον τόπο;;;
Αλλά ξέχασα... αυτή ασχολείται προς το παρόν με τις δηλώσεις Μπάγια...
Κ.Λ.
Ένα μικρό μόν
ο ποσοστό από τους τόνους που συγκεντρώνονται καθημερινά από τους μπλε κάδους, ανακυκλώνεται τελικά. Σύμφωνα και με όσα αναφέρει σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του ALFA 98.9 ο πρόεδρος των εγαζομένων του ΧΥΤΑ Φυλής, από τους 6.500 τόνους, μόνο οι 1.000 τελικά ανακυκλώνονται.Και πώς να ανακυκλωθούν άλλωστε 6.500 τόννοι, όταν το μόνο "εργοστάσιο" ανακύκλωσης είναι... χειροκίνητο, μια ταινία δηλαδή, όπου περνάνε τα απορρίμματα και κάποιοι εργάτες αρπάζουν ό,τι προλάβουν και ό,τι φυσικά έχει την μεγαλύτερη τιμή στην αγορά ανακύκλωσης, ενώ τα υπόλοιπα τα ξαναφορτώνουν στα απορριμματοφόρα και τα... πετάνε εκεί που πετάνε και τα μη ανακυκλώσιμα...
Το θέμα είναι τεράστιο.
Δεν είναι ότι μπαίνουμε στον κόπο να διαχωρίζουμε τα ανακυκλώσιμα απορρίματα από αυτά που δεν ανακυκλώνονται, κάτι που φυσικά θα πρέπει να το κάνουμε και με ικανοποίηση μάλιστα ότι κάτι προσφέρουμε κι εμείς...
...είναι ότι ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ γιατην... υποτιθέμενη ανακύκλωση, αφού το κόστος ανακύκλωσης είναι πια ενσωματωμένο στην τιμή κάθε προϊόντος που αγοράζουμε.
Παράλληλα βέβαια, ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ και στο δήμο μας για την αποκομιδή των μη ανακυκλώσιμων απορριμμάτων!..
Τέλεια!..
Καλά, κυβέρνηση δεν έχουμε, αυτό το ξέρουμε, απλά κάποιοι βολεύονται στην πλάτη μας...
Η τοπική αυτοδιοίκηση υπνώττει - όταν δεν βολεύονται κι αυτοί στην πλάτη των κορόιδων...
Οι βιομήχανοι και λοιποί εισαγωγείς και σουπερμακετατζήδες μας τα παίρνουν κανονικά...
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ υπάρχει σ' αυτόν τον τόπο;;;
Αλλά ξέχασα... αυτή ασχολείται προς το παρόν με τις δηλώσεις Μπάγια...
Κ.Λ.
Δευτέρα 14 Απριλίου 2008
Οι Έλληνες και οι εφημερίδες
«Η "Καθημερινή" διαβάζεται από αυτούς που κυβερνούν τη χώρα.
Υ.Γ. Δεν αναφέρεται η ΑΥΓΗ. Είναι απλό. κανείς δεν τη διαβάζει
Για την αντιγραφή
Ο "Ελεύθερος Τύπος" από αυτούς που νομίζουν ότι κυβερνούν τη χώρα.
Το "Βήμα" και τα "Νέα" διαβάζουν αυτοί που πιστεύουν ότι θα έπρεπε κανονικά
να κυβερνούν τη χώρα.
Τον "Ριζοσπάστη" εκείνοι που πιστεύουν πως τη χώρα θα έπρεπε κανονικά να
την κυβερνά μια άλλη χώρα.
Οι αναγνώστες της "Ελευθεροτυπίας" δεν ξέρουν ποιος ακριβώς κυβερνά τη
χώρα, είναι όμως βέβαιοι πως την κυβερνά με λάθος τρόπο.
Την "Απογευματινή" προτιμούν οι γυναίκες αυτών που κυβερνούν τη χώρα.
Τη "Ναυτεμπορική" διαβάζουν αυτοί στους οποίους ανήκει η χώρα.
Την "Εστία" διαβάζουν όσοι νομίζουν πως η χώρα είναι ακόμα δική τους.
Και οι αναγνώστες της "Espresso" δεν ενδιαφέρονται για το ποιος κυβερνά τη
χώρα, αρκεί να είναι γυναίκα και να έχει μεγάλο στήθος»
Υ.Γ. Δεν αναφέρεται η ΑΥΓΗ. Είναι απλό. κανείς δεν τη διαβάζει
αντί(ο)
Την περασμένη Παρασκευή κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού αντί. Ενός περιοδικού που έχει το δικό του μερτικό στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Με τις καλές και τις κακές του στιγμές. Με την ακμή του και την παρακμή του. Δεν προτίθεμαι να επιδιώξω μια «αντικειμενική» αποτίμηση της συμβολής του στο πολιτικό γίγνεσθαι στα 34 χρόνια της κυκλοφορίας του. Το αντί έπαψε να υπάρχει για εμένα στα τέλη της δεκαετίας του '80. Θα περιοριστώ σε μια αναφορά όσων άφησε σε εμένα.
Δε μπορώ να ξεχάσω εκείνη τη στήλη της αλληλογραφίας των αναγνωστών. Δυο έντυπα την είχαν όλα κι όλα. Τα συντηρητικά ΕΠΙΚΑΙΡΑ και το προοδευτικό αντί. Υπήρξα φανατικός αναγνώστης και των δυο για αυτή ακριβώς τη στήλη. Στην οποία ο καθένας μπορούσε να γράψει το μακρύ του και το κοντό του. Και κανείς δεν τον λογόκρινε.Στα χρόνια της μεταπολίτευσης μέχρι το 1982, το αντί υπήρξε ένα σημαντικό περιοδικό δημιουργικού διαλόγου για τα τεκταινόμενα στο χώρο της Αριστεράς. κι όχι μόνο της ελληνικής.
Δε μπορώ να θεωρήσω τυχαίο γεγονός, ότι τακτικοί αρθρογράφοι του υπήρξαν άνθρωποι με μετέπειτα σημαντική πορεία στο χώρο της δημοσιογραφίας και της πολιτικής. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο Πέτρος Ευθυμίου και ο Στέλιος Κούλογλου υπήρξαν μερικοί από αυτούς.
Η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις 18 Οκτωβρίου 1981, έθεσε το αντί, όπως και την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, αντιμέτωπο με ένα δίλημμα: να γίνει λιβανιστήρι της νέας διακυβέρνησης ή να διατηρήσει την ανεξαρτησία γνώμης του. Επέλεξε το δεύτερο και το αναγνωστικό κοινό το αντάμειψε.
Το αντί επέλεξε, στην περίοδο εκείνη να ανοίξει σε νέα κοινωνικά κινήματα. η Ελεύθερη Ραδιοφωνία και η Οικολογία βρήκαν ένα ενδιαφέρον βήμα για να εκφράσουν απόψεις τους.
Το τριήμερο 2-4 Απριλίου 1982, υπήρξε κατά τη γνώμη μου η κορυφαία στιγμή του αντί. Το τριήμερο των εκδηλώσεων για τον εορτασμό του 200ού του τεύχους στο παλιό εργοστάσιο του Φιξ στην Καυτατζόγλου, εγκαινίασε η Μελίνα Μερκούρη. Στις συζητήσεις που έγιναν συμμετείχαν οι σημαντικότεροι πολιτικοί της Αριστεράς. Τις συναυλίες που κατέληγαν σε ολονύκτια γλέντια πολλών εκατοντάδων ανθρώπων τίμησαν όλοι οι καλλιτέχνες της εποχής. Δε μπορούσε να λείψει από τη γιορτή και το ΡΑΔΙΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ. Η ομάδα του σταθμού, που, πρόσφατα είχε αναστείλει τη λειτουργία του, επιφορτίσθηκε με την υποχρέωση κατασκευής ενός πομπού, που θα αναμετέδιδε ζωντανά όσα συνέβαιναν στο παλιό παγοποιείο. Και το κάναμε καλά. Από κοντά κι η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ παρουσίασε το πρώτο της τεύχος (οκτώ μήνες πριν είχε δημοσιεύσει το δοκιμαστικό της τεύχος). Η υπόθεση της ελεύθερης ραδιοφωνίας απασχολούσε εκείνη την εποχή σοβαρά το Χρήστο Παπουτσάκη. Επανήλθε το φθινόπωρο του 1983, με μια απόπειρα να βγάλει στον αέρα ραδιοφωνικό σταθμό, από τα γραφεία του περιοδικού στη Δημοχάρους. Απόπειρα που κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία, καθώς, πριν ακόμα αρχίσει η εκπομπή η Ασφάλεια εισέβαλε στο στούντιο. Ο πομπός είχε βέβαια φυγαδευτεί, αλλά η προσπάθεια σταμάτησε.
Η έκδοση του ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ απέβη κρίσιμη για το αντί, καθώς του στέρησε ένα σημαντικό μέρος του αναγνωστικού του κοινού κι αυτό γιατί συνέπεσε με μια περίοδο κατά την οποία η αρθρογραφία του περιοδικού είχε αρχίσει να χάνει τη μέχρι τότε γνώριμη φρεσκάδα της. Λίγο διακόπηκε και η επαφή μου με το αντί. Ζώντας πλέον το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στη Γαλλία, δεν το παρακολουθούσα πια τακτικά.κι όταν το διάβαζα έβρισκα πια την αρθρογραφία του επαναλαμβανόμενη κι ελάχιστα ελκυστική.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα στο τέλος του 1989, βρήκα ένα αντί διακατεχόμενο από αντιΠΑΣΟΚική ιδεοληψία. για ό,τι στραβό κουτσό κι ανάποδο συνέβαινε έφταιγε το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο η διεύθυνση του περιοδικού είχε προσδώσει μυθικές ιδιότητες ανάλογες με αυτές του Αντίχριστου. Η αρθρογραφία του ήταν παραληρηματική ακόμα και για ανθρώπους σαν εμένα που βρίσκαμε το ΠΑΣΟΚ εκείνης της περιόδου, επιεικώς αποκρουστικό.
Τα δεκαεπτά χρόνια της μετέπειτα κυκλοφορίας του δε με απασχόλησαν. Σπάνια έπεφτε στα χέρια μου το περιοδικό, κι ακόμα σπανιότερα κατόρθωνα να διαβάσω κάποιο άρθρο του. Η παρακμή ήταν έντονη.
Όμως για εμένα όλη η αξία αυτού του περιοδικού έγκειται στην εποχή της ακμής του. Τότε που η αρθρογραφία του συνέβαλλε θετικά στους πολιτικούς και ιδεολογικούς προβληματισμούς μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Η διακοπή της κυκλοφορίας του με αφήνει με τη θλίψη ενός ανθρώπου που χάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο, το όποίο όμως ήταν για πολλά χρόνια σε κώμα.
Αντίο αντί
Γιάννης Χρ.
Δε μπορώ να ξεχάσω εκείνη τη στήλη της αλληλογραφίας των αναγνωστών. Δυο έντυπα την είχαν όλα κι όλα. Τα συντηρητικά ΕΠΙΚΑΙΡΑ και το προοδευτικό αντί. Υπήρξα φανατικός αναγνώστης και των δυο για αυτή ακριβώς τη στήλη. Στην οποία ο καθένας μπορούσε να γράψει το μακρύ του και το κοντό του. Και κανείς δεν τον λογόκρινε.Στα χρόνια της μεταπολίτευσης μέχρι το 1982, το αντί υπήρξε ένα σημαντικό περιοδικό δημιουργικού διαλόγου για τα τεκταινόμενα στο χώρο της Αριστεράς. κι όχι μόνο της ελληνικής.
Δε μπορώ να θεωρήσω τυχαίο γεγονός, ότι τακτικοί αρθρογράφοι του υπήρξαν άνθρωποι με μετέπειτα σημαντική πορεία στο χώρο της δημοσιογραφίας και της πολιτικής. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο Πέτρος Ευθυμίου και ο Στέλιος Κούλογλου υπήρξαν μερικοί από αυτούς.
Η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις 18 Οκτωβρίου 1981, έθεσε το αντί, όπως και την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, αντιμέτωπο με ένα δίλημμα: να γίνει λιβανιστήρι της νέας διακυβέρνησης ή να διατηρήσει την ανεξαρτησία γνώμης του. Επέλεξε το δεύτερο και το αναγνωστικό κοινό το αντάμειψε.
Το αντί επέλεξε, στην περίοδο εκείνη να ανοίξει σε νέα κοινωνικά κινήματα. η Ελεύθερη Ραδιοφωνία και η Οικολογία βρήκαν ένα ενδιαφέρον βήμα για να εκφράσουν απόψεις τους.
Το τριήμερο 2-4 Απριλίου 1982, υπήρξε κατά τη γνώμη μου η κορυφαία στιγμή του αντί. Το τριήμερο των εκδηλώσεων για τον εορτασμό του 200ού του τεύχους στο παλιό εργοστάσιο του Φιξ στην Καυτατζόγλου, εγκαινίασε η Μελίνα Μερκούρη. Στις συζητήσεις που έγιναν συμμετείχαν οι σημαντικότεροι πολιτικοί της Αριστεράς. Τις συναυλίες που κατέληγαν σε ολονύκτια γλέντια πολλών εκατοντάδων ανθρώπων τίμησαν όλοι οι καλλιτέχνες της εποχής. Δε μπορούσε να λείψει από τη γιορτή και το ΡΑΔΙΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ. Η ομάδα του σταθμού, που, πρόσφατα είχε αναστείλει τη λειτουργία του, επιφορτίσθηκε με την υποχρέωση κατασκευής ενός πομπού, που θα αναμετέδιδε ζωντανά όσα συνέβαιναν στο παλιό παγοποιείο. Και το κάναμε καλά. Από κοντά κι η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ παρουσίασε το πρώτο της τεύχος (οκτώ μήνες πριν είχε δημοσιεύσει το δοκιμαστικό της τεύχος). Η υπόθεση της ελεύθερης ραδιοφωνίας απασχολούσε εκείνη την εποχή σοβαρά το Χρήστο Παπουτσάκη. Επανήλθε το φθινόπωρο του 1983, με μια απόπειρα να βγάλει στον αέρα ραδιοφωνικό σταθμό, από τα γραφεία του περιοδικού στη Δημοχάρους. Απόπειρα που κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία, καθώς, πριν ακόμα αρχίσει η εκπομπή η Ασφάλεια εισέβαλε στο στούντιο. Ο πομπός είχε βέβαια φυγαδευτεί, αλλά η προσπάθεια σταμάτησε.
Η έκδοση του ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ απέβη κρίσιμη για το αντί, καθώς του στέρησε ένα σημαντικό μέρος του αναγνωστικού του κοινού κι αυτό γιατί συνέπεσε με μια περίοδο κατά την οποία η αρθρογραφία του περιοδικού είχε αρχίσει να χάνει τη μέχρι τότε γνώριμη φρεσκάδα της. Λίγο διακόπηκε και η επαφή μου με το αντί. Ζώντας πλέον το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στη Γαλλία, δεν το παρακολουθούσα πια τακτικά.κι όταν το διάβαζα έβρισκα πια την αρθρογραφία του επαναλαμβανόμενη κι ελάχιστα ελκυστική.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα στο τέλος του 1989, βρήκα ένα αντί διακατεχόμενο από αντιΠΑΣΟΚική ιδεοληψία. για ό,τι στραβό κουτσό κι ανάποδο συνέβαινε έφταιγε το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο η διεύθυνση του περιοδικού είχε προσδώσει μυθικές ιδιότητες ανάλογες με αυτές του Αντίχριστου. Η αρθρογραφία του ήταν παραληρηματική ακόμα και για ανθρώπους σαν εμένα που βρίσκαμε το ΠΑΣΟΚ εκείνης της περιόδου, επιεικώς αποκρουστικό.
Τα δεκαεπτά χρόνια της μετέπειτα κυκλοφορίας του δε με απασχόλησαν. Σπάνια έπεφτε στα χέρια μου το περιοδικό, κι ακόμα σπανιότερα κατόρθωνα να διαβάσω κάποιο άρθρο του. Η παρακμή ήταν έντονη.
Όμως για εμένα όλη η αξία αυτού του περιοδικού έγκειται στην εποχή της ακμής του. Τότε που η αρθρογραφία του συνέβαλλε θετικά στους πολιτικούς και ιδεολογικούς προβληματισμούς μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Η διακοπή της κυκλοφορίας του με αφήνει με τη θλίψη ενός ανθρώπου που χάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο, το όποίο όμως ήταν για πολλά χρόνια σε κώμα.
Αντίο αντί
Γιάννης Χρ.
Σάββατο 12 Απριλίου 2008
Ντοπαρισμένη δημοσιογραφία
Διαβάζω αυτές τις μέρες την αρθρογραφία γύρω από την υπόθεση ντόπιγκ και δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω τα γέλια ή να ξεσπάσω σε κλάματα.Όλοι οι έγκριτοι μεγαλοδημοσιογράφοι του αθλητικού ρεπορτάζ αφού εκφράσουν την απόλυτη έκπληξή τους για την υπόθεση αυτή στην συνέχεια επιτιθενται εναντίον όλων (πολιτείας ,αθλητών αλλά και φιλάθλων) .Με χαρακτηριστική ομοφωνία το συνάφι
αναφέρεται με πάθος σε κώδικες ηθικής και αξίες που δεν τηρήθηκαν από όλους τους άλλους. Λες και κάποιοι. άλλοι γράφουν καθημερινά στις φυλλάδες τους για τους θεούς και τους ημίθεους του παγκόσμιου αθλητισμού.Λες και κάποιοι άλλοι αποθεώνουν τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ με τους υπεραθλητές των 90 παιχνιδιών το χρόνο.Λες και κάποιοι άλλοι εξυμνούν τους ποδοσφαιριστές των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και ομάδων που τρέχουν από τον Ιούλιο μέχρι τον
Ιούνιο σαν αφιονισμένοι χωρίς σταματημό.Λες και κάποιοι άλλοι αναφέρονται στα άλμπατρος και τα κρις-κραφτ της παγκόσμιας κολύμβησης. Λες και κάποιοι άλλοι αποθέωσαν όλους αυτούς που τώρα σπρώχνουν στον διασυρμό.Κανείς τους δεν ξέρει τίποτε για ντόπιγκ…..Σαν τις τσατσάδες που εργάζονται στα μπουρδέλα μετά από ντου της αστυνομίας. Έκπληκτες και αυτές δεν μπορεί να χωρέσει ο νους τους ότι οι κυρίες που εξυπηρετούσαν ήταν πουτάνες !!!!
Άραγε κανείς τους δεν ξέρει πως κατασκευάζονται οι υπεραθλητές όλων των σπορ ???
Είναι δυνατόν να είναι ΤΟΣΟ ηλίθιοι ????
Με αντιντόπιγκ στην δημοσιογραφία θα γλυτώναμε ( από την βλακεία και την ιδιοτέλεια)
όλων αυτών των τσατσάδων του αθλητισμού ( και όχι μόνο ) ???????
Απιφ
αναφέρεται με πάθος σε κώδικες ηθικής και αξίες που δεν τηρήθηκαν από όλους τους άλλους. Λες και κάποιοι. άλλοι γράφουν καθημερινά στις φυλλάδες τους για τους θεούς και τους ημίθεους του παγκόσμιου αθλητισμού.Λες και κάποιοι άλλοι αποθεώνουν τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ με τους υπεραθλητές των 90 παιχνιδιών το χρόνο.Λες και κάποιοι άλλοι εξυμνούν τους ποδοσφαιριστές των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και ομάδων που τρέχουν από τον Ιούλιο μέχρι τον
Ιούνιο σαν αφιονισμένοι χωρίς σταματημό.Λες και κάποιοι άλλοι αναφέρονται στα άλμπατρος και τα κρις-κραφτ της παγκόσμιας κολύμβησης. Λες και κάποιοι άλλοι αποθέωσαν όλους αυτούς που τώρα σπρώχνουν στον διασυρμό.Κανείς τους δεν ξέρει τίποτε για ντόπιγκ…..Σαν τις τσατσάδες που εργάζονται στα μπουρδέλα μετά από ντου της αστυνομίας. Έκπληκτες και αυτές δεν μπορεί να χωρέσει ο νους τους ότι οι κυρίες που εξυπηρετούσαν ήταν πουτάνες !!!!
Άραγε κανείς τους δεν ξέρει πως κατασκευάζονται οι υπεραθλητές όλων των σπορ ???
Είναι δυνατόν να είναι ΤΟΣΟ ηλίθιοι ????
Με αντιντόπιγκ στην δημοσιογραφία θα γλυτώναμε ( από την βλακεία και την ιδιοτέλεια)
όλων αυτών των τσατσάδων του αθλητισμού ( και όχι μόνο ) ???????
Απιφ
Δευτέρα 7 Απριλίου 2008
ΟΙ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 7μ.μ.
Μεξικάνικη Πρεσβεία, Πλατεία Κολωνακίου
Δεκατέσσερα χρόνια μετά την εξέγερση του Ζαπατιστικού Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης (EZLN), οι ιθαγενείς λαοί ζαπατίστας υφίστανται μια νέα, ενορχηστρωμένη επίθεση από το Μεξικανικό Κράτος: "νόμιμες" αρπαγές ανακτημένης το 1994 γης, εξαναγκαστικοί εκτοπισμοί και απειλές εκτοπισμών, απαγωγές, βίαιες επιθέσεις, επαναδραστηριοποίηση παραστρατιωτικών ομάδων, πολιτικοί κρατούμενοι και όμηροι είναι, μεταξύ άλλων, μερικά από τα συγκεκριμένα γεγονότα που συνθέτουν το παζλ. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τους πολιτικούς κρατούμενους, δεκάδες από αυτούς, ζαπατίστας και μη, εδώ και ενάμιση μήνα ξεκίνησαν απεργίες πείνας. Παρά την πρόσφατη απελευθέρωση 30 απεργών πείνας (στα πλαίσια της απελευθέρωσης κάπου 130 ποινικών κρατουμένων), κάποιοι εξακολουθούν να βρίσκονται έγκλειστοι και σε απεργία πείνας.
Η ένταση και το επίπεδο των επιθέσεων υποχρέωσε την Επιτροπή της Έκτης του EZLN να αναστείλει την περιοδεία που προετοίμαζε για τον περασμένο Οκτώβρη σε όλη την κεντρική και νότια χώρα, στα πλαίσια της Άλλης Καμπάνιας.
Αυτό οδήγησε διάφορες οργανώσεις στο Μεξικό και στον κόσμο να αντιδράσουμε στην κλιμάκωση της καταστολής που ασκείται στους λαούς ζαπατίστας, παίρνοντας πρωτοβουλίες όπως η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ των ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ και ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΤΣΙΑΠΑΣ. Μεταξύ των στόχων της Καμπάνιας είναι και μια ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους Ζαπατίστας την Πέμπτη 10 Απριλίου, επέτειο της δολοφονίας του Εμιλιάνο Ζαπάτα, καθώς και η διοργάνωση ενός ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΑΡΑΒΑΝΙΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους Ζαπατίστας, το προσεχές καλοκαίρι.
Στην Αθήνα, η Ανοικτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας και Ενάντια στην Καταστολή στην Τσιάπας και το μεξικανικό Κέντρο Πολιτικής Ανάλυσης και Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών (CAPISE) διοργανώνουν στις 9, 10 και 11 Μαΐου, «ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΛΑΟΥΣ και ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ». Βασικός στόχος είναι η διαμόρφωση προτάσεων και συντονισμένων σχεδίων δράσης που θα αποτρέψουν τη διαφαινόμενη πρόθεση του μεξικάνικου κράτους για επιβολή πολέμου στην Τσιάπας και θα στηρίξουν την οικοδόμηση της αυτονομίας των ιθαγενών λαών ζαπατίστας και του πανεθνικού κινήματος της Άλλης Καμπάνιας. Παράλληλα θα διερευνηθούν οι δυνατότητες συνέχισης αυτού του δικτύου αλληλεγγύης που διαμορφώνεται, ποια θα είναι τα επόμενα βήματα και η δυνατότητα για μια δεύτερη συνάντηση ή/και άλλες συντονισμένες πρωτοβουλίες.
Ηλεκτρονική διεύθυνση (μόνο για δηλώσεις συμμετοχής): http://us.mc573.mail.yahoo.com/mc/compose?to=registroforoatenas@riseup.net
Για κατάθεση προτάσεων και πληροφορίες: http://us.mc573.mail.yahoo.com/mc/compose?to=infoforoatenas@riseup.net
Ιστοσελίδα: http://www.europazapatista.org/
Ανοικτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας και Ενάντια στην Καταστολή στην Τσιάπας
http://solidaridadzapatista.blogspot.com/
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 7μ.μ.
Μεξικάνικη Πρεσβεία, Πλατεία Κολωνακίου
Δεκατέσσερα χρόνια μετά την εξέγερση του Ζαπατιστικού Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης (EZLN), οι ιθαγενείς λαοί ζαπατίστας υφίστανται μια νέα, ενορχηστρωμένη επίθεση από το Μεξικανικό Κράτος: "νόμιμες" αρπαγές ανακτημένης το 1994 γης, εξαναγκαστικοί εκτοπισμοί και απειλές εκτοπισμών, απαγωγές, βίαιες επιθέσεις, επαναδραστηριοποίηση παραστρατιωτικών ομάδων, πολιτικοί κρατούμενοι και όμηροι είναι, μεταξύ άλλων, μερικά από τα συγκεκριμένα γεγονότα που συνθέτουν το παζλ. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τους πολιτικούς κρατούμενους, δεκάδες από αυτούς, ζαπατίστας και μη, εδώ και ενάμιση μήνα ξεκίνησαν απεργίες πείνας. Παρά την πρόσφατη απελευθέρωση 30 απεργών πείνας (στα πλαίσια της απελευθέρωσης κάπου 130 ποινικών κρατουμένων), κάποιοι εξακολουθούν να βρίσκονται έγκλειστοι και σε απεργία πείνας.
Η ένταση και το επίπεδο των επιθέσεων υποχρέωσε την Επιτροπή της Έκτης του EZLN να αναστείλει την περιοδεία που προετοίμαζε για τον περασμένο Οκτώβρη σε όλη την κεντρική και νότια χώρα, στα πλαίσια της Άλλης Καμπάνιας.
Αυτό οδήγησε διάφορες οργανώσεις στο Μεξικό και στον κόσμο να αντιδράσουμε στην κλιμάκωση της καταστολής που ασκείται στους λαούς ζαπατίστας, παίρνοντας πρωτοβουλίες όπως η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ των ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ και ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΤΣΙΑΠΑΣ. Μεταξύ των στόχων της Καμπάνιας είναι και μια ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους Ζαπατίστας την Πέμπτη 10 Απριλίου, επέτειο της δολοφονίας του Εμιλιάνο Ζαπάτα, καθώς και η διοργάνωση ενός ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΑΡΑΒΑΝΙΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους Ζαπατίστας, το προσεχές καλοκαίρι.
Στην Αθήνα, η Ανοικτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας και Ενάντια στην Καταστολή στην Τσιάπας και το μεξικανικό Κέντρο Πολιτικής Ανάλυσης και Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών (CAPISE) διοργανώνουν στις 9, 10 και 11 Μαΐου, «ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΛΑΟΥΣ και ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ». Βασικός στόχος είναι η διαμόρφωση προτάσεων και συντονισμένων σχεδίων δράσης που θα αποτρέψουν τη διαφαινόμενη πρόθεση του μεξικάνικου κράτους για επιβολή πολέμου στην Τσιάπας και θα στηρίξουν την οικοδόμηση της αυτονομίας των ιθαγενών λαών ζαπατίστας και του πανεθνικού κινήματος της Άλλης Καμπάνιας. Παράλληλα θα διερευνηθούν οι δυνατότητες συνέχισης αυτού του δικτύου αλληλεγγύης που διαμορφώνεται, ποια θα είναι τα επόμενα βήματα και η δυνατότητα για μια δεύτερη συνάντηση ή/και άλλες συντονισμένες πρωτοβουλίες.
Ηλεκτρονική διεύθυνση (μόνο για δηλώσεις συμμετοχής): http://us.mc573.mail.yahoo.com/mc/compose?to=registroforoatenas@riseup.net
Για κατάθεση προτάσεων και πληροφορίες: http://us.mc573.mail.yahoo.com/mc/compose?to=infoforoatenas@riseup.net
Ιστοσελίδα: http://www.europazapatista.org/
Ανοικτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας και Ενάντια στην Καταστολή στην Τσιάπας
http://solidaridadzapatista.blogspot.com/
Σάββατο 5 Απριλίου 2008
Ανεμόμυλοι εν όψει!..
Είναι Σαββατόβραδο και η απουσία κάποιας ψυχαγωγικής δραστηριότητας, ως είθισται ανά το πανελλήνιο, μου δίνει την ευκαιρία να ασχοληθώ κάπως εκτενέστερα από αυτό το τόσο οικείο βήμα, με τί άλλο, με το ζήτημα των ημερών: Το "Μακεδονικό"...
Πιο κάτω ο Γιάννης αναφέρεται προσφυώς στην "Κωλοτρυπίδα των Βαλκανίων", θέλοντας να σατυρίσει με την έκφραση αυτή την μόνιμη και διαχρονική εστία προστριβών και ερίδων στην Ευρώπη. Βέβαια, ο Ρήγας αλλιώς έβλεπε τα πράγματα, αλλά δυστυχώς δεν του έγινε το χατίρι, κι έτσι ο Γιάννης μπορεί να ελευθεριάζει "με τη βούλα της ωμής πραγματικότητας"... (Ας μου επιτραπεί δε να προσθέσω ότι όπως κάθε ταλαιπωρημένη κωλοτρυπίδα, έτσι κι εδώ βρίθουν οι ζοχάδες...)
Για κάποιον που έχει έστω και πρόχειρα μια ιδέα της ιστορίας της περιοχής, από στοιχειώδη ανάγνωση κάποιων ιστορικών βίβλίων, θα ξέρει ότι στο χώρο που αποκαλούμε Μακεδονία, τους τελευταίους αιώνες ζούν (ζούσαν μάλλον) ορθόδοξοι, μουσουλμάνοι κι εβραίοι, σλαβόφωνοι, ελληνόφωνοι και τουρκόφωνοι πληθυσμοί. Όλοι αυτοί ζούσαν ειρηνικά μέχρι το 1870. Και οι μεν τούρκοι της περιοχής είχαν συνείδηση της καταγωγής τους και της εθνικότητάς τους, οι υπόλοιποι κατά ένα μεγάλο μέρος ένοιωθαν Έλληνες, κάποιοι Σέρβοι, κάποιοι Βούλγαροι. Πάνω απ' όλα όμως, οι μουσουλμάνοι ένοιωθαν μουσουλμάνοι κι οι ορθόδοξοι ένοιωθαν ορθόδοξοι.
Αυτό δείχνει ότι κάτω από την ομπρέλα της οθωμανικής αυτοκτρατορίας, η έννοια της εθνότητας δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντική και σχεδόν κανείς δεν την επικαλείτο. Η ταυτότητα της θρησκείας είχε τη μεγαλύτερη σημασία.
Τα πράγματα άλλαξαν μετά το 1870. Μετά δηλαδή την απόσχιση της Βουλγαρικής Εξαρχίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως... Η απόσχιση αυτή σχεδιάστηκε και επιβλήθηκε έντεχνα στον τότε Σουλτάνο Αβδούλ Αζίζ (ο οποίος και την αποφάσισε) από τον Νικόλαο Ιγνάτιεφ.
Ο πανσλαβισμός του Νικολάου Ιγνάτιεφ (Ρώσου στρατηγού και διπλωμάτη) βρήκε έκφραση και δυναμική στο ανερχόμενο εθνικό φρόνημα των Βουλγάρων και πλέον, μέσω της θρησκείας, για πρώτη φορά, εισήλθε στην περιοχή "ο δαίμων" του εθνικισμού...
O tempora o mores...
Οι ανερχόμενες αστικές τάξεις των Ελλήνων, Τούρκων και Σέρβων, βρήκαν πια έδαφος για να προωθήσουν τις ταξικές τους φιλοδοξίες, ασφυκτιούσες ανάμεσα στην αδράνεια της Τουρκικής Δεσποτείας και στην ληστρική επιδρομή της Βουλγαρικής (ορθόδοξης) Εξαρχίας...
Η ειρήνη χάθηκε... Το αίμα άρχισε να κυλά.
Οι Ρώσοι ήταν αυτοί που ξεκίνησαν τις φυλετικές και εθνοτικές συγκρούσεις στη Μακεδονία. Με τον πανσλαβισμό τους. Αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Ιδίως σήμερα, που ακούω πολλά και θαυμαστά για τον Πούτιν και τη "Ρωσική αρκούδα"... Φυσικά για τους δικούς τους ιμπεριαλιστικούς σκοπούς.
Εν κατακλείδει θα σημειώσω αυτό που κι ο ιστορικός Μαρκεζίνης, σε ανύποπτο χρόνο, σημειώνει κάπου στα γραπτά του:
"Κατά τους Έλληνας κριτήριον της εθνικότητος ουδέποτε υπήρξεν η γλώσσα, η οποία συνήθως είναι αποτέλεσμα συρροής διαφόρων συνθηκών, αλλά η εθνική συνείδησις. Είναι κανείς ό,τι αισθάνεται ότι είναι και θέλει να είναι..."
Μπορεί στους βόρειους γείτονές μας να επισείουμε όσα "βέτο" θέλουμε. Μπορεί να τους αλλάξουμε και το όνομα. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε - και δεν έχουμε το δικαίωμα - να τους αποκλείουμε να είναι αυτό που θέλουν να είναι και αυτό που αισθάνονται ότι είναι.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα δικαιώματά μας - από ηθικής πολιτικής απόψεως πάντοτε - εξαντλούνται στον καθορισμό των δικών μας εθνικών χαρακτηριστικών...
Κάθε άλλη παρέμβαση τη θεωρώ στυγνό ιμπεριαλισμό.
Αν ο λαός αυτός θέλει να ονομάζεται "Μακεδόνες", ας ονομάζεται.
Αν μπορέσουμε να τους πείσουμε να ονομάζονται "Νέοι Μακεδόνες" ας το κάνουμε.
Αν όχι, ας μην ματαιοπονούμε. 
Αν θέλει να ισχυρίζεται ότι είναι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, τι να κάνουμε;
Μια λύση μόνο βλέπω: Να τους διαλύσουμε, να τους εξοντώσουμε...
Αλλά τότε, όπως αναφέρω και πιο πάνω, θα έχουμε μεταταχθεί στην χορεία αυτών που ευχαρίστως θα ενσωμάτωναν τη σβάστικα στη σημαία τους.
Η κατανόηση και το αίσθημα φιλίας προς το λαό αυτό είναι - κατά την δική μου άποψη - το μόνο φάρμακο.
Και ο νεαρός εθνικισμός τους σύντομα θα παραχωρήσει τη θέση του στην εργώδη πραγματικότητα που δεν σηκώνει ούτε ιδεοληψίες, ούτε βλακώδεις "αλυτρωτισμούς".
Ας πάψουμε να μαχόμαστε με ανεμόμυλους.
Έχουμε, σαν χώρα, πολύ μεγαλύτερα και σπουδαιότερα προβλήματα.
(Εξ άλλου κι ο Ρήγας κάπως έτσι θα έβλεπε τα πράγματα)...
Κ.Λ.
Παρασκευή 4 Απριλίου 2008
Ο ΟΜΦΑΛΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ Η ΚΩΛΟΤΡΥΠΙΔΑ
Οι Βαλκάνιοι συνηθίζουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε ο ομφαλός της γης. Είτε έχοντας χτίσει εθνικές ιδεολογίες πάνω στα ερείπια σημαντικών πολιτισμών του παρελθόντος - του αρχαιοελληνικού εμείς, της σλαβόφωνης ορθοδοξίας οι Βούλγαροι - είτε βασιζόμενοι στην περιστασιακοί υποστήριξη κάποιας υπερδύναμης, πιστεύουμε ακράδαντα ότι είμαστε ο περιούσιοι λαοί του Θεού - ο καθένας για λογαριασμό του φυσικά - και μεγάλη χάρη κάνουμε σε όλους τους άλλους που τους απευθύνουμε το λόγο.
Κι ύστερα έρχεται η σκληρή πραγματικότητα, που μας θυμίζει αυτό που πραγματικά είμαστε: η κωλοτρυπίδα της γης.
Πρώτοι το διαπίστωσαν οι Βούλγαροι. Μετά από τις τραυματικές εμεπειρίες των δυο Βαλκανικών και των δυο Παγκόσμιων Πολέμων, αφομοίωσαν τη σκληρή πραγματικότητα και κάθισαν στ' αυγά τους. Προς το παρόν τουλάχιστον και για μερικές δεκαετίες ακόμα σίγουρα.
Ύστερα ήρθε η σειρά μας. Πόλεμος του 1897, Μικρασιατική Καταστροφή, Κύπρος 1974, αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από 120 και πλέον χώρες με το συνταγματικό της όνομα, αλλά μυαλό δε βάζουμε. Όλοι μας φταίνε, όλοι μας χρωστάνε.
Από κοντά μας κι οι Σέρβοι. Για δεκαετίες ήταν πρώτοι μεταξύ ίσων και εμπνευστές μιας παγκοσμίως σεβαστής Γιουγκοσλαβίας με 22 εκατομμύρια κατοίκους. Σε δέκα χρόνια κατόρθωσαν να γίνουν μια παγκοσμίως ανυπόληπτη, ταπεινωμένη και περιθωριοποιημένη Σερβία, με κάτι λιγότερο από 7 εκατομμύρια κατοίκους. Κι αυτοί δεν προτίθενται προς το παρόν να αντιμετωπίσουν τη σκληρή ποραγματικότητα.
Χθες ήρθε η σειρά των Μακεδόνων να κάνουν την ίδια διαπίστωση. Εμφανίστηκαν στο Βουκουρέστι με 100μελή αντιπροσωπεία για να γιορτάσουν την τελιωτική τους νίκη επί της Ελλάδας. Ισχυροί από τη διεθνή ανυποληψία των ελληνικών θέσεων περί ονόματος και από την υποστήριξη των Αμερικανών, θεωρούσαν την παρτίδα τελειωμένη. Πλην φευ, πλήρωσαν το τίμημα της αλαζονείας των προστατών τους, των Αμερικανών. Οι σημαντικότερες ευρωπαϊκές χώρες τους γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη. Όχι βεβαίως διότι πείστηκαν από τα ελληνικά επιχειρήματα. Απλώς διότι έπρεπε να κόψουν τα φτερά των Αμερικανών.
Θα ήθελα να ελπίζω ότι οι Μακεδόνες θα επιδείξουν τη σύνεση των Βουλγάρων, όμως δε θα συμβεί αυτό. Προχθές απέκτησαν αυτό που 90 χρόνια τώρα αποζητούν: την επιβεβαίωση ότι περιβάλλονται από εχθρούς, απαραίτητο τσιμέντο κάθε εθνικής ιδεολογίας.
Το τέλος του βαλκανικού μπάχαλου δεν είναι κοντά.
Γιάννης Χρ.
Κι ύστερα έρχεται η σκληρή πραγματικότητα, που μας θυμίζει αυτό που πραγματικά είμαστε: η κωλοτρυπίδα της γης.
Πρώτοι το διαπίστωσαν οι Βούλγαροι. Μετά από τις τραυματικές εμεπειρίες των δυο Βαλκανικών και των δυο Παγκόσμιων Πολέμων, αφομοίωσαν τη σκληρή πραγματικότητα και κάθισαν στ' αυγά τους. Προς το παρόν τουλάχιστον και για μερικές δεκαετίες ακόμα σίγουρα.
Ύστερα ήρθε η σειρά μας. Πόλεμος του 1897, Μικρασιατική Καταστροφή, Κύπρος 1974, αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από 120 και πλέον χώρες με το συνταγματικό της όνομα, αλλά μυαλό δε βάζουμε. Όλοι μας φταίνε, όλοι μας χρωστάνε.
Από κοντά μας κι οι Σέρβοι. Για δεκαετίες ήταν πρώτοι μεταξύ ίσων και εμπνευστές μιας παγκοσμίως σεβαστής Γιουγκοσλαβίας με 22 εκατομμύρια κατοίκους. Σε δέκα χρόνια κατόρθωσαν να γίνουν μια παγκοσμίως ανυπόληπτη, ταπεινωμένη και περιθωριοποιημένη Σερβία, με κάτι λιγότερο από 7 εκατομμύρια κατοίκους. Κι αυτοί δεν προτίθενται προς το παρόν να αντιμετωπίσουν τη σκληρή ποραγματικότητα.
Χθες ήρθε η σειρά των Μακεδόνων να κάνουν την ίδια διαπίστωση. Εμφανίστηκαν στο Βουκουρέστι με 100μελή αντιπροσωπεία για να γιορτάσουν την τελιωτική τους νίκη επί της Ελλάδας. Ισχυροί από τη διεθνή ανυποληψία των ελληνικών θέσεων περί ονόματος και από την υποστήριξη των Αμερικανών, θεωρούσαν την παρτίδα τελειωμένη. Πλην φευ, πλήρωσαν το τίμημα της αλαζονείας των προστατών τους, των Αμερικανών. Οι σημαντικότερες ευρωπαϊκές χώρες τους γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη. Όχι βεβαίως διότι πείστηκαν από τα ελληνικά επιχειρήματα. Απλώς διότι έπρεπε να κόψουν τα φτερά των Αμερικανών.
Θα ήθελα να ελπίζω ότι οι Μακεδόνες θα επιδείξουν τη σύνεση των Βουλγάρων, όμως δε θα συμβεί αυτό. Προχθές απέκτησαν αυτό που 90 χρόνια τώρα αποζητούν: την επιβεβαίωση ότι περιβάλλονται από εχθρούς, απαραίτητο τσιμέντο κάθε εθνικής ιδεολογίας.
Το τέλος του βαλκανικού μπάχαλου δεν είναι κοντά.
Γιάννης Χρ.
Όσα λεν οι άνδρες μεταξύ τους...
"Τι δίνει στο στιγμιότυπο αυτό ( όπου ο Βύρων έχει γραπώσει την κεφαλή Αντώναρου), έναν αλλόκοτο αισθησιασμό; Μάλλον η απαλότητα του αγγίγματος που υπαινίσσεται η θέση των δακτύλων, σε συνδυασμό με το ηδονικό μειδίαμα και την επιθετικότητα της μύτης του πρώην υπουργού. Δεν είναι- προς Θεού- ένας καβαφικός αισθησιασμός. Παραπέμπει μάλλον στην ιδέα ενός γκουρμέ που αφήνει τις αισθήσεις του να μεθύσουν από το άρωμα ενός ώριμου Camembert... "
BHMA - στήλη "Πανδώρα" - 04/04/2008
Το έχουμε ξαναπεί: Μπορεί να διαφωνούμε (συνήθως) με τις πολιτικές (και όχι μόνο) εμμονές του «Πανδώρου», αλλά η πηγαία λεπτότης των διανοητικών του χυμών, ερεθίζει ευχάριστα…
Το έχουμε ξαναπεί: Μπορεί να διαφωνούμε (συνήθως) με τις πολιτικές (και όχι μόνο) εμμονές του «Πανδώρου», αλλά η πηγαία λεπτότης των διανοητικών του χυμών, ερεθίζει ευχάριστα…
Τι κρίμα που δεν είναι γυναίκα - (για να μπορούμε να φαντασιωνόμαστε!.. )
...Θα ήταν κρίμα όμως να μένουμε στα καθ' ημάς, όταν η απαλότητα του αγγίγματος ολόκληρης της παλάμης του Γάλλου προέδρου Σαρκοζί και το ηδονικό μειδίαμα - σε συνδυασμό με την άφατη ικανοποίηση των μισόκλειστων ματιών του Έλληνα πρωθυπουργού, στην πιο κάτω φωτό - του ΒΗΜΑΤΟΣ κι αυτή - υποδηλώνουν μια διεθνοποιημένη πλέον διάσταση της τρυφερότητας της πολιτικής...
Θεωρώ αυτό το εσταντανέ αξιολογότερο, από καλλιτεχνικής απόψεως... Αλλά ο "Πάνδωρος", ως φαίνεται θεώρησε την γλαφυρή του πέννα καθόλου αντάξια για να το ερμηνεύσει...
Κρίμα...
Κ.Λ.
Πέμπτη 3 Απριλίου 2008
Μερικές διαπιστώσεις
Αναγκάζομαι να επανέλθω στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και στην Σύνοδο του Βουκουρεστίου, μετά και τα χθεσινο-σημερινά αποτελέσματα, με μερικές διαπιστώσεις:
1. Είχαμε δεν είχαμε, με τη στάση μας αποκτήσαμε έναν ακόμα - βέβαιο και αυθεντικό - εχθρό στα σύνορά μας. Αν τελικά το κράτος αυτό διατηρηθεί στο χρόνο, είναι σίγουρο ότι θα διατηρηθεί μέσα από τους συνεκτικούς δεσμούς μιας εθνικής ιδεοληψίας. Και κάθε εθνική ιδεοληψία απαιτεί έναν εχθρό, για να μπορεί να στέκεται απέναντί του και να το επιβεβαιώνει. Εμείς προσφερθήκαμε ενθέρμως γι' αυτό το ρόλο.
2. Το σχετικά ανώδυνο πέρασμα του "βέτο" μας στο ΝΑΤΟ οφείλεται στην κατάρρευση της Αμερικανικής διπλωματίας και στους νέους σχεδιασμούς του άξονα Βόννης - Παρισίων που ίσως δεν ευνοούν πλέον νέες διευρύνσεις του ΝΑΤΟ, αλλά και της Ε.Ε. Αυτή η υποψία επιτείνεται και από τη (σιωπηλή) στάση της Αγγλίας. Μιας Αγγλίας που ως πονηρή αλεπού της διεθνούς διπλωματίας, αντελήφθη έγκαιρα την αμερικανική κατάρρευση και εμούλωξε σοφά...
3. Τα αποψινά δελτία ειδήσεων - κυρίως του ΜΕΓΚΑ - επέδειξαν έναν γελοίο μικρομεγαλισμό απέναντι στα Σκόπια και αν αυτή η νοοτροπία αντανακλά και την ελληνική κοινή γνώμη, ας μας προβληματίσει σοβαρά.
4. Λύση για το Σκοπιανό δεν μπορώ να προβλέψω, μπορώ όμως με σιγουριά να υποθέσω ότι ο Καραμανλής κερδίζει πολλούς πόντους στο εσωτερικό και μάλλον ο δικομματισμός βγαίνει γενικά κερδισμένος από τις εξελίξεις. Αντίθετα καταρρακώνεται η τακτική του ΛΑΟΣ που στηρίχτηκε σχεδόν αποκλειστικά στο θέμα των Σκοπίων και "καθίζει" η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, μετά και το "καπέλλωμα" των ανοησιών περί δημοψηφίσματος, από την πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ.
Κ.Λ.
1. Είχαμε δεν είχαμε, με τη στάση μας αποκτήσαμε έναν ακόμα - βέβαιο και αυθεντικό - εχθρό στα σύνορά μας. Αν τελικά το κράτος αυτό διατηρηθεί στο χρόνο, είναι σίγουρο ότι θα διατηρηθεί μέσα από τους συνεκτικούς δεσμούς μιας εθνικής ιδεοληψίας. Και κάθε εθνική ιδεοληψία απαιτεί έναν εχθρό, για να μπορεί να στέκεται απέναντί του και να το επιβεβαιώνει. Εμείς προσφερθήκαμε ενθέρμως γι' αυτό το ρόλο.
2. Το σχετικά ανώδυνο πέρασμα του "βέτο" μας στο ΝΑΤΟ οφείλεται στην κατάρρευση της Αμερικανικής διπλωματίας και στους νέους σχεδιασμούς του άξονα Βόννης - Παρισίων που ίσως δεν ευνοούν πλέον νέες διευρύνσεις του ΝΑΤΟ, αλλά και της Ε.Ε. Αυτή η υποψία επιτείνεται και από τη (σιωπηλή) στάση της Αγγλίας. Μιας Αγγλίας που ως πονηρή αλεπού της διεθνούς διπλωματίας, αντελήφθη έγκαιρα την αμερικανική κατάρρευση και εμούλωξε σοφά...
3. Τα αποψινά δελτία ειδήσεων - κυρίως του ΜΕΓΚΑ - επέδειξαν έναν γελοίο μικρομεγαλισμό απέναντι στα Σκόπια και αν αυτή η νοοτροπία αντανακλά και την ελληνική κοινή γνώμη, ας μας προβληματίσει σοβαρά.
4. Λύση για το Σκοπιανό δεν μπορώ να προβλέψω, μπορώ όμως με σιγουριά να υποθέσω ότι ο Καραμανλής κερδίζει πολλούς πόντους στο εσωτερικό και μάλλον ο δικομματισμός βγαίνει γενικά κερδισμένος από τις εξελίξεις. Αντίθετα καταρρακώνεται η τακτική του ΛΑΟΣ που στηρίχτηκε σχεδόν αποκλειστικά στο θέμα των Σκοπίων και "καθίζει" η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, μετά και το "καπέλλωμα" των ανοησιών περί δημοψηφίσματος, από την πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ.
Κ.Λ.
Άνοιξε σήμερα το Οδόφραγμα της οδού Λήδρας.
Αν έγινε κάτι σήμερα που με κάνει να αισθάνομαι κάποια αισιοδοξία (σε αντίθεση με την απαισιοδοξία που με καταλαμβάνει όσον αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε ως λαός το λεγόμενο "Σκοπιανό" και που σχετικά αναφέρθηκα χτες)...
...είναι το γεγονός ότι σήμερα άνοιξε το Οδόφραγμα της οδού Λήδρας, μεταξύ ελληνοκυπριακού τομέα και κατεχομένων, στην Κύπρο.
Πρόκειται για μια πολύ σημαντική, πρώτη, κίνηση καλής θέλησης, που αποτυπώνει την εκατέρωθεν διάθεση για την αναζήτηση μιας λύσης στο Κυπριακό.
Η διέλευση θα γίνεται με την επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου.
Κ.Λ.
Τετάρτη 2 Απριλίου 2008
Η ΕΠΙΣΦΡΑΓΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Εν μέσω των αυριανών πανηγυρισμών για την επιβράβευση της «εθνικώς υπερήφανης» στάσης της πολιτικής μας ηγεσίας, για τις βαρύτατες επιπτώσεις της οποίας στο μέλλον έχω ήδη τοποθετηθεί - ενδεικτικό είναι ότι κανένα δημοσίευμα στα διεθνή ΜΜΕ δε δείχνει την ελάχιστη καταννόηση στις ελληνικές θέσεις, αντιθέτως τις αντιμετωπίζουν με ειρωνεία έως και χλευασμό - περναέι απαρατήρητο το μείζον ζήτημα της συνόδου: η παταγώδης αποτυχία της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Οι Αμερικανοί προσήλθαν στη Σύνοδο απαιτώντας, χωρίς να τηρούν κανένα διπλωματικό πρόσχημα, την ένταξη στη Συμμαχία της Ουκρανίας και της Γεωργίας, της Κροατίας, της Αλβανίας και της Μακεδονίας.
Το αποτέλεσμα ήταν ένα διπλό ΟΧΙ. Και τούτο γιατί οι Δυτικοευρωπαϊκές χώρες, με επικεφαλής τη Γερμανία και τη Γαλλία, αρνήθηκαν μια διεύρυνση που θα εκλαμβάνονταν ως κήρυξη πολέμου από τη Ρωσία.
Αν κάτι είναι απορίας άξιο δεν είναι το ότι δεν υπήρξε συναίνεση στην ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας. Είναι οι δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου πριν την έναρξη της Συνόδου. Δηλώσεις που απέπνεαν την αλλαζονεία και βεβαιότητα του αυτοκράτορα έναντι των φόρου υποτελών του.
Αυτή ακριβώς η συμπεριφορά του είναι που δίνει αξία στα ΟΧΙ που ακούστηκαν απόψε. Η γηραιά Ευρώπη, όπως την αποκαλούσαν οι συνεργάτες του Τζωρτζ Μπους του νεώτερου με αυτάρεσκη απαξία, έδειξε ότι και φωνή έχει και ότι ξέρει να επιβάλλει τις απόψεις της όταν θίγονται ζωτικής σημασίας συμφέροντά της.
Πλέον, είτε αρέσει είτε όχι στους Αμερικανούς, είναι υποχρεωμένοι να παίρνουν υπ' όψιν τους τη «Γηραιά Ευρώπη». Που ακριβώς επειδή είναι γηραιά, έχει και εμπειρία και μακροπρόθεσμη στρατηγική εξωτερικής πολιτικής.
Με την έννοια αυτή η Συνοδος Κορυφής του Βουκουρεστίου συνιστά κόλαφο για την ελληνική κυβέρνηση. Στα τέσσερα τελευταία χρόνια επένδυσε όλη της την ενέργεια στην προσπάθεια να πείσει τον «Αυτοκράτορα» ότι «έχει δίκιο για το Σκοπιανό». την ίδια στιγμή που, ορθώς, συγκρούονταν ευθέως με τα συμφέροντά του στα θέματα ενέργειας (Αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, ρωσικός αγωγός αερίου). Και ταυτόχρονα έδωσε όλες τις παραγγελίες οπλικών συστημάτων στις ΗΠΑ, παραγκωνίζοντας πολύ καλύτερα ευρωπαϊκά (F16 αντί για EUROFIGHTER).
Τίποτα δε θα είναι πια το ίδιο μετά από τη Σύνοδο αυτή. Οι ΗΠΑ φυσικά δε θα πάψουν να είναι υπερδύναμη. Η ταπείνωση που υπέστησαν ενδέχεται να κάνει σοφότερους τους διαδόχους της κυρίας Ράις στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Η Αμερικανική κυριαρχία υπήρξε πολύ συντομότερη κι από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. ένας νέος πολυπολικός κόσμος γεννιέται, με νέους παίκτες, όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία.
Γιάννης Χρ.
Οι Αμερικανοί προσήλθαν στη Σύνοδο απαιτώντας, χωρίς να τηρούν κανένα διπλωματικό πρόσχημα, την ένταξη στη Συμμαχία της Ουκρανίας και της Γεωργίας, της Κροατίας, της Αλβανίας και της Μακεδονίας.
Το αποτέλεσμα ήταν ένα διπλό ΟΧΙ. Και τούτο γιατί οι Δυτικοευρωπαϊκές χώρες, με επικεφαλής τη Γερμανία και τη Γαλλία, αρνήθηκαν μια διεύρυνση που θα εκλαμβάνονταν ως κήρυξη πολέμου από τη Ρωσία.
Αν κάτι είναι απορίας άξιο δεν είναι το ότι δεν υπήρξε συναίνεση στην ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας. Είναι οι δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου πριν την έναρξη της Συνόδου. Δηλώσεις που απέπνεαν την αλλαζονεία και βεβαιότητα του αυτοκράτορα έναντι των φόρου υποτελών του.
Αυτή ακριβώς η συμπεριφορά του είναι που δίνει αξία στα ΟΧΙ που ακούστηκαν απόψε. Η γηραιά Ευρώπη, όπως την αποκαλούσαν οι συνεργάτες του Τζωρτζ Μπους του νεώτερου με αυτάρεσκη απαξία, έδειξε ότι και φωνή έχει και ότι ξέρει να επιβάλλει τις απόψεις της όταν θίγονται ζωτικής σημασίας συμφέροντά της.
Πλέον, είτε αρέσει είτε όχι στους Αμερικανούς, είναι υποχρεωμένοι να παίρνουν υπ' όψιν τους τη «Γηραιά Ευρώπη». Που ακριβώς επειδή είναι γηραιά, έχει και εμπειρία και μακροπρόθεσμη στρατηγική εξωτερικής πολιτικής.
Με την έννοια αυτή η Συνοδος Κορυφής του Βουκουρεστίου συνιστά κόλαφο για την ελληνική κυβέρνηση. Στα τέσσερα τελευταία χρόνια επένδυσε όλη της την ενέργεια στην προσπάθεια να πείσει τον «Αυτοκράτορα» ότι «έχει δίκιο για το Σκοπιανό». την ίδια στιγμή που, ορθώς, συγκρούονταν ευθέως με τα συμφέροντά του στα θέματα ενέργειας (Αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, ρωσικός αγωγός αερίου). Και ταυτόχρονα έδωσε όλες τις παραγγελίες οπλικών συστημάτων στις ΗΠΑ, παραγκωνίζοντας πολύ καλύτερα ευρωπαϊκά (F16 αντί για EUROFIGHTER).
Τίποτα δε θα είναι πια το ίδιο μετά από τη Σύνοδο αυτή. Οι ΗΠΑ φυσικά δε θα πάψουν να είναι υπερδύναμη. Η ταπείνωση που υπέστησαν ενδέχεται να κάνει σοφότερους τους διαδόχους της κυρίας Ράις στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Η Αμερικανική κυριαρχία υπήρξε πολύ συντομότερη κι από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. ένας νέος πολυπολικός κόσμος γεννιέται, με νέους παίκτες, όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία.
Γιάννης Χρ.
Απαισιοδοξία...
Λίγες μόνον ώρες πριν από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, με έχει καταλάβει ένα αίσθημα απαισιοδοξίας και φόβου. Κινούμενοι εδώ και πολλά χρόνια - σαν λαός - σε μια γραμμή απόλυτης ανελαστικότητας στα λεγόμενα "εθνικά θέματα", έχουμε επιδείξει σαν επίσημο κράτος, διεθνώς, εξ αιτίας του πολιτικού κόστους στο εσωτερικό, μια άτενγκτη στάση, που δυσκολεύει τους συμμάχους και αποθαρρύνει τους φίλους μας.
- Η απόρριψη του σχεδίου Ανάν, που στην Ελλάδα - και Κύπρο - πανηγυρίστηκε ως μια σθεναρή εθνική στάση, μας απομάκρυνε από τη λογική που διέπει τον κορμό σκέψης των κρατών που αποτελούν την Ε.Ε. και φυσικά τις Η.Π.Α., ότι δηλαδή στις σύγχρονες συνθήκες που πια επικρατούν στις διεθνείς σχέσεις, τα "όχι" και τα "βέτο" δεν είναι καθόλου αποδεκτά, από κανένα. Και μόνο ζημία μπορούν να προκαλέσουν σε κείνους που τα προβάλλουν.
- Το θρυλλούμενο "βέτο" (ή η "μη πρόσκληση" κατά Καραμανλή) που ετοιμαζόμαστε να θέσουμε στην διάσκεψη κορυφής του Βουκουρεστίου, κατά της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, δεν βρίσκει διεθνώς ούτε ένα (1) ευήκοον ούς, από κανέναν από τους συμμάχους και εταίρους μας. Οι ισχυρισμοί μας (περί ονόματος, αλυτρωτισμού κλπ) φαντάζουν απολύτως ακατανόητοι στους πάντες. Πηγαίνουμε στο Βουκουρέστι - με εντυπωσιακή σύμπνοια παρακαλώ - για να ... κάνουμε μπάχαλο την όλη συνάντηση και να εισπράξουμε χωρίς καμιά αμφιβολία, όχι πια την επιφύλαξη ή την απροθυμία των συμμάχων μας, αλλά κυριολεκτικά την αγανάκτησή τους.
Αν κάτι εν τω μεταξύ δεν μεσολαβήσει και έτσι καταλήξουν τα πράγματα στο Βουκουρέστι, τότε θα πρέπει σαν λαός να είμαστε προετοιμασμένοι για περαιτέρω περιπέτειες. Το τίμημα της ανελαστικής εξωτερικής πολιτικής μας, σε μια περίοδο που χώρες με την εμπειρία και την μακραίωνη ιστορία της Ελλάδας πρέπει κατ' εξοχήν να επιδεικνύουν ωριμότητα, θα είναι βαρύ.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει μέρα με τη μέρα, σε ένα κόσμο όπου τεράστια προβλήματα αναζητούν λύσεις και ευρύτερες συναινέσεις, ιδίως στην περιοχή μας, η αυτιστική εμμονή σε πολιτικές "Ανδρέα" της εποχής του '80 και σε εθνικιστικές ιδεοληψίες, είναι δυνατό να επιφέρουν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, αναίρεση των όσων κερδίσαμε την περίοδο "σύνεσης" της οκταετίας 1996 - 2004.
Ιδίως όταν αυτοί που βαρύνονται με την ευθύνη επιδεικνύουν ερασιτεχνισμό στους - όποιους - χειρισμούς.
Κ.Λ.
- Η απόρριψη του σχεδίου Ανάν, που στην Ελλάδα - και Κύπρο - πανηγυρίστηκε ως μια σθεναρή εθνική στάση, μας απομάκρυνε από τη λογική που διέπει τον κορμό σκέψης των κρατών που αποτελούν την Ε.Ε. και φυσικά τις Η.Π.Α., ότι δηλαδή στις σύγχρονες συνθήκες που πια επικρατούν στις διεθνείς σχέσεις, τα "όχι" και τα "βέτο" δεν είναι καθόλου αποδεκτά, από κανένα. Και μόνο ζημία μπορούν να προκαλέσουν σε κείνους που τα προβάλλουν.
- Το θρυλλούμενο "βέτο" (ή η "μη πρόσκληση" κατά Καραμανλή) που ετοιμαζόμαστε να θέσουμε στην διάσκεψη κορυφής του Βουκουρεστίου, κατά της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, δεν βρίσκει διεθνώς ούτε ένα (1) ευήκοον ούς, από κανέναν από τους συμμάχους και εταίρους μας. Οι ισχυρισμοί μας (περί ονόματος, αλυτρωτισμού κλπ) φαντάζουν απολύτως ακατανόητοι στους πάντες. Πηγαίνουμε στο Βουκουρέστι - με εντυπωσιακή σύμπνοια παρακαλώ - για να ... κάνουμε μπάχαλο την όλη συνάντηση και να εισπράξουμε χωρίς καμιά αμφιβολία, όχι πια την επιφύλαξη ή την απροθυμία των συμμάχων μας, αλλά κυριολεκτικά την αγανάκτησή τους.
Αν κάτι εν τω μεταξύ δεν μεσολαβήσει και έτσι καταλήξουν τα πράγματα στο Βουκουρέστι, τότε θα πρέπει σαν λαός να είμαστε προετοιμασμένοι για περαιτέρω περιπέτειες. Το τίμημα της ανελαστικής εξωτερικής πολιτικής μας, σε μια περίοδο που χώρες με την εμπειρία και την μακραίωνη ιστορία της Ελλάδας πρέπει κατ' εξοχήν να επιδεικνύουν ωριμότητα, θα είναι βαρύ.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει μέρα με τη μέρα, σε ένα κόσμο όπου τεράστια προβλήματα αναζητούν λύσεις και ευρύτερες συναινέσεις, ιδίως στην περιοχή μας, η αυτιστική εμμονή σε πολιτικές "Ανδρέα" της εποχής του '80 και σε εθνικιστικές ιδεοληψίες, είναι δυνατό να επιφέρουν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, αναίρεση των όσων κερδίσαμε την περίοδο "σύνεσης" της οκταετίας 1996 - 2004.
Ιδίως όταν αυτοί που βαρύνονται με την ευθύνη επιδεικνύουν ερασιτεχνισμό στους - όποιους - χειρισμούς.
Κ.Λ.
Τρίτη 1 Απριλίου 2008
Περί ΣΥΡΙΖΑ κι Αλέξη Τσίπρα.
Από καιρό θέλω να ασχοληθώ με τα φαινόμενα Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ. Ο φόρτος εργασίας δεν μου επέτρεπε να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως.
Παρακολουθώ, εκ του μακρόθεν φυσικά, τις σπασμωδικές προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ - τα επιεικώς ατυχή σχόλια του Ανδρέα Λοβέρδου και άλλων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αναπομπή του νόμου για το Ασφαλιστικό στη Βουλή είναι ενδεικτικά - να δημιουργήσει αναχώματα στη διαρροή ψηφοφόρων του προς τοΣΥΡΙΖΑ. Όμως για τη διαρροή αυτή οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας. Όπως δεν ευθύνονται και τα εκδοτικά συγκροτήματα των Μπόμπολα - Λαμπράκη, που είναι αλήθεια ότι, στην προσπάθειά τους να «κοντύνουν» το Γιώργο Παπανδρέου πρόβαλαν υπέρμετρα και θετικά τους τελευταίους μήνες το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στο ΠΑΣΟΚ.Το οποίο στο διάστημα από τις εκλογές μέχρι την 11η Νοεμβρίου απέδειξε ότι οι υποψήφιοι ηγέτες του δεν εκπροσωπούσαν διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες και στρατηγικές - κάτι που είχε συμβεί με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο το 1996 - αλλά διαφορετικές ομάδες , τις οποίες χώριζε ένα και μόνο πράγμα: η διαχείριση της κομματικής εξουσίας.Και κατ' επέκταση, ότι δεν έχει πολιτικό προσανατολισμό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία.
Παρακολουθώ, εκ του μακρόθεν φυσικά, τις σπασμωδικές προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ - τα επιεικώς ατυχή σχόλια του Ανδρέα Λοβέρδου και άλλων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αναπομπή του νόμου για το Ασφαλιστικό στη Βουλή είναι ενδεικτικά - να δημιουργήσει αναχώματα στη διαρροή ψηφοφόρων του προς τοΣΥΡΙΖΑ. Όμως για τη διαρροή αυτή οι μόνοι που δεν ευθύνονται είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας. Όπως δεν ευθύνονται και τα εκδοτικά συγκροτήματα των Μπόμπολα - Λαμπράκη, που είναι αλήθεια ότι, στην προσπάθειά τους να «κοντύνουν» το Γιώργο Παπανδρέου πρόβαλαν υπέρμετρα και θετικά τους τελευταίους μήνες το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στο ΠΑΣΟΚ.Το οποίο στο διάστημα από τις εκλογές μέχρι την 11η Νοεμβρίου απέδειξε ότι οι υποψήφιοι ηγέτες του δεν εκπροσωπούσαν διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες και στρατηγικές - κάτι που είχε συμβεί με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο το 1996 - αλλά διαφορετικές ομάδες , τις οποίες χώριζε ένα και μόνο πράγμα: η διαχείριση της κομματικής εξουσίας.Και κατ' επέκταση, ότι δεν έχει πολιτικό προσανατολισμό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία.
Αυτό το πολιτικό κενό έρχεται να καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το νεανικό προφίλ του Αλέξη Τσίπρα, κάνει θραύση στους ψηφοφόρους 18 - 35 ετών. Αυτούς που αποκαλούμε γενιά των €700. Που πέρασαν τα μαθητικά τους χρόνια τρέχοντας από φροντιστήριο σε φροντιστήριο για να καλύψουν τις ανασφάλειες και και ματαιώσεις των γονέων τους, της δικιάς μας γενιάς. Που ακριβώς επειδή έτρεχαν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο, δεν είχαν χρόνο να σκεφτούν γι' αυτό και δεν έμαθαν να σκέφτονται. έμαθαν όμως να παπαγαλίζουν. Μπήκαν στο Πανεπιστήμιο έχοντας αποστηθίσει βιβλία ολόκληρα και το τέλειωσαν αποστηθίζοντας τα πανεπιστημιακά συγγράμματα. Ποτέ τους δεν έμαθαν να σκέφτονται από μόνοι τους, ποτέ τους δε δημιούργησαν, ποτέ τους δεν αμφισβήτησαν. Κατέβηκαν με τις ελληνικές σημαίες επ' ώμου στα συλλαλητήρια κατά των «Γυφτοσκοπιανών» το 1992, χειροκρότησαν τον κύριο Παρασκευαΐδη επειδή τους έλεγε ανέκδοτα και «τους πήγαινε», ψήφισαν μαζικά Καραμανλή το 2004 επειδή τους υποσχέθηκε ότι θα τους διορίσει μαζικά στο Δημόσιο χωρίς να περάσουν από τους διαγωνισμούς του «τρισκατάρατου» ΑΣΕΠ. Και τώρα είναι οργισμένοι σαν τις παλλακίδες που ο παντρεμένος γκόμενος τους υπόσχονταν επί χρόνια ότι «μόλις στρώσουν τα πράγματα θα χωρίσει και θα τις παντρευτεί».
Ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα των συνεργατών του είναι οι ιδανικοί ηγέτες για αυτή τη γενιά. Είναι νέοι, διψασμένοι για εξουσία και αδίστακτοι. Κινούνται μέσα σε αυτή την κοινωνική ομάδα σαν το ψάρι μέσα στο νερό. Γνωρίζουν καλά τις απογοητεύσεις της και ξέρουν να της χαϊδεύουν τ' αυτιά. Ο πολιτικός τους λόγος, εσκεμμένα ασαφής, θυμίζει εκείνον του Ανδρέα Παπανδρέου στη δεκαετία του '70. Μιλούν για σοσιαλισμό αλλά δεν κάνουν τον κόπο να προσδιορίσουν τι εννοούν, από φόβο μην τυχόν και τρομάξουν τη φοβική και συντηρητική ομάδα ψηφοφόρων που τους έχει εκτοξεύσει από το 5% στο 17%. Αφήνουν αντιθέτως αν υπονοηθεί ότι σοσιαλισμός σημαίνει «όλα στο Κράτος», κλείνοντας το μάτι και στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, προς το οποίο πολλαπλασιάζουν τις εκκλήσεις ενότητας, γνωρίζοντας εκ του ασφαλούς ότι θα τις απορρίψει. Παρουσιάζουν το ΠΑΣΟΚ ως προσωποποίηση του απόλυτου κακού, για να μπορούν να αλιεύουν απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ.
Θα πετύχουν άραγε το στόχο τους; Πιθανόν ναι, αυτό όμως δεν είναι βέβαιο. Το σίγουρο είναι ότι οι δημοσκοπήσεις θα τους ευνοούν τουλάχιστον μέχρι τις Ευρωεκλογές του 2009. Αν στο μεταξύ το ΠΑΣΟΚ έχει κατορθώσει να διατυπώσει μια συνεκτική σοσιαλδημοκρατική πολιτική, που θα προτείνει ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα της φτωχολογιάς μέσα από ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας, θα εγγυάται αξιοπρεπή δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, αξιοπρεπή δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους και θα έχει φρέσκες ιδέες για την αντιμετώπιση της ανεργίας, τότε η τάση μετά τις Ευρωεκλογές θα αντιστραφεί υπέρ του ΠΑΣΟΚ.
Τολμώ αυτή την πρόβλεψη διότι είμαι βέβαιος ότι οι Ευρωεκλογές θα αναδείξουν ένα πολιτικό σκηνικό, στο οποίο η αυτοδυναμία θα είναι πρακτικά αδύνατη. Με την προϋπόθεση ότι το ΠΑΣΟΚ, χάρη στις πρωτοβουλίες του θα έχει καταφέρει να παραμείνει δεύτερη πολιτική δύναμη, θα τεθεί εκ των πραγμάτων το ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών, για τη συγκρότηση σταθερής κυβέρνησης στις βουλευτικές εκλογές, όποτε αυτές λάβουν χώρα. Στην περίπτωση αυτή, η αντι-ΠΑΣΟΚ ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ θα αποβεί σε βάρος του, όπως ακριβώς τώρα το ΚΚΕ πληρώνει την αντι-ΣΥΝ εμμονή του. Η ρητορεία αυτή, είτε θα υποχρεώσει το ΣΥΡΙΖΑ σε στροφή που δύσκολα θα του τη συγχωρήσουν οι εκλογείς του, είτε θα τον υποχρεώσει σε μια αντι-ΠΑΣΟΚ εμμονή, που θα στραφεί σε βάρος του, καθώς μεγάλο μέρος των εκλογέων του θέλουν μια ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
Αν αντιθέτως το ΠΑΣΟΚ συνεχίσει να συμπεριφέρεται όπως η Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις της περιόδου 1974 - 1977 - και δυστυχώς η συμφωνία που βιάστηκε να κλείσει η ΠΑΣΚΕ με τον ΣΕΒ για τη συλλογική σύμβαση εργασίας, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στις «απρέπειες» του ΣΥΡΙΖΑ με κάνουν να φοβάμαι ότι θα συνεχίσει -, τότε αφ' ενός θα δικαιολογήσει τη ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στα μάτια του εκλογικού σώματος, αφ' ετέρου θα καταδικαστεί σε μια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, σε ρόλο κομπάρσου. Το σενάριο αυτό είναι το χειρότερο δυνατό. Γιατί θα βάλει τις βάσεις για την αυτοδυναμία, λίγα μόλις χρόνια αργότερα, του Αλέξη Τσίπρα., ο οποίος θα συμπεριφερθεί ως νέος Ανδρέας Παπανδρέου. Κι επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα, το ενδεχόμενο αυτό μόνο ελπιδοφόρο δεν είναι.
Γιάννης Χρ.
Ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα των συνεργατών του είναι οι ιδανικοί ηγέτες για αυτή τη γενιά. Είναι νέοι, διψασμένοι για εξουσία και αδίστακτοι. Κινούνται μέσα σε αυτή την κοινωνική ομάδα σαν το ψάρι μέσα στο νερό. Γνωρίζουν καλά τις απογοητεύσεις της και ξέρουν να της χαϊδεύουν τ' αυτιά. Ο πολιτικός τους λόγος, εσκεμμένα ασαφής, θυμίζει εκείνον του Ανδρέα Παπανδρέου στη δεκαετία του '70. Μιλούν για σοσιαλισμό αλλά δεν κάνουν τον κόπο να προσδιορίσουν τι εννοούν, από φόβο μην τυχόν και τρομάξουν τη φοβική και συντηρητική ομάδα ψηφοφόρων που τους έχει εκτοξεύσει από το 5% στο 17%. Αφήνουν αντιθέτως αν υπονοηθεί ότι σοσιαλισμός σημαίνει «όλα στο Κράτος», κλείνοντας το μάτι και στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, προς το οποίο πολλαπλασιάζουν τις εκκλήσεις ενότητας, γνωρίζοντας εκ του ασφαλούς ότι θα τις απορρίψει. Παρουσιάζουν το ΠΑΣΟΚ ως προσωποποίηση του απόλυτου κακού, για να μπορούν να αλιεύουν απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ.
Θα πετύχουν άραγε το στόχο τους; Πιθανόν ναι, αυτό όμως δεν είναι βέβαιο. Το σίγουρο είναι ότι οι δημοσκοπήσεις θα τους ευνοούν τουλάχιστον μέχρι τις Ευρωεκλογές του 2009. Αν στο μεταξύ το ΠΑΣΟΚ έχει κατορθώσει να διατυπώσει μια συνεκτική σοσιαλδημοκρατική πολιτική, που θα προτείνει ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα της φτωχολογιάς μέσα από ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας, θα εγγυάται αξιοπρεπή δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, αξιοπρεπή δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους και θα έχει φρέσκες ιδέες για την αντιμετώπιση της ανεργίας, τότε η τάση μετά τις Ευρωεκλογές θα αντιστραφεί υπέρ του ΠΑΣΟΚ.
Τολμώ αυτή την πρόβλεψη διότι είμαι βέβαιος ότι οι Ευρωεκλογές θα αναδείξουν ένα πολιτικό σκηνικό, στο οποίο η αυτοδυναμία θα είναι πρακτικά αδύνατη. Με την προϋπόθεση ότι το ΠΑΣΟΚ, χάρη στις πρωτοβουλίες του θα έχει καταφέρει να παραμείνει δεύτερη πολιτική δύναμη, θα τεθεί εκ των πραγμάτων το ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών, για τη συγκρότηση σταθερής κυβέρνησης στις βουλευτικές εκλογές, όποτε αυτές λάβουν χώρα. Στην περίπτωση αυτή, η αντι-ΠΑΣΟΚ ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ θα αποβεί σε βάρος του, όπως ακριβώς τώρα το ΚΚΕ πληρώνει την αντι-ΣΥΝ εμμονή του. Η ρητορεία αυτή, είτε θα υποχρεώσει το ΣΥΡΙΖΑ σε στροφή που δύσκολα θα του τη συγχωρήσουν οι εκλογείς του, είτε θα τον υποχρεώσει σε μια αντι-ΠΑΣΟΚ εμμονή, που θα στραφεί σε βάρος του, καθώς μεγάλο μέρος των εκλογέων του θέλουν μια ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
Αν αντιθέτως το ΠΑΣΟΚ συνεχίσει να συμπεριφέρεται όπως η Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις της περιόδου 1974 - 1977 - και δυστυχώς η συμφωνία που βιάστηκε να κλείσει η ΠΑΣΚΕ με τον ΣΕΒ για τη συλλογική σύμβαση εργασίας, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στις «απρέπειες» του ΣΥΡΙΖΑ με κάνουν να φοβάμαι ότι θα συνεχίσει -, τότε αφ' ενός θα δικαιολογήσει τη ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στα μάτια του εκλογικού σώματος, αφ' ετέρου θα καταδικαστεί σε μια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, σε ρόλο κομπάρσου. Το σενάριο αυτό είναι το χειρότερο δυνατό. Γιατί θα βάλει τις βάσεις για την αυτοδυναμία, λίγα μόλις χρόνια αργότερα, του Αλέξη Τσίπρα., ο οποίος θα συμπεριφερθεί ως νέος Ανδρέας Παπανδρέου. Κι επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα, το ενδεχόμενο αυτό μόνο ελπιδοφόρο δεν είναι.
Γιάννης Χρ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)
