Στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" σήμερα, δημοσιεύεται μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση:
Σύμφωνα με έρευνα της Eurostat, οι Έλληνες εργαζόμενοι βγαίνουν
στη σύνταξη, κατά μέσο όρο, κατά ένα περίπου έτος αργότερα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους (στα 62 έτη), ενώ ταυτόχρονα πληρώνουν τις υψηλότερες εισφορές από τους υπόλοιπους και φυσικά... λαμβάνουν την χαμηλότερη σύνταξη (περίπου τη μισή του μέσου όρου).
Τα στοιχεία είναι συντριπτικά. Και προκαλούν οργή.
Εδώ και πάνω από 15 χρόνια υπάρχει μια πίεση που χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει, για λήψη "δραστικών μέτρων" σε ό,τι αφορά το συνταξιοδοτικό πρόβλημα.
Πολιτικοί και "ειδικοί" από όλους τους πολιτικούς χώρους προσπαθούν να "πείσουν" για μια "εθνική αντιμετώπιση" του προβλήματος και όλοι λίγο - πολύ "ψιθυρίζουν" ότι "είναι αναγκαία η λήψη μέτρων και με όποιο πολιτικό κόστος"...
Κάθε δέκα περίπου έτη λαμβάνονται κάποια μέτρα - πάντοτε σε βάρος των συνταξιούχων - και το μέλλον μας παρουσιάζεται ζοφερό...
Παπαγαλάκια διάφορα και πολύχρωμα, κάθε τόσο μας ενημερώνουν για το "πόσο λίγο δουλεύουμε", "πόσο νωρίς βγαίνουμε στη σύνταξη", "πόσα προνόμια έχουμε" κλπ... κλπ...
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική, όλοι την γνωρίζουμε και όλοι κάνουν ότι δεν την ξέρουν:
Έχουμε τους πλέον άθλια αμοιβόμενους συνταξιούχους, βγαίνουμε ένα έτος αργότερα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους στη σύνταξη, πληρώνουμε τα μαλλιά της καφαλής μας - εργαζόμενοι και αφεντικά - για εισφορές και τέλος έχουμε την πλέον άθλια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ανάμεσα σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ.
Το κακό ξεκίνησε πριν από πενήντα και πλέον έτη, όταν τα περίφημα αποθεματικά των ταμείων χρησιμοποιούνταν απλά, για τη διευκόλυνση του κράτους, με γλίσχρο επιτόκιο που έφτανε στο έν τρίτο του πληθωρισμού και έτσι χάθηκαν πολύτιμοι πόροι.
Αν αυτό δεν συνέβαινε, και οι συντάξεις μας θα ήταν υψηλότερες και η περιουσίες των ταμείων ευρωστότερες...
Ο φείλει το κράτος λοιπόν να προβεί σε μια μελέτη για κάθε ταμείο, πόσα έχασε από αυτή την παράνομη και απαράδεκτη κρατική συμπεριφορά, τα τελευταία πενήντα έτη και να αποδώσει τα κλεμμένα (γιατί κλεμμένα είναι...) στα ταμεία.
Και μετά ας ξεκινήσει η συζήτηση για το τι μέτρα πρέπει να ληφθούν περαιτέρω...
Έλεος! Δεν είμαστε ηλίθιοι σ' αυτή τη χώρα. Οι πολιτικοί μας είναι ηλίθιοι... ή κάτι άλλο...
Και κάποτε πρέπει να αντιδράσουμε δυναμικά.
Κ.Λ.
Σύμφωνα με έρευνα της Eurostat, οι Έλληνες εργαζόμενοι βγαίνουν
στη σύνταξη, κατά μέσο όρο, κατά ένα περίπου έτος αργότερα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους (στα 62 έτη), ενώ ταυτόχρονα πληρώνουν τις υψηλότερες εισφορές από τους υπόλοιπους και φυσικά... λαμβάνουν την χαμηλότερη σύνταξη (περίπου τη μισή του μέσου όρου).Τα στοιχεία είναι συντριπτικά. Και προκαλούν οργή.
Εδώ και πάνω από 15 χρόνια υπάρχει μια πίεση που χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει, για λήψη "δραστικών μέτρων" σε ό,τι αφορά το συνταξιοδοτικό πρόβλημα.
Πολιτικοί και "ειδικοί" από όλους τους πολιτικούς χώρους προσπαθούν να "πείσουν" για μια "εθνική αντιμετώπιση" του προβλήματος και όλοι λίγο - πολύ "ψιθυρίζουν" ότι "είναι αναγκαία η λήψη μέτρων και με όποιο πολιτικό κόστος"...
Κάθε δέκα περίπου έτη λαμβάνονται κάποια μέτρα - πάντοτε σε βάρος των συνταξιούχων - και το μέλλον μας παρουσιάζεται ζοφερό...
Παπαγαλάκια διάφορα και πολύχρωμα, κάθε τόσο μας ενημερώνουν για το "πόσο λίγο δουλεύουμε", "πόσο νωρίς βγαίνουμε στη σύνταξη", "πόσα προνόμια έχουμε" κλπ... κλπ...
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική, όλοι την γνωρίζουμε και όλοι κάνουν ότι δεν την ξέρουν:
Έχουμε τους πλέον άθλια αμοιβόμενους συνταξιούχους, βγαίνουμε ένα έτος αργότερα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους στη σύνταξη, πληρώνουμε τα μαλλιά της καφαλής μας - εργαζόμενοι και αφεντικά - για εισφορές και τέλος έχουμε την πλέον άθλια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ανάμεσα σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ.
Το κακό ξεκίνησε πριν από πενήντα και πλέον έτη, όταν τα περίφημα αποθεματικά των ταμείων χρησιμοποιούνταν απλά, για τη διευκόλυνση του κράτους, με γλίσχρο επιτόκιο που έφτανε στο έν τρίτο του πληθωρισμού και έτσι χάθηκαν πολύτιμοι πόροι.
Αν αυτό δεν συνέβαινε, και οι συντάξεις μας θα ήταν υψηλότερες και η περιουσίες των ταμείων ευρωστότερες...
Ο φείλει το κράτος λοιπόν να προβεί σε μια μελέτη για κάθε ταμείο, πόσα έχασε από αυτή την παράνομη και απαράδεκτη κρατική συμπεριφορά, τα τελευταία πενήντα έτη και να αποδώσει τα κλεμμένα (γιατί κλεμμένα είναι...) στα ταμεία.
Και μετά ας ξεκινήσει η συζήτηση για το τι μέτρα πρέπει να ληφθούν περαιτέρω...
Έλεος! Δεν είμαστε ηλίθιοι σ' αυτή τη χώρα. Οι πολιτικοί μας είναι ηλίθιοι... ή κάτι άλλο...
Και κάποτε πρέπει να αντιδράσουμε δυναμικά.
Κ.Λ.
2 σχόλια:
Κώστα δε νομίζω ότι είναι σωστό να παρασύρεσαι και εσύ σε αφορισμούς αυτού του τύπου. Το ζήτημα δεν είναι αν έχουν γίνει λάθη ή εγκλήματα στο ζήτημα της διαχείρισης των ταμείων εδώ και πενήντα χρόνια, το θέμα είναι τι γίνεται τώρα. Η απάντηση, ας επιστρέψουν τα κλεμμένα και τα λέμε, είναι κατά την άποψή μου ευκολία του καφενείου. Στην όλη αντιμετώπιση του ζητήματος εκ μέρους σου διαβλέπω κάποιο συντεχνιακό άγχος και δεν θα έπρεπε. Όλοι μας γνωρίζουμε καλά ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια (ακόμη) να γυρίζουμε τον χρόνο πίσω. Συνεπώς ρεαλιστική λύση τώρα γιατί αύριο θα είναι ακόμη πιο αργά. Και θα δικαιωθείς για το προηγούμενό σου σχόλιο με τα "έχει ο Θεός", που έχουν καθηλώσει την καθ' ημάς Ανατολή σε ρόλο κομπάρσου.
Φιλελεύθερος τζουτζές. Για την αντιγραφή, Γ.Μ.Σ.
Κανένα συντεχνιακό άγχος.
Η άποψή μου είναι η εξής:
Έχουμε να κάνουμε με ένα κράτος "τενεκέ", που δεκαετίες τώρα κολυμπάει στην παρανομία.
Κάθε λαός έχει βέβαια το κράτος που του αξίζει, ή του αρμόζει, εντάξει...
Όμως μην ξεχνάμε ότι όλα άρχισαν στο μετεμφυλιακό κράτος, με τη μισή Ελλάδα στη γωνία.
Με τον συνδικαλισμό ανύπαρκτο και διωκόμενο.
Αν σήμερα υπάρχει πρόβλημα με τα ταμεία, αυτό δεν έχει να κάνει ΜΟΝΟ με τα προβλήματα που συναντάμε και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης (υπογεννητικότητα κλπ), αλλά και στο ότι έγινε άθλια διαχείριση των αποθεματικών, που ζημίωσε τραγικά τα ταμεία.
Ποιός είναι υπεύθυνος;
Το κράτος...
Θα πρέπει λοιπόν, πριν από κάθε άλλο προσήκον μέτρο, να αρθεί αυτή η αδικία, να αποδώσει δηλαδή το κράτος τα χρήματα που έχασαν τα ταμεία, όταν τοκίζονταν τα αποθεματικά με 3 και6%, ενώ ο πληθωρισμός ήταν 15 και βάλε...
Αυτό προέχει!
Αν θέλουμε να μιλάμε για κράτος και για νομιμότητα.
Δε νομίζω ότι είναι κουβέντα καφενείου αυτή.
Κι έπειτα, διακρίνω ένα αδικαιολόγητο άγχος από πολλούς "ευαίσθητους" πολιτικούς μας και άλλους κάθε είδους "τεχνικούς" της εξουσίας, πάνω σε ένα θέμα που μάλλον δεν έρχεται πρώτο στη λίστα του τρόμου για το μέλλον μας...
Προέχουν πολύ σημαντικότερα θέματα, απ' το αν θα συναντήσουν πρόβλημα τα ταμεία, μετά από 20 χρόνια.
Ας μου πει κάποιος ένα θέμα για το οποίο γίνεται τόσος ντόρος μέσα στο υπάρχον (καπιταλιστικό) σύστημα, που να αφορά το μέλλον.
Ως γνωστόν, χέστηκαν για το αν θα καταστραφεί ο πλανήτης!
Οι συντάξεις των ταλαίπωρων τους μάραναν;
Άρα, κάτι άλλο τρέχει και σίγουρα αυτό που τρέχει, έχει και "πολύ ψωμί"...
Κ.Λ.
Δημοσίευση σχολίου