Βιβλιοκρισία...

Κώστα γειά σου.
Διάβασα πρόσφατα ένα βιβλίο, "Η Κόρη του Νείλου" λέγεται, ενός Γαλλοαιγύπτιου συγγραφέα με Ελληνίδα γιαγιά, και σου γράφω μερικές σκέψεις (να τις διαβάσει και ο Γ.Χ).
Σε πολλά κλασικά λογοτεχνικά έργα περιγράφονται στιγμές από την Πολιτική Ιστορία ενός τόπου. Οι περιγραφές αυτές εκτός από όμορφες αποτυπώνουν με οξυδέρκεια και τις τάσεις της εποχής. Πολλές από τις αναλύσεις της σημερινής διανόησης γιά τον προσανατολισμό της χώρας είναι καταγραμμένες στην Γυφτοπούλα του Παπαδιαμάντη.
Στην Αργώ του Θεοτοκά η λατρεία και το μίσος που συνόδευαν την μαγική μορφή του Βενιζέλου.
Στην τριλογία Ακυβέρνητες Πολιτείες του Τσίρκα το πολιτικό δράμα που βίωσε η χώρα. Η εικόνα του Γαβριά στα οδοφράγματα θα μείνει αξεθώριαστη στον χρόνο.
Στους Δαιμονισμένους του Ντοστογέφσκι εικόνες από τον πρώιμο αναρχισμό.
Στην Σκλάβα της Περλ Μπακ ο εμφύλιος της Κίνας, ο Τσάγκ Κάι Σεκ και η Φορμόζα.
Η ιστορία επειδή είναι συνυφασμένη με το συναίσθημα εξασφαλίζει κατά κανόνα και εκδοτική επιτυχία σε όσους την μεταχειρίζονται. Αυτή όμως δεν αποτελεί και κριτήριο γιά την ποιότητα του βιβλίου. Ο κώδικας Da Vinci (λογοτεχνικό έργο που διαφημίζει ξενοδοχεία) θα ξεχαστεί νωρίς. Το ίδιο και ο Καιρός των χρυσανθέμων του Μάνου Ελευθερίου (κακογραμμένο, γεμάτο συντακτικά λάθη και πανάσχημες παρομοιώσεις, έκανε πεντακόσιες εκδόσεις και βραβεύτηκε από την Ακαδημία).
Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η Κόρη του Νείλου. Εύπεπτο, όπως όλα του είδους, παρουσιάζει σε περίληψη τα αρχεία του Γαλλικού Φόρεϊν Οφις γιά την Αίγυπτο και τα βαφτίζει Πολιτική Ιστορία του 19ου αιώνα. Μεταφέρω μερικά στοιχεία που με εντυπωσιάσανε και τα οποία έχουν μάλλον έτσι.
1. Οι Σαινσιμονιστές δεν ήταν ουτοπιστές αλλά οπαδοί του διαλεκτικού υλισμού. Γόνοι ευγενών οικογενειών, εργολάβοι στην πλειοψηφία, τους έστειλε ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης στην Αίγυπτο γιά να φτιάξουν την διώρυγα του Σουέζ και να γλυτώσει από την γκρίνια τους.
2. Η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν ετοιμόρροπη ήδη έναν αιώνα από την διάλυσή της και την διατηρούσανε οι Αγγλογάλλοι από το φόβο της Ρωσίας. Ο δικός μας ο Ιμπραήμ έφθασε την δεκαετία του '30 δύο φορές έξω από την Κωνσταντινούπολη και τον σταματήσανε.
3. Η δουλεία καταγήθηκε νομικά γύρω στ 1860.
4. Η Αίγυπτος παρέμεινε πασαλίκι ως το 1914 όταν μετατράπηκε σε προτεκτοράτο των Άγγλων.
5. Ο Ιμπραήμ ο δικός μας διαδέχθηκε την πατέρα του στο θρόνο της Αιγύπτου αλλά δεν το χάρηκε. Στον τέταρτο μήνα έπαθε καρδιακό και πάει.
Γ.Κ.