37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

ΕΝΑΣ ΙΤΑΛΟΣ 77 ΕΤΩΝ ΣΚΟΤΩΣΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΝ 82 ΕΤΩΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ

Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου. Κατέλαβε μια από τις πρώτες θέσεις στα ειδησεογραφικά websites. Ο δράστης, που πυροβόλησε 3 φορές την κατάκοιτη και σε πλήρη άνοια εξ αιτίας της Νόσου Αλτσχάιμερ σύζυγό του παρουσία των θεραπόντων γιατρών, δήλωσε στους αστυνομικούς ότι δεν άντεχε άλλο να τη βλέπει να υποφέρει και θέλησε να δώσει τέλος στο μαρτύριό της. Εύλογη η αγωνία του, η πράξη του όμως είναι ανθρωποκτονία από πρόθεση. Για άλλη μια φορά τίθεται επί τάπητος, με τραγικό τρόπο, το ζήτημα της ευθανασίας. Με εξ ίσου τραγικό τρόπο ήρθε πριν μερικούς μήνες, όταν το Βρετανικό Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε αίτημα γυναίκας στο τελικό στάδιο καρκίνου, να πεθάνει με βοήθεια από τους γιατρούς της.
Μ' αυτά και μ' εκείνα μου ήρθε στο νου η φράση του μακαρίτη του Μιχάλη Ράπτη, σε μια από τις τελευταίες συναντήσεις μας λίγους μήνες πριν από το θάνατό του, όταν μου είπε: «Είναι απαράδεκτο να μη μπορεί ο άνθρωπος να αποφύγει την απόλυτη απώλεια της αξιοπρέπειάς του, εξ αιτίας της ανίατης αρρώστιας».
Αυτός στάθηκε τυχερός. Κάποιοι άλλοι στην Ολλανδία έχουν πετύχει, εδώ και 7 χρόνια, να φεύγουν από τη ζωή με τη βοήθεια του γιατρού κάτω από σαφείς και δρακόντιες προϋποθέσεις, για να αποτρέπονται οι δολοφονίες γερόντων για νατους φάνε κάποιοι την περιουσία.
Πότε θα ξεφύγουμε άραγε από τα δεσμά σεμνότυφων και υποκριτικών θρησκευτικής προέλευσης ιδεοηψιών;

Γιάννης Χρ.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στην Ελλάδα δεν σ' αφήνουνε να ζήσεις, θα σ' αφήσουν να πεθάνεις με αξιοπρέπεια;
Χλωμό...

Ανώνυμος είπε...

Τα ζητήματα της βιοηθικής είναι από τα πλέον ακανθώδη του σύγχρονου κόσμου. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που δεν επιτρέπει την ευθανασία. Η ζωή και ο θάνατος κάθε ανθρώπου, κάθε πολίτη, όπως και τα ζητήματα που σχετίζονται με τη στιγμή που ο ζων ανθρώπινος οργανισμός αποκτά ατομικά δικαιώματα (θέματα αμβλώσεων), ο γενετικός προγραμματισμός και άλλα, είναι τόσο σοβαρά πράγματα που είναι κρίμα να τα προσπερνάμε με ευκολία. Τη ζωή και τον θάνατο διαχειρίζονται εύκολα και χωρίς τύψεις μόνο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, εν ονόματι κάποιου "γενικού συμφέροντος". Το πρόβλημα στη χώρα μας δεν είναι ότι δεν έχουμε απαντήσει αλλά ότι δε μας απασχολούν τέτοιες "λεπτομέρειες".
Φιλελεύθερος τζουτζές.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)