37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Εκκλησάκι στη Σίφνο 1979


Είσαι η μικρότερη της παρέας, κι όμως, φεύγεις πρώτη.
Είχαμε χρόνια να βρεθούμε, να τα πούμε, έτσι είναι η ζωή, χωρίζει τους ανθρώπους... όμως πάντα ρωτούσαμε για σένα, πάντα μαθαίναμε... Κι εσύ για μας.
Ενδιαφερόσουν και το απέδειξες:
Δεν δίστασες να συνταχθείς μαζί μας, εκείνο το Σεπτέμβρη του 2004, πλάι στο Δημήτρη, που έδινε τον αγώνα του για αξιοπρέπεια. Ήθελε γενναιότητα και την έδειξες...
Γενναία, όμορφη, ευγενική, ευαίσθητη...
Θα σε θυμόμαστε πάντα.
Ναναι καλά τα παιδιά σου κι ο αδελφός σου κι όχι άλλες πίκρες πια...
Κ.Λ.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"...12 παλαιοί φίλοι: «Βάρβαρη εκδίκηση και απαξίωση της ανθρώπινης ζωής»


Κείμενο συμπαράστασης στον Δημήτρη Κουφοντίνα υπέγραψαν 12 παλαιοί φίλοι του από τα μαθητικά χρόνια:


«Εμείς οι πιο κάτω υπογράφοντες αυτό το κείμενο, παλαιοί φίλοι και συναγωνιστές του Δημήτρη Κουφοντίνα, στην Πανελλήνια Αγωνιστική Μαθητική Κίνηση (ΠΑΜΚ), τα χρόνια 1974-1978, καταθέτουμε δημόσια δυο απορίες και μια αγωνία:

*Απορούμε, βάσει ποίου θεσμικού δικαιώματος, κάποια ανώνυμα όργανα της Πολιτείας, τα οποία έχουν ταχθεί να υπηρετούν το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, μετατράπηκαν σε "παραδικαστήριο", δίκασαν και αυτά τους ήδη καταδικασθέντες για την υπόθεση της 17Ν από την ελληνική δικαιοσύνη και τους καταδίκασαν σε δική τους βαρύτερη ποινή.

*Απορούμε, βάσει ποίου θεσμικού ερείσματος, υιοθετούν, αυτά τα όργανα της Πολιτείας, τη βάρβαρη εκδίκηση και απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, χρησιμοποιώντας το υποκριτικό επιχείρημα της "ασφάλειας" των κρατουμένων. Τέτοιες συμπεριφορές είναι εντελώς έξω από το πνεύμα και το ήθος της Δημοκρατίας.

*Αγωνιούμε για τη ζωή του παλιού φίλου μας Δημήτρη Κουφοντίνα, ενός ανθρώπου που, ακόμα και ο δικαστής που τον δίκασε, αναγνώρισε ευγενή κίνητρα στη δράση του. Δεν παραγνωρίζουμε τη σκληρότητα της δράσης αυτής. Οπως, όμως, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την καλοσύνη, την ευγένεια, την ανιδιοτέλεια και την αταλάντευτη προσήλωσή του σε ιδανικά που σήμερα τείνουν να εκλείψουν από την κοινωνία μας.

Ενώνουμε τη φωνή μας κι εμείς, μαζί με όσους αυτή την ύστατη στιγμή, ζητούν το αυτονόητο: την εφαρμογή του νόμου και την έκτιση της ποινής του Δημήτρη Κουφοντίνα και των άλλων καταδικασμένων για τη συμμετοχή τους στην οργάνωση 17Ν, σύμφωνα με τους ελάχιστους όρους ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Η Δημοκρατία δεν εκδικείται, δεν υποκρίνεται, δεν εξοντώνει.

Γ. Μ. Σκιάνης, Κ. Λαγωνικάκος, Γ. Λιερός, Γ. Χρυσοβέργης, Αλ. Βαρβέρης, Ηλ. Μητροφάνη, Χρ. Γκίνης, Γ. Αιμ. Σκιάνης, Στ. Μωραΐτης, Βασ. Κοπαναράς, Ελ. Σκιάνη, Μ. Πρεσβέλου».




ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/10/2004..."

Ανώνυμος είπε...

Λενάκι μου,
μου λείπεις..... μου λείπει η καλή σου καρδιά, το φωτεινό σου χαμόγελο, η ζεστασιά της παρουσίας σου, τα χρόνια ξενοιασιάς, εκείνα τα όμορφα κι αξέχαστα χρόνια...

Θα σ' αγαπώ πάντα
Ευθαλία

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)