37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007

"Ράδιο Του Δρόμου"... Θυμάστε;

Πιο κάτω ο Γ.Μ.Σ. αναφέρεται με ένα θαυμάσιο κείμενό του στον παλιό μας συναγωνιστή και παντοτεινό φίλο Δημήτρη... γέννημα - θρέμμα κι αυτός του "λίκνου" της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ μας...
Όμως κι άλλοι από εμάς έχουν γράψει τις "μικρές" τους ιστοριούλες στη σύγχρονη εποχή...
Έπεσε εντελώς τυχαία στο... κομπιούτερ μου (όπως λέμε στα χέρια μου), ένα κείμενο που έχει αναρτηθεί σε διάφορα blogs του διαδικτύου - εγώ το αντιγράφω από το "Meta Jurnalism", και που αναφέρεται στην ιστορία της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας στην Ελλάδα.
Το αντιγράφω και μετά θα κάνω κάποια σχόλια:

"...Παρακάτω παραθέτω τα γεγονότα που οδήγησαν στην ελεύθερη ραδιοφωνία όπως αυτά καταγράφονται σε διάφορα sites του ελληνικού internet.
Παρά τα πολύ μεγάλα τεχνικά ραδιοφωνικά προβλήματα της Ελλάδας, στη δεκαετία του 1960 οι “ραδιοπειρατές” ή “ραδιοπειραματιστές” ή “ραδιοερασιτέχνες” ή “ραδιόφιλοι” ή “εραστές του ραδιοφώνου” εκπέμπουν παράνομα στις περισσότερες γειτονιές της Αθήνας, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Κρήτη, στα Νησιά και σε πολλά άλλα μέρη όλης της Ελλάδας, στα μεσαία κύματα.
Οι ερασιτεχνικοί ραδιοσταθμοί πολλαπλασιάζονται στις δεκαετίες 1960 και 1970 με τους απόφοιτους των ραδιοτεχνικών και ραδιοηλεκτρολογικών Σχολών, την συνέχεια ακολουθούν πολλοί χομπίστες μου με πολύ πάθος και μεράκι πειραματίζονται με αυτοσχέδιες ηλεκτρονικές κατασκευές τους και φτιάχνουν ιδιοκατασκευασμένους ραδιοφωνικούς πομπούς. Η εξάπλωση είναι μεγάλη και περνάει στα FM. Οι περισσότεροι από τους μουσικούς ραδιοπειρατές προέρχονται από τα μαθητικά νεανικά δρώμενα και εκπέμπουν ξένα ροκ και λαϊκά ελληνικά τραγούδια, προσπαθώντας με επιμονή να φτιάξουν το δικό τους επικοινωνιακό χώρο με τις τηλεφωνικές αφιερώσεις ενάντια σε μια αρνητικά δικαστική και αυστηρά αστυνομευόμενη κοινωνία. Το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής «ελεύθερης» ραδιοφωνίας οφείλεται σε αυτούς που με το πάθος τους για την μουσική και την επικοινωνία ανοίξανε τον δρόμο.
Από την παρανομία στη νομιμότητα
Η περίοδος από το 1974 ως το 1990 θεωρείται ότι άλλαξε τη ροή της ιστορίας σε ότι αφορά την ελληνική ραδιοφωνία, με την εμφάνιση και ιδιωτικό ραδιόφωνο. Από τους πειρατές της εποχής (που συνεχίζουν την παράδοση της δεκαετίας του 1960) ως τους πρώτους νόμιμους σταθμούς, η πορεία έχει να επιδείξει σημαντικές προσπάθειες, όνειρα, κυνηγητά και σίγουρα πολλά ευτράπελα. Αυτή τη διαδρομή θα προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε, στο ραδιοφωνικό χάρτη της Αθήνας αναφέροντας τους σημαντικότερους σταθμούς της.
Δεκαετία 1970
1973: Νοέμβριος Εκπέμπει ο σταθμός των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» του Πολυτεχνείου και τον αναμεταδίδουν αρκετοί ραδιοπειρατές.
1975: Χειμώνας. Ο πρώτος πολιτικός που απείλησε ότι θα βγάλει στον αέρα πειρατικό σταθμό ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, στη διάρκεια της συζήτησης για το επίμαχο άρθρο 15 του συντάγματος.
1979: Χειμώνας. Εκπέμπουν οι Ρ/Σ των φοιτητικών καταλήψεων ενάντια στον νόμο «815»για την ανώτατη εκπαίδευση που έχει ετοιμάσει η κυβέρνηση Καραμανλή. Εκτός από συνθήματα, μουσική και συζητήσεις, διαβάζονται διακηρύξεις υπέρ της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Σε περιοδικά της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς εκείνης της εποχής δημοσιεύονται φωτογραφίες απ’ το στούντιο με μαύρη γραμμή στα μάτια για να μην γνωρίζονται οι εκφωνητές.
1981
19/10/81: «Το Ράδιο του Δρόμου» βγαίνει στον αέρα ανήμερα στις εκλογές. Μεταδίδει συζητήσεις με άτομα της Άκρας Αριστεράς, βγαίνει στο δρόμο και μιλά με τους νικητές που πανηγυρίζουν.Μια ώρα κάθε Κυριακή, σαν τη θεία λειτουργία, μεταδίδει τις ηχογραφημένες εκπομπές του από εναλλασσόμενα σημεία, με έναν πομπό 40 Watt και με τους τσιλιαδόρους πάντα σε ετοιμότητα. Ο Γιάννης Χρυσοβέργης και ο Γιώργος Σκιάνης είναι η ψυχή του σταθμού. Τους ενισχύουν η Μαρία Πρεσβέλου, η Μαργαρίτα Τζανουδάκη και οι τεχνικοί Νάσος Κοσμάς και Γιάννης Χρυσόγελος.
20/05/81: Ο «Τυφλοπόντικας των fm» αφήνει τα υπόγεια και διασχίζει τους αιθέρες. Εκπομπές λόγου με σάτιρα. Πολιτικο-κοινωνικά σχόλια, ειδήσεις από της Ελλάδα και το εξωτερικό. Δραματοποιημένες λογοτεχνικές εκπομπές, μουσική της ανεξάρτητης Rock σκηνής, της λατινικής μουσικής αλλά και ρεμπέτικα και λαϊκά είναι τα μουσικά είδη που ακούν οι ακροατές του «Τυφλοπόντικα των FM».
1982
15/01/82: «Το Ράδιο του Δρόμου» επισκέπτεται ο Ντάνος Κρυστάλλης (πράκτωρ της ΚΥΠ που παρίστανε τον αριστεριστή) δηλώνει fan και τους υπόσχεται τεχνική βοήθεια. Την Κυριακή στην τακτική εκπομπή τους δύο περιπολικά τους κάνουν μπλόκο. Οι τσιλιαδόροι τους μυρίζονται έγκαιρα και φυγαδεύουν τον πομπό. Οι τεχνικές βελτιώσεις δεν θα γίνουν, το «Ράδιο του Δρόμου» δεν θα ξαναβγεί στον αέρα. Ο Κρυστάλλης ήξερε καλά τη δουλειά του…
01/04/82: Αντι-φεστιβάλ (του περιοδικού Αντί) και ένας ραδιοσταθμός γεννήθηκε με συγκεκριμένη διάρκεια ζωής. Την ευθύνη του σταθμού αναλαμβάνουν οι συντελεστές του «Ράδιο του Δρόμου».


Ο Γιώργος Σκιάνης, η Μαρία Πρεσβέλου, ο Γιάννης Χρυσοβέργης, όσο και ο Γιάννης Χρυσόγελος (αδελφός του Νίκου και σαϊνι στα ηλεκτρονικά της εποχής) ήταν μέλη της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ... Κι η πρωτοβουλία για την λειτουργία του "Ράδιου Του Δρόμου", του πρώτου ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού στην Ελλάδα, ήταν επιλογή μας και δύσκολη προσπάθεια σε αντίξοες συνθήκες της εποχής...
Μπορεί να ήταν σύντομη, να μην άντεξε στην ύπουλη επίθεση της τότε ΚΥΠ, αλλά σίγουρα άφησε κι αυτή το μκρό αποτύπωμά της στην ιστορία της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας στην Ελλάδα, σαν την πιο πρωτοπορειακή και σε συνθήκες πραγματικής παρανομίας προσπάθεια για "ελεύθερα ερτζιανά"... Αυτά που απολαμβάνουμε σήμερα, γελώντας με τις εξουσιαστικές εμμονές της εποχής...
Αυτά...
Κ.Λ.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Βρε θηρίο τόσο γρήγορα έψαξες και έκανες ανάρτηση για το "ράδιο του δρόμου"! Αλήθεια είχα ξεχάσει το όνομά του... Εμάς όμως, την παρέα μας, την ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, δεν μας ξεχνάω... Άλλωστε σ'αυτήν οφείλεται κατά μεγάλο μέρος η διαμόρφωση του χαρακτήρα μου, η βάση της συγκρότησής μου. Το πιο ευχάριστο δε είναι να συναντώ από τη παρέα αυτή ανθρώπους, που μετά από τόσα χρόνια να έχουν αρχές, να μην έχουν ξεπουλήσει τα πάντα. Το ακριβώς αντίθετο από αυτό που συμβαίνει συνήθως όταν συναντώ άτομα από ομάδες ή χώρους που συμμετείχα μετέπειτα.

Ανώνυμος είπε...

Η παρέμβαση της Ηδύλης έχει την ποιότητα και την αξία της αλήθειας. Πριν την διαβάσω, είχα συζητήσει με τον Κώστα στο τηλέφωνο και του είχα πει τα ίδια πράγματα. Μάλιστα, με αφορμή αυτό,έχω σκοπό να γράψω κάποιες σκέψεις για τη σημασία του φαινόμενου της διαφθοράς και την καταλυτική επίδρασή του στην αδυναμία ανάκαμψης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Για την ώρα καταθέτω κάποιες σκέψεις για μας. Είναι γεγονός ότι στην Π.Α.Μ.Κ. Γκύζη δίναμε ιδιαίτερη σημασία στην ηθική υπόσταση των μελών μας αλλά και των μεταξύ μας σχέσεων. Βέβαια, είμασταν επηρεασμένοι από την προτεσταντική ηθική της παραδοσιακής αριστεράς και αυτό λειτουργούσε αρκετά περιοριστικά σε ορισμένους από μας που ένιωθαν να ασφυκτιούν. Τα έβαζαν με μένα που ήμουν ο μεγαλύτερος και είχαν απόλυτο δίκιο. Αυτή την αντίθεση δεν προλάβαμε τότε να την συνθέσουμε με τη θέση και οι αιτιάσεις μείνανε μετέωρες.
Η ουσία όμως ήταν ότι θέλαμε να εξακολουθήσουμε να είμαστε μαζί, να δημιουργούμε μαζί. Τι μορφωτικούς συλλόγους κάναμε, τι ράδια του δρόμου, εκλογικεύοντας την ασυνείδητη επιθυμία να μη χωρίσουμε.
Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Χωρίσαμε. Πήρε ο καθένας τον δρόμο του. Και μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια έγινε το θαύμα. Λες και κάποιος μας χρωστούσε κάτι. Η αφορμή ήταν ο Μήτσος. Το μέσον ήταν η τεχνολογία. Και οι άνθρωποι ξαναβρίσκονται σε μια συλλογικότητα απείρως ανώτερη γιατί ο καθένας, σ' αυτή την καινούργια συνάντηση, φέρνει τον αληθινό εαυτό του και όχι την εικόνα που του φοράει σαν μεσαιωνική πανοπλία η επαναστατική ηθική.
Αυτή η διαφορά απόψεων που προκύπτει από τα γραφτά μας με κάνει να αισθάνομαι μια άγρια χαρά. Νοιώθω ότι κάποιοι επιτέλους μας εκδικήθηκαν όπως μας άξιζε και ότι εμείς εκδικηθήκαμε τον παλιό, περιοριστικό μας εαυτό. Αυτή η Π.Α.Μ.Κ. Γκύζη έχει ξανά πολλά να πει και ίσως να κάνει, χωρίς να έχει ανάγκη κανένα.
Γ.Μ.Σ., κατά περίπτωση φιλελεύθερος τζουτζές.

Ανώνυμος είπε...

...αυτό το "ίσως να κάνει" με ερεθίζει πολύ!..
Λες;
Κ.Λ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)