37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

ΠΡΟΣ ΠΑΝΔΩΡΑ

Είμουνα έτοιμος να γράψω για το φεστιβάλ και τον ελληνικό κινηματογράφο. Με πρόλαβε η Πανδώρα με χθεσινό δημοσίευμα και αναγκάστηκα να αλλάξω προτεραιότητα.

Αγαπητή Πανδώρα,

Είμαι καθημερινός αναγνώστης της εφημερίδας σας και ενίοτε (όποτε έχω χρόνο) διαβάζω και τα σχόλια σας. Έτυχε λοιπόν να διαβάσω το σχόλιο της 6.12.07 και το έτυχε το λέω με την κυριολεκτική έννοια, ήμουν δηλαδή εξαιρετικά τυχερός. Τυχερός, γιατί πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με μια τόσο ρεαλιστική αντίληψη ηθικής της ιστορίας που προτρέπει σε ανέγερση ανδριάντων για όλους εκείνους των οποίων ο ιστορικός ρόλος, αποδεικνύεται μακροπρόθεσμα ότι συνέβαλε σε μια θετική ιστορική εξέλιξη.

Αν ο κυνισμός σας αγαπητή Πανδώρα έφθανε στα όριά του, όπως επιβάλλει η κατά την άποψή σας φιλελεύθερη θέση σας, τότε θα έπρεπε να στηθούν ανδριάντες και για όλους τους δοσίλογους και γερμανοτσολιάδες οι οποίοι αφ’ ενός μεν στάθηκαν άξιοι συμπολεμιστές των παλικαριών του Σκόμπυ, αφ’ ετέρου επέλεξαν κατά την κατοχή τον συνετό δρόμο της συνεργασίας και όχι της αντίστασης η οποία ως γνωστόν επέσυρε και αντίποινα. Πέραν όμως αυτού, εάν ο χαλκός ή το μάρμαρο περίσσευαν, θα έπρεπε να γίνουν και πολλοί άλλοι ανδριάντες. Πρόχειρα αναφέρω τον Σαμψών, πνευματικό τέκνο του συμπολεμιστή του Σκόμπυ Γρίβα, που έκανε το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου και συνέβαλε στην πτώση της δικτατορίας στην Ελλάδα. Βέβαια αυτός συνέβαλε και στην κατοχή της μισής Κύπρου από τους Τούρκους. Τέλος πάντων, μπορεί να γίνει κάποιος συμβιβασμός και να του φιλοτεχνηθεί μόνο προτομή.

Αλλά νομίζω ότι μιλάμε για προσωπικότητες ήσσονος σημασίας. Εφόσον γνωρίζουμε ότι ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, ανεξάρτητα από τις απώλειες, έλυσε αδιέξοδα και βοήθησε στη γρήγορη ανάπτυξη ακόμη και των ηττημένων χωρών, όπως της Γερμανίας και της Ιαπωνίας, ενώ παράλληλα εξασφάλισε μεροκάματα, έστω της ξενιτιάς, σε εξαθλιωμένους αγρότες και προλετάριους του ευρωπαϊκού νότου, τι ποιο τίμιο, σωστό και συνεπές από το να στηθεί ολόσωμος ανδριάντας του Αδόλφου Χίτλερ.

Όταν αγαπητή Πανδώρα ακολουθούμε έναν τρόπο σκέψης και κριτικής, πρέπει να αναλογιζόμαστε και τις συνέπειές του. Ενώ θέλετε να φαίνεται ότι αντιμάχεσθε τον ολοκληρωτισμό, ακολουθείτε μια εντελώς ολοκληρωτική και ανελαστική λογική που αρνείται ότι η ιστορία προχωρεί μέσα από αντιθέσεις και αντιφάσεις και ότι οι ανδριάντες αρμόζουν κατά σειρά, πρώτα σε εκείνους που είχαν ηθικά κίνητρα και δικαιώθηκαν ιστορικά και μετά σε εκείνους που είχαν ηθικά κίνητρα, ακόμη και αν έμειναν αδικαίωτοι. Εδώ δεν θα πρέπει να σας διαφύγει, ότι κολόνες της μεταπολεμικής τέχνης, του πολιτισμού, των γραμμάτων, της επιστήμης και της σκέψης στη χώρα μας ήταν μέλη αυτής της ηττημένης γενιάς, πολλοί δε απ’ αυτούς ήταν στα χαρακώματα του Δεκέμβρη, κόντρα σε αποικιοκράτες, δοσίλογους και άλλους εκπροσώπους της χαμηλής ανθρώπινης στάθμης. Οι μεν πάλευαν για ένα όνειρο, που αποδείχθηκε εφιάλτης, με γνήσιο πάθος (όπως με ειλικρίνεια τραγούδησε ο Σαββόπουλος), οι δε ήταν απλά ενεργούμενα, άθλιοι μισθοφόροι και σκοτεινός υπόκοσμος.

Σας αναφέρω μερικά ονόματα που μου έρχονται πρόχειρα στο νου και που σίγουρα τα γνωρίζετε : Θεοδωράκης, Χατζιδάκις (μέλος της Ε.Π.Ο.Ν.), Χατζής, Αξελός, Καστοριάδης, Ξενάκις, Μακρής, Κόκκαλης κ.α. κ.α.

Όσο για το ύφος σας, θα πρέπει να σας προβληματίσει, μια και η σελίδα σας έχει περίοπτη θέση σε μια κατά τεκμήριο σοβαρή εφημερίδα. Η αναφορά σε πουτάνες και τραβεστί (αλήθεια, πίσω από το Πανδώρα κρύβεται άντρας ή γυναίκα;) δεν βοηθάει, όπως και να το κάνουμε, στον προβληματισμό και τον διάλογο.

Πάντα στη διάθεσή σας για διάλογο και προβληματισμό
Γιώργος Μ. Σκιάνης
Τροίας 19, Βριλήσσια.

Υ.Γ. Η επιστολή δημοσιεύεται στο διαδίκτυο, www. pamkgyzi.blogspot.com, όπου μπορείτε να βρείτε και άλλες πληροφορίες ή σχόλια που αφορούν και την εφημερίδα σας. Η οποιαδήποτε παρέμβασή σας θα θεωρηθεί τιμή μας.

Για την ενημέρωση όσων παρακολουθούν το blog αναφέρω ότι η επιστολή αποτελεί απάντηση σε μεγάλο σχόλιο της "Πανδώρας" στο βήμα, όπου εξυμνείται ο ρόλος του Τσώρτσιλ τον Δεκέμβρη του '44, με το επιχείρημα ότι έτσι γλυτώσαμε την επικράτηση του κομμουνισμού και τις μετά την πτώση του επιπτώσεις (εξανδραποδισμός γυναικών κλπ). Βέβαια η Πανδώρα τα αναφέρει όλα αυτά με το γνωστό γλαφυρό της ύφος, υπενθυμίζοντας σε όσες ελληνίδες κάνουν τώρα ψώνια στο Λονδίνο ότι αν δεν υπήρχε ο κύριος με το μεγάλο πούρο, τώρα θα εξαναγκάζονταν να δοκιμάζουν άλλα πούρα (ή πουρά). Για την ελεύθερη απόδοση, σε συντομία, των απόψεων της Πανδώρας, ειλικρινά υμέτερος, φιλελεύθερος τζουτζές.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτές οι απόψεις της Πανδώρας δεν είναι ούτε πρωτότυπες ούτε νέες. Το ερώτημα για μένα είναι αν πραγματικά ο συντάκτης τα πιστεύει αυτά που γράφει.
Η πρώτη αντίδραση είναι ο θυμός. Σκέφτομαι όμως ότι κατά καιρούς και με λίγο-πολύ συστηματικό τρόπο γράφονται κείμενα για τον εμφύλιο. Έχω βρεί λίγους που προσπαθούν πραγματικά να διερευνήσουν την αλήθεια (τι άραγε είναι η αλήθεια;) για την περίοδο εκείνη. Δείτε για παράδειγμα στη διεύθυνση:
http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20070616&nid=4993191&sn=&spid=1363
Ένα σημαντικό ερώτημα είναι: Στην υποθετική περίπτωση που ο εμφύλιος είχε κατάληξη διαφορετική και επικρατούσαν οι αντίπαλες δυνάμεις ποια θα ήταν η εξέλιξη; Θα είχαμε ένα καθεστώς-δικτατορία ή όχι; Πιστεύω ότι λόγω της μεγάλης λαϊκής συμμετοχής δεν θα γινότανε το όνειρο εφιάλτης. Ίσως βέβαια ξυπνούσαμε και να διακοπτότανε το όνειρο (οπότε ούτε εφιάλτης να υπήρχε)
ΥΓ: Αισθάνομαι μία συγκίνηση που συναντάω φίλους αγαπημένους. Καλως σας βρήκα.

Ανώνυμος είπε...

Καλώστονε κι ας άργησε. Δική μας η ξεχωριστή τιμή που συμμετέχεις. Κανείς δεν ξέρει πια θάταν η κατάληξη. Εικασίες κάνουμε με βάση τον τότε συσχετισμό δυνάμεων και την τεράστια εξάρτηση του Κ.Κ.Ε. και των ηγετών του από το Κ.Κ.Σ.Ε. Ο μοναδικός αληθινός ηγέτης που θα μπορούνε να διαφοροποιηθεί ήταν ο καπετάνιος Άρης που ο μηχανισμός του κόμματος είχε βάλει στη γωνία.
Φιλελεύθερος τζουτζές.

Ανώνυμος είπε...

Αν ο Μεγάλος Τσε δεν μπόρεσε να "διαφοροποιηθεί", θα μπορούσε άραγε να το κάνει ο Μεγάλος Αρης ??
Μήπως και οι δυό τους δεν είναι Με-
γάλοι επειδή το δικό τους όραμα ήταν
το αληθινό, αλλά επειδή η στάση ζωής
που επέλεξαν για τον έαυτό τους ενέ-
πνευσε και κινητοποίησε συνειδήσεις
σ΄όλο τον κόσμο ????
Απιφ.

Ανώνυμος είπε...

Η παρέμβασή μου στο σχόλιο του Ανέμελου δεν έχει σχέση με το που θα κατέληγε μια άλλη προοπτική αλλά στο αν υπήρχε άλλη προοπτική, δηλαδή δυνατότητα αυτονόμησης από την σοβιετική πολιτική. Αυτό το είδαμε στην Ευρώπη, στο παράδειγμα του Τίτο αρχικά και στη συνέχεια στο παράδειγμα του Τσαουσέσκου. Κοινά χαρακτηριστικά με την Ελλάδα είχε η Γιουγκοσλαβία, όπου και εκεί υπήρχε ανεπτυγμένο παρτιζάνικο κίνημα.
Επαναλαμβάνω ότι εστιάζω στην δυνατότητα αυτονόμησης και εναλλακτικού δρόμου, ανεξάρτητα από το που θα κατέληγε αυτός. Ο Άρης λοιπόν ήταν ο μόνος από τους ηγέτες του ελληνικού κινήματος, όπως σωστά επισημαίνει ο Χαριτόπουλος στο συγκλονιστικό βιβλίο του, που είχε την ευρύτητα πνεύματος να δει τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας, να λάβει υπόψιν τις παραδόσεις κλπ. Αυτά τα γράφω όχι γιατί με παρέσυρε ο Χαριτόπουλος αλλά γιατί εκεί συγκλίνουν όλες οι πηγές, ακόμη και αυτές που πολεμούν λυσσαλέα τον Άρη.
Ένα δεύτερο θέμα είναι ότι ενώ η τοποθέτησή σου για την σημερινή αίγλη των Τσε και Άρη με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, όπως άλλωστε καταγράφεται ρητά στο σχόλιό μου, η υφέρπουσα ειρωνία της σύγκρισης μεγάλου Τσε και μεγάλου Άρη με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Υπήρξαν και οι δύο, εκτός από έξοχοι μαχητές, πολύ σπουδαίοι πολιτικοί, με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Το ότι συντάχθηκαν με τις απόψεις της μαρξιστικής αριστεράς, με μεγαλύτερη πάντως ελευθερία ερμηνείας, δεν αποτελεί έγκλημα για εκείνες τις εποχές, κάθε άλλο. Από τότε όμως έχουν μεσολαβήσει τρομερές ανατροπές και υπάρχει πληθώρα στοιχείων που έχει οδηγήσει πολλούς αριστερούς, μεταξύ των οποίων και εμένα, ότι ο μαρξισμός και ο λεγόμενος επιστημονικός σοσιαλισμός βρίσκονται σε ανυπέρβλητο πολιτικό αδιέξοδο. Οποιαδήποτε προσπάθεια της προοδευτικής αριστεράς να ακολουθήσει τέτοια σχήματα, από ιερή προσήλωση σε δόγματα και σύμβολα, είναι καταδικασμένη.
Ειλικρινά υμέτερος, φιλελεύθερος τζουτζές.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)