ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΔΕΛΑΤΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΔΩΡΕΣ. ΞΑΝΘΗ.

Πήγαμε για χριστούγεννα. Θέλουμε να μοιραστούμε κάτι απ' αυτό.

Γ.Μ.Σ.

Ε, όχι ρε συ Δελατόλλα!..

Μπορεί να μην είμαι φανατικός νεοδημοκράτης, αλλά μερικά πράγματα δεν μπορώ να τα ανεχθώ!..

Χτες έπεσε στα χέρια μου το σατυρικό "Ποντίκι"... Αυτό που τώρα εκδίδει ο Δελατόλλας (πρώην Μπόμπολα)... Και φρύαξα!..

Τι τίτλος!..

Εντάξει, η εξουσία παράγει διαφθορά... Παράγει σκάνδαλα... Αυτό ποιός μπορεί να το αρνηθεί;

...Αλλά να συγκρίνει τον Καραμανλή, το σημερινό Πρωθυπουργό της χώρας, με τον... αλήστου μνήμης εκείνο πολιτικό τυχοδιώκτη, τον Σημίτη;;;

Ακόμα κι εγώ αναφώνησα: "Αίσχος"!.. "Αδώς Αργείοι"!..
Λίγη τσίπα κύριοι...

Άκου: "Κοιμήθηκε Καραμανλής και ξύπνησε ...Σημίτης"!!!


...Άφησα την εφημερίδα και έγειρα πίσω, στην πολυθρόνα μου... Άρχισα να τρέμω... Στο μυαλό μου επανήλθαν εκείνες οι εφιαλτικές μνήμες, από την εποχή "της Πράσινης Διαφθοράς"... Πότε ήταν; Πριν τέσσερα; Πέντε χρόνια;

...Τότε που υπό μυστηριώδεις συνθήκες ο Γ.Γ. του Υπουργείου Πολιτισμού, ονόματι Κωλομπαρόπουλος, ένας τύπος κλασσικού ΠΑΣΟΚου, χοντρός, με μουστάκι... είχε "πέσει" από τον πέμπτο όροφο του σπιτιού του και είχε αυτοκτονήσει...

Οι φήμες τότε έλεγαν φοβερά και τρομερά πράγματα γι αυτόν και το πρωθυπουργικό περιβάλλον...

... Ο τύπος αυτός, παντελώς άγνωστος στους υπόλοιπους ΠΑΣΟΚους, είχε ανέλθει τα σκαλοπάτια της εξουσίας θάλποντας, ως φαίνεται, τα σκοτεινά βίτσια του πρωθυπουργικού ζεύγους!..

Οι φήμες τότε μιλούσαν για ένα είδος πράσινου "Ρασπούτιν", που είχε φροντίσει ώστε η Δάφνη, η σύζυγος του πρωθυπουργού να γίνει γιατρός (από τραπεζοκόμος που ήταν) ικανοποιώντας έτσι ένα επίμονο παιδικό της όνειρο...

...Ο Κωλομπαρόπουλος είχε παγιδευτεί από άγνωστες δυνάμεις και στη πιάτσα κυκλοφορούσε βίντεο που τον έδειχνε να πηδάει με χάρη Γκουζγκούνη, ένα άλλο παλληκάρι, ανακράζοντας: "Κοιτάχτε ρε, πώς γ...ω!.. Έτσι γ...ω και το Σημίτη!.."

Η ελληνική κοινωνία είχε πέσει σε απόγνωση... Όλοι είχαν καταλάβει ότι στου "Μαξίμου" γινόταν το σύστριγγλο!.. Σόδομα και γόμορα!..
Του σκανδάλου αυτού είχε προηγηθεί άλλο, με πρωταγωνιστή τον υπουργό Ασφαλίσεων, ένα τύπο που παρίστανε το καθηγητή (Γιαγκούλας... Γιαννίτσης... κάπως έτσι...) και είχε χτίσει τη βίλα του με άδεια αναψυκτηρίου, ενώ ταυτόχρονα, στην ίδια βίλα φιλοξενούσε καμιά δεκαριά Ινδούς... Ήθελε να "λύσει" το ασφαλιστικό πρόβλημα, τρομάρα του!... (Ο λαός όμως τότε είχε αντιδράσει έγκαιρα...)

Τα οικονομικά και άλλα σκάνδαλα διαπλέκονταν τότε, αριστοτεχνικά, με πρωτοφανείς ανωμαλίες και βίτσια υπερθετικού βαθμού... Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (και νυν Πρωθυπουργός) Κ. Καραμανλής είχε μιλήσει ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό για τη "Διαπλοκή"...

Όμως το παντοδύναμο ΠΑΣΟΚικό σύστημα κατάφερε να κουκουλώσει την όλη υπόθεση... Πολλοί μιλούσαν για "κυπατζίδικα" χέρια, που είχαν φροντίσει ώστε να ριφθεί στην άβυσσο ο Κωλομπαρόπουλος... και να εξαφανιστεί κάθε μαρτυρία του αίσχους.
Ακόμα και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αναγκάστηκε από το δαιμόνιο Σημίτη, να δικαιολογήσει από άμβωνος την κατάσταση:
"Τι να κάνουμε, έχουν το κουσούρι..." είχε πει με νόημα...

Όμως οι πράκτορες των Μεγάλων Δυνάμεων είχαν στα χέρια τους απίστευτα ντοκουμέντα γι αυτή τη φοβερή διαπλοκή σεξουαλικών βίτσιων και οικονομικών σκανδάλων... Ακόμα και τον Πρωθυπουργό είχαν κατορθώσει να παγιδεύσουν μέσω μεγάλης εταιρείας τηλεφωνίας και να καταγράψουν το... "έλα να δεις"!.. Το πρωθυπουργικό ζεύγος και ομάδα ισχυρών, πρωτοκλασάτων ΠΑΣΟΚων ήταν βυθισμένοι όλοι στο βόρβορο και την κραιπάλη! (Είχαν πρωτοκυκλοφορήσει και τα viagra τότε... )

Στη συνέχεια ξεκίνησαν και υλοποιήθηκαν φοβερά σχέδια εκβιασμού, κατά της Ελλάδας:

*Χωρίς να το καταλάβουμε, βρεθήκαμε να αναλαμβάνουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες!..

*Μεγάλα έργα (αεροδρόμιο, μετρό, αττική οδός, ρίο - αντίρριο κλπ) άρχισαν να αλλοιώνουν το πανέμορφο βουκολικό τοπίο της χώρας... Οι εκβιαστές φαίνεται είχαν "γερά χαρτιά" στα χέρια τους!..

*Άρχισαν να κτίζονται σχολεία, νοσοκομεία, να κατασκευάζονται δρόμοι, λιμάνια, σταθμοί...

*Και το αποκορύφωμα του εκβιασμού: Ανάγκασαν τον πρωθυπουγό να βάλει τη χώρα στην ΟΝΕ!.. Το νόμισμα άλλαξε, ο πληθωρισμός έφτασε το 2%, η οικονομία σταθεροποιήθηκε και η ανάπτυξη έφτασε (άκουσον, άκουσον!) το 6%!..

Αλλά δεν είχαμε φτάσει στον πάτο ακόμη:

*Ο διεφθαρμένος "Αρχιερέας" Σημίτης, εκβιαζόμενος ανοιχτά πλέον, βάζει και την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση!..

Ένας ψίθυρος απλώθηκε σε όλη τη χώρα: "Αυτοί οι βρομεροί τύποι πάνε να λύσουν και το Κυπριακό!.. Και το πρόβλημα της Υφαλοκρηπίδας!.."

Η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο... Ο λαός αντέδρασε με αποφασιστικότητα στις εκλογές του 2004...

Η ΝΔ ενίκησε νίκη μεγάλη!.. Το ΠΑΣΟΚ καταβαραθρώθηκε!..

Επιτέλους, η χώρα απέκτησε έναν ισχυρό, οραματιστή Πρωθυπουργό!.. Ένα βράχο της ηθικής! Ένα λεβέντη!..

Ο λαός άρχισε να αναπνέει με ελπίδα: Κάτι επιτέλους χαράζει στο μέλλον...

Σεμνά και ταπεινά, άρχισε η επανίδρυση του διαφθαρμένου κράτους που πανικόβλητοι οι ΠΑΣΟΚοι είχαν εγκαταλείψει στα χέρια των θαρραλέων αυτών πολιτικών.

*Αδάμαντες της ηθικής τοποθετούνται σε επιτελικές θέσεις.

*Τα ταμεία του ΙΚΑ και των άλλων ασφαλιστικών ταμείων γεμίζουν λεφτά! Οι συνταξιούχοι πανηγυρίζουν!

*Η Ευρωπαϊκή Ένωση εισπράττει ένα ηχηρό χαστούκι από την ηρωική επέλαση του "Βασικού Μετόχου" πάνω σε άσπρο άλογο!

*Όλοι οι συγγενείς των ισχυρών στελεχών του κόμματος της ΝΔ, ακόμα και οι κουμπάροι τους, εθελοντικά, ρευστοποιούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία τους και τα καταθέτουν στο Γενικό Λογιστήριο του κράτους. Αγκαλιασμένοι και κλαίγοντας ο Γ.Γ. του υπουργείου Κουρής, καθώς και ο υπουργός Αλογοσκούφης, τους σφίγγουν τα χέρια και κραυγάζουν "Μπράβο, Μπράβο!"...

*Τα προϊόντα στις λαϊκές και στα σούπερ - μάρκετ φτηναίνουν τόσο, ώστε πια οι έμποροι αρχίζουν να τα μοιράζουν τσάμπα στο λαό... Δεν έχει νόημα να τα πουλάνε...

Η χώρα αλλάζει πρόσωπο!.. Εκσυγχρονίζεται:

*Ξεδοντιάζεται το φαύλο ΑΣΕΠ.

*Ιδρύεται σώμα αγροφυλάκων, για την επιτήρηση της υπαίθρου, (που εν τω μεταξύ οι υποχθόνιοι ΠΑΣΟΚοι κατακαίνε τον περασμένο Αύγουστο, για εκδίκηση, που βρέθηκαν μακριά από την "καραβάνα")...

*Οι διεφθαρμένες Ανεξάρτητες Αρχές επιτέλους καταργούνται.. (Στα τσακίδια!..)

Και πολλά... πολλά άλλα!..

...Κι έρχεται τώρα ο Δελατόλλας (παλαιά Μπόμπολα) να ... παρομοιάσει ΑΥΤΟΝ τον Πρωθυπουργό - των έργων, της προκοπής, του πνεύματος και της ηθικής - με εκείνο το διεφθαρμένο πολιτικό που ακούει στο όνομα Κ. Σημίτης!..
Ε, όχι!

Αυτό δεν μπορώ να το ανεχθώ!

Εξεγείρομαι και διαρρηγνύω τα ιμάτιά μου!

Κ.Λ.

Π.ΑΝ.ΓΕΩ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ

http://www.pangew.gr

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Σας το ξαναλέω και πρέπει να με πιστέψετε. Έρχονται χριστούγεννα. Μας το λέει και ο Λεωνίδας.

Ζούμπερι: Ταβέρνα "Η καλή καρδιά"!..

Ο "Πρόεδρος" δεν είναι κορόιδο...

Ξέρει πού πάει και ρίχνει τις ζεϊμπεκιές του!

(ένας είναι ο πρόεδρος...)

Ο "Πρόεδρος" είναι λαϊκός άνθρωπος, αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε...

...Ξέρει πού πάει και παίρνει ενέργεια, για να κυβερνήσει "σεμνά και ταπεινά"...

...Εκεί που πάμε κι εμείς!

(...να φάμε όχι να κυβερνήσουμε...)

- Γεια σου Νικολάκη αθάνατε, με το μπουζούκι σου!..

(Τώρα το πρόγραμμα διαθέτει και "Ζωνιανή μουσική"... το γράφει καθαρά!..)

Σπεύσατε!

ΚΑΙ Κυριακές μεσημέρι ανοικτά...

...αλλά μήπως τελικά το μάθανε οι Μητσοτάκηδες;

"Τι λαϊκούρα, θεέ μου! Τι χυδαιότης!..."

Κ.Λ.

Βιβλιοκρισία...

Κώστα γειά σου.
Διάβασα πρόσφατα ένα βιβλίο, "Η Κόρη του Νείλου" λέγεται, ενός Γαλλοαιγύπτιου συγγραφέα με Ελληνίδα γιαγιά, και σου γράφω μερικές σκέψεις (να τις διαβάσει και ο Γ.Χ).
Σε πολλά κλασικά λογοτεχνικά έργα περιγράφονται στιγμές από την Πολιτική Ιστορία ενός τόπου. Οι περιγραφές αυτές εκτός από όμορφες αποτυπώνουν με οξυδέρκεια και τις τάσεις της εποχής. Πολλές από τις αναλύσεις της σημερινής διανόησης γιά τον προσανατολισμό της χώρας είναι καταγραμμένες στην Γυφτοπούλα του Παπαδιαμάντη.
Στην Αργώ του Θεοτοκά η λατρεία και το μίσος που συνόδευαν την μαγική μορφή του Βενιζέλου.
Στην τριλογία Ακυβέρνητες Πολιτείες του Τσίρκα το πολιτικό δράμα που βίωσε η χώρα. Η εικόνα του Γαβριά στα οδοφράγματα θα μείνει αξεθώριαστη στον χρόνο.
Στους Δαιμονισμένους του Ντοστογέφσκι εικόνες από τον πρώιμο αναρχισμό.
Στην Σκλάβα της Περλ Μπακ ο εμφύλιος της Κίνας, ο Τσάγκ Κάι Σεκ και η Φορμόζα.
Η ιστορία επειδή είναι συνυφασμένη με το συναίσθημα εξασφαλίζει κατά κανόνα και εκδοτική επιτυχία σε όσους την μεταχειρίζονται. Αυτή όμως δεν αποτελεί και κριτήριο γιά την ποιότητα του βιβλίου. Ο κώδικας Da Vinci (λογοτεχνικό έργο που διαφημίζει ξενοδοχεία) θα ξεχαστεί νωρίς. Το ίδιο και ο Καιρός των χρυσανθέμων του Μάνου Ελευθερίου (κακογραμμένο, γεμάτο συντακτικά λάθη και πανάσχημες παρομοιώσεις, έκανε πεντακόσιες εκδόσεις και βραβεύτηκε από την Ακαδημία).
Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η Κόρη του Νείλου. Εύπεπτο, όπως όλα του είδους, παρουσιάζει σε περίληψη τα αρχεία του Γαλλικού Φόρεϊν Οφις γιά την Αίγυπτο και τα βαφτίζει Πολιτική Ιστορία του 19ου αιώνα. Μεταφέρω μερικά στοιχεία που με εντυπωσιάσανε και τα οποία έχουν μάλλον έτσι.
1. Οι Σαινσιμονιστές δεν ήταν ουτοπιστές αλλά οπαδοί του διαλεκτικού υλισμού. Γόνοι ευγενών οικογενειών, εργολάβοι στην πλειοψηφία, τους έστειλε ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης στην Αίγυπτο γιά να φτιάξουν την διώρυγα του Σουέζ και να γλυτώσει από την γκρίνια τους.
2. Η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν ετοιμόρροπη ήδη έναν αιώνα από την διάλυσή της και την διατηρούσανε οι Αγγλογάλλοι από το φόβο της Ρωσίας. Ο δικός μας ο Ιμπραήμ έφθασε την δεκαετία του '30 δύο φορές έξω από την Κωνσταντινούπολη και τον σταματήσανε.
3. Η δουλεία καταγήθηκε νομικά γύρω στ 1860.
4. Η Αίγυπτος παρέμεινε πασαλίκι ως το 1914 όταν μετατράπηκε σε προτεκτοράτο των Άγγλων.
5. Ο Ιμπραήμ ο δικός μας διαδέχθηκε την πατέρα του στο θρόνο της Αιγύπτου αλλά δεν το χάρηκε. Στον τέταρτο μήνα έπαθε καρδιακό και πάει.
Γ.Κ.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Φωτογραφίες από γιορτή νηπιαγωγείου Λεωνίδα Σκιάνη. Χαρείτε τις και μη μου βάλετε πάλι χέρι για ακαταστασία. Ο Λεωνίδας είναι το ελατάκι.

ΚΟΥΙΖ

Ποια είναι η σωστή εκδοχή;

1. Φανατικός μουσουλμάνος προσεύχεται σε αεροδρόμιο του Σουδάν.


2. Αφγανός αντάρτης περιμένει τη σειρά του σε αμερικάνικο στρατόπεδο συγκέντρωσης.


3. Ο Μπίλης μετράει το πεδίο βαρύτητας για λογαριασμό του Ι.Γ.Μ.Ε. στον Ασπρόπυργο.

ΣΤ' ΑΡΧΙΔΙΑ ΤΟΥ

Ο κύριος είναι φοροτεχνικός. Παρκάρει μονίμως την τζιπάρα του στον πεζόδρομο της

Χαϊμαντά στο Χαλάνδρι, φυσικά παράνομα και προκλητικά μαζεύει "κλήσεις" της δημοτικής αστυνομίας στο τζάμι. Εντάξει αυτός. Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος "αυθαίρετος". Αλλά με τα πρόστιμα της δημοτικής αστυνομίας τι γίνεται; Αφού ο καθένας μπορεί να μη τα πληρώνει γιατί συνεχίζεται αυτή η κωμωδία; Για να πληρώνουν όπως πάντα τα κορόϊδα; Πάλι ο Τσιφόρος δικαιώνεται που έλεγε ότι η κοινωνία χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: στους έξυπνους και στα κορόϊδα.

ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ VS ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΕΖΟΥ
Ένα σύντομο σχόλιο, σύντομο όσο μου επιτρέπει ένας ούτως ή άλλως κλεμμένος χρόνος.
Εξαντλώντας την υπομονή σας θα ασχοληθώ πάλι με τον Πρετεντέρη. Όχι όμως με τον Ι.Κ.Πρετεντέρη που μίλησε στην τηλεόραση για τα Ζωνιανά και εξέφραζε με ιερή αγανάκτηση την απορία γιατί το ελληνικό κράτος δεν είχε καθαρίσει μια και καλή και με τη μία αυτή την όζουσα πληγή που ο ίδιος αγνοούσε, αλλά τον Ι.Κ.Πρετεντέρη που έγραψε σήμερα στο Κυριακάτικο Βήμα για την Εκδίκηση του Κινέζου. Πρόκειται για έναν εντελώς διαφορετικό Πρετεντέρη που όμως είναι αυτός ο ίδιος, όπως διαβεβαιώνει και η αστυνομική του ταυτότητα.
Τι μας λέει λοιπόν αυτός ο άλλος Πρετεντέρης για την ελληνική πραγματικότητα, επικροτώντας απόλυτα σχετική φράση του πρώην πρωθυπουργού Κ.Σημίτη;
Ότι αυτοί είμαστε και δεν μπορούμε να αλλάξουμε δια μαγείας αλλά απαιτείται μακροχρόνια προσπάθεια με προσεχτικές και μελετημένες αλλαγές.
Αυτό που περιμένω τώρα είναι να βγεί αύριο στην τηλεόραση ο άλλος Πρετεντέρης, δηλαδή αυτός ο ίδιος και να πάρει παραμάζωμα τον εαυτό του. Όπως ακριβώς κάνει κάθε ελληνάρας του καφενείου που σήμερα λέει γιουβέτσι και αύριο κοκκορέτσι. Σ’ αυτό τουλάχιστον ο Ι.Κ.Πρετεντέρης είναι συνεπής. Εκφράζει με τον πιο αυθεντικό τρόπο το παραδοσιακό και αθάνατο ελληνικό καφενείο. Και πάλι κρίμα που δε ζει ο άριστος ηθογράφος και κωμωδιογράφος αείμνηστος πατέρας του.
Φιλελεύθερος τζουτζές.

Χτες βράδυ...

Χτες το βράδυ μαζευτήκαμε λίγοι φίλοι και φίλες απ' τα παλιά, στο σπίτι του Γιώργου Σκ. για να σμίξουμε για λίγο τις μνήμες και τα συναισθήματά μας, με λίγο κρασί και να αποχαιρετήσουμε έτσι την Ελένη...

Αντί κάποιας άλλης πρωτοβουλίας, επιλέξαμε να συγκεντρώσουμε λίγα χρήματα - όσα μπορεί ο καθένας - και να τα εισφέρουμε, στη μνήμη της, στο ταμείο της "Διεθνούς Αμνηστίας".

Όποιος θέλει μπορεί να συμμετάσχει, επικοινωνόντας είτε μέσω του blog είτε και απ' ευθείας με τον Γιάννη Χρυσοβέργη , που θα συγκεντρώσει και τελικά θα παραδώσει τα χρήματα εκεί που αποφασίσαμε.

Κ.Λ.

Φίλες - Φίλοι:

Δημιουργήσαμε - παράλληλα με το παρόν - και ένα ακόμα ιστολόγιο που θα αναγράφεται στο προφίλ του "Leon" (κάτω) και ονομάζεται www.interna-corporis.blogspot.com
Σε αυτό θα μπορούμε να "ανεβάζουμε" κείμενα που είναι κάπως μεγάλα και - ίσως - πιο "βαριά", (ή και βαρετά για κάποιους), για ένα πληρέστερο προβληματισμό μας.
Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο, προκειμένου το παρόν ιστολόγιο να είναι πιο ζωντανό, πιο ευέλικτο και να μην "απλώνονται" σεντόνια - κείμενα, που βέβαια όλους μας ενοχλούν, καμιά φορά όμως είναι απαραίτητα.
Αυτόν ή αυτήν που ενδιαφέρουν τα μεγάλα αυτά κείμενα, θα μπορεί να ανατρέχει στο "interna-corporis" και να τα μελετάει με την ησυχία του/της ή και να τα τυπώνει, να τα διαδίδει κλπ.
Απαραίτητο είναι βέβαια να ενημερώνει δημόσια - με σχετική ανάρτηση - το γεγονός της δημοσίευσης του κειμένου στο άλλο ιστολόγιο, ίσως να δίνει και μια πρόγευση του θέματος, μια περίληψη κλπ.

Σήμερα, ενημερώνω ότι δημοσιεύω ένα κείμενο το οποίο το αντέγραψα από άλλο blogg, συγκεκριμμένα το www.thelonapo.blogspot.com
Ο blogger του πιο πάνω blog μου είναι άγνωστος, όμως το επισκέπτομαι τακτικά και θεωρώ ότι είναι πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο. Επίσης ο κάτοχός του είχε την ευγένεια να καταχωρήσει και το δικό μας blog σε μια μόνιμη στήλη του, όπου αναφέρει τους "συν-ιστολόγους"...
Το κείμενο έχει σχέση με τη λειτουργία του ελληνικού κράτους, τις ανεπάρκειές του και εκφράζει προβληματισμό για το τι πρέπει να γίνει - και σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Έχει και ένα μικρό κομμάτι από πρόσφατη δημοσίευση του Ν. Κοτζιά σε κάποια εφημερίδα. Επειδή νομίζω ότι έχει αξία σαν κείμενο, το προτείνω.
Φυσικά δεν ρώτησα για την "αντιγραφή", ελπίζω όμως ότι δεν θα έχει αντίρρηση ο συγγραφέας.
Όποιος ενδιαφέρεται λοιπόν, μπορεί να το μελετήσει και να σχολιάσει.
Μπορεί να το κάνει φυσικά και στο "thelonapo.blogspot.com"
Τίτλος του κειμένου: "Ζητούμενο: η νέα αντιπολίτευση"
Σας χαιρετώ.
Κ.Λ.

"Ράδιο Του Δρόμου"... Θυμάστε;

Πιο κάτω ο Γ.Μ.Σ. αναφέρεται με ένα θαυμάσιο κείμενό του στον παλιό μας συναγωνιστή και παντοτεινό φίλο Δημήτρη... γέννημα - θρέμμα κι αυτός του "λίκνου" της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ μας...
Όμως κι άλλοι από εμάς έχουν γράψει τις "μικρές" τους ιστοριούλες στη σύγχρονη εποχή...
Έπεσε εντελώς τυχαία στο... κομπιούτερ μου (όπως λέμε στα χέρια μου), ένα κείμενο που έχει αναρτηθεί σε διάφορα blogs του διαδικτύου - εγώ το αντιγράφω από το "Meta Jurnalism", και που αναφέρεται στην ιστορία της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας στην Ελλάδα.
Το αντιγράφω και μετά θα κάνω κάποια σχόλια:

"...Παρακάτω παραθέτω τα γεγονότα που οδήγησαν στην ελεύθερη ραδιοφωνία όπως αυτά καταγράφονται σε διάφορα sites του ελληνικού internet.
Παρά τα πολύ μεγάλα τεχνικά ραδιοφωνικά προβλήματα της Ελλάδας, στη δεκαετία του 1960 οι “ραδιοπειρατές” ή “ραδιοπειραματιστές” ή “ραδιοερασιτέχνες” ή “ραδιόφιλοι” ή “εραστές του ραδιοφώνου” εκπέμπουν παράνομα στις περισσότερες γειτονιές της Αθήνας, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Κρήτη, στα Νησιά και σε πολλά άλλα μέρη όλης της Ελλάδας, στα μεσαία κύματα.
Οι ερασιτεχνικοί ραδιοσταθμοί πολλαπλασιάζονται στις δεκαετίες 1960 και 1970 με τους απόφοιτους των ραδιοτεχνικών και ραδιοηλεκτρολογικών Σχολών, την συνέχεια ακολουθούν πολλοί χομπίστες μου με πολύ πάθος και μεράκι πειραματίζονται με αυτοσχέδιες ηλεκτρονικές κατασκευές τους και φτιάχνουν ιδιοκατασκευασμένους ραδιοφωνικούς πομπούς. Η εξάπλωση είναι μεγάλη και περνάει στα FM. Οι περισσότεροι από τους μουσικούς ραδιοπειρατές προέρχονται από τα μαθητικά νεανικά δρώμενα και εκπέμπουν ξένα ροκ και λαϊκά ελληνικά τραγούδια, προσπαθώντας με επιμονή να φτιάξουν το δικό τους επικοινωνιακό χώρο με τις τηλεφωνικές αφιερώσεις ενάντια σε μια αρνητικά δικαστική και αυστηρά αστυνομευόμενη κοινωνία. Το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής «ελεύθερης» ραδιοφωνίας οφείλεται σε αυτούς που με το πάθος τους για την μουσική και την επικοινωνία ανοίξανε τον δρόμο.
Από την παρανομία στη νομιμότητα
Η περίοδος από το 1974 ως το 1990 θεωρείται ότι άλλαξε τη ροή της ιστορίας σε ότι αφορά την ελληνική ραδιοφωνία, με την εμφάνιση και ιδιωτικό ραδιόφωνο. Από τους πειρατές της εποχής (που συνεχίζουν την παράδοση της δεκαετίας του 1960) ως τους πρώτους νόμιμους σταθμούς, η πορεία έχει να επιδείξει σημαντικές προσπάθειες, όνειρα, κυνηγητά και σίγουρα πολλά ευτράπελα. Αυτή τη διαδρομή θα προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε, στο ραδιοφωνικό χάρτη της Αθήνας αναφέροντας τους σημαντικότερους σταθμούς της.
Δεκαετία 1970
1973: Νοέμβριος Εκπέμπει ο σταθμός των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» του Πολυτεχνείου και τον αναμεταδίδουν αρκετοί ραδιοπειρατές.
1975: Χειμώνας. Ο πρώτος πολιτικός που απείλησε ότι θα βγάλει στον αέρα πειρατικό σταθμό ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, στη διάρκεια της συζήτησης για το επίμαχο άρθρο 15 του συντάγματος.
1979: Χειμώνας. Εκπέμπουν οι Ρ/Σ των φοιτητικών καταλήψεων ενάντια στον νόμο «815»για την ανώτατη εκπαίδευση που έχει ετοιμάσει η κυβέρνηση Καραμανλή. Εκτός από συνθήματα, μουσική και συζητήσεις, διαβάζονται διακηρύξεις υπέρ της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Σε περιοδικά της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς εκείνης της εποχής δημοσιεύονται φωτογραφίες απ’ το στούντιο με μαύρη γραμμή στα μάτια για να μην γνωρίζονται οι εκφωνητές.
1981
19/10/81: «Το Ράδιο του Δρόμου» βγαίνει στον αέρα ανήμερα στις εκλογές. Μεταδίδει συζητήσεις με άτομα της Άκρας Αριστεράς, βγαίνει στο δρόμο και μιλά με τους νικητές που πανηγυρίζουν.Μια ώρα κάθε Κυριακή, σαν τη θεία λειτουργία, μεταδίδει τις ηχογραφημένες εκπομπές του από εναλλασσόμενα σημεία, με έναν πομπό 40 Watt και με τους τσιλιαδόρους πάντα σε ετοιμότητα. Ο Γιάννης Χρυσοβέργης και ο Γιώργος Σκιάνης είναι η ψυχή του σταθμού. Τους ενισχύουν η Μαρία Πρεσβέλου, η Μαργαρίτα Τζανουδάκη και οι τεχνικοί Νάσος Κοσμάς και Γιάννης Χρυσόγελος.
20/05/81: Ο «Τυφλοπόντικας των fm» αφήνει τα υπόγεια και διασχίζει τους αιθέρες. Εκπομπές λόγου με σάτιρα. Πολιτικο-κοινωνικά σχόλια, ειδήσεις από της Ελλάδα και το εξωτερικό. Δραματοποιημένες λογοτεχνικές εκπομπές, μουσική της ανεξάρτητης Rock σκηνής, της λατινικής μουσικής αλλά και ρεμπέτικα και λαϊκά είναι τα μουσικά είδη που ακούν οι ακροατές του «Τυφλοπόντικα των FM».
1982
15/01/82: «Το Ράδιο του Δρόμου» επισκέπτεται ο Ντάνος Κρυστάλλης (πράκτωρ της ΚΥΠ που παρίστανε τον αριστεριστή) δηλώνει fan και τους υπόσχεται τεχνική βοήθεια. Την Κυριακή στην τακτική εκπομπή τους δύο περιπολικά τους κάνουν μπλόκο. Οι τσιλιαδόροι τους μυρίζονται έγκαιρα και φυγαδεύουν τον πομπό. Οι τεχνικές βελτιώσεις δεν θα γίνουν, το «Ράδιο του Δρόμου» δεν θα ξαναβγεί στον αέρα. Ο Κρυστάλλης ήξερε καλά τη δουλειά του…
01/04/82: Αντι-φεστιβάλ (του περιοδικού Αντί) και ένας ραδιοσταθμός γεννήθηκε με συγκεκριμένη διάρκεια ζωής. Την ευθύνη του σταθμού αναλαμβάνουν οι συντελεστές του «Ράδιο του Δρόμου».

Ο Γιώργος Σκιάνης, η Μαρία Πρεσβέλου, ο Γιάννης Χρυσοβέργης, όσο και ο Γιάννης Χρυσόγελος (αδελφός του Νίκου και σαϊνι στα ηλεκτρονικά της εποχής) ήταν μέλη της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ... Κι η πρωτοβουλία για την λειτουργία του "Ράδιου Του Δρόμου", του πρώτου ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού στην Ελλάδα, ήταν επιλογή μας και δύσκολη προσπάθεια σε αντίξοες συνθήκες της εποχής...
Μπορεί να ήταν σύντομη, να μην άντεξε στην ύπουλη επίθεση της τότε ΚΥΠ, αλλά σίγουρα άφησε κι αυτή το μκρό αποτύπωμά της στην ιστορία της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας στην Ελλάδα, σαν την πιο πρωτοπορειακή και σε συνθήκες πραγματικής παρανομίας προσπάθεια για "ελεύθερα ερτζιανά"... Αυτά που απολαμβάνουμε σήμερα, γελώντας με τις εξουσιαστικές εμμονές της εποχής...
Αυτά...
Κ.Λ.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ -ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

΄Ακουσα σε κάποιο πάνελ στην τηλεόραση, σχετικά με την πολύπαθη ύποθεση της Ολυμπιακής,
τον συμπαθέστατο Λαφαζάνη να χρησιμοποιεί το εξής αφοπλιστικό επιχείρημα για την ανάγκη να
διατηρηθεί " ζωντανή" η εταρεία .
-Όταν μπαίνουμε , λέει ο Λαφαζάνης , σε αεροπλάνο της Ολυμπιακής ,κυρίως όταν είμαστε στο εξω-
τερικό, αισθανόμαστε μια μεγάλη Εθνική υπερηφάνεια......
Κατόπιν τούτου και επειδή τυχαίνει να μην έχω αισθανθεί κάτι παρόμοιο όσες φορές ταξίδεψα με
την Ολυμπιακή έχω να κάνω στους συντρόφους* μια πρόταση.Επειδή εγώ παθαίνω ρίγη Εθνικής υπε-
ρηφάνειας όταν ο Ολυμπιακός νικάει τους αντιπάλους του ,κυρίως όταν παίζει στο εξωτερικό, (είμαι
βέβαιος αλλωστε ότι πολλοί ααισθάνονται το ίδιο με μένα, και μάλλον είμαστε και περισσότεροι από
τους άλλους) προτείνω να επιχορηγηθεί με γενναιότητα ( και άμεσα φυσικά λόγω της χθεσινής μεγα-
λειώδους πρόκρισής μας ) ο κ. Σ.Κόκκαλης από τον κρατικό προυπολογισμό έτσι ώστε να αγοράσου-
με παίκτες ( Μέσι , Κακά , Ανρί κ.α ).
Αν πράγματι συμβεί αυτό τότε μας περιμένουν ατελείωτες στιγμές όπου ρίγη ΕΘΝΙΚΗΣ υπερηφάνειας
θα συνταράσσουν τα κορμιά μας ( κάτι σαν συνεχή ηλεκτροσόκ ).

ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ* ΚΑΛΑ ΞΥΠΝΗΤΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ.

* του Συνασπισμού

Απιφ

Κάμερες...

Εναερίτης της ΔΕΗ - υπήρχε ομάδα εναεριτών με σκάλες κλπ - καλύπτει χαφιεδοκάμερα με σακκούλες, μπροστά στα γραφεία της ΓΣΕΕ, υπό τις επευφημίες του συγκεντρωμένου πλήθους...

Ο εναερίτης, για τον φόβο των "ιουδαίων" είχε καλύψει το πρόσωπό του με μαύρο ρεπούμπλικο και φορούσε μαύρη, "χαφιέδικη" καμπαρτίνα!..

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ

Σήμερα, ημέρα γενικής απεργίας, θέλω να αφιερώσω ένα σχόλιο στον παλιό συναγωνιστή και φίλο μας Δημήτρη Κουφοντίνα.

Πιστεύω ότι οι αναφορές στον Δημήτρη από όλους εμάς που είχαμε δημιουργήσει ουσιαστική σχέση μαζί του και που αν μη τι άλλο, η ανθρώπινή του υπόσταση δεν μας αφήνει αδιάφορους, θα πρέπει να είναι συχνές για τους εξής λόγους :

· Ήταν ένας από μας και βρέθηκε να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο σε μια πολιτική υπόθεση, έτσι κι αλλιώς σημαντική, που αποτέλεσε την αιχμή σε αυτό που λέμε «τάση επαναστατικής βίας» στην Ελλάδα.

· Απέναντι σε αυτό το ζήτημα, κάθε πολιτικά ευαίσθητος άνθρωπος θα πρέπει να προβληματίζεται γιατί δεν είναι κάτι που απλά το αφήσαμε πίσω μας. Το θέμα της πολιτικής βίας είναι ανοιχτό και κάθε διάλογος που φωτίζει τις διαφορετικές όψεις του, χωρίς αγιοποιήσεις και δαιμονοποιήσεις, βοηθάει στην καλύτερη κατανόηση της κοινωνικής λειτουργίας ή δυσλειτουργίας. Σε κάθε περίπτωση, στην περίπτωση της πολιτικής βίας, έχουν σημασία τόσο η ομαδική όσο και η ατομική ψυχολογία.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι ένας ηθικός άνθρωπος. Εξηγώ τι σημαίνει αυτό. Τις ενέργειές του, το κάθε βήμα της πορείας του στη ζωή, τα καθορίζει η προσωπική του απάντηση στο ερώτημα τι είναι καλό και τι είναι κακό. Για τον Δημήτρη το καλό εκφράζεται κυρίως από το κοινωνικά δίκαιο.

Σε μια εποχή που πολλοί μιλούσανε για επανάσταση και ένοπλο αγώνα για τον σοσιαλισμό, η ηθική υπόσταση του Δημήτρη δεν του επέτρεπε να μείνει στα λόγια και η συνέπειά του στην αναζήτηση και υλοποίηση της επιλογής του «καλού», με τα δικά του πάντα κριτήρια, τον οδήγησαν να ξεπεράσει όλα εκείνα τα εμπόδια, φόβο για τη ζωή του, ενδεχόμενη κοινωνική κατακραυγή, κοινωνική απομόνωση και οικογενειακή αποξένωση, που τους άλλους τους κρατούν στον ανώδυνο βερμπαλισμό. Θα σημείωνα μάλιστα ότι μπορεί η ηθική υποκρισία, μιλάμε για το γενικό καλό και πράττουμε το προσωπικά ωφέλιμο, που βίωσε κατά την συμμετοχή του στην μαζική οργάνωση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να αποτέλεσε έναν από τους βασικούς λόγους που τον ώθησαν στην απόλυτα «ηθική» επιλογή. Ένοιωθε βαθειά μέσα του ότι ο δρόμος της αρετής δε μπορεί παρά να συνεπάγεται βαρύ προσωπικό τίμημα.

Όμως ο Δημήτρης είναι άνθρωπος. Η ανθρώπινη υπόσταση τον πιέζει. Το εσχατολογικό στοιχείο που κουβαλούσε και κουβαλάει ακόμη η παραδοσιακή αριστερά με την μεταφυσική λογική της πολιτικής βούλησης που θέλει να λύνονται όλες οι αντιθέσεις και αντιφάσεις με την αλλαγή της πολιτικής εξουσίας, συγκρούεται με την ανάγκη για ζωή εδώ και τώρα. Και ο Δημήτρης κάνει το βασικό «λάθος», αυτό που οι περίφημοι αναλυτές που βασίζονται σε συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφοράς, αδυνατούν να καταλάβουν. Κάνει οικογένεια, κάνει παιδί. Του δίνεται ολόψυχα. Η αντίφαση είναι τραγική. Δε μπορώ να μη κάνω την παραβολή με τη βιβλική θυσία του Αβραάμ.

Πιστεύω ότι ο Δημήτρης, που δεν είναι ανεύθυνο άτομο, βίωνε επώδυνα αυτή την αντίφαση την οποία έπρεπε να λύσει. Και ο τρόπος ήταν ένας, εγκατάλειψη της επαναστατικής δράσης. Η συνέπειά του όμως δεν τον αφήνει. Θεωρεί ότι θα εγκαταλείψει τους συντρόφους του. Δε θέλει να είναι αυτός που θα υποστείλει τη σημαία. Η λογική των πραγμάτων προσκρούει στο συναίσθημα. Το μέλλον συγκρούεται με την ακύρωση του παρελθόντος.

Η απάντηση στον Τελευταίο Πειρασμό του Δημήτρη Κουφοντίνα δίνεται από τον ίδιο όταν η οργάνωση δέχεται το μοιραίο χτύπημα. Ο Κουφοντίνας παραδίνεται για να κερδίσει την οικογένειά του. Λύνεται επιτέλους η αντίφαση, έστω με τραγικό τρόπο. Όμως το κέρδος για τον μικρό τότε Έκτορα είναι τεράστιο. Έχει μπροστά του πια έναν αληθινό πατέρα και όχι ένα δισυπόστατο φάντασμα.

Η συνέπεια του Δημήτρη Κουφοντίνα, το φιλότιμο και η αξιοπρέπεια, τον οδήγησαν στο να πάρει την ευθύνη για την πολιτική του δράση. Δεν προσπάθησε να κερδίσει την οικογένειά του με τον εύκολο τρόπο, κάνοντας δηλαδή το κορόιδο. Κάποια στιγμή, μέσα στη φυλακή, με την απεργία πείνας που έκανε, ετοιμάστηκε για μια ακόμη θυσία, γνωρίζοντας ότι θα άφηνε τον Έκτορα χωρίς τη φυσική παρουσία του πατέρα, έχοντας όμως αποκαταστήσει τη φυσική του ενότητα στα μάτια του παιδιού του. Ευτυχώς, η ικανοποίηση των αιτημάτων τον απέτρεψε από ένα μεγάλο λάθος. Όταν θα καμαρώνει και θα νοιώθει εσωτερική πληρότητα από την πορεία της ζωής του γιου του, θα καταλάβει ότι η απόλυτη προσκόλληση σε έννοιες μπορεί να μας στερήσει την ουσία. Το φιλότιμο και η αξιοπρέπεια κρύβουν και έναν ετεροκαθορισμό, μια φροντίδα για την εικόνα. Η υπερβολή σημαίνει ματαιοδοξία. Απ’ όλα αυτά θα πρέπει να φυλαχθεί ο Δημήτρης. Και είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρει.
Γ.Μ.Σ.

Συγκέντρωση για το Ασφαλιστικό

Μεγάλη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, το πρωί της Τετάρτης, στο Π. Άρεως. Ολόκληρη η Πατησίων, μέχρι τα Χαυτεία γεμάτη κόσμο, επίσης η πλατεία του Πεδίου του Άρεως και φυσικά πιο πάνω, στην Πλ. Κοτζιά οι του ΠΑΜΕ. Η συγκέντρωση της ΓΣΕΕ ήταν σχεδόν τριπλάσια του ΠΑΜΕ...

Η σύνθεση της συγκέντρωσης: Κυρίως τα σωματεία της Ολυμπιακής, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ και οι Καθηγητές Μ.Ε.

Φυσικά αναιμική η συμμετοχή του ιδιωτικού Τομέα... Όπως μικρή ήταν κι η συμμετοχή του στην 24ωρη απεργία.

Για να ξαλεγράρουμε λιγάκι...

Μπορεί να διαφωνούμε συχνά με το "ύφος και ήθος" της άγνωστης "Πανδώρας" του Βήματος, αλλά τα ωραία πρέπει να αναδεικνύονται.

Προχθές δημοσίευσε σχόλιο μετά φωτογραφίας, που αξίζει μνείας:

"...Un bacio... un bacio ancora... un altro bacio..."
"Το φωτογραφικό στιγμιότυπο φέρνει στο νου τον τελευταίο ασπασμό του Οθέλλου, στη θνήσκουσα Δυσδεμόνα, από την όπερα του Βέρντι "Οθέλλος", σε λιμπρέτο του Αρίγκο Μπόιτο. Στο ρόλο της Δυσδεμόνας φυσικά, ο αποχωρών αρχηγός της Πυροσβεστικής Ανδρέας Κόης (δεξιά), Οθέλλος ο νέος αρχηγός Αθανάσιος Κοντοκώστας (αριστερά) και ο παριστάμενος ενδιαμέσως υφυπουργός Παναγιώτης Χηνοφώτης στο ρόλο του Κάσιου... Πολύ συγκινητικό..."

Αναγνωρίζοντας το πηγαίο ταλέντο και την (αδιαμφισβήτητη) παιδεία της, θα πρότεινα - αν και δεν πρόκειται να εισακουστώ - να εγκαταλείψει την μάταιη προσπάθεια πολιτικής "εκλογίκευσης" του νεοέλληνα και να ασχοληθεί με το σπορ της φωτοερμηνείας... Θα μας χαρίζει τουλάχιστο μερικά ( από τα τόσο σπάνια πια) χαμόγελα, από τη στήλη της...

Κ.Λ.

Για την Ελένη

Μιας και είπαμε να συναντηθούμε αυτές τις μέρες, προτείνω να περάσετε από το σπίτι μου την Παρασκευή, κατά τις 8.30'μμ΄. Εκεί θα δούμε πώς είναι οι διαθέσεις μας, οπότε ή καθόμαστε σπίτι ή πάμε ταβέρνα.
Πώς σας φαίνεται η ιδέα;

Γιώργος

Εκκλησάκι στη Σίφνο 1979

Είσαι η μικρότερη της παρέας, κι όμως, φεύγεις πρώτη.

Είχαμε χρόνια να βρεθούμε, να τα πούμε, έτσι είναι η ζωή, χωρίζει τους ανθρώπους... όμως πάντα ρωτούσαμε για σένα, πάντα μαθαίναμε... Κι εσύ για μας.

Ενδιαφερόσουν και το απέδειξες:

Δεν δίστασες να συνταχθείς μαζί μας, εκείνο το Σεπτέμβρη του 2004, πλάι στο Δημήτρη, που έδινε τον αγώνα του για αξιοπρέπεια. Ήθελε γενναιότητα και την έδειξες...

Γενναία, όμορφη, ευγενική, ευαίσθητη...

Θα σε θυμόμαστε πάντα.

Ναναι καλά τα παιδιά σου κι ο αδελφός σου κι όχι άλλες πίκρες πια...

Κ.Λ.

...Στο ετήσιο, πρωτοχρονιάτικο γλέντι στα γραφεία της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ (1977)

Ελένη, Αντρέας, Χριστοφίδης
και λίγο Γιώργος Κ., Μαρία Π.
στα "θρυλικά" υπόγεια των

γραφείων της ΠΑΜΚ, κατά την

κοπή της βασιλόπιτας...

Χρήστος Γκ., Ελένη, Ηλέκτρα

ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Είχα υποσχεθεί κάποια σχόλια για το φεστιβαλ κινηματογράφου της Θεσ/νίκης. Πέρασε καιρός, δεν βρήκα τον κατάλληλο χρόνο και τώρα χώθηκα για πρώτη φορά σε INTERNET CAFE για να προλάβω να γράψω κατιτίς για τη σημερινή κατάσταση του ελληνικού σινεμά που τον παρακολουθώ, κυρίως μέσω φεστιβάλ, τα τελευταία 7 χρόνια. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι πρόκειται για προσωπικές σκέψεις ενός θεατή, φίλου του σινεμά που θα γούσταρε πολύ μια συζήτηση πάνω στο αγαπημένο του θέμα.
Φέτος λοιπόν δεν είδα πολλές ταινίες στο φεστιβάλ. Από αυτές, έξη τον αριθμό, ξεχώρισα δύο. Το "Πρώτη φορά νονός" της Μαλέα, μια πολύ ωραία κωμωδία, γυρισμένη με επαγγελματικές προδιαγραφές και βασισμένη σ' ένα καλοδουλεμένο σενάριο και το PVC-1 του ελληνοκολομβιανού Σταθουλόπουλου που τον πατέρα του τον έχω μαζί με την παρουσιάστρια σε μια από τις χύμα φωτογραφίες μου. Η ταινία του Σταθουλόπουλου, πρώτη του μεγάλου μήκους, είναι από αυτές που δεν πρέπει να χάσει κανένας. Αν υπάρχει ενδιαφέρον από τους φίλους του blog για περισσότερες πληροφορίες και εκτενή κριτική, θα το κάνω ευχαρίστως.
Εδώ όμως το θέμα μου είναι διαφορετικό. Υπάρχουν σήμερα σημαντικοί κινηματογραφιστές στην Ελλάδα και εάν ναι γιατί οι ταινίες μας έχουν μικρή απήχηση και μηδαμινή επιρροή στο παγκόσμιο κινηματογραφικό γίγνεσθαι; Γιατί έχουμε σημαντικό κινηματογράφο και ταινίες δυνατές από τριτοκοσμικές χώρες ( ας πούμε Ιράν) και δεν έχουμε από τη χώρα μας;
Πιστεύω ότι από άποψη κινηματογραφικής τεχνικής, οι δικοί μας, εκπαιδευμένοι τις τελευταίες δεκαετίες και στον απαιτητικό τομέα της διαφήμισης, όπου βγάζουν το ψωμάκι τους, δεν υστερούν από τους συναδέλφους τους των πιο προηγμένων κινηματογραφικά χωρών. Αναφέρω ενδεικτικά από τους παλαιότερους τους Βούλγαρη και Περάκη, από τη γενιά των σαραντάρηδων τους Γκορίτσα, Μαλέα και Ευαγγελάκου, ενώ έρχονται με φόρα και οι εικοσιτριαντάρηδες.
Τι τους λείπει; Από τους ίδιους ακούμε ότι λείπουν τα σενάρια και μια εύκολη κατά τη γνώμη μου δικαιολογία, χωρίς να σημαίνει ότι δεν ισχύει κι αυτό, είναι ότι δεν έχουμε σοβαρή σχολή σεναρίου, ότι το σενάριο είναι ιδιαίτερο και απαιτητικό είδος που έχει τους κώδικές του και πρέπει να το σπουδάσεις για να αναμετρηθείς μαζί του. Εδώ όμως γεννάται το ερώτημα: Η "Ευδοκία" που θεωρείται από πολλούς η καλύτερη ελληνική ταινία όλων των εποχών, διέθετε άρτιο σενάριο; Κι αν όχι πια ήταν η δύναμή της;
Η δύναμη της "Ευδοκίας" ήταν η αλήθεια της που συγκλόνισε όχι μόνο τους ντόπιους αλλά και τους ξένους. Έτσι όπως συγκλονίζουν σήμερα κάποιες ιρανικές, μαλαισιανές, ινδικές ή τουρκικές ταινίες.
Η ελληνική κοινωνία όμως έχει ξεφύγει από τα "Ζορμπαδίστικα" πλαίσια, αυτά που χαρακτηρίζανε μια εποχή όπου η πρωτόγονη παροχή υπηρεσιών και ο ακατέργαστος κινηματογράφος αντιμετωπίζονταν από τους προηγμένους σαν έκφραση αυθεντικότητας και ενός διαφορετικού, πιο χαλαρού και ανέμελου τρόπου ζωής.
Αυτά δεν ισχύουν σήμερα. Ή μάλλον ισχύουν για άλλους. Γι αυτό έχουμε χάσει τον μπούσουλα και ψάχνουμε θέματα σε επιδερμικές τοιχογραφίες της καθημερινότητάς μας που κάνουν μόνο για τηλεοπτικές σειρές ή σε νοσταλγικές ταινίες που ακολουθούν τη συνταγή του "Σινεμά ο Παράδεισος" που όμως σιγά -σιγά χάνουν το άρωμά τους και οπωσδήποτε είναι μόνο για εγχώρια κατανάλωση. Τεράστια σύγχρονα θέματα που έχουν να κάνουν με την κρίση της οικογένειας, την βιοηθική, το περιβάλλον, τις πολιτισμικές, σεξουαλικές και άλλες διαφορές είναι για μας τζιζ ή τα θίγουμε καρικατουρίστικα. Κι όμως αυτός είναι ο κόσμος που σήμερα ανήκουμε και που θέλουμε δε θέλουμε θα αναμετρηθούμε μαζί του. Στο χέρι μας είναι να ακουστούμε ή να χαθούμε στη σιωπή.
Γ.Μ.Σ.