Περιμένοντας τη "Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών"...

Σάββατο πρωί, πίνω καφεδάκι και παρακολουθώ τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων από την τηλεόραση…

Βαρεμάρα πλήρης!..
Σε δεκαπέντε ημέρες ψηφίζουμε. Κι αυτές οι εκλογές είναι όντως σημαντικές. Όμως σαν βγαίνεις έξω, στο δρόμο, στη δουλειά, στο καφενείο, οι εκλογές δεν υπάρχουν… Κανείς δεν συζητά γι αυτές, ελάχιστες αφίσες, λιγοστά φυλλάδια και ακόμα πιο λιγοστές πολιτικές συγκεντρώσεις…
Νομίζω ότι δεν έχει υπάρξει ξανά στο παρελθόν τόσο αδιάφορη προεκλογική περίοδος.
Ο λόγος;
Πιστεύω ότι το βασικό διακύβευμα αυτών των εκλογών έχει κριθεί πολύ πριν προκηρυχθούν. Και το διακύβευμα αυτό δεν είναι άλλο από το αν πρέπει να φύγει το συντομότερο αυτή η κυβέρνηση ή αν θα πρέπει να συνεχίζει να μας βασανίζει και να βασανίζεται κι αυτή μαζί…
Σ’ αυτό οι περισσότεροι πολίτες έχουν ήδη από καιρό δώσει την απάντησή τους και μέσα τους και απ’ έξω τους. Αυτή την απάντηση είχε κατανοήσει κι ο Καραμανλής (που κι αυτός όπως φαίνεται, ως πολίτης, είχε την ίδια γνώμη) κι έτσι δεν του έμενε τίποτε άλλο από το να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, να τις χάσει και να πάει στο σπίτι του να απολαύσει την οικογενειακή θαλπωρή…
Θα μου επιτρέψετε όμως να θέσω κι εγώ, ευκαιρίας δοθείσης, ένα δίλημμα:
Άραγε θα πρέπει να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε για πολλοστή φορά με το αν θα μπει ο ΣΥΝ (ή ΣΥΡΙΖΑ) στη Βουλή ή δεν θα μπει, ή θα δώσουμε ως άλλοι Μεγαλέξανδροι ψηφοφόροι, μια «γόρδια» λύση στο μέγα δράμα;
Και γιατί να ξαναμπεί;
Για να επαναλάβει για μια ακόμη φορά τα γνωστά, κωμικοτραγικά πολιτικά του παραπατήματα, μεταξύ ευρωπαϊκής προοδευτικής πολιτικής και λενινιστικής παραφυλίας;
Ας πάνε στο σπίτι τους, να τα βρούνε (πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό τους) κι έπειτα να κάνουν ότι τους φωτίσει ο μεγαλοδύναμος.
Κι ας έρθει ένα νέο κόμμα στη θέση τους, οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ – ΠΡΑΣΙΝΟΙ κι ο φίλος μας ο Νικολάκης, να δοκιμάσουν την τύχη τους στην «μεγάλη σκηνή»… Παρόλο που ηλικιακά δεν υπάρχουν και σημαντικές διαφορές, οι οικολόγοι πιο φρέσκοι μου φαίνονται. Και - το κυριότερο – πιο συνεννοήσιμοι.
Γιατί – αν δεν το έχουν καταλάβει κάποιοι, είναι ώρα να το καταλάβουν – οι εποχές της πολιτικής αυθεντίας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί (η καρικατούρα Καραμανλή μας το επιβεβαιώνει) και τώρα πια απαιτούνται ευρύτερες και ξεκάθαρες συναινέσεις για να αποδώσουν οι πολιτικές που πλειοψηφούν.
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ – ΠΡΑΣΙΝΟΙ στη Βουλή, λοιπόν!
Όσο για την προεκλογική περίοδο που απομένει, θα είναι βασανιστική…
Χωρίς γκάλοπ, με άφθονη «ντιμπεϊτολογία» για τους ρέκτες και μεγάλη… πολύ μεγάλη ανυπομονησία για την έλευση της «μεγάλης νύχτας των μαχαιριών», της νύχτας των εκλογών, όπου, με μπόλικα πατατάκια, ουισκάκι και τα σχετικά, θα θρονιαστούμε ως καλοί νεοέλληνες στους καναπέδες μας να απολαύσουμε το νέο έργο: «Το Ξεκατίνιασμα των Κουρασμένων Αγωνιστών»…
Κάπως θα πρέπει κι εμείς να το διασκεδάσουμε… πεντέμισι χρονάκια ήταν αυτά, πάλι καλά που δεν αρχίσαμε την πρέζα!..

(Στη φωτο ο ... σημερινός Ν. Χρυσόγελος, γιατί η άλλη φωτο σε προηγούμενη ανάρτηση ήταν προ τριακονταετίας...)

Κ.Λ.