Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ (ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ) ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑΣ

Κ. Καραμανλής: «Θέλω να γνωρίζετε, κύριε Πρόεδρε, ότι η απόφαση αυτή ελήφθη με αίσθημα ευθύνης και μ έναν μοναδικό γνώμονα: το συμφέρον του τόπου, το εθνικό συμφέρον».
Κ. Παπούλιας: «Ήταν μια απόφαση δική σας, εσείς εκτιμήσατε και νομίζω ότι ακριβώς κατατείνει στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τόπου».

Πρόκειται για τον αυθεντικό διάλογο που είχαν την Πέμπτη το πρωί, 3 του Σεπτέμβρη στο Προεδρικό Μέγαρο Καραμανλής και Παπούλιας…

Κι ήταν ίσως η μοναδική φορά που ο Καραμανλής, χωρίς να το θέλει βεβαίως, έλεγε την αλήθεια… Όντως, η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες που αποφάσισε είναι προς το συμφέρον του τόπου…

Επί δώδεκα συναπτά έτη οι ηγέτες, τα στελέχη και οι οπαδοί του κόμματος της ΝΔ είτε δεν έβλεπαν, είτε έκαναν ότι δεν έβλεπαν ότι ο … βασιλιάς τους ήταν γυμνός… Ένα θλιβερό και καθαρό «τίποτα», ένας αρκετά ευφυής, αλλά εντελώς αδιάφορος γλεντζές, που το μοναδικό ενδιαφέρον του συμπυκνωνόταν στο φαγητό που θα απολαύσει και στα ανέκδοτα που θα ακούσει τα όμορφα βράδια στις ταβέρνες της Ραφήνας… Καμιά πολιτική ανησυχία. Κανένα όραμα… Γεννημένος στα πλουμιστά σεντόνια μιας πρωθυπουργικής οικογένειας, φέροντας το «χρυσό όνομα» και διαθέτοντας μόνο μια εξεζητημένη ευχέρεια λόγου, βρέθηκε άξαφνα στην κορυφή της ηγεσίας του δεύτερου κυβερνητικού κόμματος της χώρας, με βέβαιη την προοπτική της άσκησης πρωθυπουργικής ηγεσίας, σε ένα άκρως πρωθυπουργοκεντρικό πολιτικό σύστημα.
Χωρίς να κατέχει την «κουλτούρα της εργασίας», χωρίς να έχει ασκήσει οποιοδήποτε δημόσιο λειτούργημα, χωρίς – όπως είπαμε – να έχει διατυπώσει ποτέ του ένα έστω και γενικόλογο όραμα για τον τόπο, οι «γκουρού» της παράταξης τον ανέδειξαν τελικά πρωθυπουργό… Μόνο και μόνο γιατί έφερε το όνομα Καραμανλής!..
Και φυσικά, τα έκανε μπάχαλο!..
Γιατί άραγε σήμερα, πεντέμισι χρόνια μετά την πρωθυπουργοποίησή του, οι ίδιοι αυτοί γκουρού μουρμουρίζουν εναντίον του;
Η άθλια κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει η χώρα, η οικονομία της, η ηθική υπόσταση της πολιτικής και η ίδια η παράταξή τους, καθόλου δεν θα πρέπει να χρεώνεται στον Καραμανλή.
Θα πρέπει να χρεωθεί απόλυτα σε όλους αυτούς που ακόμα και σήμερα, δεν εννοούν να καταλάβουν – ή να ομολογήσουν – ότι ο βασιλιάς που οι ίδιοι επέλεξαν «… είναι γυμνός»…

Αλλά γιατί κι αυτοί επέλεξαν τότε – το 1997 – τον νεαρό γλεντζέ Καραμανλή για Αρχηγό τους;
Πολύ απλά:
Η απόλυτη πολιτική κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ μετά το 1981 είχε καταστήσει τη ΝΔ ένα παρακμιακό κομματικό κακέκτυπο του κυρίαρχου ΠΑΣΟΚ… Δεν παρήγαγε πολιτική, δεν διέθετε ικανά στελέχη και την μόνη φορά που μπόρεσε να βρεθεί στην εξουσία, το κατόρθωσε με όχημα έναν «έποικο» της παράταξης, τον Μητσοτάκη. Στην πραγματικότητα η ΝΔ, η ελληνική δεξιά, βρίσκεται σε κρίση από την εποχή που ο Καραμανλής ο… αυθεντικός άφησε την αρχηγία της για την Προεδρία της δημοκρατίας… Έκτοτε η ελληνική δεξιά βρίσκεται στα κάγκελα, στριμωγμένη μεταξύ του ελληνορθόδοξου ταλιμπανισμού της εκκλησίας και των παρωχημένων οικονομικών κολοσσών που με το ζόρι διατηρεί το ελληνικό δημόσιο στην επιχειρηματική επιφάνεια. Κι όσοι «νεοφιλελεύθεροι» τίμησαν με υπομονή τα ψηφοδέλτια της παράταξης – και δεν τα βρόντηξαν όπως π.χ. Μάνος και Ανδριανόπουλος κάποια στιγμή – δεν ήταν παρά οι αποτυχημένοι μικροαπατεώνες που δεν εύρισκαν στέγη στο ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη – όπου εκεί τουλάχιστον υπήρχε πολιτική σοβαρότητα…
Πώς λοιπόν αυτή η παράταξη θα κυβερνούσε; Πώς θα έπαιρνε κάποτε την εξουσία ανταποκρινόμενη στην αναγκαία εναλλαγή των κομμάτων στην κυβέρνηση της χώρας; Και πόσες άραγε δεκαετίες ακόμα θα κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ που η φυσική ανάγκη ανανέωσης και ανάταξης επέβαλαν την μετατόπισή του στην αντιπολίτευση;
Δεν υπήρχε άλλη λύση από τον νεαρό γλεντζέ της Ραφήνας, που διέθετε «το χρυσό ΚΚ» για να παραφράσουμε μια αθάνατη ατάκα από αυτές του ελληνικού κινηματογράφου!..

Το μεγάλο εμπόδιο του πολιτικού εκσυγχρονισμού της χώρας μας δεν είναι άλλο από την ελληνική δεξιά παράταξη. Παρέμεινε «δεξιά» όνομα και πράγμα, παρόλες τις προσπάθειες – κι από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είναι η αλήθεια – να μετεξελιχθεί σε μια ευρωπαϊκή, συντηρητική παράταξη, ικανή να διαχειριστεί σύγχρονα προβλήματα και μεγάλες προκλήσεις στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης… Παρέμεινε η γνωστή, παλιά, ρουσφετολογική μηχανή που με γερμανοτσολιάδικη βουλιμία κυβερνούσε ελέω χωροφυλάκων την υπανάπτυκτη χώρα μας, που μόλις έβγαινε από τους καπνούς ενός εμφυλίου πολέμου…

Κι όμως…
Η Ελλάδα έχει και πλούτο και δυνάμεις αναπτυξιακές.
Το ΠΑΣΟΚ αποτελεί προς το παρόν την μοναδική ελπίδα, οι δυνάμεις αυτές να βρουν διέξοδο προς την επιφάνεια και να λειτουργήσουν παραγωγικά.
Ας ελπίσουμε οι όποιες εξελίξεις δρομολογηθούν μετά από τις επερχόμενες εκλογές, να αποτελέσουν τη θρυαλλίδα, μεταξύ πολλών άλλων, για την μεταμόρφωση της «δεξιάς παράταξης» σε ένα σύγχρονο κόμμα με σοβαρότητα και – τουλάχιστον - υπεύθυνη ηγεσία. Όταν η ηγεσία διαθέτει ποιοτικά χαρακτηριστικά, τότε ακολουθεί και ο λαός…
Όταν ο λαός σέρνει την παράταξη από τη μύτη, τότε βουλιάζουμε όλοι μαζί στο βούρκο της αποτυχίας…

…Αλλά όλα αυτά – και πολλά άλλα – καλείται ο… λαός να τα αποφασίσει στις 4 Οκτώβρη

(τρομάρα μας…)
Κ.Λ.