Ας παλέψουμε για την ειρήνη και για μια επανενωμένη Κύπρο!
Η εκμετάλλευση και η βία, η οποία ασκείται από τον ιμπεριαλισμό, αυξάνει την οικονομική, πολιτική και κοινωνική ανισότητα μεταξύ ατόμων και χωρών. Όπως και σε άλλα μέρη του κόσμου, η Μέση Ανατολή, όπου ζούμε και εμείς, αντιμετωπίζει πολέμους και σφαγές. Οι σφαγές εναντίον του ιρακινού λαού και των Παλαιστινίων συνεχίζονται. Καθημερινά, δεκάδες παιδιά, γυναίκες και άμαχοι σκοτώνονται. Ο ιμπεριαλισμός των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους εγκληματεί χωρίς να διστάζει, έτσι ώστε να έχει τον έλεγχο των πετρελαϊκών αποθεμάτων και να ισχυροποιεί συμφέροντά του στην περιοχή. Ομοίως, η μάχη στον Καύκασο είναι μια μάχη για τις πηγές ενέργειας αλλά και της διανομής της.
Η παγκόσμια Μέρα Ειρήνης είναι η μέρα, κατά την οποία οι άνθρωποι όλων των κοινοτήτων υψώνουν τη φωνή τους για την ειρήνη, αφού ο κόσμος έχει μετατραπεί σε μια κόλαση πολέμου. Δυστυχώς, όλοι οι Κύπριοι έχουν υποφέρει από τους πολέμους. Το πρόσφατο παρελθόν μας έχει δείξει το απάνθρωπο πρόσωπο του πολέμου και το συνεπακόλουθο πένθος. Το αποτέλεσμα αυτής της αβάστακτης βίας ενάντια σε γυναίκες, παιδιά και αμάχους έχει πρόσφατα γίνει πιο γνωστό. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν διαιρέσει την Κύπρο με βάση την εθνική ταυτότητα, προκαλώντας ρατσισμό και σωβινισμό. Η μάχη μεταξύ των κοινοτήτων δεν μας έδωσε τίποτε άλλο εκτός από αίμα, δάκρυα και πένθος και κατά συνέπεια η χώρα διαιρέθηκε.
Η κατάρα των πολέμων, ο ρατσισμός και ο σωβινισμός μπορεί να μην είναι το τέλος αυτών που μπορούν να κάνουν οι ιμπεριαλιστές. Αυτός είναι ο λόγος που εμείς πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε την ειρήνη. Η αποφασιστικότητά μας πρέπει να μεταφραστεί σε συγκεκριμένο αγώνα μέσα στον οποίο δεν πρέπει να υπάρχουν τα ‘ναι μεν αλλά’. Ο δρόμος για την ειρήνη στην Κύπρο είναι ο κοινός αγώνας όλων των εθνοτήτων οι οποίες απαρτίζουν τον Κυπριακό λαό για μια ενωμένη Κύπρο. Αυτοί οι οποίοι λεν ότι ‘και εμείς επίσης θέλουμε ειρήνη, αλλά’ είναι αυτοί οι οποίοι δραπετεύουν από τον κοινό αγώνα και απλώς θέλουν να τους βλέπουν οι άλλοι ως ειρηνιστές. Είναι αυτοί οι οποίοι δεν θέλουν αλλαγή στη σημερινή κατάσταση και θέλουν να τη συνεχίσουν. Μάλιστα, υποφέρουν από τη διαδικασία της ειρήνης, καθώς είναι αναγκασμένοι να κυκλοφορούν με τη μάσκα της.
Εμείς, οι οποίοι υπογράφουμε τη διακήρυξη, έχουμε ως στόχο μας την ειρήνη και την επανένωση της Κύπρου. Είμαστε αποφασισμένοι να δείξουμε την δέσμευσή μας, γι’ αυτό και την 1η του Σεπτέμβρη 2009, θα συναντηθούμε στην Πλατεία Ελευθερίας στο νότιο μέρος της Λευκωσίας, στις 18.00 η ώρα και στο Kugulu Park την ίδια ώρα και θα βαδίσουμε προς το Λήδρα Πάλας. Θα διακηρύξουμε τη θέληση μας για ειρήνη και επανένωση της Κύπρου. Γι’ αυτό το λόγο, καλούμε τους Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες και Λατίνους – όλους τους Κύπριους - σε ένα κοινό αγώνα για ειρήνη και επανένωση της χώρας μας.
Ζήτω η ειρήνη και ο κοινός αγώνας για μια επανενωμένη Κύπρο!
Ζήτω η ειρήνη!
2 σχόλια:
Είναι λίγοι, αλλά επιτέλους υπάρχουν και κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Κι αν η γλώσσα τους φαίνεται σε κάποιους ξύλινη, το φταίξιμο δεν είναι αυτών που μιλούν με «ξύλινη γλώσσα». Είναι των άλλων που αρνούνται να συνεισφέρουν στην υπόθεση για την Ειρήνη.
Γιάννης Χρ.
Λίγοι αλλά καλοί, συμφωνώ σε αυτό. Πάντως έχω μια θολή εικόνα για τις διαθέσεις των δυο κύριων εθνοτήτων στην Κύπρο (ελληνικής και τουρκικής). Το 2004 μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι κυρίως από πλευράς Τουρκοκυπρίων υπήρχε διάθεση για ελεύθερη διακίνηση και ουσιαστική επανένωση. Πέντε χρόνια μετά βλέπω να έχει αλλάξει το κλίμα. Τελικά οι διαθέσεις του πληθυσμού ως προς το ζήτημα της επανένωσης και της ειρηνικής συνύπαρξης μου φαίνονται κάπως ρευστές και οι πολλοί μπορούν κάπια στιγμή να γίνουν λίγοι ή αντίστροφα.
Γιώργος
Δημοσίευση σχολίου