Πριν πενήντα πέντε χρόνια οι Μαύροι της Αλαμπάμα ξεκινούσαν έναν αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων που έμελλε να διαρκέσει είκοσι χρόνια και να οδηγήσει, πριν πέντε μήνες, στην εκλογή του πρώτου Αφροαμερικανού Προέδρου στην Ιστορία των ΗΠΑ.
Το 1960, το Εθνικό Αφρικανικό Κονγκρέσο ξεκινούσε, με τη συμπαράσταση όλων των προοδευτικών ανθρώπων της υφηλίου, έναν αγώνα για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων στη Νότια Αφρική. Ο αγώνας έμελλε να διαρκέσει τριάντα χρόνια και να τελειώσει με την κατάργηση του καθεστώτος του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική. Όλη η Υφήλιος είχε πιστέψει ότι οι φυλετικές διακρίσεις ανήκαν στο παρελθόν.
Όμως ο Δήμος της Φότζια, στη γειτονική Ιταλία, μας απέδειξε ότι πλανώμεθα πλάνην οικτράν.Από την προσεχή Δευτέρα οι μετανάστες δεν θα μπαίνουν στα ίδια λεωφορεία με τους Ιταλούς. Θα τους εξυπηρετούν ξεχωριστά λεωφορεία. Η αρχή θα γίνει με τη γραμμή 24 που συνδέει το κέντρο της πόλης με το προάστιο Μπόργκο Μετζανόνε. Το πιο εξοργιστικό είναι ότι ο δράστης του ανοσιουργήματος, ο Δήμαρχος της Φότζια, δεν ανήκει στη ρατσιστική Λίγκα του Βορρά, ούτε στο «Λαό της Ελευθερίας», το νέο κόμμα του «τρισκατάρατου Μπερλουσκόνι», αλλά στο παιδί του πάλαι ποτέ κραταιού Κομμουνιστικού Κόμματος, στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Δε σκοπεύω να ασχοληθώ με τα φαιδρά επιχειρήματα του εν λόγω κυρίου, ο οποίος επικαλέστηκε την καλύτερη εξυπηρέτηση των ,μεταναστών ως λόγο της δρομολόγησης ξεχωριστών λεωφορείων γι αυτούς (το λεωφορείο τους θα σταματάει λίγο πιο πέρα από το προάστιο, στο κέντρο υποδοχής μεταναστών).
Ούτε θέλω να ισχυριστώ ότι η λειτουργία ενός Κέντρου Υποδοχής Μεταναστών σε μια μικρή πόλη δε δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα σχέσεων με τους γηγενείς, που έχουν χρεία πολύ προσεκτικής διαχείρισης. Όμως στην προκειμένη περίπτωση το πρόβλημα δεν ήταν αυτό, ώστε να είναι ο κ. Δήμαρχος απλώς υπόλογος για την επιλογή της χείριστης των λύσεων. Κι αυτό αποδεικνύεται από τη δημοσιογραφική έρευνα της CORRIERE DELLA SERA ,της εφημερίδας που καταγγέλλει το περιστατικό, από την οποία προέκυψε ότι ούτε ένας από τους κατοίκους του Μπόργκο Μετζανόνε δεν είχε διαμαρτυρηθεί, εγγράφως τουλάχιστον, στο Δήμο, για την υποχρεωτική του συνύπαρξη με μετανάστες. Πολύ περισσότερο δε, δεν είχε ζητήσει ένα τέτοιο ανοσιούργημα.
Θα θυμίσω απλώς την κραυγή του σκηνοθέτη Νάνι Μορέττι σε μια συγκέντρωση του Δημοκρατικού Κόμματος στη Μπολόνια το 2002. «ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ». Και δεν είχαμε δει τίποτε ακόμα.
Γιάννης Χρρ.
Το 1960, το Εθνικό Αφρικανικό Κονγκρέσο ξεκινούσε, με τη συμπαράσταση όλων των προοδευτικών ανθρώπων της υφηλίου, έναν αγώνα για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων στη Νότια Αφρική. Ο αγώνας έμελλε να διαρκέσει τριάντα χρόνια και να τελειώσει με την κατάργηση του καθεστώτος του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική. Όλη η Υφήλιος είχε πιστέψει ότι οι φυλετικές διακρίσεις ανήκαν στο παρελθόν.
Όμως ο Δήμος της Φότζια, στη γειτονική Ιταλία, μας απέδειξε ότι πλανώμεθα πλάνην οικτράν.Από την προσεχή Δευτέρα οι μετανάστες δεν θα μπαίνουν στα ίδια λεωφορεία με τους Ιταλούς. Θα τους εξυπηρετούν ξεχωριστά λεωφορεία. Η αρχή θα γίνει με τη γραμμή 24 που συνδέει το κέντρο της πόλης με το προάστιο Μπόργκο Μετζανόνε. Το πιο εξοργιστικό είναι ότι ο δράστης του ανοσιουργήματος, ο Δήμαρχος της Φότζια, δεν ανήκει στη ρατσιστική Λίγκα του Βορρά, ούτε στο «Λαό της Ελευθερίας», το νέο κόμμα του «τρισκατάρατου Μπερλουσκόνι», αλλά στο παιδί του πάλαι ποτέ κραταιού Κομμουνιστικού Κόμματος, στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Δε σκοπεύω να ασχοληθώ με τα φαιδρά επιχειρήματα του εν λόγω κυρίου, ο οποίος επικαλέστηκε την καλύτερη εξυπηρέτηση των ,μεταναστών ως λόγο της δρομολόγησης ξεχωριστών λεωφορείων γι αυτούς (το λεωφορείο τους θα σταματάει λίγο πιο πέρα από το προάστιο, στο κέντρο υποδοχής μεταναστών).
Ούτε θέλω να ισχυριστώ ότι η λειτουργία ενός Κέντρου Υποδοχής Μεταναστών σε μια μικρή πόλη δε δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα σχέσεων με τους γηγενείς, που έχουν χρεία πολύ προσεκτικής διαχείρισης. Όμως στην προκειμένη περίπτωση το πρόβλημα δεν ήταν αυτό, ώστε να είναι ο κ. Δήμαρχος απλώς υπόλογος για την επιλογή της χείριστης των λύσεων. Κι αυτό αποδεικνύεται από τη δημοσιογραφική έρευνα της CORRIERE DELLA SERA ,της εφημερίδας που καταγγέλλει το περιστατικό, από την οποία προέκυψε ότι ούτε ένας από τους κατοίκους του Μπόργκο Μετζανόνε δεν είχε διαμαρτυρηθεί, εγγράφως τουλάχιστον, στο Δήμο, για την υποχρεωτική του συνύπαρξη με μετανάστες. Πολύ περισσότερο δε, δεν είχε ζητήσει ένα τέτοιο ανοσιούργημα.
Θα θυμίσω απλώς την κραυγή του σκηνοθέτη Νάνι Μορέττι σε μια συγκέντρωση του Δημοκρατικού Κόμματος στη Μπολόνια το 2002. «ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ». Και δεν είχαμε δει τίποτε ακόμα.
Γιάννης Χρρ.
1 σχόλιο:
Κάποτε ήμουν "fun" του Ιταλικού αριστερού κινήματος και ήθελα να μαθαίνω για τους προβληματισμούς του και τις εμπειρίες του. Είναι να απορεί κανείς πού πήγε όλο αυτό το ριζοσπαστικό δυναμικό των δεκαετιών του '60 και του' 70 και τί στροφές πήρε το μυαλό των μεταγενέστερων. Τέλος πάντων, τέτοια "γυρίσματα" τα έχουμε ξαναδεί στην ιστορία. Να ελπίζουμε μόνο να κρατήσει ο εφιάλτης όσο το δυνατόν λιγότερο και με τις λιγότερες δυσάρεστες συνέπειες.
Γιώργος
Δημοσίευση σχολίου