Κ. ΣΗΜΙΤΗΣ: Δύσκολα εμπνέει η σοβαρότητα...

Ξέρω ότι σας την σπάω, ότι είμαι γενικώς εκτός του κλίματος, αλλά θεωρώ αναγκαίο να γράψω λίγα λόγια για το τελευταίο βιβλίο του Κ. Σημίτη: «Η ΚΡΙΣΗ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ.
Στο βιβλίο αυτό ο πρώην πρωθυπουργός καταθέτει έγκαιρα την άποψή του για την κρίση που ήδη σαρώνει την παγκόσμια οικονομία και προοιωνίζεται πολλά και στο άμεσο μέλλον, που έχουν σχέση με την ζωή και την καθημερινότητά μας.
Σταθερός ευρωπαϊστής ο Σημίτης, προσβλέπει ότι το ξεπέρασμα της κρίσης αυτής μπορεί να επισυμβεί μέσα από πρωτοβουλίες ευρωπαϊκού επιπέδου, αλλά και με ενεργότερη παρέμβαση των κρατών, που θα πρέπει να επιλέξουν το είδος και την ποιότητα παρέμβασής τους στις αγορές, ανάλογα και με τις πολιτικές διεργασίες στις κοινωνίες.
Ψυχρός ρεαλιστής, προτείνει μια σειρά από εντυπωσιακές παρεμβάσεις, στην έρευνα και την παιδεία, στην πολιτική για το περιβάλλον, στην δημόσια διοίκηση και στο κοινωνικό κράτος, ελπίζοντας ότι σε συνδυασμό με την στροφή προς μια ποιοτική, ανταγωνιστική παραγωγή, σε αντίθεση με αυτή που εδράζεται απλά στα φτηνά μεροκάματα, θα μπορέσει η χώρα μας να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης με επιτυχία.
«…οι μεγαλόπνοες γενικολογίες είναι έκφραση ενός άκρατου λαϊκισμού που τον επαναφέρει στο προσκήνιο η ΝΔ και στον οποίο δεν τολμούν να αντιπαρατεθούν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις…»
«… η κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη και θα διαρκέσει πολύ. Η κατάληξη παραμένει άγνωστη…»
Ο Κ. Σημίτης επισημαίνει ότι υπάρχει απουσία κοινής οικονομικής πολιτικής στην ΕΕ (οικονομική διακυβέρνηση) που ασφαλώς δυσκολεύει το ξεπέρασμα της κρίσης. Θα πρέπει συνεπώς να υπάρχει μια συνεχής ενασχόληση με το θέμα και η πορεία να είναι προς αυτή την κατεύθυνση, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να περιοριστούν οι εθνικές οικονομικές πολιτικές…

«…Σήμερα πληρώνουμε το τίμημα του δόγματος της ανεξέλεγκτης λειτουργίας των αγορών…» αναφέρει, προβαίνοντας πιστεύω και σε μια αυτοκριτική και για δικές του πολιτικές του εκσυγχρονιστικού παρελθόντος.

Εντύπωσή μου είναι ότι μόνο ο Κ. Σημίτης είναι σε θέση σήμερα να διατυπώνει ευκρινείς και άμεσα υλοποιήσιμες προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης. Δυστυχώς, κανείς άλλος Έλληνας πολιτικός δεν έχει τολμήσει μέχρις στιγμής να καταθέσει προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης και για μια μελλοντική, μεσο-μακροπρόθεσμη κατεύθυνση της οικονομίας μας.

Πετάξαμε στο καλάθι των αχρήστων τον εκσυγχρονισμό, προς χάριν του αναχρονισμού. Εδώ βρίσκεται και η ουσία των προβλημάτων που σήμερα αντιμετωπίζουμε...
«…ο τόπος χρειάζεται κάτι που δύσκολα εμπνέει: Σοβαρότητα…»

Τελικά αποφαίνεται:
«Η κρίση αποτελεί πρόκληση για δράση»…
Κι έτσι είναι αδέρφια…
Απέναντι στην «κομμούνα της Αθήνας» και στην «αυτορρύθμιση των αγορών» ΚΑΤΙ που να πάρει ο διάολος πρέπει να αντιπαραθέσουμε! Κάτι που να κυριαρχείται από την κοινή λογική…
Εκτός κι αν δικαιώσουμε τον απαισιόδοξο Φρόιντ…
Κ.Λ.
(στη φωτό... τον καρφώνω επιτέλους! Ναι, αυτός είναι ο Γιάννης Χρ!!! Ο μουστακαλής με το πούρο!..)