37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009

MERRY CRISIS φίλοι μου...


Ενώ στην Αθήνα – στα Εξάρχεια – ένας αστυνομικός των ΜΑΤ πέφτει βαριά τραυματισμένος από σφαίρες που έριξαν ένοπλοι,
…στα Γιάννενα πέφτουν μολότοφ σε αστυνομικό τμήμα και σε κλούβα ΜΑΤ. Τρεις νεαροί 20 ετών συλλαμβάνονται,
…στην Πτολεμαϊδα γίνονται αθρόες συλλήψεις όλων (!) των συγκεντρωμένων στην κεντρική πλατεία, σε συγκέντρωση που κάλεσε πρωτοβουλία πολιτών της πόλης και οδηγούνται στο τοπικό τμήμα, όπου και – σύμφωνα με καταγγελίες – προπηλακίζονται και γδύνονται (!) από τους αστυνομικούς,
…στην Καβάλα και την Ξάνθη ομάδες νεαρών μπουκάρουν σε σούπερ – μάρκετ και «απαλλοτριώνουν» τρόφιμα, τα οποία μετά τα μοιράζουν σε λαϊκές,
…στις Σέρρες ομάδα νεαρών επιτίθεται στο τοπικό τηλεοπτικό κανάλι με μπογιές, πέτρες κλπ και φωνάζει συνθήματα «Λευτεριά σους φυλακισμένους τηλεθεατές» και «Αν θες να δεις ποιοι είμαστε, κοίταξέ μας στα μάτια»,
…στην Καλαμαριά ο τοπικός δήμαρχος καλεί τα ΜΑΤ, φοβούμενος συνέλευση ομάδας κατοίκων, που πραγματοποιείται σε καφενείο(!)…
…στην Θεσσαλονίκη γίνεται πορεία διαμαρτυρίας για την συνδικαλίστρια εργάτρια Κ. Κούνεβα.
Όλα αυτά μέσα σε 24 ώρες…

Ποιος είπε ότι πρόκειται απλά για 100 – 200 «μπαχαλάκηδες», όπως παραδοσιακά ξέραμε ότι συσπειρώνονται στις ουρές των πορειών και σπάνε τζαμαρίες;
Εδώ πρόκειται για ένα κίνημα που δρα καθημερινά σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και που συσπειρώνει πλέον ολοένα και περισσότερους νέους στους κόλπους του. Τα παιδιά αυτά γνωρίζουν ήδη τις προσαγωγές, τις συλλήψεις, ακόμα και τις φυλακές, μετά από καταδίκες. Γνωρίζουν ήδη τους προπηλακισμούς στα αστυνομικά τμήματα, ακόμα και ξυλοδαρμούς – σύμφωνα με καταγγελίες. Γονείς συλλαμβάνονται κι αυτοί, όταν πηγαίνουν να διαμαρτυρηθούν για τη σύλληψη των παιδιών τους (Πτολεμαϊδα) και οδηγούνται κι αυτοί στο αυτόφωρο. Οι τοπικές κοινωνίες αναστατώνονται, αντιδρούν ή προβληματίζονται…

Αξίζει να μεταφέρω εδώ ένα κείμενο μιας ομάδας («Πολίτες στο Δρόμο»), από την Πτολεμαϊδα, που το βρήκα στο indymedia και που κατά τη γνώμη μου δείχνει προς τα πού οδηγούνται πια τα πράγματα:

Σήμερα Δευτέρα 05/01 ένα όργιο καταστολής εμφανίστηκε στην πόλη της Πτολεμαϊδας. Έπειτα από κάλεσμα της ομάδας “Πολίτες Στο Δρόμο” για συγκέντρωση – πορεία και ενώ ακόμα τα άτομα συγκεντρώνονταν έγινε πέσιμο από ομάδες αστυνομικών και έγιναν μαζικές συλλήψεις. Συγκεκριμένα συλλήφθηκαν όλοι οι συγκεντρωμένοι, εκτός από ελάχιστους που κατάφεραν να διαφύγουν. Αυτό δεν ήταν αρκετό. Η αυθαιρεσία και η πλήρη παραβίαση δικαιωμάτων συνεχίστηκε. Έξω από το αστυνομικό τμήμα δεν επιτράπηκε σε δικηγόρους να εισέλθουν, ενώ απαγορεύτηκε και σε τηλεοπτικό κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας να πάρει πλάνα . Μετά από την φράση μπάτσου “Πηγαίντε σπίτια σας” ξεκίνησε άλλη μια προσπάθεια από τους φιλήσυχους αστυνομικούς να προστατεύσουν την κοινωνία μας. Άρχισε και η σύλληψη των γονιών που βρίσκονταν απέξω για να στηρίξουν τα παιδιά τους. Συλλήφθηκαν αλληλέγγυοι που βρίσκονταν απέξω ενώ αποκλείστηκε ο δρόμος γύρω από το Α.Τ.. Επίσης να σημειωθεί ότι τη χτεσινή μέρα στην εκδήλωση με θέμα “Κρατική Βία κι Εμείς” υπήρχε παρατεταγμένη διμοιρία κοντά και ασφαλίτες περνούσαν συνεχώς μπροστά από τον δρόμο βιντεοσκοπώντας με κινητά.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά? Είναι προφανές ότι η παρουσία μας ενόχλησε. Ενόχλησαν τα αιτήματα μας. Ενόχλησε η φωνή μας. Ενόχλησε ότι βγήκε μια ομάδα με πολιτικά αιτήματα μπροστά, ανοιχτά με τα πρόσωπα μας χωρίς φόβο. Φοβήθηκαν. Εμείς όχι. Μιλήσαμε για εργασία, για ένσημα, για συντάξεις, ασφάλιση, παιδεία, υγεία, περιβάλλον. Μιλήσαμε για τα τοπικά πολιτικά συμφέροντα που καθιστούν ομήρους την τοπική κοινωνία υποσχόμενοι θέσεις σε δημόσιο και βύσματα. Μιλήσαμε για την εκμετάλλευση των εργαζόμενων στην ΔΕΗ που εργάζονται υπό αντίξοες συνθήκες και τρώνε τον καρκίνο. Θα πούμε κι άλλα και είναι πολλά!
Η απάντηση που πήραμε δεν βασίζεται σε πολιτική αντιπαράθεση. Τι πολιτική αντιπαράθεση να γίνει άλλωστε όταν το συγκεκριμένο καθεστώς είναι αυτό που καθημερινά βιάζει τις ζωές μας. Απέναντι σε αυτό μια μπορεί να είναι η απάντηση. ΟΛΟΙ στους δρόμους.
ΟΛΟΙ μας πρέπει να ξεκινήσουμε πρώτα ατομικά και έπειτα συλλογικά να αποδομούμε αυτή την βιτρίνα δημοκρατίας που έχει το δικαίωμα να παραβιάζει καθημερινά συνταγματικά δικαιώματα, να χτυπάει, να φυλακίζει να απαγγέλλει αυθαίρετες κατηγορίες και να στήνει προβοκάτσιες. Εμείς είμαστε όλοι συλληφθέντες... αυτούς ποιος θα τους “συλλάβει”? Ποιοι είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες?

Δύο φράσεις αξίζει να μείνουν από το πιο πάνω κείμενο:
«Βιτρίνα δημοκρατίας» και
«Εμείς είμαστε όλοι συλληφθέντες… αυτούς ποιος θα τους συλλάβει;»

Σήμερα οι εφημερίδες έντρομες διαπιστώνουν ότι πια έχουμε στη χώρα «νέα τρομοκρατία»…
Κατά τη γνώμη μου όμως, θα έπρεπε να τρέμουν από άλλα, μικρότερης εμβέλειας γεγονότα, όπως τα παραπάνω…
(Η φωτογραφία είναι από το μπλογκ polites-sto-dromo.blogspot.com)

Κ.Λ.

1 σχόλιο:

leon είπε...

Ακόμα πιο ανησυχητική είναι η καταγγελία - χωρίς κι ο ίδιος να έχει πάρει χαμπάρι τη σοβαρότητά της - του Αλέκου Αλαβάνου πριν τρεις μέρες.
το ΓΕΣ παρήγγειλε εσπευσμένα από το Ισραήλ, χημικά καταστολής διαδηλώσεων, γκλομπς και ταινίες ακινητοποίησης διαδηλωτών μιας χρήσης - αυτές τις πλαστικές χειροπέδες που χρησιμοποιούν τελευταία.
και επειδή βέβαια με γκλομπς και χειροπέδες μιας χρήσης δε θα «πολεμήσουμε τους Τουρκαλάδες», όπως θέλει να μας διαβεβαιώσει ο κ. Μεϊμαράκης, φοβούμαι ότι κάποιοι, αν όχι όλη η κυβέρνηση, μεθοδεύουν ήδη πολιτειακή εκτροπή. Εθνοσωτήριον επανάστασιν, που λένε.

Γιάνης Χρ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)