ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ

37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

5 σχόλια:

leon είπε...: Αγαπητέ κ.Πρόεδρε

Ονομάζομαι Γιώργος Σκιάνης, είμαι 55 ετών, εργάζομαι σαν γεωφυσικός στο Ι.Γ.Μ.Ε., έχοντας βασικές σπουδές φυσικού και διδακτορικό στη γεωφυσική από το Πανεπιστήμιο Βουκουρεστίου όπου σπούδασα με υποτροφία του Κ.Κ.Ρ. μέσω ΠΑ.ΣΟ.Κ. Από το 1975 έως το 1977 ήμουν μέλος του Κινήματος και για ένα διάστημα μέλος της Επιτροπής Νεολαίας, υπεύθυνος Μαθητικού. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχα στην αντιδικτατορική οργάνωση Μαχητής και στρατεύθηκα από τη Χούντα με διακοπή της αναβολής σπουδών αφού καταδικάστηκα για αντίσταση κατά της αρχής.

Μετά την αποχώρησή μου από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρέμεινα φίλος και φυσικά συνεπής ψηφοφόρος. Σήμερα κινούμαι ιδεολογικά στο χώρο της προοδευτικής Αριστεράς και νομίζω ότι πολιτικά είμαι στο ίδιο κλίμα με σένα.

Τις πραγματικά δύσκολες αυτές στιγμές, ιδιαίτερα για σένα που έχεις την ευθύνη πολύ κρίσιμων αποφάσεων και χειρισμών, νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μερικές σκέψεις μου μαζί σου, γιατί είμαι σίγουρος για το πολιτικό σου ήθος και την ανιδιοτέλειά σου, όπως και για την ικανότητά σου να παράγεις έργο.

Στην ελληνική κοινωνία η προοδευτική Αριστερά είναι πολιτική μειοψηφία. Μια μίνιμουμ πολιτική πλατφόρμα που θα εκφράζει καθαρά τις θέσεις της δε μπορεί να συσπειρώσει πάνω από 20-25% του εκλογικού σώματος, διαπίστωση που προφανώς την έκανες και συ και γι’ αυτό έκανες τους συμβιβασμούς και τις παραχωρήσεις στις οποίες αναφέρθηκες. Θέλω να πω ότι οι συμβιβασμοί και οι στρογγυλεύσεις δεν έγιναν μόνο για λόγους εσωκομματικών ισορροπιών αλλά –κυρίως- για λόγους απήχησης στο κοινωνικό ακροατήριο. Η λογική ήταν ότι πρώτος στόχος είναι η εκλογική νίκη και οι επιδιωκόμενες αλλαγές παλεύονται σιγά-σιγά. Αντί της νίκης όμως ήρθε η ήττα.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι σου έγινε πόλεμος, κυρίως από τα μέσα ενημέρωσης και δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστική στήριξη. Δε μπορώ να ξέρω τους ακριβείς λόγους αλλά έκανα αυτή τη διαπίστωση παρακολουθώντας σταθμούς, κανάλια και διαβάζοντας όλα τα έντυπα της «αντιπολίτευσης». Αυτή όμως ήταν η πραγματικότητα. Στην καταιγίδα ο καπετάνιος δε μπόρεσε να σώσει το καράβι.

Θεωρείς ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε μπροστά αν πεις τις αλήθειες που γνωρίζεις και αν προβάλλεις καθαρά τις πολιτικές θέσεις που πιστεύεις. Μια καθαρή πολιτική πλατφόρμα όμως δεν πρόκειται να συσπειρώσει ούτε το κομματικό ούτε το κοινωνικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. Πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να έχει διείσδυση σε χώρους εκτός ΠΑ.ΣΟ.Κ., πλην ίσως ψιχίων του ΣΥΝ. Αν δε μιλήσεις για τις αλήθειες που γνωρίζεις, απλά θα σε πολεμήσουνε ακόμη πιο λυσσαλέα.

Πιστεύω ότι η προσπάθεια να ηγηθείς ενός πλειοψηφικού ρεύματος που θα περιέχει και την προοδευτική Αριστερά έγινε και απέτυχε. Η προσπάθεια να συσπειρώσεις την προοδευτική Αριστερά και να την κάνεις μέχρι τις επόμενες εκλογές πλειοψηφικό ρεύμα είναι καταδικασμένη, κατά την άποψή μου, εκ των προτέρων. Πιθανότατα θα οδηγήσει σε διάσπαση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. χωρίς να φαίνεται η προοπτική άλλων κρυσταλλώσεων με στόχο την εξουσία.

Τι μένει λοιπόν; Κατά τη γνώμη μου, αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., έστω και αν αυτή καταλήξει σε άνθρωπο χωρίς το δικό σου όραμα και την πολιτική ακεραιότητά σου και διαμόρφωση μιας ισχυρής τάσης προοδευτικής Αριστεράς στην οποία θα πρωτοστατήσεις, με καθαρή πολιτική πλατφόρμα και θέσεις που θα χαρακτηρίζονται για τη συνέπειά τους. Συνεχής παρουσία στα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα και ενίσχυση ουσιαστική και σημειολογική των πρωτοβουλιών που αποτελούν κομμάτι της κοινωνίας που οραματιζόμαστε. Θα σου αναφέρω πρόχειρα ένα παράδειγμα. Δε μπορούμε να μιλάμε για κοινωνία των πολιτών και να μην υποστηρίζουμε την υποψηφιότητα Μπουτάρη στο δήμο Θες/νίκης.

Νομίζω αγαπητέ Γιώργο Παπανδρέου ότι, σ’ αυτή τη φάση, η συμβολή σου στην πολιτική και κοινωνική πρόοδο του τόπου μας περνάει μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία. Έτσι θα ξαναγίνεις ο Γιώργος που όλοι ξέρουμε, με τις τολμηρές θέσεις και την εκφρασμένη κοινωνική ευαισθησία. Δεν είναι το ίδιο πράγμα με την ηγεσία του κόμματος, δεν ξέρω όμως αν είναι πραγματικά μικρότερης σημασίας.; 16 Οκτωβρίου 2007 στις 11:58 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Φίλε Γιώργο:
Το έχουμε συζητήσει το θέμα κατ' επανάληψη, όμως μερικές επισημάνσεις ακόμα δε βλάπτουν.
Απ΄ότι αντιλαμβάνομαι, επιλέγεις την ενότητα του ΠΑΣΟΚ αυτή την χρονική περίοδο με Βενιζέλο και την διατήρησή του στο πολιτικό σκηνικό ως ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα - κόμμα εξουσίας και όχι ένα συρρικνωμένο ΠΑΣΟΚ υπό το Γιώργο, που τελικά θα εκφράζει ακόμα λιγότερες του 38% δυνάμεις.
Επίσης προτείνεις στο Γιώργο την "καθαρή θέση", όχι από την προεδρία του Κινήματος, αλλά μέσα από ένα ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα, στα πλαίσια του ΠΑΣΟΚ.(ίδια γνώμη και Λαλιώτης)

Αυτή σου η θέση μπορεί να φαντάζει μονόδρομος, αλλά είναι;
Ας δούμε λίγο τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον:

1.Το ΠΑΣΟΚ υπό το Βενιζέλο καταφέρνει να συγκεντρώσει τη απαιτούμενη πλειοψηφία και γίνεται κυβέρνηση. Σε ένα - δύο - τρία χρόνια.
Πώς θα κυβερνήσει; Με ποιό πολιτικό πρόγραμμα; Ένας "σοβαρός" Καραμανλής, με μερικά αξιόλογα στελέχη και στη γραμμή των ντιρεκτιβών της Ε.Ε; Μάλλον...
Θα προσπαθεί κι αυτός με γκάλλοπ και group thing να κοντρολάρει την απαιτούμενη αποδοχή της πολιτικής του και τη διατήρηση της ηγεμονίας του ΠΑΣΟΚ, χωρίς στην ουσία να λύνει προβλήματα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Τα αδιέξοδα θα επιταθούν, πιθανώς να δημιουργηθούν και επί πλέον...

2. Επιταχύνονται εξελίξεις και στη ΝΔ και πολύ σύντομα, έχουμε και πάλι εκλογές που όμως με το παρόν εκλογικό σύστημα δεν αποδίδουν σταθερότητα. Τότε μοιραία καλείται μια "συμμαχική" κυβέρνηση να λύσει το θέμα της συγκρότησης κυβέρνησης, το πιθανότερο μια κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.
Αυτό είναι και το ζητούμενο πίσω από αυτό τον πόλεμο για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, κατά τη γνώμη μου.
Μια κυβέρνηση αλά Γερμανία.
Τι θα κάνει αυτή; Θα ακολουθήσει προφανώς την ίδια "μονεταριστική" πολιτική χωρίς να φοβάται και τόσο πολύ το πολιτικό κόστος. Θα προσπαθήσει να κάνει τομές - στο ασφαλιστικό, στο σύστημα υγείας, στην παιδεία - χωρίς φυσικά το ριζοσπαστικό - φιλολαϊκό χαρακτήρα που θα προσέδιδε μια πραγματικά προοδευτική κυβέρνηση.

Και στις δύο περιπτώσεις η ενότητα του ΠΑΣΟΚ είναι μάλλον χαμένη υπόθεση.
Ο κυβερνητισμός από στοιχείο ενότητας θα απολήξει σε στοιχείο διάλυσης, αν λάβουμε υπ' όψην την ύπαρξη ενός σοβαρού αριστερού, ριζοσπαστικού ρεύματος μέσα στο ΠΑΣΟΚ.
Έπειτα υπάρχουν κι οι φιλοδοξίες του Γιώργου...

Γνώμη μου είναι ότι το ΠΑΣΟΚ όπως είναι σήμερα, θα πρέπει να πιεί το "πικρό ποτήρι" της διάσπασης ΤΩΡΑ...
Η συρρίκνωση είναι προτιμότερη από τη διάλυση.
Κώστας Λ.; 16 Οκτωβρίου 2007 στις 2:09 μ.μ.
leon είπε...: Αγαπητέ Γιώργο,

Ορθώς θέτεις το ζήτημα της απήχησης των πολιτικών απόψεων του Γιώργου Παπανδρέου στην κοινωνία. Πράγματι τόσο περιορισμένη είναι. Ίσως να πλησιάζει και το 30%. Σε κάθε περίπτωση απέχει πολύ από το να συνιστά πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία. Πολύ περισσότερο που περιλαμβάνει και τους ψηφοφόρους του ΣΥΝ και των Οικολόγων Πράσινων.

Όμως το ζητούμενο για το ΠΑΣΟΚ είναι το ίδιο με το ζητούμενο όλων των σοσιαλιστικών και Σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης. Στροφή προς το Κέντρο ή στροφή προς τα Αριστερά;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό μπορεί να δοθεί μόνο με πολιτικούς και κοινωνικούς όρους και σίγουρα όχι προτάσσοντας το ζήτημα του "ποιος μπορεί να νικήσει τον Καραμανλή". Γιατί τον Καραμνλή κανείς δε μπορεί να τον κερδίσει. Είναι ο καλύτερος εκπρόσωπος, μαζί με τους Καρατζαφέρη και Παπαρήγα, των συντηρητικών κοντόφθαλμων μικρονοικοκυραίων, που τρομάζουν όταν ακούν για οράματα, που δεν ξέρουν και δε θέλουν να μάθουν τα δικαιώματά τους, που κοιτάζουν με κάποιο μικρορουσφέτι ή κάποιο μικρο(χοντρο)λάδωμα να κάνουν τη δουλίτσα τους.

Είναι αυτοί που, αφού έπειξαν στο χρηματιστήριο σαν αλογομούρηδες, μετά κατηγορούσαν στη συνέχεια το ΠΑΣΟΚ γιατί έχασαν τα χρήματά τους.

Είναι αυτοί που θύμωσαν με το ΠΑΣΟΚ γιατί ο μεγαλύτερος αριθμός των διορισμών στο Δημόσιο γίνονταν μέσω ΑΣΕΠ, άρα με εντικειμενικά κριτήρια.

Αν λάβουμε αυτά τα δεδομένα υπ' όψιν μας το ερώτημα "ποιος μπορεί να κερδίσει τον Καραμνλή" δεν τίθεται.

Αντιθέτως τίθεται το ζήτημα, για κάθε Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της εκπόνησης ενός Κοινωνικού Συμβολαίου, που θα συνδυάζει κοινωνική προστασία και προσφορά προοπτικών στα μεσαία αστικά στρώματα.

Λύση σε αυτό μέχρι τώρα κανείς δε βρήκε. Η στροφή προς το σοσιαλφιλελευθερισμό, βγήκε στο Εργατικό Κόμμα της Αγγλίας, υπήρξε όμως καταστροφική για το Ολλανδικό Εργατικό Κόμμα και το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και οδηγεί σε ρόλους πολιτικού κομπάρσου - παρά το γεγονός ότι συγκυβερνούν - το Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας και το γερμανικό σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.

Βέβαια η επιλογή μιας καθαρής πολιτικής των θέσεων του Γιώργου Παπανδρέου, είναι σαφές ότι οδηγεί το κόμμα σε μακροχρόνια αντιπολίτετυση, εκτός κι αν η κυβερνητική ανικανότητα προκαλέσει μείζονα πλιτική ή κοινωνική κρίση, πράγμα ούτως ή άλλως απευκταίο.

Όμως η επιλογή Βενιζέλου δεν είναι μόνο μια Δεξιά επιλογή, είναι κάτι ακόμα χειρότερο: η απόλυτη ποδηγέτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της Κεντροαριστεράς από το μεγάλο Κεφάλαιο και το εκκλησιαστικό παρακράτος.

Ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι ασφαλώς αξιοπρεπής, όμως η εκλογική του παρουσία πέρσι στο Δήμο της Αθήνας ήταν εξ ίσου αποτυχημένη με αυτή του Γιώργου Παπανδρέου στις εκλογές του περασμένου μήνα.

Η επιλογή του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να γίνει μεταξύ δυο ηττημένων. Και πρέπει να δρομολογήσει πολλή συζήτηση για την εκπόνηση ενός πραγματικά νέου πλειοψηφικού πολιτικού προγράμματος.

Το ζήτημα είναι ότι τα μεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ - που αυτά ήταν οι κύριοι φορείς της αλαζονείας για την οποία τόσα έχουν γραφεί - ενδιαφέρονται μονάχα για τη γρήγορη επάνοδο στη διακυβέρνηση. Με όποιο τίμημα

Γιάννης Χρ.; 17 Οκτωβρίου 2007 στις 8:34 μ.μ.
leon είπε...: Για να προσεγγίσουμε λίγο περισσότερο το μέλλον, ας δούμε και κάτι ακόμη:
Την ιδιαίτερη σημασία που αποκτά ο εκλογικός νόμος Σκανδαλίδη στις πολιτικές εξελίξεις. Ένα νόμο που η ΝΔ δεν πρόκειται να αλλάξει ως προς την φιλοσοφία του, αλλά μόνο ως προς την ενδυνάμωση του πρώτου κόμματος σε σχέση με το δεύτερο.
Αυτός ο εκλογικός νόμος έχει μια πρωτόγνωρη για τα πολιτικά μας δεδομένα δυνατότητα: Να μπορεί να κυβρνήσει ένα κόμμα, ακόμα κι αν το ποσοστό του πέσει κάτω του 40%.
Αν θεωρήσουμε λοιπόν πιθανή μια αύξηση του ποσοστού του ΛΑΟΣ πέραν του 5% στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και αν μπορέσει το ΠΑΣΟΚ με Παπανδρέου να κρατήσει τις δυνάμεις του και να προσεγγίσει λόγω και του ιστορικού βάρους του ονόματος του Γιώργου, το ποσοστό του, ίσως και να το ξεπεράσει λίγο (μία έως μιάμιση ποσοστιαία μονάδα λόγω της φθοράς της ΝΔ), τότε, ενδέχεται να έχουμε μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με ποσοστά ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος εξουσίας και θα έλεγα και κάπως υψηλότερα.
Εξαρτάται βέβαια πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, ποιές θα είναι οι εξελίξεις στο λεγόμενο "Μακεδονικό" και αν θα έχει ή όχι αποκολληθεί κάποιο κομμάτι από το υπάρχον ΠΑΣΟΚ (με Βενιζέλο).

Κατά τα άλλα, καμμιά αντίρρηση, ότι μιλάμε για μια έντονα συντηρητικοποιημένη κοινωνία, σχεδόν πλειοψηφικά οπισθοδρομική. Αλλά εγώ πάντοτε πιστεύω ότι όλα είναι δυνατά, η ζωή δεν αποκλείει τίποτα...; 17 Οκτωβρίου 2007 στις 9:10 μ.μ.
leon είπε...: Αγαπητέ Κώστα,

Σε συγχαίρω για την πρωτοβουλία σου με το blog. Θέλω να απευθυνθώ στους παλιούς και παντοτινούς μας φίλους για να τους στείλω ένα μήνυμα. Μη δείτε αυτό το blog σα μνημόσυνο ή σα γεροντική ευαισθησία. Δείτε το σαν ευκαιρία να ταξιδέψετε πίσω για να συναντήσετε τον παλιό σας εαυτό, να περιεργαστείτε τις αλλαγές και μεταβολές, να σκεφθείτε την στάση σας τότε και να την εξετάσετε με την πείρα του σήμερα, να δείτε τον εαυτό σας σήμερα και να τον κρίνετε με τα κριτήρια του τότε.

Ευκαιρία να συναντήσετε τους παλιούς φίλους που ίσως έχετε κάτι να τους πείτε και κάτι να σας πούνε. Νιώστε το σα συνάντηση ανανέωσης και όχι παλινδρόμησης.
Άλλωστε, έχει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι. Ένας αγαπημένος μας φίλος είναι στη φυλακή, έχοντας κινηθεί πολιτικά στην κόψη του ξυραφιού. Γιατί να στρουθοκαμηλίζουμε; Μπορούμε να πάρουμε αποστάσεις απ’ αυτό το γεγονός;

Άλλοι φίλοι είναι ενεργοί πολίτες, πρωτοστατώντας σε πρωτοβουλίες με οικουμενική εμβέλεια, όπως η οικολογία. Κάποιοι ίσως ασχολούνται ενεργά με την πολιτική, κάποιοι όχι. Έχω την εντύπωση όμως ότι κανένας δεν κλείστηκε ερμητικά στον προσωπικό του πυρήνα.

Και τώρα Κώστα λίγα λόγια ακόμη για την κρίση στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Η επιστολή που διάβασες στάλθηκε στον Γ.Α.Π. λίγο μετά την ήττα. Από τότε διαμορφώνονται καθημερινά καταστάσεις, με σημαντικότερη την επικράτηση στα προγνωστικά του Γιώργου, πράγμα που παραδέχομαι ότι δεν το περίμενα. Δεν αλλάζω τις διαπιστώσεις μου αλλά με τα δεδομένα αυτά μεταβάλλω την πρότασή μου και λέω στο Γιώργο να διατηρήσει την αρχηγία. Δεν είμαι υπέρ της διάσπασης για πολλούς λόγους εκ των οποίων κυριότερος είναι ότι στην παρούσα φάση αυτή θα γίνει σε προσωπική και όχι σε πολιτική βάση. Οι όψιμοι υποστηρικτές του Γιώργου αποτελούν τα συντηρητικά βαρίδια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ενώ στους υποστηρικτές του Βενιζέλου υπάρχουν εκπρόσωποι των εκσυγχρονιστών που συγγενεύουν πολιτικά περισσότερο με τον Γιώργο.

Σε ότι αφορά τον Βενιζέλο, δεν ξέρω αν εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, ξέρω όμως ότι δεν έχει όραμα και παρουσιάζεται μάλλον σαν λάτρης της εξουσίας, όντας τυπικός νάρκισσος, όπως άλλωστε και ο ομογάλακτός του Λοβέρδος (κρίμα που είναι Ολυμπιακός). Σίγουρα αυτά τα δυο παιδιά νομίζουν ότι δεν υπάρχουν εξυπνότεροι Έλληνες και διαγωνίζονται μεταξύ τους σε ευφυΐα, κάτω από το ενθουσιώδες μπιζάρισμα των εκπροσώπων των Μ.Μ.Ε.

G.Skianis-; 19 Οκτωβρίου 2007 στις 2:35 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

5 σχόλια:

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)