...το τελευταίο του χαρτί...

Λίγες μόνο μέρες απομένουν από την περιλάλλητη εκλογή της 11/11/2007 και τα επιτελεία, οι στρατοί και το φιλοθεάμον κοινό έχουν λάβει θέσεις.
Η σύγκρουση εντείνεται, το δράμα οδεύει σταθερά προς την κορύφωσή του. Οι αντίπαλοι υπομειδιούν, οι φίλοι αγωνιούν και οι αδιάφοροι αγανακτούν: "Πότε επιτέλους θα τελειώνουν αυτοί; Μας έχουν μπαφιάσει"...

Μια κοινωνία ζαλισμένη και εν πολλοίς κουρασμένη από την εικοσιπεντάχρονη ξέφρενη πορεία της προς την "αλλαγή" και τον "εκσυγχρονισμό" της, ανακαλύπτει επιτέλους ξανά την ηδονική θαλπωρή της αδράνειας. Τη λαγνεία του τίποτα!.. Τον μηδενισμό των πάντων... Ανακουφίζει τον φόβο της με παλιά γιατροσόφια, βγαλμένα κατευθείαν από τα σκονισμένα κιτάπια του μοναχού Παϊσιου και αναπολεί με υγρά μάτια το παρελθόν. Όλα πριν ήταν καλά, καλύτερα από τα σημερινά. Ακόμα κι ο Ανδρέας!.. Μέγας!.. Όχι σαν κι αυτούς εδώ, τους νεώτερους...
...Το μέλλον τη φοβίζει, την αγχώνει. Θέλει να δραπετεύσει μα δεν μπορεί... Ορίστε, να, κάτι κουρασμένα παλληκάρια, που τριάντα τόσα χρόνια τώρα βαρεθήκαμε να τα βλέπουμε, να τα ακούμε, να τα χειροκροτάμε και να τα βρίζουμε, όχι μόνο δε λένε να μας αδειάσουν τη γωνιά, αλλά μας καλούν σε... "νέους αγώνες"!..
...Ανάγκα και θεοί πείθονται. Άντε να δούμε τι θα γίνει τελικά και μ' αυτούς, θα βγει ο Γιωργάκης, θα του την κάνει ο Βαγγέλης; Κι έχει στο φινάλε καμιά σημασία για μας όλο αυτό το νταβαντούρι;
Αλήθεια, έχει;

Κι όμως, έχει... Προσωπικά το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον, ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας και χειραγώγησης έχει ξεχυθεί από την ίδια κιόλας μέρα των εκλογών, την 16η Σεπτεμβρίου, σε όλους τους τόνους και τους ρυθμούς, να πείσει "το λαό του ΠΑΣΟΚ" να αλλάξει αρχηγό. Κάνει τα πάντα, τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου, εκτεταμένη αρθρογραφία, γκάλοπ, ακόμα και σάτυρα προκειμένου να καταδείξει την ανεπάρκεια του "Γιωργάκη" και την πληθωρική και πολλά υποσχόμενη επάρκεια του Βενιζέλου.
Κι όμως... Για πρώτη φορά στα χρονικά του, αυτό το συγκεκριμμένο σύστημα εξουσίας και ελέγχου βλέπει καθημερινά τα επιχειρήματά του να καταποντίζονται και η πρότασή του να συναντά ολοένα και περισσότερες γυρισμένες πλάτες!.. Σα να βουλώσανε ξαφνικά τα αυτιά των "πασόκων", σα να κλείσανε τα μάτια και δεν βλέπουν πια... "Μα καλά, εμείς δεν διαμορφώνουμε αυτή τη ρημάδα κοινή γνώμη;" Αναρρωτιούνται οι Πρετεντέρηδες, οι Χατζηνικολάου και οι υπόλοιποι μεγαλοδημοσιογράφοι του συστήματος. Εμείς δεν ελέγχουμε το "πολιτικό προσωπικό"; Εμείς δεν καθορίζουμε με τα γκάλοπ μας (μαγειρεύουμε πριν πεινάσετε) τις εκλογές; Πώς; Τι έγινε και τώρα δεν μας ακούνε;
Μια προσεκτική παρακολούθηση των όσων λέγονται και γράφονται αυτή την περίοδο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης μπορεί να μας βεβαιώσει για τον εκνευρισμό που εκπέμπουν πια...
Εκεί που το είχαν ξεσελλώσει και το απέσυραν μετά πολλών επαίνων αλλά και υπονοουμένων, το "κουτσό" άλογο ξαφνικά σα να αναστήθηκε ξανά και ξεγλυστρώντας από τα έμπειρα χέρια τους, όρμησε και πάλι στο στίβο κλωτσώντας και φουρμάζοντας. Κι ο λαός χειροκροτά. Προτιμά αυτόν, τον "χασούρα" από τον άλλο, το "νικητή"!..
"Παραλογισμός. Παράνοια. Σημάδι της βαθιάς κρίσης στην οποία έχει περιπέσει το ΠΑΣΟΚ." Αναφωνούν οι απελπισμένοι ¨μάγειροι".
"Δεν περνούν τα σχέδιά σας πια. Δεν τσιμπάμε. Δε θέλουμε αφέντες στο κεφάλι μας". Επαναστατούν οι "πασόκοι"... Ο Γιώργος χαμογελά. Το παπανδρεϊκό DNA μιλά μέσα του καθαρότερα από κάθε άλλη φορά. Κι ο Βενιζέλος ιδρώνει στο βήμα, σκουπίζει τον ιδρώτα με το μεγάλο μαντήλι του και σιχτιρίζει εκείνο το Ρέλλο. (Αλήθεια, πού στο καλό βρέθηκε κι αυτός, πάνω στην τούρλα του σαββάτου, με το καφεδάκι στο χέρι;)
Ο Σημίτης από την Αγγλία αυτή τη φορά (κάθε φορά όλο και πιο μακριά) δίνει το σύνθημα: "Μια εκλογή αρχηγού από τα μέλη και τους φίλους είναι unacceptable!"
Το σύστημα παίζει τώρα πια το τελευταίο του χαρτί...

Κώστας Λ.