Του ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ
(Το βρήκαμε δημοσιευμένο στην "Ε" και το αναδημοσιεύουμε)

Η «Μιράντα»...
"ΓΙΑΤΙ φύγανε και οι άλλοι. Εγινε διάσπαση μεγάλη! Τι διάσπαση... δηλαδή, εμείς ήμασταν η πλειοψηφία και μας τζάσανε εν μια νυκτί. Προδότης δεν ήμουνα, να φύγουν οι άλλοι κι εγώ να παραμείνω εκεί. ΜΕΤΑ τη διαγραφή του Πάμπλο, του μεγάλου επαναστάτη - τροτσκιστή και στελεχών που προέρχονταν από την αντιδικτατορική οργάνωση «Δημοκρατική Αμυνα», είχε έρθει η σειρά της νεολαίας. Εφυγαν τα 15 από τα 21 μέλη του κεντρικού συμβουλίου της ΠΑΣΠ και μαζί τους η πλειοψηφία του μαθητικού της ΠΑΜΚ, καθώς και νομαρχιακές επιτροπές, όπως της Εύβοιας, που 'χανε σχέσεις με τον καθηγητή Τσεκούρα, δεξί χέρι του Ανδρέα Παπανδρέου στο αντιδικτατορικό ΠΑΚ.
ΕΝ τω μεταξύ, παρά το πρέσινγκ που της έκανα, η «Γιωργία» δεν μου καθότανε με τίποτα. Είδα κι απόειδα κι άρχισα να βγαίνω ραντεβουδάκι με την «Μιράντα». Αλλη κλάση! Ενα πλουσιοκόριτσο δίμετρο, καλλίγραμμο, αεράτο. Με υπέροχα πόδια, ψηλά, χυτά ξανθά μαλλιά, σαρκώδη χείλη, ματάκια αμυγλαδωτά, βελούδινο δέρμα, στήθη μυτερά· την γουστάρανε όλα τα παιδιά γιατί ήτανε θεά. Μια κόλαση μέσα απ' την μπλε μαθητική ποδιά. Επαιζε πιάνο και μιλούσε απταίστως γαλλικά. ΤΟ 'χε κάνει με τρεις στα 16 της και ήταν υπέρμαχος της σεξουαλικής απελευθέρωσης· μου το ξεκαθάρισε απ' την αρχή. Επειδή ήμουνα μαγκάκι, παιδί του λιμανιού κι έτσι, δεν κομπλάρισα με την καραγκομενάρα που μου 'γινε ευρωκομμουνίστρια κι έτσι, και πρόδωσε την τάξη της την αστική. ΤΗΝ περίμενα κάτω απ' τα γραφεία της ΔΗΜΑΚ (σ.σ. μαθητική παράταξη της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος»), βολτάραμε στην παραλία όπου της ανέλυα το «Ακου ανθρωπάκο» του Βίλχελμ Ράιχ και με το που περάσαμε τη γέφυρα και φτάσαμε στο δασύλλιο του Καράμπαμπα, την κόλλησα σ' ένα δέντρο και την μουντάρισα!ΑΛΛΑ... δεν. Πάλι «δεν», γαμώ τη μου! «Κάνεις προσπάθειες», μου είπε, «με τον Ράιχ που διαβάζεις και το αντιαυταρχικό σχολείο του Σάμερχιλ, αλλά κατά βάθος είσαι ένας λαϊκός - αγροίκος, που το μόνο που γουστάρει είναι να πίνει κρασί στου Νάστα με οικοδόμους και εργάτες απ' τα ναυπηγεία. Μόνο να μεθοκοπάς είσαι καλός και να τραγουδάς αντάρτικα».
ΦΟΒΕΡΗ χυλόπιτα μιλάμε. Ετρεμα ολόκληρος και κλώτσαγα έναν σκουπιδοτενεκέ απ' τον θυμό μου: «Θα γυρίσει ο τροχός, θα κεντήσει κι ο φτωχός»! Πράγματι (που 'λεγε και ο πρόεδρος) πηγαίναμε με εργάτες στου Νάστα και τραγουδάγαμε αντάρτικα και Θεοδωράκη. Γιατί μου το 'πε υποτιμητικά; Τι σόι κομμουνίστρια ήταν η «Μιράντα»; Να πάει να...!«ΠΑΙΔΙ μου, κάνε ό,τι γουστάρεις στη ζωή σου, μη γίνεις ποτέ χασικλής, κομμουνιστής και πούστης», μου 'λεγε ο παππούς μου που 'ταν δεξιός (ο άλλος παππούς ήτανε αριστερός). Στην ταβέρνα του Νάστα, στην εργατογειτονιά του Αϊ-Γιάννη, είχε κι απ' τα τρία κακά. Σε όλες τις οικογένειες υπήρχε κάποιος που 'ταν εξόριστος, φυλακισμένος. Το Μακρονήσι, τα Γιούρα κι ο Αϊ-Στράτης ήτανε τα συνήθη θέρετρα όπου πήγαιναν αναγκαστικές διακοπές όσοι έμεναν στον Αγιάννη. ΒΓΗΚΑΝΕ όμως και παιδιά που κάνανε σούζες με τα μοτοσακά και την φουμάρανε την «ΑΑΑ» την καλαματιανή κανονικά. Και χαχανάδες «παίζανε» που κάνανε την κυρία. «Θα περάσεις απ' τον πάγκο», λέγανε στην ιχθυόσκαλα άμα βλέπανε κάνα μικρό - γλυκό που 'ταν έτοιμος να μπαρκάρει με το αλιευτικό. Κανείς δεν τολμούσε να τον πειράξει γιατί τον είχε ο καπετάνιος αγαπητικό. Αν έβλεπες κάποιον που φόραγε δαχτυλίδι χρυσό, του το 'χε κάνει δωράκι ο καπετάνιος. «Τον είχανε περάσει απ' τον πάγκο» με τα ψάρια, μικρό...ΟΙ οικοδόμοι έκαναν κατάληψη στα κεντρικά γραφεία της ΠΑΣΠ! Επεσε πολύ ξύλο, έρχονται με δυο πούλμαν να καταλάβουν τα γραφεία κι εδώ. Σπάσαμε τις καρέκλες και τις κάναμε ρόπαλα, κάτω από τ' άγρυπνο βλέμμα του Μαρξ, του Ενγκελς και του Λένιν, που τους είχαμε κρεμασμένους σε κάδρα στον τοίχο. «Η νομαρχιακή επιτροπή της Εύβοιας θα παραμείνει σταθερή στην επαναστατική της γραμμή». Περιμέναμε δύο μερόνυχτα αλλά οικοδόμοι δεν εμφανίστηκαν. Λίγες μέρες αργότερα η Ν.Ε. παραιτήθηκε και οι περισσότεροι βρήκαμε καταφύγιο στην ΚΝΕ...
ΩΣ γνωστόν, διατηρώ ένα απ' τα μεγαλύτερα -και ψηφιακά οργανωμένο- πλέον αρχεία του μεταπολιτευτικού κινήματος. Γιατί τα μάζευα όλα κι ήμουν τύπος ψυχαναγκαστικός από μικρός. Απ' αυτή τη φοβερή φάση όμως δεν έχω τίποτα, δυστυχώς. Διότι όταν έγινε το αποτυχημένο «πραξικόπημα της πιτζάμας», ο Ζήσης, ο Δέσπος και ο Αντώνης ο Κοκορίκος πήγαν στα γραφεία για να κάψουν τα αρχεία της ΠΑΜΚ Χαλκίδας. Η φωτιά φούντωσε, βγήκανε καπνοί κι ήρθε και τους γλίτωσε η Πυροσβεστική..."
"Ράδιο Ε"


Φωτιά;;; Κάτι μου θυμίζει... Κάτι μου θυμίζει... (Δεν έχει τι δεν έχει πώς...)
Κ.Λ.