Η άποψη του Γ.Κ.

Το πρωί της ημέρας των Ευρωεκλογών του 1984 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Καραμανλής είχε δηλώσει ότι το βράδυ όλοι θα τον συμβούλευαν τι να κάνει. Μαζί με μία άλλη δήλωσή του όπου συνιστούσε να ψηφιστούν κόμματα με Ευρωπαϊκό προσανατολισμό, έδωσε την εντύπωση ότι βιαζόταν να ασκήσει τις προνομίες που του παρείχε το Σύνταγμα, δείχνοντας στον Παπανδρέου το ποιός έχει την πολιτική ισχύ.
'Ισως το μόνο πρακτικό αποτέλεσμά της να ήταν η επόμενη , κακή, επιλογή του Σαρτζετάκη σε αυτό το αξίωμα.
Με την πολυτέλεια που δίνει η απόσταση του χρόνου να διαβάζουμε καθαρώτερα την πραγματικότητα, η δήλωση αυτή είναι χαρακτηριστική του πόσο λάθος την διάβαζαν ο πολύπειρος Καραμανλής και αυτοί που τον συμβούλευαν.
Το στελεχιακό προσωπικό των κομμάτων εξουσίας, δημάρχοι και μέλη δημοτικών συμβουλίων, Πρόεδροι κια μέλη διοικήσεων οργανισμών, συνδικαλιστές με μία πρόχειρη αριθμητική, ξεπερνούν τις 50.000 και το ποιόν του είναι ευανάγνωστο στην κοινωνία. 'Ηταν αυτό το προσωπικό της Ν.Δ. τόσο φθαρμένο και ανίκανο να ανανεωθεί, που χρειάστηκαν 23 χρόνια γιά να επανέλθει.
Την επομένη των εκλογών του 2004 πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρζαν την εκλογική ήττα στρατηγική. Πολλές φορές λέξεις δύσκολες χρησιμοποιούνται για να αποκρύψουν αυτό που υποτίθεται ότι θέλουν να περιγράψουν. Οι τεχνικοί όταν, εκτελώντας ένα έργο, τα θαλασσώνουν, λένε στον πελάτη ότι υπήρξε αστοχία υλικού. Θολώνει ο πελάτης και συνεχίζει να πληρώνει.Στην περίπτωση του όρου στρατηγική ήττα, αφού επαναλήφθηκε το 2007, θα πρέπει λίγο να τον συζητήσουμε.
Νομίζω ότι κατ' ουσίαν περιγράφει την γήρανση και την φθορά του στελεχιακού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ. Δημόσια διοίκηση προβληματική, συνδικαλισμός απαξιωμένος, δήμοι μπαίνουν μιά χαρά ανθρώποι και βγαίνουν ειδήμονες στον συμβιβασμό και την συναλλαγή. Οργανωμένα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα πιθανόν να θέλουν διασπασμένο το ΠΑΣΟΚ γιά να διαιτητεύουν εκ του ασφαλούς και με το αζημίωτο. Αυτά όμως δεν μπορούν να προκαλέσουν διασπάσεις. Αυτές είναι το φυσικό επακόλουθο της φθοράς και της αδυναμίας ανανέωσης.
'Ηδη συντελεσμένες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ θα πάρουν μορφή αναπόφευκτα σε περίπτωση νέας εκλογικής ήττας στις Ευρωεκλογές, αν όχι πριν από αυτές. Ο διχασμός της παράταξης είναι διαφορετικό θέμα.
Οι γενιές του 114, του Πολυτεχνείου και η δικιά μας της μεταπολίτευσης, με αντιδεξιά αντανακλαστικά, έδιναν σπάταλα αυτά τα χρόνια στο ΠΑΣΟΚ τις εφεδρείες που χρειάζονταν. Τελευταία φορά ο Σημίτης, δείγμα της παραζάλης το ότι τον μπλέξανε σε κάτι που δεν τον αφορούσε, κατάφερε το 96 να αντλήσει από εκεί νέες δυνάμεις.
Τώρα αυτές οι δεξαμενές είναι στερεμμένες και γεμάτες μούργα.
Στην σύγχρονη εργασιακή πραγματικότητα όπου αν μη τι άλλο το 10ωρο δεν είναι η εξαίρεση, στελεχη επιχειρήσεων θεωρούνται γηρασμένα ήδη στα σαράντα τους. Η πολιτική δεν μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση, άλλωστε ποτέ δεν ήταν.
Βέβαια ούτε με καλέσματα, ούτε με εκθέσεις ιδεών πρόκειται να έρθουν αυτές οι γενιές στο ΠΑΣΟΚ.
Αξίζει το κοπο πάντως να το προσπαθήσουν αν μη τι άλλο είναι ένας τρόπος να επανέλθει η αθωότητα σε αυτό το κόμμα, να αποφευχθεί ο διχασμός ή να δοθεί περιεχόμενο στις επερχόμενες διασπάσεις.
Γ.Κ.