Σιορ Διονύσης και Χατζιαβάτης...

Πριν από μέρες είχα γράψει εν είδει σχολίου ένα κείμενο, στο interna-corporis που μάλλον πέρασε απαρατήρητο - πέραν του φιλελεύθερου τζουτζέ, που το τίμησε με την προσοχή του .



Λόγω των όσων απίθανων διαδραματίζονται στις μέρες μας, θεωρώ ότι έχει κάποια αξία να το μεταφέρω κι εδώ, μπας και το τιμήσει και κανένας άλλος...



Επειδή είναι μεγάλο, ανεβάζω εδώ ένα μικρό μέρος του και το υπόλοιπο θα το βρείτε εδώ, πατώντας με τον κένσορά σας.



"...Το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, έχει την αφετηρία του στην συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Είκοσι περίπου χρόνια μετά την είσοδό μας στην τότε ΕΟΚ, επί πρωθυπουργίας Σημίτη, κληθήκαμε πια στα σοβαρά, να μετάσχουμε στο στενό πυρήνα αυτής της ενοποίησης, που αν τελικά ολοκληρωθεί, θα αποτελεί το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός στην ιστορία της Ευρώπης ανά τους αιώνες...

Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε. αποτελούσε επιλογή του πλέον προοδευτικού κομματιού της ελληνικής αστικής τάξης και φυσικά του εκσυγχρονιστικού ρεύματος, που κατ'εξοχήν εκπροσωπεί ο Κ. Σημίτης.

Δεν νομίζω όμως ότι ήταν επιλογή συνολικά του ελληνικού λαού.

(Όπως δεν νομίζω ότι ήταν επιλογή του λαού και η είσοδός μας στην ΕΟΚ).

Η συμμετοχή μας στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης μπορεί να έφερε και να φέρνει χειροπιαστά ωφέλη στην οικονομία μας, όμως σιγά -σιγά άρχισε να καταδεικνύει με τραγικό τρόπο τα ασυμμάζευτα χάλια του (ανατολίτικου) κράτους, την έλλειψη σύγχρονων θεσμών και - κυρίως - την παντελή έλλειψη ευρωπαϊκής κουλτούρας σε ένα μεγάλο (πλειοψηφικό) κομμάτι του ελληνικού λαού.

Οι όποιες - λίγες - αλλαγές προσπάθησε να επιφέρει στην οκταετία του ο Σημίτης προσέκρουσαν σε μια παγιωμένη με τα χρόνια αντίληψη για την εξουσία, το κράτος και την πολιτική που είναι - δυστυχώς - ευρύτατα διαδεδομένη και βαθύτατα ριζωμένη στη νοοτροπία του νεοέλληνα.

( η συνέχεια εδώ...)

Κ.Λ.