Είναι πολιτική η διαφορά

Η διαφαινόμενη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ θέτει ένα ερωτήματα που καλό είναι, όποιος ευαισθητοποιείται – ακόμα – με τα συμβαίνοντα στο χώρο της προοδευτικής παράταξης, να το απαντήσει:
* Υπάρχει εμφανής πολιτικοϊδεολογική διαφορά μεταξύ «Παπανδρεϊκών» και «Βενιζελικών» που να δικαιολογεί αυτή τη διάσπαση;
Ή πρόκειται για μια κίνηση που προωθείται, θάλπεται και υποκινείται από άλλα, εξωκομματικά – επιχειρηματικά – εκδοτικά κλπ συμφέροντα;

Παρόλα όσα λέγονται, πιστεύω ότι στην πραγματικότητα η σύγκρουση αυτή αποκαλύπτει με πολύ εμφαντικό τρόπο πραγματική ιδεολογική και πολιτική διαφορά.

Αρκεί κανείς να αναγνώσει κάπως καλύτερα το βασικό ισχυρισμό – επιχείρημα των οπαδών του Βαγγέλη Βενιζέλου:
«Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει την ικανότητα να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Ο Βενιζέλος είναι ικανότερος, εξυπνότερος, άρα αυτός μπορεί».

Για τον καθένα μας, αυτό το επιχείρημα μπορεί να φαντάζει από καταλυτικό έως γελοίο. Όμως υποκρύπτει μια βασική αντίθεση με την έως τώρα πορεία και εικόνα του Παπανδρέου:
«Εμείς θέλουμε εξουσία. Όσο το δυνατό ταχύτερα. Όσο το δυνατό ισχυρότερη».

Από την άλλη, ο Παπανδρέου επιλέγει να αποστασιοποιηθεί όσο το δυνατό περισσότερο από το μοντέλο λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος και να θέσει τέλος στο εξωθεσμικό «παιχνίδι – συναλλαγή» της εκάστοτε ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ με τα ποικιλώνυμα συμφέροντα για να λάβει σε αντάλλαγμα την υποστήριξή τους, προκειμένου να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός.

Κακά τα ψέματα… Αυτή η διαφορά δεν είναι μια προσωπική διαφορά ικανότερου, εξυπνότερου, αποτελεσματικότερου κλπ.
Είναι μια καθαρά πολιτική διαφορά και αφορά την αντίληψη του πολιτικού για τη σχέση του με την εξουσία.
Ο χυδαίος τρόπος με τον οποίο προσπαθούν οι εντεταλμένοι κήρυκες του «αντιπαπανδρεϊσμού» να μας πείσουν ότι «δεν κάνει το παιδί», προσδίδει ακριβώς σ’ αυτή τη σύγκρουση έντονο πολιτικό άρωμα…

Αν κανείς λάβει τον κόπο να διαβάσει τις επιφυλλίδες ενός από αυτούς, θα διαπιστώσει ότι μεταφέρει επιχειρήματα γηπεδικής εξέδρας και οπαδικής νοοτροπίας, για να πείσει ότι οι υποστηρικτές και ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ αισθάνονται «ως καρπαζοεισπράκτορες» γιατί «δεν κερδίζουν στις εκλογές»…

Καμία πολιτική ανάλυση. Καμία αναφορά στις κοινωνικές διεργασίες. Μόνο ένας χυδαίος οπαδισμός και μια λατρεία για την εξουσία, που όμως δεν αφορά κοινωνικές διεκδικήσεις, αιτήματα, οράματα, αλλά την ωμή κατάληψή της και τη «καθ’ ημάς» άσκησή της.

Πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός χρειάζεται όραμα. Αυτή η σήψη, η διαφθορά που κατατρώγει τα πάντα και τους πάντες δεν θεραπεύεται με μια «ικανή προσωπικότητα» που θα «πάρει τα γκέμια». Πολύ δε περισσότερο αν αυτή η προσωπικότητα βρίσκεται προσδεμένη στο κλυδωνιζόμενο άρμα των συμφερόντων που κρατούν τη χώρα σε μια ιδιότυπη (και κερδοφόρα γι αυτούς ) ομηρία.

Κι αυτοί που πρέπει να κάνουν το πρώτο βήμα, είναι οι πολιτικές πρωτοπορίες αυτού του τόπου.

Όχι πρόχειρα, όχι υποκριτικά.

Μεθοδικά, σοβαρά και δομικά.

Θα πάρει χρόνο. Όμως, καλοί μου φίλοι, δεν πρόκειται να γίνουμε εμείς υπουργοί, αν έρθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία… Άρα δε βιαζόμαστε...

Εμείς είμαστε ο λαός.

Κι ο λαός τα προβλήματά του τα λύνει μόνος του, με αγώνες και προσπάθεια…

Κ.Λ.