37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Η "Πράσινη Νομενκλατούρα" δείχνει τα δόντια της...

Ποιος είπε ότι δεν αμφισβητείται ο Γιώργος κι η πολιτική που θέλει να εφαρμόσει;
Πρώτα – πρώτα μέσα από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ…
Πέρα από τις συνήθεις γκρίνιες των… απογοητευμένων «υπουργοποιήσιμων», στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ που συνεδρίασε χτες στο ΣΕΦ για να εκλέξει Γραμματέα του Κινήματος και Πολιτικό Συμβούλιο, εμφανίστηκε ένας υπερβολικά μεγάλος αριθμός εθνικοσυμβούλων που δεν συντάχθηκε με την πρόταση του προέδρου και ψήφισε για γραμματέα τον αυτοπροταθέντα Γ. Παναγιωτακόπουλο (124). Επίσης ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ψήφισε λευκό κι άκυρο (65). Ο δόλιος ο Ξυνίδης (βέβαια είναι και παγκοσμίως άγνωστος κι αυτό έχει την επιρροή του) πήρε 181 ψήφους… Μειοψηφία δηλαδή…
Όμως η εμφανής αμφισβήτηση του προέδρου δεν είναι ένα αμελητέο πολιτικό γεγονός. Ιδιαίτερα την επαύριο μιας θριαμβευτικής επανάκαμψης του κινήματος στην εξουσία… Απ’ όσο θυμάμαι, ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει αμφισβητηθεί τόσο έντονα πρόταση προέδρου του ΠΑΣΟΚ εσωκομματικά και μάλιστα εν ημέραις θριάμβου…
Το ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος μας, έβγαλε τη δική του, ψιθυριστή, αλλά απόλυτα ξεκάθαρη φωνή: «Κύριε Γιώργο, ωραία όλα αυτά περί διαβούλευσης, περί κοινωνίας των πολιτών και περί αξιοκρατίας, αλλά μη ξεχνάς, ότι εμείς είμαστε το ΠΑΣΟΚ κι όχι εσύ. Δεν περιμέναμε τσάμπα πεντέμισι χρονάκια στην αντιπολίτευση, ολόκληρος μηχανισμός, για να περιοριστούμε σήμερα που πια δικαιωθήκαμε, σε ατάκες στα καφενεία και σε ανιαρές συνελεύσεις στα γραφεία μας… Θέλουμε καρέκλες! Θέλουμε κομμάτι της πίτας!.. Φρόντισε λοιπόν, κι άσε τα βιογραφικά και τις καταργήσεις επιτροπών…»

Φυσικά και δεν περίμενε κανείς να αλλάξουν όλα με μια εκλογή. Φυσικά και δεν περίμενε κανείς να ξεπεραστούν νοοτροπίες πελατειακών σχέσεων και αγκυλωτικών διαχωρισμών σε λίγες μόνο μέρες. Θα χρειαστεί πόλεμος!.. Θα πρέπει να πέσουν κορμιά, στην πολιτική αρένα. Να «ματώσουμε» όπως έχει πει ο ίδιος ο Παπανδρέου κατ’ επανάληψη.
Αλλά μια τόσο άμεση αντίδραση από τη «νομενκλατούρα» του κινήματος, πραγματικά, γεννά έντονο προβληματισμό…

Η ελπίδα;
Η ελπίδα βρίσκεται στο ότι ο Γιώργος δεν είναι Σημίτης… Διαθέτει προσωπική ακτινοβολία και άμεση πολιτική επικοινωνία με ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας, χωρίς την παρεμβολή του «πράσινου» μηχανισμού...
Και κάτι ακόμα:
Ο Γιώργος είναι αποφασισμένος.
Εξ άλλου είναι και ηλίου φαεινότερο:
Η τώρα, ή ποτέ…
Κ.Λ.

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ


Σύνολο συναισθημάτων και παραστάσεων που έχουν εν όλω ή εν μέρει απωθηθεί στο υποσυνείδητο, αλλά μπορούν να επηρεάζουν τις σκέψεις, τα αισθήματα και τις πράξεις ενός ατόμου, οργανώνοντας τον τύπο της προσωπικότητάς του. Οι διάφορες ψυχαναλυτικές σχολές έχουν περιγράψει ποικιλία συμπλεγμάτων, οιδιπόδειο σύμπλεγμα, σύμπλεγμα ευνουχισμού, Ηλέκτρας, Ιοκάστης, Φαίδρας, μειονεξίας (κατωτερότητας), υπεροχής (ανωτερότητας) κ.α.

Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Πάπυρος Larousse (για την αντιγραφή, Παρείσακτος).

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

ΚΥΚΛΩΠΑΣ

Ο Κύκλωπας ήταν πανίσχυρος. Είχε όμως μόνο ένα μάτι. Κι έτσι τον κατατρόπωσε ο κανένας.

Παρείσακτος

SPARTAN


Τώρα Κουφόβουνο, σκηνάκια!

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Αριστερίστικη γκρίνια

Σε άμεση σχέση με την προηγούμενη ανάρτηση, ανεβάζω την ανακοίνωση του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, για τα γεγονότα της περασμένης Πέμπτης 8/10.

Γιώργος

Άρχισε η «πράσινη ανάπτυξη»…

Επιχείρηση-σκούπα στα Εξάρχεια και απόπειρα εισβολής στο Στέκι Μεταναστών

Το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα καταγγέλλει την τρομοκρατική επιχείρηση-σκούπα στα Εξάρχεια, καθώς και την απόπειρα αστυνομικής εισβολής στο Στέκι Μεταναστών.
Χτες το βράδυ, εκατοντάδες αστυνομικοί περικύκλωσαν την περιοχή των Εξαρχείων, εισέβαλαν σε μπαρ, προσήγαγαν μεγάλο αριθμό ατόμων που έπιναν υπόπτως ποτό, και υπέβαλαν σε εξευτελιστικούς ελέγχους ακόμα περισσότερα. Μάλιστα, μια ομάδα ασφαλιτών επιχείρησε να εισβάλει στο Στέκι Μεταναστών της οδού Τσαμαδού, πράγμα που αποτράπηκε από τις έντονες διαμαρτυρίες των παρευρισκομένων. Μετά τη χτεσινή βραδιά, έγινε φανερό ότι όταν η νυν κυβέρνηση μιλούσε προεκλογικά για «πράσινη ανάπτυξη», εννοούσε την πλήρη ανάπτυξη και κατάληψη του κέντρου της Αθήνας από τα ΜΑΤ. Τέλος, να σημειώσουμε ότι οι δηλώσεις του κ. Βούγια περί πάταξης της ανομίας (δηλαδή των θαμώνων των Εξαρχείων) είναι συνεπείς τόσο με το ήθος του όσο και με την πολιτική ιστορία του.

Αθήνα 9/10/09 *Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα*

Να μας γράφετε!..

Μια μόλις βδομάδα πέρασε από την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης και είναι γενικά παραδεκτό ότι αυτή τη φορά έχει αρχίσει να παράγεται έργο από την πρώτη κιόλας στιγμή. Έργο εντυπωσιακό και ουσιαστικό. Έργο που δεν αποδεικνύει μόνο τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης, αλλά και που αρχίζει να σηματοδοτεί το πόσο πολλά και πόσο απλά πράγματα μπορούν να γίνουν σε κάθε τομέα άσκησης της εξουσίας για να καλυτερέψουν τα πράγματα.

Επιτέλους η Ελλάδα των ολυμπιακών αγώνων – που μας είχε ξαφνιάσει κι εμάς τους… γηγενείς – δείχνει να επανέρχεται στο προσκήνιο, χέρι – χέρι με την αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο και με την προϋπόθεση σκληρής κι αποτελεσματικής δουλειάς.
Επιτέλους φαίνεται να είναι ορατή η κατάκτηση στόχων που μόλις πριν λίγες μέρες ήταν κυριολεκτικά χαμένοι στα νέφη της απαισιοδοξίας μας:
Διαφάνεια στην άσκηση εξουσίας
Αξιοκρατία σε κάθε βαθμίδα του δημοσίου
Εξορθολογισμός των δαπανών του δημοσίου
Ουσιαστικός διαχωρισμός και ανεξάρτητη λειτουργία των εξουσιών
Σεβασμός στις ανεξάρτητες αρχές
Διαβούλευση πριν από κάθε απόφαση

Μόλις μερικές μέρες μετά τις εκλογές και εκείνη η χλαπάτσα που σ’ έπιανε όταν έβλεπες τις ξινισμένες μούρες των κομματαρχών και λοιπών ξυλοσχιστών της πάλαι ποτέ «νέας διακυβέρνησης» έχει παραχωρήσει τη θέση της στην ελπίδα. Τέρμα πια τα υπογλώσσια που παίρναμε με τις χούφτες για να τους αντέξουμε!

Κι ενώ η έρημη ελπίδα ήρθε πάλι να μας κτυπήσει χαρούμενη την πόρτα, οι γνωστές «μοίρες» της πολιτικής αλλά και της παραπολιτικής μας κακομοιριάς επανέκαμψαν, μετά από ένα πρώτο σοκ αλαλίας:
Το ΚΚΕ μας καλεί να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά στις «πασοκικές σειρήνες»… Δεν είναι παρά η άλλη όψη του ίδιου καπιταλιστικού νομίσματος
Ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει χαιρέκακα για την κατάσταση στα λιμάνια
Τα κουλουβάχατα της ΝΔ βγαίνουν με ειρωνικά χαμόγελα και μας λένε ότι όλα αυτά είναι επικοινωνιακά κόλπα του ΠΑΣΟΚ και ποτέ τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει
Το ΛΑΟΣ διαρρηγνύει τα ιμάτιά του γιατί καταργήθηκε το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης και προβλέπει εθνικό αφανισμό
Οι γνωστοί δημοσιογράφοι – υπάλληλοι των αφεντικών τους μας υπενθυμίζουν με κάθε… υπευθυνότητα ότι «κι άλλοι είχαν καλές προθέσεις αλλά δεν κατάφεραν τίποτα…»
Ο γελωτοποιός Λαζόπουλος συνεχίζει να βγάζει τον κομπλεξισμό του προς τον Παπανδρέου όλο και πιο άνοστα, όλο και πιο χυδαία
Και οι μπαχαλάκηδες των Εξαρχείων μας καλούν σε γενικό ξεσηκωμό κατά της «σοσιαλιστικής αστυνομοκρατίας»…

Βλέπετε, πολλοί και διάφοροι προαισθάνονται ότι αυτή τη φορά ο κίνδυνος να χάσουν τους ρόλους τους στην καθημερινή νεοελληνική μιζέρια είναι όχι μόνο ορατός, αλλά και άμεσος.
Η ευρωπαϊκή επαρχία Ελλάς με τους θλιβερούς κομματάρχες της, τους γελωτοποιούς της, τους διεφθαρμένους παρατρεχάμενους και τους «εκ του ασφαλούς» επαναστάτες, βαίνει προς απόσυρση, μαζί με τα σαραβαλάκια που αποσύρουμε πρόσφατα στα κατά τόπους ΚΤΕΟ…
Κάνανε την επανάστασή τους, το 2004…
Αποτύχανε, φάγανε τις σάρκες τους, φάγανε και τις δικές μας
Άντε γεια τώρα, παιδιά και να μας γράφετε, να μαθαίνουμε νέα σας!..

Κ.Λ.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

ΤΟ ΑΛΛΟ ΙΣΡΑΗΛ

88 απόφοιτοι Λυκείου, με κοινή τους δήλωση αρνήθηκαν να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, σύμφωνα με την εφημερίδα HAARETZ. Πρόκειται για την πιο μαζική δήλωση άρνησης στράτευσης που έχει υπάρξει στο Ισραήλ. Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι νέοι και νέες αρνούνται να υπηρετήσουν, είτε στα Κατεχόμενα, είτε παντελώς τη στρατιωτικοί θητεία. Οι άνθρωποι αυτοί, παρά τις φυλακίσεις, τους ξυλοδαρμούς, ιτς παρακολουθήσεις των τηλεπικοινωνιών τους, τον εξοστρακισμό τους από την επίσημη ισραηλινή κοινωνία, αγωνίζονται για μια δίκαιη ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Και είναι παράδειγμα για όλους μας.

Γιάννης Χρ.

Υ.Γ. Το άρθρο της ΑΥΓΗΣ εγώ το ανάρτησα

ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

«Σύνορα ανοιχτά για τους μετανάστες»
Ημερομηνία δημοσίευσης: 10/10/2009

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΨΑΛΗ*

Η πρώτη εντύπωση που σχηματίζουμε διαβάζοντας τον τίτλο ενός άρθρου είναι συχνά λανθασμένη. Το ίδιο έχει -πιθανότατα- συμβεί και σε σας με τον τίτλο του σημερινού μας άρθρου. Και αυτό γιατί δεν πρόκειται για την αναπαραγωγή γνωστού συνθήματος που ακούγεται σε αντιρατσιστική διαδήλωση ή αιχμηρής προγραμματικής πολιτικής διεκδίκησης κάποιας ριζοσπαστικής φιλο-μεταναστευτικής οργάνωσης.

Αποτελεί απλά μια ελεύθερη απόδοση του τίτλου -αλλά και του περιεχομένου- της Διεθνούς Έκθεσης του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη (PNUD), που δημοσιεύτηκε στις 5 Οκτωβρίου 2009 και ο οποίος είναι επακριβώς ο εξής: «Αίροντας τα εμπόδια: ανθρώπινη κινητικότητα και ανάπτυξη» (http://hdr.undp.org).

Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον προκαλεί, κυρίως, το περιεχόμενο της εν λόγω έκθεσης, βασικός στόχος της οποίας είναι η πρόσκληση προς τις κυβερνήσεις των χωρών υποδοχής «να περιορίσουν τα προσκόμματα που αφορούν στη μετακίνηση μεταναστών στο εσωτερικό τους και υπερβαίνοντας τα σύνορά τους να διευρύνουν τις ανθρώπινες επιλογές και ελευθερίες».

Κατ’ αρχήν, καταρρίπτονται για πολλοστή φορά οι ιδιαίτερα διαδεδομένοι μύθοι σχετικά με το ποιοι κυρίως μεταναστεύουν (όχι οι πλέον εξαθλιωμένοι) ή το πού κατευθύνονται κατά κύριο λόγο (στο εσωτερικό των χωρών καταγωγής τους και πάντως όχι προς τις ανεπτυγμένες χώρες). Επισημαίνεται, επίσης, όπως άλλωστε καταγράφεται από το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας, ότι η μετανάστευση αποδεικνύεται σχεδόν πάντοτε επωφελής για τα οικονομικά μεγέθη και την απασχόληση των χωρών εγκατάστασης (και όχι μόνον). Τονίζεται δε ότι εφόσον οι μετανάστες διαθέτουν νόμιμο καθεστώς διαμονής και επομένως έχουν πρόσβαση σε κοινωνικά δικαιώματα και σε δημόσια αγαθά και υπηρεσίες τα οφέλη για τις χώρες υποδοχής μεγιστοποιούνται.

Βέβαια, οι κυβερνήσεις πολλές φορές υιοθετούν τις εισηγήσεις των ειδημόνων σε θέματα υγείας, οικονομίας ή περιβάλλοντος, όμως ο τομέας της μετανάστευσης αποτελεί ίσως τη μοναδική περίπτωση στην οποία οι κυβερνήσεις πράττουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εισηγούνται οι ερευνητές του μεταναστευτικού ζητήματος παγκοσμίως.

Άλλωστε, η επιλογή της ημέρας δημοσίευσης της Έκθεσης του PNUD δεν αποκλείεται να μην είναι τυχαία γιατί με αυτό τον τρόπο στέλνεται ένα μήνυμα προς τη νέα κυβέρνηση που προέκυψε στην Ελλάδα από τις εκλογές της παραμονής της δημοσίευσης, δεδομένου ότι αυτή η κυβέρνηση θα αναλάβει να φιλοξενήσει στις αρχές Νοεμβρίου τις εργασίες του 3ου Παγκόσμιου Φόρουμ για τη Μετανάστευση και την Ανάπτυξη. Και το μήνυμα είναι σαφές: να μην πεταχτούν για άλλη μια φορά στον κάλαθο των αχρήστων οι υποδείξεις της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, αλλά να αρθούν τα εμπόδια στην ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων εντός ή εκτός των συνόρων της χώρας στην οποία (δεν είναι πλέον εφικτό να συνεχίσουν να) διαμένουν.

Στο προεκλογικό του πρόγραμμα το κυβερνών -σήμερα- κόμμα υποσχέθηκε δύο άξονες πολιτικής για τη μετανάστευση. Ο δεύτερος αναφέρεται στη διαφύλαξη των συνόρων και στην αποτροπή της παράνομης εισόδου μεταναστών (μηδενική ανοχή) σε συνδυασμό με τη διασφάλιση της δημόσιας τάξης. Άραγε θα αποτελέσει η διεθνής συνδιάσκεψη του επόμενου μήνα την αφορμή για την αναθεώρηση αυτής της (επιπλέον αντι-αναπτυξιακής) θεώρησης της μετανάστευσης ως ζήτημα δημόσιας τάξης και την απαρχή μιας διαδικασίας επαναπροσέγγισης του δικαιώματος κάθε ανθρώπου να αλλάζει τόπο διαμονής;

Ή θα κυριαρχήσει για άλλη μια φορά η τάση συστηματικής παραγνώρισης των διδαγμάτων της επιστημονικής κοινότητας και των αιτημάτων των οργανώσεων προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με απώτερο στόχο την ικανοποίηση των ανικανοποίητων επιθυμιών της οικονομικής ελίτ για φτηνό και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό εν μέσω οικονομικής ύφεσης;

* Ο Απόστολος Καψάλης είναι ερευνητής Εργασιακών Σχέσεων

ΟΙΔΙΠΟΥΣ

Σε προηγούμενη ανάρτηση παρουσίασα την πραγματική ιστορία του Οιδίποδα. Τώρα θα πω δυο λόγια για τον μύθο του.
Το πρόβλημα του Οιδίποδα ήταν ότι δεν ήξερε ποιος πραγματικά ήταν. Είχε λοιπόν πρόβλημα ταυτότητας.
Το μεγαλύτερο πρόβλημά του ήταν όμως ότι όταν έμαθε ποιος ήταν προτίμησε την εθελούσια τύφλωση. Δεν θέλησε δηλαδή ποτέ να δεχθεί την πραγματικότητα.

Παρείσακτος

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

ΠΑΡΑΝΟΗΣΗ


Κάπως έτσι φαίνεται πως αντιλήφθηκε η Δαμανάκη τον ρόλο της στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης!

Καρλ Πόππερ και ξερό ψωμί!..


Επειδή ως φαίνεται ο Γιώργος Σ. έχει μεν μελετήσει τον Πόππερ, αλλά από ίντερνετ είναι σχετικά πρόχειρος, θα μου επιτρέψει να μεταφέρω εδώ τον σύνδεσμο για την ανάγνωση του πονήματός του, που είναι


...γιατί πιστεύω ότι πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα αποτύπωση των απόψεων του Καρλ Πόππερ και φυσικά θα πρέπει να της δώσουμε την προσοχή που της αξίζει, όπως και τα σχόλια που τη συνοδεύουν.
Λίγα λόγια τώρα για την ομολογουμένως εντυπωσιακή «στροφή» του προς τη μελέτη της «συμβατικής» θεώρησης της σοσιαλδημοκρατίας:
Πρόκειται για καθαρά επιστημονική θέση.

Η άρνηση της απολυτότητας και το ξεπέρασμα της νομοτελειακής - μοιραίας – εξέλιξης που κάθε φορά κάποιος ανασυνθέτει διεκδικώντας το ρόλο του προφήτη ή του καθοδηγητή των μαζών.

Επομένως βαδίζουμε στο δρόμο που σιγά –σιγά ανακαλύπτουμε…

Είναι κι ένα ερέθισμα για να μελετήσουμε τον Πόππερ
(Πόππερ δεν έχω διαβάσει, αλλά έχω διαβάσει κάποια κείμενα για την "ανοιχτή κοινωνία")...
Με το ίδιο ενδιαφέρον θέλω να πληροφορηθώ την αντίδραση κάποιων από τους ένθερμους αναγνώστες του resistencias, για το άρθρο αυτό…
(Στη φωτο είναι ο Καρλ Πόππερ... όχι ο Γιώργος, μη γίνει κάνα λάθος...)
Κ.Λ.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΥ


Τσίπρα βουρ!

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Προτεινόμενο ανάγνωσμα για το Σαββατοκύριακο. Άρθρο για τον Καρλ Πόππερ.

Έγραψα ένα αρθράκι για το Resistencias, με αντικείμενο τη σκέψη του Πόππερ. Το ανάρτησα στο interna-corporis. Ρίξτε του μια ματιά, αν σας ενδιαφέρει.

Γιώργος

ΤΖΙΙΙΙΙΖ!


Νομίζατε ότι θα σας αφήσω έτσι παλιοτιτίκες;

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

ΑΝΑΤΡΟΠΗ


Δυναμική η παρουσία γυναικών στην κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Τα καλόπαιδα με την "αυστηρή συνείδηση"...

Αφού όμως ασχοληθήκαμε με τους οικολόγους και τους «τα ρίξαμε», κατά το κοινώς λεγόμενο, θα ήταν παράλειψη να μη «τα ρίξουμε» και σε μερικά ακόμα «καλόπαιδα» που βρήκαν άνετη και φιλόξενη στέγη στο ΠΑΣΟΚ, προερχόμενα από την ΣΥΝαριστερά και το «μεγάλο σχολείο» του ΚΚΕ…
Για τον Μίμη Ανδρουλάκη ο λόγος και για την Μαρία Δαμανάκη (που έκαμα την αστοχία να την ψηφίσω δυστυχώς…)
Ο πρώτος βγήκε χτες σε μια εκπομπή και δήλωσε όλος χαμόγελα ότι δε χρειάζεται να περιμένει να τον κάνει υπουργό ο Γιώργος… Αυτοχρίστηκε από μόνος του υπουργός «των μαζών και των αγώνων»!..
Η δεύτερη αρνήθηκε το υφυπουργείο Προστασίας του πολίτη (παλαιό Δημ. Τάξης) που της προτάθηκε, για… συνειδησιακούς λόγους!..

Δηλαδή αυτός που δέχτηκε είναι ασυνείδητος! Και μόνο η κυρία Δαμανάκη, η «φωνή του πολυτεχνείου» (τρομάρα μας) θα επιθυμούσε «κάτι εκλεκτότερον», που να συνάδει και με το αριστερό ίματζ των αγώνων της!
Απλά κι οι δύο απέδειξαν για άλλη μια φορά με τα ειρωνικά λόγια και με την απαξιωτική στάση τους ότι η κουλτούρα των κομμάτων διαμαρτυρίας και τα γεννήματά της δεν επιτρέπουν δυστυχώς ανοίγματα και γενναίες προσφορές, διότι, πολύ απλά, δεν γίνονται "υπεροπτικώς" αποδεκτές…

Γι αυτό, χέστηκε κι η φοράδα στ’ αλώνι, που έλεγε κι ο αείμνηστος Βαγγέλης!..

Κ.Λ.

ΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΙΔΑΡΟΣ

Απομένει να ανεβάσω αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ στο ... πεζοδρόμιο!

Εντυπωσιακή η νέα κυβέρνηση!..

…Αλλά για να αφήσουμε τους οικολόγους στους στοχασμούς τους...
...ομολογώ ότι με εντυπωσίασε περισσότερο απ’ ότι το περίμενα η νέα κυβέρνηση Παπανδρέου.
Πολλοί νέοι άνθρωποι
Πολλές γυναίκες
Ελάχιστοι – αλλά καλά «πρεσαρισμένοι» – εκπρόσωποι της πατροπαράδοτης διαπλοκής
Απ’ όσο μπορώ να ξέρω, δουλευταράδες και δουλευταρούδες όλοι και όλες (χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλο προσόν, αυτό, π.χ. επικοινωνία… χαρισματικός λόγος κλπ)
Εξορθολογισμός των υπουργείων
Φρέσκος, δυτικός άνεμος…

Επισημαίνω έξι υπουργούς – κλειδιά:
Καστανίδης στο αναβαθμισμένο Δικαιοσύνης (κυκλώματα στη δικαιοσύνη)
Ρέππας στο διαφοροποιημένο Υποδομών (δημόσια έργα)
Μπεγλίτης «σφήνα» στον - εξ υποχρεώσεως - Βενιζέλο, στο Άμυνας (εξοπλισμοί)
Μπιρμπίλη – η έμπιστη του Γιώργου – στο κρίσιμο Περιβάλλοντος (ενέργεια)
Ραγκούσης στο Εσωτερικών ( εκσυγχρονισμός της διοίκησης)
Ξενογαννακοπούλου και Γεννηματά στο Υγείας ( εκεί να δεις κυκλώματα)

Αν οι παραπάνω τα πάνε καλά, τότε ΘΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ και οι οικονομικοί υπουργοί, αυτό να είναι βέβαιο!..

Άντε, γιατί αρκετά υπογλώσσια πήραμε πεντέμισι χρόνια τώρα για να αντέξουμε…
Κ.Λ.

ΠΡΟΣ ΝΙΚΟ ΧΡΥΣΟΓΕΛΟ (2)

Για κάτσε ρε Νικόλα – και οι υπόλοιποι – γιατί θα μας τρελάνετε!
Διάβασα με προσοχή την απάντησή σας στην πρόταση για το υπουργείο περιβάλλοντος:

"... Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν δηλώσει επανειλημμένα εδώ και πολύ καιρό ότι είναι ανοιχτοί σε ένα προγραμματικό διάλογο ακριβώς γιατί διαθέτουν μια κουλτούρα συνεργασιών. Τέτοιος διάλογος ποτέ δεν έγινε ώστε να διαπιστωθούν συγκλίσεις και αποκλίσεις. Αυτό το έλλειμα δεν μπορεί να το αναπληρώσει μια βιαστική πρόταση συμμετοχής κάποιου στελέχους μας στο υπουργείο περιβάλλοντος..."

Τόσες μέρες που πηγαινοέρχεστε στα κανάλια και στα ντιμπέιτ δεν είναι διάλογος;
Τι περιμένετε δηλαδή; Να έρθει το ΠΑΣΟΚ και να κάτσετε να συζητάτε για το κόμα και την τελεία κι ο χρόνος να κυλάει όπως στο Τεννεσί που περιμένουν να ωριμάσει το ουίσκι;
Εδώ δεν πρόκειται για αριστερίστικες οργανώσεις που έχουν όλο το χρόνο στη διάθεσή τους μέχρι να σημάνει η ώρα της επανάστασης…
Πρόκειται για συμμετοχή σε μια κυβέρνηση που πρέπει να ορκιστεί ΣΗΜΕΡΑ, όχι αύριο!.. Και πολιτική είναι να μπορείς να αρπάζεις τη στιγμή - έστω κι αν σου προσφέρεται προσχηματικά, που για το Γιώργο δεν το πιστεύω - και να την κάνεις ουσία.
Δυστυχώς, άλλη μια ευκαιρία χάθηκε. Και χάθηκε για σας, γιατί οι πασόκοι όχι μόνο δεν έχασαν, αλλά μπορώ να πω ότι κέρδισαν πολύτιμες εντυπώσεις και μάλιστα εύκολα…
Μακάρι να σας δοθεί η ευκαιρία να το ξανασκεφτείτε στο μέλλον, γιατί αλλιώς…
…το χάσαμε το κορμί πατριώτη!..
Κι είναι κρίμα, γιατί ξέρω ότι τουλάχιστον εσύ, Νικόλα, αξίζεις κάτι περισσότερο από το να εμφανίζεσαι ως ο «πράσινος μαϊντανός» στα κανάλια, υφιστάμενος μάλιστα την κριτική των ανεγκέφαλων εκ των ένδω…
Κ.Λ.

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

ΠΡΟΣ ΝΙΚΟ ΧΡΥΣΟΓΕΛΟ


Αν κατάλαβα, αυτή είναι η απάντησή σας;

Γιατί είπαμε όχι στην πρόταση για συμμετοχή στην κυβέρνηση..


Tου Νίκου Χρυσόγελου
.
Η Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων συζήτησε την πρόταση για συμμετοχή στη νέα κυβέρνηση εκ μέρους του νέου πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου. Κατ αρχήν θα ήθελε να ευχαριστήσει για την πρόσκληση να συμβάλλουμε στην περιβαλλοντική διακυβέρνηση.
Επισημαίνουμε όμως ότι στόχος μας είναι να αλλάξουμε τις πολιτικές. Η συμμετοχή σε κυβερνητικές θέσεις δεν αποτελεί αυτοσκοπό για μας.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν δηλώσει επανειλημμένα εδώ και πολύ καιρό ότι...

είναι ανοιχτοί σε έναν προγραμματικό διάλογο ακριβώς γιατί διαθέτουν μια κουλτούρα συνεργασιών. Τέτοιος διάλογος ποτέ δεν έγινε ώστε να διαπιστωθούν συγκλίσεις και αποκλίσεις. Αυτό το έλλειμμα δεν μπορεί να το αναπληρώσει μια βιαστική πρόταση συμμετοχής κάποιου στελέχους μας στο υπουργείο περιβάλλοντος και μάλιστα ενώ είναι φανερό ότι μια πράσινη πολιτική αντίληψη θα πρέπει να διαπνέει όλα τα υπουργεία.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι παραμένουμε ανοικτοί στον προγραμματικό διάλογο με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.
Τις επόμενες μέρες θα περιμένουμε τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και θα τοποθετηθούμε επί της ουσίας.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΛΙΠΟΤΑΚΤΩΝ ΤΟΥ Β'ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Με ομόφωνο ψήφισμα του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου της Γερμανίας στις 8 Σεπτεμβρίου, μια ημέρα πριν διαλυθεί λόγω των βουλευτικών εκλογών, αποκαταστάθηκαν όσοι Γερμανοί στρατιώτες είχαν καταδικαστεί από τα έκτακτα Στρατοδικεία, στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, για εσχάτη προδοσία.
30.000 στρατιώτες της Βέρμαχτ καταδικάστηκαν σε θάνατο στη διάρκεια του του πολέμου, για λιποταξία, παροχή βοήθειας σε Εβραίους, ή για ανθρώπινη συμπεριφορά έναντι των κρατουμένων στα στρατόπεδα εξόντωσης. Οι περισσότεροι εκτελέστηκαν ή πέθαναν στα στρατόπεδα. Οι ελάχιστοι επιζήσαντες, αντιμετωπίζονταν για χρόνια ως παρίες από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Την ίδια εποχή, οι άνθρωποι που είχαν υπηρετήσει πιστά τους Ναζί είχαν ανακτήσει τις παλιές τους θέσεις στη Δημόσια Διοίκηση. Χρειάστηκε να περάσουν 64 χρόνια για να αποκατασταθούν οι άνθρωποι αυτοί, που είπαν το μεγάλο ΟΧΙ γνωρίζοντας ότι υπογράφουν με τα χέρια τους τη θανατική τους καταδίκη. Κι όχι μόνο αυτό.
Όταν το 1990, στον απόηχο της επανένωσης της Γερμανίας, ο επιζήσας των στρατοπέδων εξόντωσης, λιποτάκτης της Βέρμαχτ Λούντβιγκ Μπάουμαν, ίδρυσε την Ομοσπονδία Θυμάτων των ναζιστικών Στρατοδικείων, απαιτώντας την αποκατάσταση όσων καταδικάστηκαν σε θάνατο, βρέθηκε αντιμέτωπος με την απόλυτη απροθυμία των πολιτικών να συζητήσουν το θέμα. Κατανοητό. Το μεγάλο ΟΧΙ αυτών των 30.000 ανθρώπων, θύμιζε σε εκατομμύρια άλλους το δικό τους μεγάλο ΝΑΙ.
Χρειάστηκαν 19 ολόκληρα χρόνια δουλειάς μυρμηγκιού αυτών των ελάχιστων θαραλέων παπούδων για να βρεθεί ένας βουλευτής, ο νεαρός Γιαν Κόρτε εκλεγμένος με τα ψηφοδέλτια του Αριστερού Κόμματος, που θα έφερνε το θέμα στην Ομοσπονδιακή Βουλή. Κι αυτός χρειάστηκε τρία χρόνια προσπάθειας για να πετύχει το στόχο του.
Οι 30.000 «προδότες»δεν είναι πια «προδότες». Μένει να φτιαχτεί στη μνήμη τους κι ένα μνημείο. Χωρίς στρατιωτικά ταρατατζούν και άλλες αηδίες.

Γιάννης Χρ.

ΕΚΛΟΓΕΣ: ΜΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Τώρα, που στο ΠΑΣΟΚ έχουν αρχίσει να καταλαγιάζουν τα πανηγύρια και στη ΝΔ τα πρώτα μαχαίρια έχουν διαδεχθεί το θρήνο και τον κοπετό, είναι ίσως η ώρα για κάποια απόπειρα πολιτικής αποτίμησης του αποτελέσματος, σε πείσμα του πάλαι ποτέ Φιλελεύθερου Τζουτζέ, ο οποίος εκφράζει τις απόψεις του, είτε μέσω λαχανικών, είτε μέσω θελκτικότατων υπάρξεων ανηκουσών στο ισχυρό φύλλο (αν, λέω αν γιατί έχω σε υπόληψη τους λιγοστούς αναγνώστες του παρόντος ηλεκτρονικού χώρου διαλόγου, κάποιος πιστεύει ότι ισχυρό φύλλο είναι οι άνδρες είναι βαθιά νυχτωμένος).
Δεν ξέρω αν αξίζει να σταθώ στο εύρος της ήττας της ΝΔ, της βαρύτερης στη μεταπολεμική ιστορία του συντηρητικού χώρου (πιστεύω βαρύτερη ακόμα και από την ήττα του 1964). Κι αυτό όχι μόνο λόγω του πολύ χαμηλού ποσοσοτού της, αλλά, περισσότερο, διότι έχει χάσει πλέον το μονοπώλιο της πολιτικής έκφρασης των συντηρητικών πολιτών. Και σίγουρα δεν αξίζει τον κόπο να αναφερθώ στο εύρος της νίκης του ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά είναι ήδη χιλιοειπωμένα.
Σε ό,τι αφορά στη ΝΔ, εκείνο που αξίζει να επισημάνουμε είναι ότι έπεσε θύμα της ίδιας της της νίκης του 2004. Τότε είχε υποσχεθεί κατάργηση του ΑΣΕΠ και επαναφορά του ρουσφετιού ως μοναδική μέθοδο πρόσληψης στο Δημόσιο. Είχε επίσης υποσχεθεί την κατάργηση του ΣΔΟΕ, που, ανεξαρτήτως των προσωπικών περιουσιών που είχαν παράνομα δημιουργήσει πολλά στελέχη του, είχε κατορθώσει να κάνει αυτούς που ποτέ δεν πλήρωναν φόρους να πληρώνουν. Τήρησε και τις δυο υποσχέσεις της, γι αυτό κέρδισε και τις εκλογές του 2007. Η βαριά εκλογική της ήττα είναι απόρροια αυτής της της συνέπειας. Διότι ναι μεν επανέφερε το ρουσφέτι ως μοναδική μέθοδο πρόσληψης στο Δημόσιο, ήταν όμως αδύνατο να ικανοποιήσει τα αιτήματα εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων για διορισμούς. Ναι μεν κατάργησε το ΣΔΟΕ και σταμάτησαν να πληρώνουν φόρους οι θαμώνες των σκυλάδικων - είναι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες - κατέρρευσαν όμως τα δημόσια έσοδα και χρεοκόπησε η ελληνική οικονομία έναν ολόκληρο χρόνο πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση (Ο, κατά δήλωσίν του, αποχωρήσας από την πολιτική ζωή Γιώργος Αλογοσκούφης είχε βγει από το Μέγαρο Μαξίμου μια ωραία πρωία του Μαΐου του 2008 και με το χαμόγελο της επιτυχίας χαραγμένο στα χείλη του είχε ανακοινώσει: ο προϋπολογισμός έπεσε έξω). Ο Κώστας Καραμανλής πέτυχε το ακατόρθωτο. Να περάσει στην Ιστορία ως ο δεύτερος πρωθυπουργός που χρεωκόπησε τη χώρα (ο πρώτος ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης, που είχε χάσει κάθε αίσθηση μέτρου στο πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεών του).
Η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ έχει πράγματι ιδιαίτερη αξία. Και τούτο διότι μέχρι τη νύχτα των Ευρωεκλογών υφίστατο έναν απροκάλυπτο και αδικαιολόγητο πόλεμο από τα τηλεοπτικά κανάλια. Θαρρείς και εκπροσωπούσε τους Κόκκινους που θα έρχονταν να πάρουν τις περιουσίες. Είναι σαφές ότι αυτή η νίκη ήρθε, όπως και το 1981, ενάντια στους ιδιοκτήτες των μέσων επικοινωνίας. Από τώρα όμως και στο εξής αρχίζουν τα δύσκολα. Γιατί το ΠΑΣΟΚ έβαλε πολύ ψηλά τον πήχυ.
Έχει υποσχεθεί την καταπολέμηση της διαφθοράς στην κρατική μηχανή. Είναι λοιπόν υποχρεωμένο να λάβει άμεσα μέτρα περιορισμού της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς. Και γι αυτό χρειάζεται δυο πράγματα. Το πρώτο είναι πολιτικά στελέχη αποφασισμένα να συγκρουστούν με οργανωμένα συμφέροντα στο χώρο της Δημόσιας Διοίκησης, άρα πρώτα από όλα με την ΑΔΕΔΥ. Το δεύτερο είναι η σύγκρουση αυτή να μη γίνει με όρους που θα παραλύσουν την κρατική μηχανή.
Έχει υποσχεθεί καθαρές και διαφανείς σχέσεις του κρατικού μηχανισμού με τον επιχειρηματικό κόσμο. Καλείται να αποδείξει, επίσης άμεσα, ότι μπορεί να το κάνει χωρίς να παραλύσει η οικονομία. Γιατί ο κρατικοδίαιτος επιχειρηματικός κόσμος απεχθάνεται το επιχειρηματικό ρίσκο και τις καθαρές σχέσεις.
Έχει υποσχεθεί την τόνωση της απασχόλησης. Κι αυτό πρέπει να γίνει με μέτρα που θα δημιουργήσουν μακροχρόνιες παραγωγικές θέσεις εργασίας. Όχι με διορισμούς στο Δημόσιο, όχι με stage, όχι με μια νέα γενιά συμβασιούχων. Και στην περίπτωση αυτή πρέπει να δώσει άμεσα δείγματα γραφής.
Έχει υποσχεθεί τέλος αλλαγή αναπτυξιακού προτύπου, με έμφαση στην Πράσινη Ανάπτυξη. Κι εδώ έχει πολλά να κάνει και δεν έχει πού να στηριχτεί. Ο επιχειρηματικός κόσμος απεχθάνεται οριδήποτε το Πράσινο. Οι δυνατότητες κρατικών επενδύσεων έχουν ένα όριο.Και η έλλειψη στελεχών με γνώση του αντικειμένου είναι παραπάνω εμφανής, τόσο στον κομματικό μηχανισμό του, όσο και στη Δημόσια Διοίκηση.
Ο δεύτερος μεγάλος νικητής των εκλογών είναι το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Αύξησε το ποσοστό του και τις βουλευτικές του έδρες κατά 50%, ξεπερνώντας, για άλλη μια φορά, και τις πιο αισιόδοξες γι αυτό δημοσκοπήσεις. Και θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο την επιτυχία του για να πλαγιοκοπήσει τη ΝΔ,για όσο διάστημα η τελευταία θα προσπαθεί να λύσει το ζήτημα της πολιτικής της ηγεσίας. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης ήρθε εδώ για να μείνει και, ενδεχομένως, σε λίγα χρόνια, να διεκδικήσει και την ηγεσία της συντηρητικής παράταξης.
Ο τρίτος μεγάλος νικητής είναι αναμφίβολα οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ. Μέσα σε διάστημα δυο μόλις χρόνων υπερδιπλασίασαν την εκλογική τους δύναμη, περνώντας από το 1,05% στο 2,53%. Η προεκλογική τους εκστρατεία, λιτή και σοβαρή, έδωσε εξαιρετικά δείγματα γραφής και εχέγγυα για τη συμπεριφορά τους στη Βουλή αν είχαν περάσει το 3%. Δεν είναι τυχαίο ότι πήραν μόλις 1.000 ψήφους λιγότερες από τις ψήφους των Ευρωεκλογών. Η αποτυχία τους να μπουν στη Βουλή μικρή σημασία έχει. Έχουν μπροστά τους τέσσερα χρόνια για να χτίσουν μια πιο στέρεη πολιτική στρατηγική και κομματικό μηχανισμό, που θα τους επιτρέψουν να μπουν θριαμβευτικά στη Βουλή στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Ηττημένος ο ΣΥΡΙΖΑ, έχασε το 8% της εκλογικής του δύναμης, βαθύτατα ανακουφισμένος όμως. Απέδειξε ότι διαθέτει μια σταθερή εκλογική βάση άνω των 300.000 ψηφοφόρων, οι οποίοι ανέχονται ακόμα και τις πιο χυδαίες πολιτικές συμπεριφορές. Προς το παρόν τουλάχιστον. Το 4,6% όμως είχε πολύ σημαντικές εσωτερικές επιπτώσεις. Τόσο στο ΣΥΝ όσο και στο ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας είναι πλέον απόλυτος κυρίαρχος του παιγνιδιού. Οι υπόλοιποι έχουν μπροστά τους δυο επιλογές:είτε να συνεργαστούν μαζί του, είτε να αναζητήσουν άλλη πολιτική στέγη. Η γενιά των στελεχών του αντιδικτατορικού αγώνα, που κυριάρχησαν στο κομματικό σκηνικό της δεκαετίας του '90, περνά οριστικά στο περιθώριο. Η αλήθεια είναι ότι ως πολιτικοί δεν ευτύχησαν. Στάθηκαν ανίκανοι να αρθρώσουν ένα διακριτό πολιτικό λόγο του ΣΥΝ, περιφέροντάς τον μεταξύ ενός κακέκτυπου του ΠΑΣΟΚ και μιας trendy εκδοχής του ΚΚΕ. Μια νέα γενιά στελεχών αναλαμβάνει τα ηνία πλέον και καλείται να επιτύχει εκεί όπου οι προηγούμενοι απέτυχαν.
Για το ΚΚΕ δεν υπάρχει τίποτα να πει κανείς. Πλήρωσε το τίμημα των γκρίζων πολιτικών συμμαχιών και οικονομικών συναλλαγών με τη ΝΔ. Η απώλεια του 12% των ψηφοφόρων του του 2007 προς το ΠΑΣΟΚ λέει πολλά.


Γιάννης Χρ.

ΓΥΝΑΙΚΟΚΡΑΤΙΑ

Πολλές οι γυναίκες στο νέο υπουργικό συμβούλιο!

ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ


Είναι φυσιολογικά;

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

ΠΑΣΟΚ Το Πολυεργαλείο...

Μια πρώτη αποτίμηση από την πλευρά μου:

1. ΠΑΣΟΚ: Το πολυεργαλείο…
Στον τάφο του Ανδρέα έγραψαν, το 1996, «ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ( 1918 – 1996 ) ΙΔΡΥΤΗΣ ΠΑΣΟΚ»… Τίποτε άλλο, ούτε πρωθυπουργός, ούτε τίποτα. Κι αυτοί που το έγραψαν ήξεραν καλά τι έγραφαν… Με την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, το 1974, ο Ανδρέας άλλαξε οριστικά τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας. Δημιούργησε ένα πολιτικό «πολυεργαλείο» με χαρακτήρα κινηματικό (κι όχι κομματικό) και με την ανάλογη ευελιξία που σχεδόν κανένα σοσιαλιστικό κόμμα στον κόσμο δεν διαθέτει.
Έτσι λοιπόν, μετά πεντέμισι χρόνια το ΠΑΣΟΚ επανέρχεται με όρους παντοδυναμίας και με τον τρίτο κατά σειρά Πρόεδρό του κυριολεκτικά κυρίαρχο.
Αυτό δεν συμβαίνει τυχαία.
Για λόγους που έχουμε κατά κόρον αναφέρει εδώ, το ΠΑΣΟΚ αποτελεί την μόνη σοβαρή και αξιόπιστη πολιτική δύναμη της χώρας. Με σοβαρή και υπεύθυνη εργασία, κάθε φορά επεξεργάζεται στόχους και πολιτικές στη συγκυρία και τις επιβάλλει μακροπρόθεσμα. Αυτό έπραξε το ’81 και μετά ο Ανδρέας, αυτό έπραξε ο Σημίτης και αυτό θα κάνει κι ο Γιώργος στα – τουλάχιστον οκτώ – χρόνια που μέλλεται να κυβερνήσει. Και η επιτυχία του φαντάζει ευκολότερη από τους προηγούμενους ηγέτες, αφού εντελώς ανέξοδα – οικονομικά και πολιτικά – μπορεί να επιφέρει μεγάλες και εντυπωσιακές αλλαγές στο πολιτικό πεδίο και στην εγκαθίδρυση νέου θεσμικού πλαισίου διαφάνειας και πολιτικής αξιοπιστίας. Στην οικονομία όλα θα εξαρτηθούν από την δυνατότητα που υπάρχει να αλλάξουν οι προϋποθέσεις στην ίδια την Ευρωπ. Ένωση, αλλά και στο κλίμα αισιοδοξίας που θα επικρατήσει εσωτερικά, από δω και μπρος.

2. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Άμωμι εν οδώ αλληλούια…
Το κόμμα – κακέκτυπο του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80, αργοσβήνει πια, αναζητώντας τον έβδομο και αρκετά σύντομα τον όγδοο αρχηγό του, αδύναμο να ακολουθήσει τις εξελίξεις, παρασυρόμενο στην πολιτική ανυποληψία. Η διάλυση είναι πλέον ορατή και αν δεν επέμβουν σοβαρές (πούντες όμως;) δυνάμεις, θα σέρνεται για χρόνια ανίκανο να ορθοποδήσει. Έχω κατ’ επανάληψη πει τη γνώμη μου, ότι η δυστυχέστερη για τον τόπο συνθήκη είναι το ότι δεν υπάρχει σοβαρό εναλλακτικό (πέραν του ΠΑΣΟΚ) κόμμα εξουσίας. Τα αίτια είναι πολλά και σύνθετα. Η πραγματικότητα όμως απλή και ορατή…

3. ΣΥΡΙΖΑ: Ισχυρός Τσίπρας…
…κανένα επί πλέον σχόλιο.

4. ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ - ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Αν σοβαρευτούν…
…ίσως να επιβιώσουν και με καλύτερους όρους από τους σημερινούς. Χρειάζεται όμως οργανωτική συγκρότηση και σταθερή ηγεσία, κι όχι αδιέξοδες – δήθεν – δημοκρατικές διαδικασίες που νομιμοποιούν κάθε πικραμένο. Και συναινετικές προθέσεις, όπως βλέπω να δείχνει ο Νίκος τελευταία.

5. ΛΑΟΣ: Ο καλύτερος σύμμαχος του ΠΑΣΟΚ…

6. ΚΚΕ: Ο φτωχός, τεθλιμμένος συγγενής της θνήσκουσας…
Άνευ περαιτέρω σχολίων…

Κ.Λ.

ΟΝΕΙΡΑ

Υπουργικό συμβούλιο.

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

ΘΡΙΑΜΒΟΣ

Το κλάμα τέλος!

Όσο ξημερώνει...


Όσο ξημερώνει... (κλπ...κλπ...)

ΑΝΑΚΑΜΨΗ


Αυτή είναι η χρυσή ευκαιρία μας!

ΒΟΥΛΙΑΞΑΜΕ


ΜΥΣΤΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ


Κρύψτε τις ντροπές σας πίσω από το παραβάν.

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

ΚΛΑΜΑ


Μη κλαις και μην οδύρεσαι και γνώμη δεν αλλάζω!

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΤΕ!

Αμηχανία μπροστά στις αλλαγές!.. Γιατί άραγε;


Γενικευμένη αμηχανία επικρατεί από χτες στους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, σε σχέση με τις αλλαγές που ανακοίνωσε ο Γ. Παπανδρέου στην διακαναλική του συνέντευξη.
Νέα υπουργεία – καινούριος, αξιοκρατικός τρόπος αξιολόγησης και επιλογής των στελεχών του δημόσιου τομέα – ασυμβίβαστο των κομματικών και των κρατικών θέσεων – οικονομολόγοι διεθνούς κύρους στο υπουργείο οικονομικών.
Αμηχανία από τους πολιτικούς της ΝΔ που έσπευσαν να «λοιδορήσουν» τις εξαγγελίες αυτές, λέγοντας «μπα; Θα μας κουβαλήσει και ξένους; Θα παραδώσουμε την οικονομία μας σε ξένους οικονομολόγους; Γιατί; Δεν έχουμε Έλληνες;» Ή «Καααλά! Μας λέει τώρα ότι δεν θα δημιουργήσει κομματικό κράτος! Σε ποιόν τα πουλάει αυτά;»
Αμηχανία ακόμα και σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ – παρακολούθησα τις «μουδιασμένες» απαντήσεις των Βενιζέλου και Διαμαντοπούλου σε σχετικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων.
Στην Ελλάδα του 2009 μας εντυπωσιάζουν – και μάλλον μας φοβίζουν – τα αυτονόητα.
Αν δεν κάνω λάθος, πολλοί ξένοι ηγέτες διαθέτουν αλλοεθνείς οικονομικούς ή άλλους συμβούλους. Κάπου διάβασα ότι ο Τζ. Στίγκλιτς είναι σύμβουλος και του Σαρκοζί.
Στην Ευρώπη είναι από δεκαετίες τώρα αυτονόητο ότι οι δημόσιοι κρατικοί λειτουργοί δεν είναι σώνει και καλά οι κομματάρχες που απέτυχαν να εκλεγούν βουλευτές.

Στην Ελλάδα – όπως και σε κάθε μικρό τόπο – οι αλλαγές φοβίζουν. Χαλάνε τη βολή μας. Διαλύουν τις ισορροπίες των συμφερόντων, μικρών και μεγάλων. Μας βάζουν να σκεφτούμε περισσότερο και – καμιά φορά – να δουλέψουμε και λίγο περισσότερο. Όμως σήμερα, μετά από πεντέμισι αδιέξοδα χρόνια, οι αλλαγές, όποιες κι αν είναι αυτές, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίες: Είναι ζήτημα επιβίωσης!..
Ο ελληνικός λαός το γνωρίζει αυτό. Το βλέπει.
Μπορεί να προσπάθησε μέχρι τώρα να αποφύγει τις αλλαγές, αλλά τώρα πια δεν έχει άλλη διέξοδο παρά να τις δεχτεί.
Κι αυτές κι άλλες πολλές.
Μόνο έτσι θα μπορέσει να πάρει και πάλι μπροστά η μηχανή.

Είναι σίγουρο, η πλειοψηφία αυτού του λαού δεν βλέπει με θετικό μάτι ούτε τον Παπανδρέου, ούτε τις αλλαγές του.
Πολύ θα ήθελαν όλοι ένα «ντερμπεντέρη» πρωθυπουργό.
Αλλά οι καιροί δεν είναι μενετοί.
Κι όπως ο Σημίτης το 1996 έπιασε «στον ύπνο» το εκλογικό σώμα και μπόρεσε να σταλάξει λίγη σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα στη διακυβέρνηση της χώρας για οκτώ χρόνια, φαίνεται ότι και τώρα, ο Γιώργος, έχει αυτή την ευκαιρία.
Μπορεί να μην είναι καλός στα λόγια, ας ελπίσουμε όμως ότι θα είναι πολύ καλύτερος επί της ουσίας:
Στην πράξη!..
(Πάμε;...)

Κ.Λ.
Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)