37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Τα καλόπαιδα με την "αυστηρή συνείδηση"...

Αφού όμως ασχοληθήκαμε με τους οικολόγους και τους «τα ρίξαμε», κατά το κοινώς λεγόμενο, θα ήταν παράλειψη να μη «τα ρίξουμε» και σε μερικά ακόμα «καλόπαιδα» που βρήκαν άνετη και φιλόξενη στέγη στο ΠΑΣΟΚ, προερχόμενα από την ΣΥΝαριστερά και το «μεγάλο σχολείο» του ΚΚΕ…
Για τον Μίμη Ανδρουλάκη ο λόγος και για την Μαρία Δαμανάκη (που έκαμα την αστοχία να την ψηφίσω δυστυχώς…)
Ο πρώτος βγήκε χτες σε μια εκπομπή και δήλωσε όλος χαμόγελα ότι δε χρειάζεται να περιμένει να τον κάνει υπουργό ο Γιώργος… Αυτοχρίστηκε από μόνος του υπουργός «των μαζών και των αγώνων»!..
Η δεύτερη αρνήθηκε το υφυπουργείο Προστασίας του πολίτη (παλαιό Δημ. Τάξης) που της προτάθηκε, για… συνειδησιακούς λόγους!..

Δηλαδή αυτός που δέχτηκε είναι ασυνείδητος! Και μόνο η κυρία Δαμανάκη, η «φωνή του πολυτεχνείου» (τρομάρα μας) θα επιθυμούσε «κάτι εκλεκτότερον», που να συνάδει και με το αριστερό ίματζ των αγώνων της!
Απλά κι οι δύο απέδειξαν για άλλη μια φορά με τα ειρωνικά λόγια και με την απαξιωτική στάση τους ότι η κουλτούρα των κομμάτων διαμαρτυρίας και τα γεννήματά της δεν επιτρέπουν δυστυχώς ανοίγματα και γενναίες προσφορές, διότι, πολύ απλά, δεν γίνονται "υπεροπτικώς" αποδεκτές…

Γι αυτό, χέστηκε κι η φοράδα στ’ αλώνι, που έλεγε κι ο αείμνηστος Βαγγέλης!..

Κ.Λ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)