Χούντα είναι... Θα περάσει;

Έχουμε επισημάνει κι άλλες φορές από αυτό εδώ το μικρό βήμα, ότι η σημερινή δεξιά κυβέρνηση του πολιτικά ελάχιστου – αλλά όμως θρασύτατου – Καραμανλή, δεν θυμίζει κυβερνήσεις δημοκρατίας, αλλά κυβερνήσεις σκοτεινών εποχών και δυστυχών περιόδων της ιστορίας μας.
Το οργανωμένο παρακράτος, ο ασφυκτικός έλεγχος της δικαιοσύνης, η συνειδητή απαξίωση των δημοκρατικών διαδικασιών και το σύρσιμο της πολιτικής ζωής στο μόνο γήπεδο που μπορεί να επιπλέει με άνεση η ΝΔ, στο γήπεδο της λάσπης και των κοπράνων, αποτελούν τα μόνα επιτεύγματα αυτής της άθλιας κλίκας που κυβερνά. Η ανικανότητα και η έλλειψη όποιας άλλης φροντίδας, πέραν του οικονομικού βολέματος ημών και αλλήλων, επιστεγάζουν απλά την καταστροφική αυτή διαδικασία που κρατάει πεντέμισι χρόνια τώρα. Με την ψήφο – δυστυχώς – του ελληνικού λαού.
Θα έπρεπε να είναι εντελώς – μα εντελώς – αδιάφορα τα κίνητρα που οδήγησαν τον πρωθυπουργό στο πρόωρο κλείσιμο των εργασιών της βουλής, με την υπογραφή του Παπούλια, πενήντα σχεδόν ημέρες πριν την συνήθη λήξη των εκάστοτε συνόδων. Που ως γνωστόν, ξεκινούν κάθε χρόνο στις αρχές Οκτωβρίου και λήγουν στα τέλη Ιουνίου.
Δεν ενδιαφέρει ούτε αν πρόκειται για μακιαβελική κίνηση αιφνιδιασμού, ούτε αν πρόκειται για απέλπιδα προσπάθεια να ξεφύγουν οι λαγοί και τα λαμόγια της δεξιάς την τσιμπίδα του νόμου.
Πρόκειται για ξεκάθαρη εκτροπή από την συνταγματική νομιμότητα.
Έκθετος πλέον και ο πρόεδρος της δημοκρατίας.
Ανίκανος να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, διστακτικός και άβουλος – ίσως και μνησίκακος – παρασύρεται κι αυτός στη λασπώδη και σκοτεινή χαράδρα της πολιτικής απαξίωσης.
Το ζητούμενο είναι αν θα καταφέρουν να παρασύρουν στην χαράδρα της απαξίωσης και τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.
Οι διάφοροι μεγαλοεργολάβοι και τα τσιράκια τους υποστηρίζουν με θέρμη την καταστροφική μανία του «ηγέτη» των αθλίων. Επιδιώκουν ένα άλλο πολιτικό σκηνικό, με τα δικά τους παιδιά – που είναι πολλά – και τις δικές τους θελήσεις. Η παραίτηση Βερελή ήρθε ως βουτυράκι στο ψωμί τους.
Δεν απομένει παρά η έκφραση της θέλησης του «αδάμαστου» ελληνικού λαού. Αυτών δηλαδή που ασχολούνται το τελευταίο διάστημα με το ποιος τρέλανε τελικά τη Θώδη, ο καλόγερος ή οι τηλεκουτσομπόλες και με το τι θα φορέσει ο Σάκης την μεγάλη βραδιά…
Με λίγα λόγια, σωθήκαμε!..
Άντε και εις άλλα με υγεία, ολντ μπόις!
Ζούμε πλέον στο ημίφως της κυνικής εκδοχής του νεοφιλελευθερισμού. Εδώ απουσιάζει η δημοκρατία, διότι προφανώς λίγοι είναι αυτοί που την χρειάζονται.
Εμείς τα θυμόμαστε κι από τη χούντα…
Κ.Λ.