37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Επιστροφή στις Ρίζες...

Το κίνημα των Τουπαμάρος είχε επηρεάσει σημαντικά και μένα και το Δημήτρη και άλλα παιδιά, τότε, τα παλιά τα χρόνια της πρώτης νεότητας, όταν ανδρωνόμασταν πολιτικά και "δοκιμάζαμε" την επαναστατική μας μενταλιτέ… Είχαμε διαβάσει και εκείνο το πολυγραφημένο κείμενο με τις τριάντα ενέργειες των Τουπαμάρος και μπορώ να πω ότι είχαμε δεθεί περισσότερο από κάθε άλλο κίνημα μαζί τους, πολιτικά και – κυρίως – ηθικά.
“HABRA PATRIA PARA TODOS O NO HABRA PATRIA PARA NADIE”, το σύνθημα αυτό μας είχε γοητεύσει...

Οι μνήμες μου, από τις ατελείωτες συζητήσεις μας - θυμάται ο φιλ. Τζουτζές; - επανήλθαν καθώς πληροφορήθηκα (από μια προδημοσίευση στο ΠΟΝΤΙΚΙ) του νέου μεταφραστικού άθλου του φίλου μας του Δημήτρη του Κουφοντίνα. Πρόκειται για το βιβλίο των ηγετών των Τουπαμάρος Ουϊδόμπρο και Ροσενκόφ, που τιτλοφορείται «Μνήμες από το Κελί» και κυκλοφορεί οσονούπω από τις εκδόσεις «Κουκίδα».

Στον πρόλογό του ο Δημήτρης γράφει:
«Το MLN – Τουπαμάρος δεν ήταν το εξωτικό δημιούργημα μιας διανοουμενίστικης ελίτ. Ήταν καρπός της οικονομικής κρίσης, ήταν απάντηση στη βία της ολιγαρχίας κατά του λαού. Ήταν δημιούργημα του λαϊκού κινήματος, ένα από τα στοιχεία του λαϊκού κινήματος…»
Και αλλού:
«…Αυτό όμως που χαρακτήριζε κυρίως την ένοπλη δράση του MLN – Τουπαμάρος ήταν η ελαχιστοποίηση της χρήσης βίας και η μεγάλη προσοχή που έδιναν στην κλιμάκωση της δράσης τους, ώστε να μην υπερβαίνει το επίπεδο συνείδησης και κατανόησης του λαού…»

Η επιστροφή στις ρίζες, τότε, στα πρώτα και αυθόρμητα χρόνια του επαναστατικού μας ενθουσιασμού καταδεικνύει την αγωνία του φίλου μας για το σήμερα. Γι αυτά που έρχονται. Γι αυτά που δεν αποφεύγονται… Έχοντας κι ο ίδιος «κάψει τα καράβια του» κάποια στιγμή στη ζωή του κι έχοντας ακολουθήσει το δρόμο που του επέβαλε η καρδιά περισσότερο, παρά το μυαλό, τεντώνοντας τη χορδή μέχρι που να σπάσει, τώρα, στη μοναξιά του πολυετούς εγκλεισμού του, μοιραία ξαναγυρνά στα ίδια, παλιά, παιδικά μονοπάτια, αναζητώντας το μίτο απ’ την αρχή. Εξ άλλου σήμερα στη Λατινική Αμερική εξακολουθεί να ζει το ευγενικό πνεύμα του ινδιάνου Τουπάκ-Αμάρου κι ο συνεγερτικός θρύλος του Μπολιβάρ...
Κ.Λ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)