Οι "επαϊοντες καθηγητές" και οι πολιτικές (τους) σκοπιμότητες...

Είναι γεγονός ότι το σύνταγμά μας προβλέπει μία και μόνο περίπτωση, κατά την οποία η αντιπολίτευση δύναται να «επιβάλλει» την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών: Αυτή που προκύπτει από την διαδικασία της εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας.

Πρόκειται για συνταγματικό παράδοξο, αφού είναι σαφές από όλες τις διατάξεις του ισχύοντος συντάγματος, ότι αυτό έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να διευκολύνει απόλυτα την πρωθυπουργοκεντρική κατεύθυνση του πολιτεύματός μας. Σύμφωνα με τα ισχύοντα, μόνο ο πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα προσφυγής στις κάλπες πρόωρα, είτε επικαλούμενος «εξαιρετικής σημασίας εθνικό θέμα», είτε παραιτούμενος. (Η πτώση της κυβέρνησης από τους βουλευτές της πλειοψηφίας έχει εν τοις πράγμασι καταστεί αδύνατη, αφού το ιστορικό άγος της αποστασίας το αποκλείει)

Το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου, έχουν από καιρό διακηρύξει ότι κατά την επόμενη διαδικασία εκλογής προέδρου της δημοκρατίας, στις αρχές του 2010, δεν θα στηρίξουν την εκλογή υποψηφίου, ακόμη κι αν αυτός είναι ο νυν πρόεδρος Κάρολος Παπούλιας, προκειμένου ο τόπος να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές και να απαλλαγεί η χώρα από την χειρότερη και καταστροφικότερη κυβέρνηση που είχε από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα.
Για κάθε νοήμονα, αυτό απλά σημαίνει, ότι το ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ πρόκειται να στηρίξει την υποψηφιότητα Παπούλια για την προεδρία, για τα επόμενα πέντε χρόνια. Λέει ξεκάθαρα, ότι προτιμά να μην έχει πρόεδρο της δημοκρατίας για τα επόμενα πέντε χρόνια, τον Κάρολο Παπούλια, προκειμένου να επιτευχθεί σημαντικότερος και πιεστικότερος στόχος, η πτώση αυτής της κυβέρνησης.
(Προφανώς ο Κ. Παπούλιας δεν θα δεχτεί να είναι υποψήφιος, ούτε πριν, ούτε μετά τις εκλογές, αυτό λέει η απλή λογική αλλά και η εγνωσμένη πολιτική σοβαρότητα του ανδρός…)

Πρόσφατα ο συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, χθες δε ο επίσης συνταγματολόγος Δ. Τσάτσος με συνέντευξή του στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, στράφηκαν ευθέως κατά της πολιτικής επιλογής του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου, ισχυριζόμενοι ότι μια τέτοια πολιτική επιλογή είναι αντισυνταγματική. Ο λόγος; Απλός: Ισχυρίζονται ότι το σύνταγμα προβλέπει μεν την περίπτωση εκλογών όταν δεν υπάρχει ευρύτερη συναίνεση στο πρόσωπο του προέδρου της δημοκρατίας, αλλά μόνο και μόνο όταν η διαφωνία αυτή αφορά το πρόσωπο του επόμενου προέδρου και όχι για άλλους – κομματικούς, πολιτικούς κλπ – λόγους. Διότι τότε, η πρόβλεψη του συντάγματος αποτελεί απλά μια πρόφαση για τη διεξαγωγή εκλογών και «καθίσταται σκεύος τεχνάσματος» ο υποψήφιος πρόεδρος, κατά τη διαδικασία των επαναλαμβανόμενων ψηφοφοριών στη βουλή, για την εκλογή του.

Και λοιπόν;
Η διαδικασία εκλογής του επόμενου προέδρου της δημοκρατίας θα αποτελέσει ευκαιρία για να αναγκάσει η αξιωματική αντιπολίτευση την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό να πάνε σε πρόωρες εκλογές. Ακριβώς έτσι όπως πράττει «αντισυνταγματικά» μέχρι σήμερα, ο εκάστοτε πρωθυπουργός, όταν, διαπιστώνοντας ότι ο άνεμος είναι ούριος στα κομματικά του πανιά, χρησιμοποιεί ως «σκεύος τεχνάσματος» άλλοτε το κυπριακό, άλλοτε το σκοπιανό ζήτημα, άλλοτε την οικονομία και άλλοτε και γω δεν ξέρω τι, προκειμένου να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές.

Σεβαστό το πρόσωπο του προέδρου της δημοκρατίας. Σεβαστός κι ο θεσμός.
Πώς λοιπόν οι δύο συνταγματολόγοι μας παρεμβαίνουν όχι μόνο άκομψα, αλλά και επιστημονικά ανεπίτρεπτα, ΠΡΙΝ εκφέρει ο ίδιος ο νυν πρόεδρος της δημοκρατίας, την όποια απόφαση του για το αν θα είναι ή όχι υποψήφιος για την επόμενη εκλογή προέδρου, από τη βουλή;
Διότι αν ο κ. Παπούλιας αρνηθεί να είναι υποψήφιος, μπορεί κανείς να δυσαρεστηθεί ή να ευαρεστηθεί, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν αποτελεί και «αντισυνταγματική στάση» η πολιτική εξώθηση κάποιου να αποστεί του ανωτάτου αξιώματος.

Και γιατί προλαβαίνουν αυτή την – όποια – απόφαση, αποκαλώντας τον, ούτε λίγο, ούτε πολύ «σκεύος τεχνάσματος» και «εργαλείο» πολιτικών σκοπιμοτήτων;
Γιατί ασεβώς υπαγορεύουν σ’ αυτόν την απόφαση που πρέπει να πάρει; Σκέπτονται τάχα πριν από αυτόν γι αυτόν;
Και το κυριότερο:
Γιατί επενδύουν την απόφασή του εντελώς αυθαίρετα, με την ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ νομική και πολιτική αιτιολόγηση;
Μέγα ατόπημα!..

Επίσης, υποδεικνύουν στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε όλα τα κόμματα (!) την πολιτική επιλογή που αυτά οφείλουν από τις περιστάσεις να κάνουν!..

Η επιλογή του ΠΑΣΟΚ είναι μια βαθύτατα πολιτική επιλογή. Και η επιτυχία της προϋποθέτει την ευρύτατη αποδοχή της από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Κατά συνέπεια, είτε το ΠΑΣΟΚ θα δικαιωθεί και θα αποτελέσει την επόμενη κυβέρνηση του τόπου, είτε θα καταψηφιστεί και φυσικά θα υποστεί μοιραία, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και ο Γιώργος Παπανδρέου, τις συνέπειες αυτής της πολιτικής ήττας.

Και κάτι ακόμα:
Όταν αναιδώς, ο σημερινός πρωθυπουργός έκλεινε πρόωρα, αρχές Μαϊου τις εργασίες της βουλής, προκειμένου να αμνηστεύσει τα όποια αδικήματα των υπουργών του, καταφερόμενος υποκριτικά κατά των διατάξεων του συντάγματος που τάχα προβλέπουν σύντομη διάρκεια παραγραφής, παρέβη πολύ βιαιότερα το σύνταγμα και τους νόμους… Και για απολύτως ευτελή σκοπό: Την αμνήστευση εγκλημάτων …
Αυτό δεν ήταν «εξόφθαλμη περιφρόνηση» του νοήματος, αλλά και του γράμματος του συντάγματος;

Μήπως τελικά η εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων δεν είναι ίδιον μόνον των πολιτικών, αλλά και ενίων «επαϊόντων» καθηγητών;
Α;

Κ.Λ.