Ιδρωμένος πια, κάθομαι στο γραφειάκι μου και προσπαθώ να κάνω αρχή, να αναπληρώσω τον Γιάννη Χρ. που με ηρωική προσπάθεια κράτησε το μπλογκ μας ανοικτό, ζωντανό, όλο αυτό το διάστημα - κάνοντάς μας και θέμα μάλιστα λόγω Τσίπρα - και που τώρα φαντάζομαι δικαίως θα πλατσουρίζει σε κάποια θάλασσα της "Σάμος"...
Αλλά δύσκολα τα πράγματα...
Όσο κι αν προσπαθώ...
Η σκέψη μου βρίσκεται εκεί...
Κι όλο ανοίγω το φάκελο με τις φωτογραφίες... Κι όλο κοιτάζω εκείνη με το "κρασάκι του Λαας" (κι όχι του Τσου), με το οποίο συνόδευα τις λιχουδιές που μου ετοίμαζε κάθε μεσημέρι η κυρά μου και τις απολάμβανα ως σύγχρονος μπέης, βυθίζοντας το λάγνο βλέμμα μου στην απεραντοσύνη της πλανεύτρας...
Πού θα πάει όμως, του χρόνου (καλά νάμαστε αδέρφια) θα ξανακάνουμε διάλλειμμα...
Α, Γιωργάρα μου (Κουτσ.), όλο το μπλογκ σου εύχεται περαστικά και σιδερένιος.
Και οι κακές συνήθειες κομμένες, έτσι; Προσέχουμε για να έχουμε...
(Και για όσους δυσπιστούν, αυτό είναι το λάγνο βλέμμα μου...)
Κ.Λ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου