37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

ΚΑΘΑΡΣΗ ΣΤΑ ΚΡΗΤΙΚΑ ΟΡΗ...


Για μια ακόμη φορά είμαστε (από τηλεοράσεως) μάρτυρες μιας φαρσοκωμωδίας...

Τώρα το έργο εκτυλίσσεται στα υπερήφανα κρητικά όρη "που πόδι οχτρού δεν απάτησε", επάτησε όμως η καλογυαλισμένη μπότα του μασκοφόρου ΕΚΑΜίτη...

Χασίς, καλάσνικωφ και μπόλικα εκατομμύρια ευρώ...

Μαγκιά, έπαρση και κρητική βαρβατίλα γέμισαν οι οθόνες των τηλεοράσεών μας. Κι ως συνήθως οι γνώριμοι σχολιαστές των πάντων, έβαλαν την ανάλογη μαύρη πουκαμίσα και τα στιβάνια και σε άψογο, "ζωνιανό" δεκαπεντασύλλαβο, άρχισαν και πάλι να παραληρούν.


Το έχουμε δει ξανά το έργο. Τίτλος: "Κάθαρση στ..." όπου κάθε φορά συμπληρώνεται: "...στην Εκκλησία"... "...στη Δικαιοσύνη"... "...στην Αστυνομία"... "...στο Ποδόσφαιρο"... και πάει λέγοντας.

Τέσσερα χρόνια τώρα, όλο και κάπου πέφτει "βαρύς ο πέλεκυς", που όμως τελικά δεν πέφτει πουθενά κι αυτοί κάνουν ότι "καθαρίζουν", εμείς κάνουμε ότι τους πιστεύουμε και έτσι πορεύεται αυτή η άθλια χώρα... Βουτηγμένη μες την παρανομία, την υποκρισία, το ψέμμα και το ανέξοδο νταηλίκι.

Η μια ομάδα συμφερόντων συγκρούεται με την άλλη (παράνομοι όλοι τους) και σηκώνεται σκόνη. Σκόνη που πνίγει κάθε προσπάθεια ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΤΙ...


Τίποτε δεν πρόκειται να γίνει.

Για να γίνει κάτι, θα πρέπει όλοι αυτοί (οι λίγοι) που πνίγονται από την μπόχα και την ξεφτίλα να αποκτήσουν φωνή.

Διχασμένοι, ο καθένας σε κάποιο από τα "επίσημα" μαντριά, άλλος της δεξιάς, άλλος της αριστεράς, άλλος του πασοκ και πάει λέγοντας... απολαμβάνουμε τη μοίρα μας με μια διάθεση σχεδόν μαζοχιστική...


Δεν με ενοχλεί η παρανομία... Όπως έγραψε κάπου κι ο Γιώργος, όλα τα συστήματα έχουν αυτούς που κινούνται πέρα κι από τα ακραία όριά τους...

Με ενοχλεί το ότι δεν υπάρχει πουθενά νομιμότητα...

Που δεν υπάρχει κράτος!..

Αν υπήρχε, τότε κι η παρανομία θα είχε όρια, ορισμό και περιεχόμενο. Εδώ, ακόμα και οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους...

Κ.Λ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)