37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ

Οι έλληνες δεν αντιμετωπίζουμε την κρίση όπως ο ασθενής μια σοβαρή μεν ασθένεια αλλά που μπορεί και πρέπει να ξεπεραστεί. Τότε ο άρρωστος δείχνει υπομονή, εγκράτεια και αυτοπειθαρχία και ακολουθεί κατά γράμμα τις οδηγίες του γιατρού.

Αντιμετωπίζουμε την κρίση σαν μελλοθάνατοι από ανίατη νόσο, άρρωστοι που στην απελπισία τους καπνίζουν χίλια τσιγάρα την ημέρα, πίνουν και τρων τον άμπακο, πηδάνε όσο μπορούν - άμα μπορούν - και γράφουν κυριολεκτικά στ' αρχίδια τους τις οδηγίες του γιατρού.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Εκτός και αν την πεθάνουμε εμείς.


Θηρίον το Αλύπητον

3 σχόλια:

hectoire είπε...

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.-

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

Επί της ουσίας (διάσωση)συμφωνώ απόλυτα!
όταν, όμως ο γιατρός μου λέει άλλα στη μία επίσκεψη και άλλα στην άλλη, πως να τον εμπιστευτώ ο έρμος και να ακολουθήσω τη συνταγή του;
Χώρια που κάθε επίσκεψή του μου κοστίζει "ο κούκος αηδόνι"!

Θηρίον το Αλύπητον είπε...

Η απάντηση είναι απλή. Βρίσκεις καλύτερο γιατρό. Φυσικά, αν πιστεύεις πώς υπάρχει κάποιος διαθέσιμος. Γιατί τον Αβραάμ Πάπα τον βλέπω απασχολημένο με το καινούργιο του συμβόλαιο.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)