Ο ΤΑΓΑΡΑΣ

Στην πρώτη αποχώρηση Βαλβέρδε είχα πάρει τα κομμάτια του Κόκκαλη. Για πολλούς λόγους που δεν θα τους αναφέρω εδώ. Πίστευα όμως και στον Κετσπάγια. Με είχε καταπλήξει η πορεία της Ανόρθωσης στην Ευρώπη και ο τρόπος που την είχε στήσει ο καραφλός. Άλλωστε είχε πάρει συγχαρητήρια κι από τον Special One.

Ο καραφλός έβαλε αέρα τον γαύρο στους ομίλους του Champions League και εξασφάλισε στον Κοκκάλα τα μύρια που έψαχνε τότε απεγνωσμένα. Παρ' όλα αυτά έφυγε σαν αποτυχημένος πριν καν χάσει και πριν δεχτεί γκολ σε επίσημο αγώνα. Δεν ταίριαζε στην επιθετική φιλοσοφία του Ολυμπιακού. Δεκτό. Αλλά ταγαράς;

Ο Κετσπάγια είχε χρησιμοποιήσει τον Κυριάκο Παπαδόπουλο σαν αμυντικό χαφ. Είχε βγάλει μάτια στο φιλικό με την Τότεναμ. Σε κάποιο άλλο ματς - μάλλον με την Καβάλα - δεν είχε πάει καλά. Είχαν βγει τότε όλοι οι ειδικοί του κώλου, σε φυλλάδες και τηλεόραση, να κατακεραυνώσουν τον καραφλό που πήγε να αλλάξει θέση στο ταλέντο. Ο μόνος που άκουσα να παίρνει το μέρος του Κετσπάγια και να το αιτιολογεί ήταν η γριά αλεπού ο Γκμοχ.

Ο Κετσπάγια είναι καλός προπονητής και βαθύς γνώστης του ποδοσφαίρου και το αποδεικνύει και με την εθνική Γεωργίας. Ο Κυριάκος βγάζει μάτια σα μέσος με τη Σάλκε. Οι κωλοτούμπες απτόητοι. Ανακάλυψαν τώρα τη μαγκιά του καραφλού αλλά μόκο για τη δικιά τους μαλακία. Αυτοί είμασταν, αυτοί είμαστε και όπως φαίνεται, αυτοί θα είμαστε πάντα.

Θηρίον το Αλύπητον