ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΣΜΟΣ

Σύμφωνα με την μαρξιστική θεωρία, κινητήριος μοχλός της ιστορικής εξέλιξης είναι η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Η παραγωγή, ως όρος κατ' αρχήν επιβίωσης και μετά διαβίωσης, αποτελεί την βάση της ανθρώπινης δραστηριότητας και της κοινωνικής οργάνωσης και όλα τ' άλλα, επιστήμη, θρησκεία, φιλοσοφία, ηθική, τέχνη κλπ αποτελούν εποικοδόμημα, καθορίζονται δηλαδή από τις συνθήκες παραγωγής, παραγωγικές δυνάμεις και παραγωγικές σχέσεις.

Ο μαρξιστής γνωρίζει ότι η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων τις φέρνει κάποια στιγμή σε σύγκρουση με τις παραγωγικές σχέσεις. Τότε είναι που πρέπει να συντελεστεί το ποιοτικό άλμα στην ιστορική εξέλιξη με την αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων.

Ο Λένιν κριτικάρησε αυστηρά τις Trade Unions, την πολιτική - συνδικαλιστική εργατική οργάνωση στην Αγγλία, διότι δεν έθετε ζήτημα εργατικής εξουσίας και ριζικής αλλαγής των παραγωγικών σχέσεων παρά μόνον οικονομικές διεκδικήσεις. Η πολιτική αυτή χαρακτηρίστηκε από τους μαρξιστές "οικονομισμός".

Κατά την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, σε όλες τις χώρες που επιχειρήθηκε, αποδείχτηκε ότι η φετιχοποίηση της παραγωγής, ως βάσης της κοινωνικής εξέλιξης, οδήγησε σε έναν οικονομισμό του χειρίστου τύπου. Οι παραγωγικές σχέσεις, κάτω από τις πραγματικές ανάγκες της παραγωγής, άλλαξαν μόνο νομικά και στην πραγματικότητα διατηρήθηκε η ιεραρχία με την πιο αυταρχική μορφή της διοικητικής και κομματικής γραφειοκρατίας, ενώ η "υπεραξία" οδηγήθηκε σε μια ολιγαρχία, όχι τόσο μέσω μεγάλων αμοιβών αλλά κυρίως μέσω ειδικών προνομίων. Στο όνομα της "αγίας παραγωγής" εκατομμύρια εργατών θυσιάστηκαν ή σακατεύτηκαν και το φυσικό περιβάλλον αντιμετωπίστηκε περίπου σαν σκουπιδοτενεκές τοξικών και ραδιενεργών αποβλήτων και πάσης φύσεως ρύπων.

Έτσι αναπτύχθηκε ο "νέος άνθρωπος". Ένας άνθρωπος που όφειλε να θέσει την παραγωγή υπεράνω όλων, ένας άνθρωπος ετεροκαθοριζόμενος με τεράστιο κενό μέσα του, άνθρωπος που δεν έπρεπε να ζήσει για τον εαυτό του αλλά για την εκπλήρωση των πενταετών πλάνων.

Και τι έγινε όταν κατέρρευσε αυτό το ζοφερό και απάνθρωπο σύστημα ; Έμεινε ένας άνθρωπος αδειανός που δε μπορούσε να πιαστεί από πουθενά παρεκτός από το χρήμα. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας "μαρξιστικής εκπαίδευσης" δεκαετιών.

Βέβαια έχουν μείνει ακόμη κατάλοιπα από την μαρξιστική πολιτική εξουσία, με κυριότερη εκπρόσωπο την Λαϊκή Κίνα. Εργατικό υποτίθεται κράτος, συνώνυμο της εργατικής κόλασης. Διότι εκεί κατάλαβαν ότι για να επιβιώσει η κομμουνιστική γραφειοκρατία έπρεπε να πέσουν οι μάσκες. Νάτο λοιπόν το έκτρωμα του "κομμουνιστικού" καπιταλισμού με θεό την παραγωγή και το χρήμα. Αυτό που υποτίθεται ότι θα καταργούσε ο κομμουνισμός.

Αλλά και στις χώρες που δεν επικράτησε ο "σοσιαλιστικός παράδεισος", οι κομμουνιστές ετεροκαθορίστηκαν από το όραμά του. Πολλοί θυσιάστηκαν γι αυτό. Κι όταν ξεθώριασε, απόμεινε το πουκάμισο αδειανό. Εσωτερικός άνθρωπος δεν υπήρχε. Κι έτσι εξηγείται η παράλογη αγάπη πλείστων όσων κομμουνιστών και πρώην αριστερών για το χρήμα. Οικονομισμός είπατε; Ας είναι καλά ο μαρξισμός!

Don Aera Patera