37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΜΠΑΧΑΛΟΥ.

Η Δ.Ε.Θ. έρχεται. Και ετοιμάζονται τα λεβεντόπαιδα, οι αναρχικοί με τις μολότοφ και τα λοστάρια και οι παμέδες με τα πανό και τα γιαούρτια. Αυτοί που έχουν τόσο σχέση με τις χειμαζόμενες κοινωνικές ομάδες όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Όταν θα μάθω ότι ξεμείναμε από χόρτο, τότε θα δεχτώ ότι τα καλόπαιδα έχουν πραγματικό λόγο να διαμαρτύρονται.

Από τώρα μπορώ να γράψω τα διάφορα ρεπορτάζ. Φωτιές, πέτρες, ξυλίκι, τζαμαρίες σπασμένες. Καμιά φορά και σοβαρότερα πράγματα. Χαμένες ανθρώπινες ζωές. Για να παίξουν τα τεμπελχανάκια επανάσταση. Και να έχει το Τρίο Αλέκο αντικείμενο για πολιτική εκμετάλλευση.


αέρα πατέρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)