Αφού είμαι καπνιστής και μάλιστα θανατερός, ας πω κι εγώ την παπάρα μου για το θέμα της απαγόρευσης του καπνίσματος, ελπίζοντας ότι θα εισφέρω σε ένα πιο ψύχραιμο διάλογο, απ’ ότι συνήθως συμβαίνει.
Κατ’ αρχάς το θέμα δεν είναι καθόλου το ίδιο με την πρόβλεψη
του νόμου για τη ζώνη στα καθίσματα των αυτοκινήτων. Εκεί πρόκειται για μια «ανεμελιά» ή «μαγκιά», που όμως δεν έχει να κάνει με τίποτε περισσότερο. Στην περίπτωση του καπνίσματος, έχουμε σοβαρό εθισμό, ο οποίος σπάνια αποβάλλεται και ακόμα πιο σπάνια χωρίς την επίβλεψη της επιστήμης.
Καλώς ή κακώς, συμβαίνει να είναι στην Ελλάδα το 40% των ενηλίκων, καπνιστές. Συνεπώς μια απαγόρευση του καπνίσματος θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψη της το ποσοστό αυτό και τα όσα ανωτέρω αναφέρω όσον αφορά τη δυσκολία για ένα καπνιστή να διακόψει τη συνήθειά του αυτή.
Είμαι υπέρ της ανοικτής κοινωνίας του Κ. Πόπερ και αυτό σημαίνει ότι δεν πιστεύω σε υστερισμούς και μέτρα που δημιουργούν ρατσιστικού χαρακτήρα διαχωρισμούς και φασιστικού τύπου απαγορεύσεις.
Ανοικτή κοινωνία, δε σημαίνει απαγόρευση – στην προκείμενη περίπτωση – αλλά άνεση στο δικαίωμα της επιλογής. Και επίσης σεβασμός στο – όποιο – δικαίωμα του άλλου.
Όσον αφορά τα έξοδα στα οποία υποβάλλεται το κράτος για τη… «θεραπεία» των καπνιζόντων, πρόκειται περί μύθου της κακιάς ώρας.
Οι καπνιστές καταβάλλουν ημερησίως τόσους φόρους, με τα τσιγαράκια που αγοράζουν, όσους για να θεραπεύσουμε όχι μόνο του καπνίζοντες, αλλά και τους μη καπνίζοντες και μάλιστα σουίτα πρώτη θέση!..
Είναι αστείο, σε μια εποχή όπου η τεχνολογία και η επιστήμη έχουν κάνει τέτοια άλματα, να μηρυκάζουμε ακόμα επιχειρήματα για «κλειστά δωμάτια» και «μπόχα», όσον αφορά τα μαγαζιά. Αυτό που θα έπρεπε κανονικά να κάνει η πολιτεία, αν δεν ήταν πρόχειρη και κουτοπόνηρη, θα ήταν να ελέγχει τον εξαερισμό ενός καταστήματος ή ενός δημόσιου χώρου. Υπάρχουν πλέον τέτοια μέσα, ώστε και φωτιά να έχει πιάσει, που λέει ο λόγος, να μην καταλαβαίνεις τίποτε, αν ο εξαερισμός είναι σύγχρονος.
Ας κάνουν καταστήματα μη καπνιζόντων, αλλά και καπνιζόντων. Με σύγχρονο εξαερισμό. Με προϋποθέσεις. Τι τους εμποδίζει; Το γελοίο επιχείρημα ότι έτσι θα ατονήσει ο νόμος; Ή μήπως η έρπουσα φασιστοειδίτιδα που εκπορεύεται από τον πολιτικαλικορεκτισμό της υστερικής ρατσιστικής, μεσαίας, λευκής αστικής τάξης της Αμερικής που – δυστυχώς – από καιρό έχει κολυμπήσει κρόουλ και έχει εισβάλει ως λαίλαψ και στας Ευρώπας…
Αν πραγματικά θέλουν να ωφελήσουν τους καπνίζοντες, ας φροντίσουν να τους πείσουν να σταματήσουν αυτή την κακή συνήθεια, για την υγεία τους, με την πειθώ και τον συνεχή και επίμονο διάλογο και όχι με απαγορεύσεις και ιατρικές συνταγές, για να τους ρίξουν στα χαπάκια…
Κατ’ αρχάς το θέμα δεν είναι καθόλου το ίδιο με την πρόβλεψη
του νόμου για τη ζώνη στα καθίσματα των αυτοκινήτων. Εκεί πρόκειται για μια «ανεμελιά» ή «μαγκιά», που όμως δεν έχει να κάνει με τίποτε περισσότερο. Στην περίπτωση του καπνίσματος, έχουμε σοβαρό εθισμό, ο οποίος σπάνια αποβάλλεται και ακόμα πιο σπάνια χωρίς την επίβλεψη της επιστήμης.Καλώς ή κακώς, συμβαίνει να είναι στην Ελλάδα το 40% των ενηλίκων, καπνιστές. Συνεπώς μια απαγόρευση του καπνίσματος θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψη της το ποσοστό αυτό και τα όσα ανωτέρω αναφέρω όσον αφορά τη δυσκολία για ένα καπνιστή να διακόψει τη συνήθειά του αυτή.
Είμαι υπέρ της ανοικτής κοινωνίας του Κ. Πόπερ και αυτό σημαίνει ότι δεν πιστεύω σε υστερισμούς και μέτρα που δημιουργούν ρατσιστικού χαρακτήρα διαχωρισμούς και φασιστικού τύπου απαγορεύσεις.
Ανοικτή κοινωνία, δε σημαίνει απαγόρευση – στην προκείμενη περίπτωση – αλλά άνεση στο δικαίωμα της επιλογής. Και επίσης σεβασμός στο – όποιο – δικαίωμα του άλλου.
Όσον αφορά τα έξοδα στα οποία υποβάλλεται το κράτος για τη… «θεραπεία» των καπνιζόντων, πρόκειται περί μύθου της κακιάς ώρας.
Οι καπνιστές καταβάλλουν ημερησίως τόσους φόρους, με τα τσιγαράκια που αγοράζουν, όσους για να θεραπεύσουμε όχι μόνο του καπνίζοντες, αλλά και τους μη καπνίζοντες και μάλιστα σουίτα πρώτη θέση!..
Είναι αστείο, σε μια εποχή όπου η τεχνολογία και η επιστήμη έχουν κάνει τέτοια άλματα, να μηρυκάζουμε ακόμα επιχειρήματα για «κλειστά δωμάτια» και «μπόχα», όσον αφορά τα μαγαζιά. Αυτό που θα έπρεπε κανονικά να κάνει η πολιτεία, αν δεν ήταν πρόχειρη και κουτοπόνηρη, θα ήταν να ελέγχει τον εξαερισμό ενός καταστήματος ή ενός δημόσιου χώρου. Υπάρχουν πλέον τέτοια μέσα, ώστε και φωτιά να έχει πιάσει, που λέει ο λόγος, να μην καταλαβαίνεις τίποτε, αν ο εξαερισμός είναι σύγχρονος.
Ας κάνουν καταστήματα μη καπνιζόντων, αλλά και καπνιζόντων. Με σύγχρονο εξαερισμό. Με προϋποθέσεις. Τι τους εμποδίζει; Το γελοίο επιχείρημα ότι έτσι θα ατονήσει ο νόμος; Ή μήπως η έρπουσα φασιστοειδίτιδα που εκπορεύεται από τον πολιτικαλικορεκτισμό της υστερικής ρατσιστικής, μεσαίας, λευκής αστικής τάξης της Αμερικής που – δυστυχώς – από καιρό έχει κολυμπήσει κρόουλ και έχει εισβάλει ως λαίλαψ και στας Ευρώπας…
Αν πραγματικά θέλουν να ωφελήσουν τους καπνίζοντες, ας φροντίσουν να τους πείσουν να σταματήσουν αυτή την κακή συνήθεια, για την υγεία τους, με την πειθώ και τον συνεχή και επίμονο διάλογο και όχι με απαγορεύσεις και ιατρικές συνταγές, για να τους ρίξουν στα χαπάκια…
Να έχετε δε υπ' όψη σας ότι με αυτή τη λογική, σύντομα θα μας απαγορεύσουν και τα παχάκια στις μπριζόλες! Κλάφτα Χαράλαμπε δηλαδή...
Και να επισημάνω τέλος ότι το χειρότερο κακό το κάνει ο καπνιστής στην οικογένειά του και στα παιδάκια του, στο σπίτι…
Εκεί όμως υπάρχει το άσυλο!..
Άντε και καλά ξεμπερδέματα…
Κ.Λ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου