37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

ΓΙΑΤΙ;

Έγραψα κάτι χθες και το έζησα σήμερα. Διαφωνώντας ριζικά με τις αποφάσεις για κινητοποιήσεις και απεργίες εναντίον του μεσοπρόθεσμου, πήγα στην υπηρεσία μου κανονικά. Οι απεργοί είχαν βάλει λουκέτα και απαγόρευαν την είσοδο σε όσους ήθελαν να εργαστούν. Ο επικεφαλής των καταληψιών είναι φίλος μου, έντιμος άνθρωπος, πολύ καλός στη δουλειά του και με μεγάλη προσφορά στο συνδικάτο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να περνάνε αδιαμαρτύρητα τέτοιες συμπεριφορές. Εξέφρασα με έντονο τρόπο την διαφωνία μου και αποχώρησα. Οι προκλήσεις όμως είναι πολλές και η δημοκρατική λειτουργία υπό αμφισβήτηση. Γι αυτό χρειάζεται εγρήγορση.

Θηρίον το Αλύπητον

1 σχόλιο:

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

Κάποιοι που τόλμησαν να κάνουν το ίδιο μ΄εσένα στη δεκαετία του ΄80, έφαγαν και ξύλο!
Οπότε μη μιλάς γιατί έχουμε μια ...πρόοδο!
Ό,τι πληρώνουμε σήμερα στον καθαρά οικονομικό τομέα και ό,τι απαιτείται να εκσυγχονίσουμε σήμερα σε αυτό που αποκαλούμε δομές της κοινωνίας και της οργάνωσης του Κράτους, αποδομήθηκαν τη δεκαετία του ΄80!
Αυτή τη "χαμένη δεκαετία" σύμφωνα με το Γιάννο Παπαντωνίου!
Φυσικά με την αναλογική ευθύνη όλου του πολιτικού συσστήματος!

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)