ΟΙ ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΗΔΕΣ

Έχω ένα φίλο που όταν αναφέρεται σε προπονητή χρησιμοποιεί το ευγενές επάγγελμα του ταβερνιάρη. Ταβερνιάρης ο Μπάγεβιτς ταβερνιάρης ο Ντελ Μπόσκε ταβερνιάρης και ο Ρεχάγκελ.Τι και άν όλοι οι παραπάνω, και όχι μόνο, έχουν τεράστια βιογραφικά στο χώρο του επαγγέλματός τους ? Όλοι έπρεπε να είναι ιδιοκτήτες ταβέρνας στα Βλάχικα σκυμένοι πάνω από τα κάρβουνα και να ψήνουν παϊδάκια . Βέβαια η άποψη αυτή δεν είναι προνόμιο του φίλου μου αλλά κυρίαρχη τάση στο σύνολο του ποδοσφαιρόφιλου κοινού στην πατρίδα μας. Όλα τα ΜΜΕ είτε με άσχετους είτε με ιδιοτελείς δημοσιογράφους ( οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες ) τροφοδοτούν με βαθυστόχαστες βλακώδεις αναλύσεις τα μυαλά των φιλάθλων.

Πάρτε για παράδειγμα τον Ρεχάγκελ .Σκεφτείτε τι έχετε ακούσει για τον πιο επιτυχημένο επαγγελματία στην ιστορία του ποδοσφαίρου με κριτήριο την πορεία της Εθνικής στα χρόνια της ευθύνης του. Σε κάθε αρνητικό αποτέλεσμα τον “έθαβαν” για τους παίκτες που χρησιμοποιούσε, για το σύστημα που έπαιξε, για τις αλλαγές που έκανε ή δεν έκανε. Στο επόμενο αποτέλεσμα που ήταν θετικό με τις ίδιες πολλές φορές επιλογές ορκίζονταν ότι ακριβώς αυτά του υποδείκνυαν και αυτοί!! Όλο το σύστημα σε μια μεγάλη Εθνική κωλοτούμπα και φτου πάλι από την αρχή περιμένωντας με ανυπομονησία το επόμενο αρνητικό αποτέλεσμα!!

Κάθε φορά που πηγαίνω σε ταβέρνα μου έχει γίνει βίωμα να ψάχνω με τα μάτια μου να δω τον ταβερνιάρη. Που ξέρεις κάποια μέρα μπορεί να δω τον Μουρίνιο να έρχεται να μου παίρνει παραγγελία για κανένα κοντοσούβλι.

Απίφ