ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΙ ΚΑΙ ΒΑΖΕΛΟΧΩΡΙΟ.

Πήγα εψές στην πλατεία να δω το ματς, παρέα με το Μπίλη, τον ανηψιό μου τον Τάκο και του δυο γιους μου. Ήτανε και κάτι βαζελοπαρέες που στην αρχή κάνανε τους αδιάφορους και μετά πετάγανε ειρωνείες. Κάποιος πανηγύρισε κι όλας όταν ο διαιτητής χάρισε το γκολ στους Μακκαβαίους.

Επειδή πιστεύω ακράδαντα ότι όταν πας σε δημόσιο χώρο για ματσάκι και δεν παίζει η ομάδα σου, όσο και να αντιπαθείς τον ανταγωνιστή σου απλά το βουλώνεις κι επειδή είχα τα δικά μου ζόρια βλέποντας το Ντιόγο να γυρίζει άσκοπα, τον Ντάρμπισιρ να μην ακουμπάει μπάλα, το Μαρέσκα να περπατάει και τον Γκαλίτσιο να μη ξέρει τι κάνει, όταν το παιδάκι ο Ζαϊρί κόλλησε το παστέλι και ο Ρόμενταλ χάρισε τη νίκη, γύρισα στους γελοίους και πανηγύρισα με διπλό κωλοδάχτυλο.

αέρα πατέρα