ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΙ...

Το συμπαθές αυτό άσμα που τόσο όμορφα ερμήνευσε πριν 30 χρόνια ο Μανώλης Μητσιάς, μου έρχεται πλέον καθημερινά στο νου.
Αντιμέτωπος, λόγω επαγγέλματος, καθημερινά με απίστευτες λοβιτούρες των κυβερνώντων, με την προκλητική ανεπάρκεια της Αντιπολίτευσης και την απίστευτη απάθεια της κοινωνίας που συνοψίζεται στη ρήση «άντε γαμηθείτε όλοι», σκέφτομαι ότι πρέπει να γράψω κι εγώ κάτι, να καταθέσω το μικρό κομματάκι Αλήθειας που κατέχω. Η μέρα όμως περνάει, δεν έχω προλάβει να γράψω και την επόμενη μέρα άλλα περιστατικά, σκάνδαλα, κυβερνητικές χυδαιότητες και αντιπολιτευτικές ανεπάρκειες έχουν καταστήσει αυτά που ήθελα να γράψω την προηγούμενη μέρα ανεπίκαιρα.
Πόσο μπορεί να είναι επίκαιρο ένα παρεΐστικο blog; Όχι και πολύ μιας και το συντηρούν άνθρωποι που εργάζονται, έχουν μικρά και μεγάλα οικογενειακά προβλήματα να λύσουν καθημερινά, και, κάποιες φορές, απλώς βαριούνται να γράψουν ή θέλουν επιτέλους να δούνε κι έναν αγώνα ποδοσφαίρου στην τηλεόραση.
Είναι άχρηστο λοιπόν; Στους 13 μήνες που δουλεύει το δικό μας, αν και πολύ λίγοι γράφουμε, αν και ο διάλογος είναι απίστευτα περιορισμένος, νιώθω ότι και πάλι έχω τη δυνατότητα να ανταλλάσσω πέντε κουβέντες με μερικούς παλιούς φίλους που δεν τους βλέπω πια συχνά. Αισθάνομαι σαν, μέσα από τα σχόλια και τα σχολιανά μου να τους στέλνω ένα μήνυμα: είμαι εδώ, είμαι καλά και περιμένω νέα σας.
Αυτό αποφάσισα λοιπόν να κάνω πριν κάτσω και γράψω τίποτα περισπούδαστα που θα κατεβάσει η κούτρα μου. Και προς επίρρωσιν των ισχυρισμών μου, σας δίνω ένα σύνδεσμο από το Youtube. Με ένα βιντεάκι της Κλειούς, που τράβηξε η Μαρία Πρεσβέλου και, μιας και δε μπορέσαμε, για τεχνικούς λόγους, να το αναρτήσουμε στο blog μας, το ανάρτησε στο Youtube. Ο τίτλος του; Θα τον ανακαλύψετε
http://www.youtube.com/watch?v=laf5Ssok4t4

Γιάννης Χρ.

Κυκλοφόρησε το Resistencias Νο 11
(κεντρική διάθεση: Τσαμαδού 13, Εξάρχεια, τηλ. 6974973917, 2103813928,

e-mail: periodikoresistencias@yahoo.gr

ιστότοπος: http://resistencias2005.blogspot.com/)

ΑΜΕΡΙΚΗ:Ειδήσεις, Βολιβία: Οι από κάτω εξακολουθούν να μένουν όρθιοι, Βολιβία: Μια συμμαχία χωρίς προηγούμενο νικάει την επίθεση της Δεξιάς, Ο Παναμάς δεν είναι αυτό που πολλοί πιστεύουν…, Μεταναστευτική κρίση στη Δομινικανή Δημοκρατία, Κολομβία: Η Συνολική Δράση ως στρατηγική πολέμου, Το «Φαινόμενο Κούβα», Η βραζιλιάνικη στρατιωτική χούντα στο ειδώλιο του κατηγορουμένου

ΕΥΡΩΠΗ: 5ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, Ολλανδία: Μια δυναμική απεργία στην καρδιά του καπιταλισμού, Ιταλία: Η κρίση βαθαίνει και η Αριστερά (ίσως) αφυπνίζεται, Πολωνία: Όταν η άμυνα μετατρέπεται σε επίθεση, Απεργία στα ναυπηγεία της Κωνσταντινούπολης, Μακεδονία: Συνέντευξη με τον Αναστάς Βανγκέλι, Η μετακομμουνιστική Ρουμανία, Βουλγαρία: Αποχαιρετισμός στον μετασοσιαλισμό;, Κύπρος: Δίκαια λύση! Δίκαια κοινωνία;

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Με μυαλό και ψυχή. Σπάζοντας τον αποκλεισμό της Γάζας, «Δεν υπάρχουν φιλελεύθερες δυνάμεις κατοχής» Συνέντευξη με τον Ισραηλινό ακαδημαϊκό Ίλαν Πάπε

ΑΦΡΙΚΗ: Ειδήσεις, Η αφύσικη καταστροφή της Αφρικής, Οι πολιτισμοί της Αφρικής και η αποικιοκρατία (μέρος Β΄), Η «ανυπακοή» του Μαλάουι

ΑΣΙΑ: Ειδήσεις, Ταϊλάνδη: Μια ματιά στο σκηνικό της πρόσφατης πολιτικής κρίσης, Νεπάλ: Οι διαλεκτικοί σκόπελοι του Δρόμου Πρατσάντα

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ: ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η αντιτρομοκρατική μιλάει για πιλοτική δίκη-Μια συζήτηση με τον δικηγόρο Σνάιντερ, Αντιτρομοκρατικός Αγώνας στα γερμανικά δικαστήρια

ΟΙ ΠΙΣΩ ΣΕΛΙΔΕΣ: Κοσμοπολιτισμός: Μια ιστορία για τον άρρωστο που νόμιζε πως ήταν γιατρός!, Σκέψεις για την παγκόσμια διατροφική κρίση, Ο Μισέλ Φουκώ και η Ιρανική Επανάσταση
Τρία σχόλια για τρεις επετείους

Επικοινωνιακές εικόνες και μηνύματα...

Με αφορμή μια ανάρτηση του μπλογκ http://www.troktiko.blogspot.com/:

Ο Μπαράκ Ομπάμα καθώς προσφέρει εθελοντική εργασία, τον Αύγουστο του 2007 σε ένα σπίτι, σε μια φτωχογειτονιά του Σικάγο, στα πλαίσια της μέρας εθελοντικής εργασίας...

Μου θύμισε τον Γιώργο Παπανδρέου με τη σκούπα στο χέρι, στο συνέδριο του ΠαΣοΚ. Τότε είχε λοιδωρηθεί από φίλους και εχθρούς. Οι ελληνάρες θέλουν τον ηγέτη τους μάγκα, ατσαλάκωτο και κιμπάρη... Άντε, να κάνει μια βόλτα χαλαρά "έχοντας πετάξει τη γραβάτα" αλλά μέχρις εκεί.

Στην Αμερική όμως κάτι τέτοιες εικόνες, όπως αυτή του Μπαράκ με τη σφουγγαρίστρα στο χέρι μέτρησαν χρυσάφι στη συνείδηση του μέσου αμερικανού.

Φυσικά πρόκειται για επικοινωνιακές εικόνες, όμως έτσι κι αλλιώς περνάνε χρήσιμα μηνύματα στην κοινωνία. Μακάρι οι πολιτικοί μας να περνάνε τέτοιες εικόνες, τέτοια μηνύματα και όχι μόνο αχαχούχα στα μπαράκια, πανηγυρισμούς στις κερκίδες των γηπέδων και άναμμα κερακίων στις εκκλησίες το δεκαπενταύγουστο.

Κ.Λ.

Το "σύστημα" ζει και βασιλεύει!..

Μπορεί να υπέστη απώλειες, αλλά πάντως το παντοδύναμο "σύστημα Ρουσόπουλου" εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει ακόμα και απόντος του βασικού εμπνευστή του από το προσκήνιο.

Τα βασικά "παπαγαλάκια" των καναλιών - πλην μιας ή δυο περιπτώσεων που ανέκρουσαν πρύμναν - εξακολουθούν με την ίδια θέρμη να "περνάνε τη γραμμή"...

Στην παρούσα συγκυρία, η γραμμή είναι:

"Απαξιώστε την εξεταστική επιτροπή για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου"!

"Αποπροσανατολίστε όπως μπορείτε, με κάθε δυνατό τρόπο τη δημοσιότητα, από τα βασικά και ουσιώδη, στα θολά και επουσιώδη, πλην όμως εντυπωσιακά"!..

Μπορεί να παραιτήθηκε ο Ρουσόπουλος, αλλά παραμένει στις κουίντες, απαραίτητος, θεραπεύοντας την εμφανή ανεπάρκεια παραγωγής πολιτικής επικοινωνίας από το "ορφανό" πια Μέγαρο Μαξίμου.

Μήπως φαντάστηκε κανείς ότι κάτι άλλαξε; Καθόλου! Οι καθημερινές παπάρες του Αντώναρου το επιβεβαιώνουν... Ο χειρισμός του "θέματος Παπακωνσταντίνου" είναι η απόδειξη της "σκιώδους παρουσίας" του νεόπλουτου βουλευτή επικρατείας στο πλευρό του αιχμάλωτου πρωθυπουργού.

Αιχμάλωτος πρωθυπουργός, αιχμάλωτο ένα ολόκληρο κόμμα στις μεθοδεύσεις μιας δράκας νεόπλουτων, που τους παρασύρουν στην παραγραφή των αδικημάτων και στο - μοιραίο - τέλος εποχής...

Εκλογές σύντομα, προβλέπει ο σχεδιασμός...

Με καραβιές λάσπης, βρομιάς και χυδαιότητας αντί για πρόγραμμα και πολιτικές...

Κ.Λ.

Η Ελλάδα στη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης

Δύο φορές τον τελευταίο μήνα ο Πρόεδρος της ΤτΕ κ Γ. Προβόπουλος έχει επισκεφθεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να τον ενημερώσει. Και μόνο αυτό αποδεικνύει ότι τα πράγματα στην ελληνική οικονομία δεν πάνε καθόλου καλά. Σιγά - σιγά οι αρμόδιοι αρχίζουν και ψιθυρίζουν ότι "υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην οικονομία"... (βλ. σημερινό ΒΗΜΑ)

Ενώ λοιπόν στην κεντρική πολιτική μας σκηνή παρελαύνουν αρλεκίνοι και ασώματες κεφαλές μπας και τραβήξουν το ενδιαφέρον μας από την ανακάλυψη της αλήθειας και την παραπομπή στη δικαιοσύνη των υπευθύνων του τεράστιου και θρασύτατου σκανδάλου του Βατοπεδίου,

- Το ελληνικό χρηματιστήριο "διορθώνει" στα πραγματικά εν μέσω κρίσης επίπεδα, αρκετά κάτω από 2.000 μονάδες

- Η θρυλική ποντοπόρος ναυτιλία μας βουλιάζει στην ύφεση και δισεκατομμύρια ευρώ εξαϋλώνονται, καθώς ο ημερήσιος ναύλος στα ξηρά φορτία από 150.000 δολ. ημερησίως έχει πέσει στα 7.000 δολ.

- Οι τράπεζές μας κρύβουν αλαφιασμένες τις επισφάλειές τους και κρατούν το χρήμα για τη σωτηρία τους κι όχι για την τόνωση της - όποιας - αγοράς, αφού το ξάνοιγμά τους στα Βαλκάνια και την Τουρκία είναι υπερβολικό...

- Το ελληνικό δημόσιο κινδυνεύει από τον καινούριο χρόνο να μη βρίσκει κεφάλαια να δανειστεί, αφού τα ομόλογά του αξιολογούνται πλέον ως η επισφαλέστερη επένδυση στο χώρο της ΕΕ και κατά συνέπεια, αν βρίσκονται ακόμα τέτοια κεφάλαια, αυτά κοστίζουν περίπου 175 μονάδες ψηλότερα από τα γερμανικά ομόλογα. Αν π.χ. το γερμανικό δημόσιο δανείζεται με 2%, το ελληνικό δανείζεται με 3,7%, αυξάνοντας έτσι δραματικά το δημόσιο χρέος... Κι όσο αυξάνεται το δημόσιο χρέος, τόσο αυξάνεται και η αναξιοπιστία και πάει λέγοντας.

- Η αγκυλωτική γραφειοκρατία του ελληνικού κράτους και η πελατειακή εξάρτηση αποδιώχνει ακόμα και κάποιους - λίγους - που μάταια, χρόνια τώρα, προσπαθούν να ρίξουν χρήμα στην πραγματική οικονομία μας και να τονωθεί με αυτό τον τρόπο το έρμο το ΑΕΠ μας...

- Οι τουριστικοί μας επιχειρηματίες με αγωνία σκέφτονται την σεζόν που έρχεται και κάνουν κι αυτοί τους λογαριασμούς τους, απολύοντας ή αρνούμενοι να επαναπροσλάβουν προσωπικό...

Πόσο πιθανή είναι η εφιαλτική προοπτική της "στάσης πληρωμών" από το ελληνικό κράτος;
Διεθνείς εκτιμητικοί αναλυτές ανεβάζουν τον τελευταίο μήνα την πιθανότητα αυτή από το 3% (Σεπτέμβριος) στο 12% και το συσχετίζουν με την πορεία των λεγόμενων Credit Swaps (άλλη φούσκα αυτή, που ακόμα δεν έχει σκάσει)...

Η προοπτική είναι ζοφερή. Αν κανείς πρσθέσει τον πανικό και τις πολύ πιθανές αταβιστικές αντιδράσεις μιας ανώριμης αγοράς όπως η δική μας, τότε έχει κάθε λόγο να ανησυχεί. Σε περιόδους όπως αυτή, που ποτέ πριν στο παρελθόν οι σήμερα ζώσες γενεές δεν έχουν ξαναζήσει, δεν υπάρχουν δυστυχώς ούτε γιατροσόφια ούτε μαντζούνια... Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις. Κι όσο κι αν ανοίγουν τα κιτάπια τους οι απόφοιτοι του LSE απορημένοι, δεν θα βρουν παρά λόγια της καραβάνας...
Απαιτείται έμπνευση. Πολιτικό θάρρος και ριζοσπαστικές κινήσεις.
Αν δεν γίνουν, για πολλά χρόνια θα παραδέρνουμε έρμαιοι των ανέμων και των θυελλών μιας παγκόσμιας κρίσης που κι αν δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε έγκαιρα, τουλάχιστον θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάποτε, με βάση τα αθάνατα πορίσματα της αριστοτέλειας λογικής...
Κ.Λ.

Πεντακαθαρίδης: Σεμνά και ταπεινά (ανίκανα) αδέρφια!..

Προσπαθώ να θυμηθώ αν έχουμε ζήσει στο παρελθόν - όσο τουλάχιστον το θυμόμαστε - παρόμοια πολιτική περίοδο και πραγματικά δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό. Είμαι αυτός που παρομοίασε την κυβέρνηση Καραμανλή του νεώτερου (ή σουβλακοφάγου) με αυτή την αλήστου μνήμης κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου, επί χούντας Ιωαννίδη... Αλλά και πάλι, όσο περνάει ο καιρός ακόμα και η σύγκριση αυτή αδυνατεί... Μάλλον αδικούμε τον Ανδρουτσόπουλο και τα παλλικάρια του...
Μιλάμε για πλήρη διάλυση... Κι αυτή φαίνεται σε δύο πολύ βασικούς τομείς για την καθημερινότητα του νεοέλληνα:

-Οι τύποι διέλυσαν το ΕΣΥ. Τα νοσοκομεία μας καταρρέουν. Οι γιατροί απλήρωτοι. Τεράστια κενά στις θέσεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Ακόμα και σύριγγες, και γάζες λείπουν από τα ράφια τους, για στοιχειώδεις παροχές πρώτων βοηθειών. Άρωστοι πεθαίνουν πριν βρουν θέση στην εντατική. Αχούρια ο Ευαγγελισμός και το Αττικόν. Άθλιες συνθήκες στο Κρατικό Νίκαιας...

-Τα ασφαλιστικά ταμεία πνέουν τα λοίσθια. Όσοι βγαίνουν στη σύνταξη κάνουν δεκαπέντε μήνες και είκοσι για να πάρουν την πρώτη τους σύνταξη, όσο για το εφ' άπαξ, αυτό δεν πρόκειται να το δουν στην παρούσα ζωή... Τώρα ο ασφαλισμένος και ο συνταξιούχος πρέπει να πληρώνουν τα φάρμακα στο φαρμακοποιό μετρητοίς από την τσέπη τους και μετά να στηθούν στις ουρές, να τα δηλώσουν στο ταμείο τους, να πάρουν πίσω το ποσοστό που αυτό οφείλει να καταβάλλει, σε κάποιους μήνες!.. Σε λίγο κι οι γιατροί που συμβάλλονται με τα ταμεία, θα αποσυρθούν, γιατί έχουν πάνω από ένα χρόνο απλήρωτοι και φυσικά δεν είναι ...μακάκες...

Αφήστε βέβαια το μπάχαλο στην οικονομία. Αφήστε την ακρίβεια στην ανεξέλεγκτη και ασύδοτη αγορά. Αφήστε το αλαλλούμ του κτηματολογίου, το σούργελο του ΕΤΑΚ, για να θυμηθούμε έτσι εκ του προχείρου μερικά από τα - πρόσφατα - κατορθώματα της κυβέρνησης αυτής...

Νεοφιλελεύθεροι της κακιάς ώρας, αεριτζήδες της συμφοράς, κακοποιοί του κοινού ποινικού δικαίου, λαμόγια της παραοικονομίας και παρωχημένοι παλαιοδεξιοί τύπου Πολύδωρα συνθέτουν ένα σκηνικό που ποτέ μέχρι τώρα δεν γνώρισε η χώρα μας. Ούτε και πριν τη Μεταπολίτευση...

Η αποκάλυψη του σκανδάλου του Βατοπεδίου ήρθε και "έδεσε" με όλα τούτα. Ανήμπορος πια να σκεφτεί κάτι ο νεοέλλην, αράζει κάθε βράδυ μπρος την τηλεόραση, στον καναπέ του και παρακολουθεί το απίθανο σήριαλ με καλογήρους, άγιες ζώνες, παλιές πουτάνες, ανθρώπους τη νύχτας, βίντεο και dvd, πεντακαθαρίδηδες, Ψωμιάδηδες, Ρουσόπουλους και Τραγάκηδες και πιάνει την κοιλιά του από τα γέλια. Πάει ο παλιός, καλός ελληνικός κινηματογράφος. Ποιός Κωσταντάρας, ποιός Μουστάκας, ποιός Αυλωνίτης; Εδώ θριαμβεύει ο νεοελληνικός σουρεαλισμός!.. Ένα πρωτόγνωρο κράμα απληστίας, βλακείας, πονηρίας, υποκρισίας και ανικανότητας, που δυστυχώς μόνο με το γέλιο ξορκίζεται...

...Κι ο πάτος ακόμα να φανεί...

Κ.Λ.

ΔΕΗ: Οσμή χειραγώγησης της μετοχής

«Μυστήρια» και με έντονη οσμή σκανδάλου ήταν η κίνηση της μετοχής της ΔΕΗ χθες, εν μέσω εκρήξεων οργής κομμάτων της Αντιπολίτευσης και συνδικαλιστικών οργανώσεων για το διαβόητο επιχειρηματικό σχέδιο, νεοελληνιστί business plan, του Πατριάρχη των Γαλάζιων μάνατζερ κυρίου Αθανασόπουλου. Το οποίο, σημειωτέον, προέβλεπε αυξήσεις τιμολογίων 35% στο επόμενο δάστημα και απολύσεις του 5% του προσωπικού της εταιρείας..
Ενώ το θηλυκόν του χάους, όπως αποκαλεί το πενάκι του Γιάννη Καλαϊτζή το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών (ΧΑΑ), ακολουθούσε, όπως όλα τα Χρηματιστήρια το δρόμο προς την «κατηφόρα τη μεγάλη», η μετοχή της ΔΕΗ είχε ξεστρατίσει και ακολουθούσε ένα μοναχικό ανηφορικό μονοπάτι.

• Στις 14.00 και ενώ ο δείκτης του ΧΑΑ ήταν στο -4,26% η μετοχή της ΔΕΗ κέρδιζε 2,75%
• Στις 16.00 και ενώ ο δείκτης του ΧΑΑ ήταν στο -4,75% η μετοχή της ΔΕΗ κέρδιζε 3,09%
• Και στο κλείσιμο της συνεδρίασης, ενώ ο δείκτης του ΧΑΑ είχε προσγειωθεί ανώμαλα στο -6.42% η μετοχή της ΔΕΗ έκλεινε στο -0,14%

Ενδιαφέρον έχει και η κίνηση της μετοχής. Άλλαξαν χέρια 1.792.201 μετοχές, συνολικής αξίας €17.729.104. Το πάρτι συνεχίστηκε και σήμερα, που η μετοχή έκλεισε με πτώση -0,68% (-1,94% ο γενικός δείκτης) και σε κάποια σημεία της συνεδρίασης είχε φθάσει να κερδίζει 2,53%. Άλλες 1.592.769 μετοχές άλλαξαν χέρια, με συνολικό τζίρο €14.228.675. Με δυο λόγια η σημερινή κίνηση της μετοχής της ΔΕΗ αντιστοιχούσε στο 5% του συνόλου των μετοχών που άλλαξαν χέρια και στο 7% του τζίρου.
Δεν αμφισβητώ ότι το εξωφρενικό από κάθε άποψη επιχειρηματικό σχέδιο του ανθρώπου που έκανε μια κερδοφόρα επιχείρηση προβληματική ήταν καλό δόλωμα για τους τζογαδόρους του Χρηματιστηρίου.
Δε μου διαφεύγει όμως ότι στις 16.00 χθες ανακοινώθηκε ότι το ΔΣ της ΔΕΗ ΄«ζήτησε από τον κύριο Αθανασόπουλο να διερευνήσει εναλλακτικούς τρόπους βελτίωσης των οικονομικών της επιχείρησης». Την ώρα δγηλαδή που άρχισε να πέφτει και η μετοχή της ΔΕΗ.
Τα ερωτήματα είναι τα εξής:

1. Ποιοι γνώριζαν το επιχειρηματικό σχέδιο του κ. Αθανασόπουλου πριν αυτό «διαρρεύσει»;
2. Πόσες μετοχές της επιχείρησης αγόρασαν στο αμέσως προηγούμενο διάστημα πριν την «διαρροή» και πόσες από αυτές πούλησαν χθες και σήμερα;
   

Οι απαντήσεις υπάρχουν. Και αρμόδια για να τις δώσει είναι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Μόνο που για να τις δώσει πρέπει τα ερωτήματα αυτά να τεθούν από κάποιο εισαγγελέα. Ο οποίος θα διερευνήσει και την κίνηση της μετοχής σε όλες τις προηγούμενες εξωφρενικές εκδηλώσεις προθέσεων του κ. Αθανασόπουλου.

Κατόπιν τούτου ζητείται έντιμος εισαγγελεύς

Γιάννης Χρ.

"www.change.gov": Μήπως ν' αρχίσουμε να ενθουσιαζόμαστε;

Αντιγράφω από το σημερινό ρεπορτάζ της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ":

"... ο Ομπάμα, υποστηρίζουν, θα γίνει ο πρώτος πρόεδρος που θα βρίσκεται σε απευθείας σύνδεση με εκατομμύρια Αμερικανούς. Στη διάρκεια της ιδιαίτερα επιτυχημένης διαδικτυακής προεκλογικής καμπάνιας, το επιτελείο του συγκέντρωσε περισσότερα από 10 εκατομμύρια e-mail πολιτών, με τους οποίους σκοπεύει να διατηρήσει επαφή. Πρώτο δείγμα δόθηκε το βράδυ των εκλογών, όταν όλοι έλαβαν ένα e-mail που έγραφε: «Πηγαίνω στο Γκραν Παρκ του Σικάγου να πανηγυρίσω τη νίκη μας. Μπαράκ»...Τώρα, στη διαδικτυακή διεύθυνση http://www. change. gov το επιτελείο του Ομπάμα εγκαινίασε μια νέα μορφή αλληλεπίδρασης με τους πολίτες: μπλογκς για τις καθημερινές επαφές των στελεχών της μεταβατικής ομάδας, πληροφορίες για το πρόγραμμα του Ομπάμα, ακόμα και αιτήσεις πρόσληψης για όσους έχουν τα προσόντα και θέλουν να αναλάβουν χαμηλόβαθμες κυβερνητικές θέσεις. «Αυτή είναι η Αμερική σας, αυτή είναι η κυβέρνησή σας», αναγράφεται στην πρώτη σελίδα. «Στείλτε τις ιδέες σας και γίνετε κομμάτι της προσπάθειας να φέρουμε θετική αλλαγή στη χώρα μας». Υπάρχει η σκέψη, σύμφωνα με εκπρόσωπο του επιτελείου του Ομπάμα, κάθε νομοσχέδιο προτού πάει στη Γερουσία να τίθεται σε δημόσια συζήτηση επί πέντε ημέρες μέσω του site αυτού, ενώ ο νέος πρόεδρος προτίθεται να διορίσει υφυπουργό αρμόδιο για θέματα Νέας Τεχνολογίας. Όπως σημειώνουν πολιτικοί παρατηρητές, μέσω αυτού του τρόπου ο Ομπάμα μπορεί να δημιουργήσει μια τεράστια ομάδα η οποία θα ασκεί πιέσεις σε μέλη του Κογκρέσου που αρνούνται να υποστηρίξουν συγκεκριμένους νόμους ενώ ο νέος πρόεδρος θα έχει πρόσβαση σε εκατομμύρια ψηφοφόρους, τους οποίους θα μπορεί να καλεί να υποστηρίξουν τους υποψηφίους που προτιμά στις εκλογές της Γερουσίας σε δύο χρόνια ή να ζητάει οικονομικές εισφορές..."

Να λοιπόν πώς μπορεί μια κυβέρνηση να είναι δημοκρατική. Πώς μπορεί να ενεργοποιήσει τους πολίτες για να συμμετέχουν στην διακυβέρνηση.

Να πώς μπορεί το όραμα να γίνει υπόθεση του καθενός, πώς μπορούν τα λογής μεγάλα συμφέροντα να χάνουν τη δύναμη των κατευθυνόμενων μέσων...

Πρόκειται για μια πραγματική επανάσταση, που σίγουρα θα αλλάξει τους παραδοσιακούς όρους διεξαγωγής της πολιτικής.

Και πρόκειται για μια επανάσταση που ξεκινάει από την Αμερική. Δικαίως. Από εκεί ξεκίνησε και το ίντερνετ.

Μακάρι να πετύχει, να ριζώσει και να εξελιχθεί...

Μακάρι και στη χώρα μας αυτή η επανάσταση να έρθει... Και τότε θα δούμε πόση δύναμη μπορεί να έχει ένα "κανάλι" μια "φυλλάδα" ή ένας φιλόδοξος μεγαλοεργολάβος...

Αμήν...

Κ.Λ.

Οι Κενυάτες της πατρίδας μας...

Συναφής με τη συζήτησή μας περί Ομπάμα κι αυτή η ανάρτηση.
Σε κάποιο μπλογκ που παραθέτω ευθύς κατωτέρω, βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Lawrence Karanja, γεν. γραμματέα της εδώ κοινότητας των Κενυατών.
Την δημοσιεύει η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, στο μπλογκ της: "afroditealsalech.blogspot.com/"...
Αξίζει τον κόπο να της ρίξετε μια ματιά.
Νομίζω ότι πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε για όλους αυτούς τους αλλοδαπούς που ζουν στην πατρίδα μας. Και πέρα από τις "απαραίτητες" ωραιοποιήσεις που πολλές φορές εκφέρονται μέσα από την διάθεση μιας "καλής πρόθεσης" ένθεν και ένθεν, τα προβλήματα είναι πολλά και σημαντικά.
-Οι μαύροι στην πατρίδα μας έχουν πια σχηματίσει κοινότητες...
-Τα παιδιά τους γεννιούνται στην Ελλάδα και πάνε σχολείο, μαθαίνουν τα ελληνικά σαν τη μητρική τους γλώσσα. Όμως δεν... αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια!.. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα μεγαλώνοντας...
-Ο ρατσισμός μας έχει τον τρόπο να εκδηλώνεται με πολλαπλούς τρόπους.
-Οι μαύροι προσμένουν από τον Ομπάμα πολλά περισσότερα και - ασύγκριτα σημαντικότερα - απ' ότι εμείς, οι Έλληνες, που τεστάρουμε κάθε φορά ένα Πρόεδρο της Αμερικής ανάλογα με το αν θα πει καμιά καλή κουβέντα για τους... μακεδονομάχους μας ή για το Κυπριακό... Περιμένουν να γίνει ο καταλύτης που θα αλλάξει την εικόνα που έχουμε εμείς οι λευκοί για τους μαύρους...
Περιμένουν πολλά...
Κ.Λ.

ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ - Η ΟΠΤΙΚΗ ΕΝΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΖΟΥΤΖΕ

Διάβασα τα κείμενα και τα σχόλια του blog για τον Ομπάμα. Αυτό που συγκράτησα κυρίως είναι ένας προβληματισμός για μικρό ή μεγάλο καλάθι. Αλλά το μέγεθος του καλαθιού εξαρτάται από το ποιος το κρατάει και τι θέλει να βάλει μέσα.

Ο πατριώτης ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της Ελλάδας, αν δηλαδή ο Ομπάμα θα συνταχθεί με τις θέσεις και τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας, έτσι όπως αυτές διατυπώνονται σήμερα, κυρίως σε ότι αφορά το Κυπριακό και το Μακεδονικό. Το καλάθι του πατριώτη θα πρέπει να είναι από μικρό έως ανύπαρκτο.

Ο αντιιμπεριαλιστής επικεντρώνεται στην παρουσία και την ενεργό ανάμειξη της Αμερικής στα εσωτερικά τρίτων χωρών. Με τα μέτρα τα δικά του, θα πρέπει να κρατάει ένα καλάθι σαν κι εκείνο που βάζαμε στο νηπιαγωγείο το κολατσιό μας.

Ο ευρωπαϊστής περιμένει την Αμερική να συμπεριφερθεί σαν ισότιμος εταίρος. Εγώ δεν ξέρω τι καλάθι πρέπει να κρατάει, ίσως είναι καλύτερα να ρωτήσουμε τον ίδιο.

Ο φιλελεύθερος τζουτζές περιμένει από τον Ομπάμα να είναι μπροστάρης της προοδευτικής Αμερικής, αυτής που είναι ότι καλύτερο μπορεί να επιδείξει ο σύγχρονος κόσμος, πιλότος και πυξίδα για τον άνθρωπο που επιθυμεί να διευρύνει τα όρια της ύπαρξής του. Επειδή ο αμερικανοκενυάτης, από την προεκλογική του κι όλας εκστρατεία έδωσε καθαρά σημάδια της δυναμικής του, ο φιλελεύθερος τζουτζές δεν κρατάει καλάθι. Έχει ανοιχτή την ψυχή και το μυαλό του.

Περί Βαλλιανάτου και "πατριωτικής βαρβατίλας"...

Όζει πατριωτικής βαρβατίλας η "πασοκόφιλη" μπλογκόσφαιρα!..



Αν κανείς περιδιαβεί, το τελευταίο εικοσιτετράωρο, τα διάφορα μπλογκς που "υποστηρίζουν" ΠαΣοΚ, θα εκπλαγεί με τα όσα γράφονται για το ζήτημα Βαλλιανάτου και την απομάκρυνσή του ως τεχνικού συμβούλου από το ΠαΣοΚ. Φασίστα τον ανεβάζουν (το Βαλλιανάτο) προδότη τον κατεβάζουν. Κι όλα αυτά με την απαραίτητη "σάλτσα" περί ομοφυλοφιλίας, που εδώ που τα λέμε ο ίδιος ο Βαλλιανάτος την επιζητά για τους δικούς του λόγους.

Κι όλοι επιτίθενται κατά του Γ. Παπανδρέου. Που τολμά να έχει ένα τέτοιο φίλο... Που τολμά να τον έχει δίπλα του, ως τεχνικό σύμβουλο... Που τον πληρώνει με... λεφτά του "πατριωτικού" ΠαΣοΚ...



Το λάθος του Βαλλιανάτου;

Ρωτήθηκε από δημοσιογράφο της τηλεόρασης σε ζωντανή εκπομπή (από τον Γ. παπαγιάννη, του Extra) για τα Σκόπια και αυτός απάντησε:

- Ναι, υφίσταται "μακεδονική μειονότητα" στην Ελλάδα

- Ναι, τα Σκόπια θα πρέπει να ονομάζονται όπως αυτά γουστάρουν, δηλαδή "Δημοκρατία της Μακεδονίας"...



Και λοιπόν;

Ένας περιφερειακός σύμβουλος επικοινωνίας του ΠαΣοΚ έχει τις απόψεις του για διάφορα θέματα. Θα πρέπει όλοι να συμφωνούν με την "επίσημη γραμμή";
Για όσους δεν μπορούν να το χωνέψουν, το ΠαΣοΚ δεν είναι ΚΚΕ, είναι ένα σύγχρονο και δημοκρατικό σοσιαλιστικό κίνημα, με πολλές τάσεις και πολλές συνιστώσες... (αλλά μερικές φορές η "πατριωτική βαρβατίλα" παρενεργεί ως σταλινική γάγγραινα στο σώμα του κινήματος, δυστυχώς)...



Τέτοια φαινόμενα ανθρωποφαγίας είναι απαράδεκτα.

Κι όσοι κύριοι αναρτούν τη φωτογραφία του Κούγια στα μπλογκ τους "υμνώντας" την κοντοπίθαρη μαγκιά του (έναντι του ομοφυλόφιλου - άρα έκφυλου και αδύναμου Βαλλανάτου) αποδεικνύουν περίτρανα ότι η δυσανεξία στην αντίθετη άποψη και στην αντίθετη νοοτροπία είναι που έχουν εγκλωβίσει την πατρίδα μας στη γελοιότητα της σημερινής πραγματικότητας.
Κι είναι αυτή η δυσανεξία που τελικά μας οδηγεί στο περιθώριο...

Κ.Λ.

Αισιοδοξία, το πρώτο μήνυμα...

Τελικά ο Ομπάμα εκλέχτηκε, με σημαντική διαφορά από τον Μακ Κέιν, Πρόεδρος των ΗΠΑ...

Βλέπουμε όλοι θαρρώ στις οθόνες των τηλεοράσεών μας, τον πρωτοφανή ενθουσιασμό ενός πολύ μεγάλου μέρους του αμερικανικού λαού, για την εκλογή αυτή. Βλέπουμε τη συγκίνηση των μαύρων και τα δάκρυα στα μάτια τους. Πιστεύω ότι πρόκειται για ιστορικές στιγμές, για ολόκληρο τον κόσμο.

Το τι θα σημάνει η εκλογή Ομπάμα δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα. Άλλοι κρατάνε μεγάλο κι άλλοι μικρό καλάθι, ανάλογα και τι περιμένει κανείς...

Ο Ομπάμα είναι λίγο - πολύ ένας άγνωστος παράγοντας για τον πολύ κόσμο και - ίσως - απρόβλεπτος.

Το τεράστιο ρητορικό του ταλέντο και η αδιόρατη ομοιότητά του με τον Νέλσωνα Μαντέλα, τον έκαναν σε όλους μας συμπαθή. Φυσικά πρέπει να προσθέσουμε ότι συνέπεσε η υποψηφιότητά του σε μια πολύ ευαίσθητη στιγμή της αμερικανικής ιστορίας. Κι αυτό τον βοήθησε πολύ.

Πέρα από όλα αυτά όμως, θα ήθελα να μεταφέρω εδώ κάποια - σημαντικά κατά τη γνώμη μου - στατιστικά στοιχεία, που προκύπτουν από τα exit polls αυτών των εκλογών. Πιστεύω ότι δείχνουν μια εικόνα της Αμερικής του σήμερα:

1. Το 56% των γυναικών ψήφισαν τον Δημιοκρατικό υποψήφιο και το 49% των ανδρών.

2. Το 66% των νέων ψήφισε Δημοκρατικούς

3. Το 95% των μαύρων ψηφοφόρων ψήφισε Ομπάμα (φυσικά...)

Ας πάρουμε τώρα δύο διαμετρικά αντίθετες Πολιτείες, τη Νέα Υόρκη και το Μισσισσιπί.

Η Νέα Υόρκη, ψήφισε ως εξής:

- Το 52% των λευκών ψήφισε Ομπάμα (γυναίκες 56%, άντρες 49%) και το 46% ψήφισε Μακ Κέιν.

- Το... 100% των μαύρων (17% του συνολικού πληθυσμού) ψήφισε φυσικά Ομπάμα

- Το 71% των νέων ψήφισε Ομπάμα και το 21% Μακ Κέιν

- Οι φτωχότερες τάξεις, κατά 73% Ομπάμα και κατά 23% Μακ Κέιν

Στο Μισσισσιππί τώρα:

- Το 11% των λευκών ψηφοφόρων ψήφισε Ομπάμα και το 88% των λευκών Μακ Κέιν

- Το 98% των μαύρων ψήφισε Ομπάμα και το 2% Μακ Κέιν

- Το 74% των φτωχών ψήφισε Ομπάμα και το 24% Μακ Κέιν

Όλα αυτά δείχνουν την φοβερή αντίθεση Νότου - Βορρά στις ΗΠΑ και από την άλλη, ότι οι γυναίκες, οι νέοι και οι μαύροι (και οι λατίνοι σε μεγάλο βαθμό) είναι τα πιο προοδευτικά στρώματα αυτής της τεράστιας χώρας... Και η φτωχολογιά βέβαια, αφού σε συντριπτικό βαθμό είναι είτε μαύροι, είτε λατίνοι οι πιο πολλοί.

Δείχνουν και τις ρατσιστικές αντιθέσεις που διατηρούνται ζωντανές στο Νότο, αφού με τον ίδιο λίγο - πολύ τρόπο ψήφισαν και οι υπόλοιπες Πολιτείες του Νότου.

Σίγουρα θα έχουμε πολλά να δούμε (και να πούμε) τους προσεχείς μήνες.

Η αισιοδοξία αυτής της εκλογής είμαι ένα μεγάλο θετικό στοιχείο. Κι όχι μόνο για τις ΗΠΑ αλλά για όλο τον πλανήτη.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα πάει χαμένη, έτσι όπως εκδηλώθηκε, για πρώτη ίσως φορά, στους δρόμους και τις πλατείες των αμερικανικών πόλεων...

Κ.Λ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

Μια κριτική αποτίμηση της πολιτικής σταδιοδρομίας του «Γέρου της Δημοκρατίας»
Αφορμή για την ανάρτηση αυτή αποτέλεσε η έκδοση της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ για το Γεώργιο Παπανδρέου. Σίγουρα δεν ήταν από τις καλύτερες εκδόσεις των ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ μιας και τα περισσότερα άρθρα τα είχαν γράψει δυο δημοσιογράφοι: ο Βίκτωρ Νέτας και ο Γρηγόρης Ρουμπάνης.Ηαπουσία των ιστορικών και των πολιτικών επιστημόνων ήταν περισσότερο από εμφανής.
Την τελευταία περίοδο της πολιτικής σταδιοδρομίας του Γεωργίου Παπανδρέου, μου άφησε ανεξίτηλες μνήμες, που πιστεύω, επηρέασαν ως ένα σημείο τη μετέπειτα δική μου πολιτική εξέλιξη. Ήμουν 4 χρονών όταν παρακολουθούσα, από το μπαλκόνι του σπιτιού οικογενειακών φίλων, τις γιγάντιες πορείες διαμαρτυρίας κατά της δολοφονίας Λαμπράκη, 6 χρονών όταν από το ίδιο μπαλκόνι κοιτούσα τα ατέλειωτα πλήθη που διαδήλωναν κατά των Αποστατών, κι 9 χρονών όταν άκουγα τις παθιασμένες συζητήσεις των γονέων μου και των φίλων τους για όσα είχαν συμβεί στην κηδεία του «Γέρου της Δημοκρατίας».
40 χρόνια μετά πιστεύω ότι έχει περάσει πλέον αρκετός χρόνος ώστε να αποτιμήσουμε την αξία της συμβολής αυτού του ανθρώπου στην πολιτική μας Ιστορία απαλλαγμένοι από συναισθηματισμούς και ιδεολογικές αγκυλώσεις.
Ίσως ο Γεώργιος Παπανδρέου είναι από τους ανθρώπους για τους οποίους ισχύει απόλυτα η φράση «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
Ο φλογερός αντιμοναρχικός ανερχόμενος αστέρας του κόμματος των Φιλελευθέρων διακρίθηκε ως δικηγόρος για την υπεράσπιση του αλέξανδρου Παπαναστασίου πριν αναλάβει καθήκοντα Υπουργού Παιδείας στα 1930. στα 1936 ήταν ένας από τους τρεις (3) βουλευτές των Φιλελεύθερων που καταψήφισαν την κυβέρνηση Μεταξά μαζί με το ΚΚΕ.
Εκεί τελειώνει και η συνύπαρξή του με την Αριστερά. Όπως, αλώστε και η συντριπτική πλειονότητα των στελεχών των Φιλελευθέρων, έρτεφε μια βαθιά απέχθεια προς την Αριστερά. Απέχθεια που οφείλονταν στη βαθιά ταξική δομή αυτού του κόμματος, που αποτέλεσε την πολιτική εκπροσώπιση της ελληνικής αστικής τάξης των αρχών του 20ου αιώνα και του μεσοπολέμου.
Δυο υπήρξαν οι κορυφαίες στιγμές στην πολιτική του καριέρα. Η πρώτη στα 1944, όταν οι Βρετανοί τον διόρισαν Πρωθυπουργό της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας. Λίγο καιρό πριν το διορισμό του είχε καταγγείλει το ΕΑΜ για βαρβαρότητες σε βάρος του πληθυσμού. Ενέργεια που στόχευε στην προσέλκυση του ενδιαφέροντος των Βρετανών, οι οποίοι, δικαίως, πίστευε, ότι θα καθόριζαν τη μεταπολεμική εξέλιξη στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι Βρετανοί ήθελαν την εξαφάνιση του ΕΑΜ και ότι θα έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους γι' αυτό. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι η ηγεσία του ΕΑΜ χαρακτηρίστηκε από απόλυτη έλλειψη πολιτικών στόχων στην κρίσιμη εκείνη περίοδο. Η πολτική συμπεριφορά του Γεωργίου Παπανδρέου δεν συνέβαλε ούτε κατ' ελάχιστο στην αποφυγή της ανάφλεξης. Το ερώτημα που τίθεται, και γι αυτό δεν πιστεύω ότι διαθέτουμε επαρκή στοιχεία για να απαντήσουμε με βεβαιότητα, είναι αν η στάση αυτή του Γεωργίου Παπανδρέου υπαγορεύτηκε από τα ιδεολογικά και πολιτικά κλισέ του Μεσοπολέμου ή αν απλώς ήταν λίγος για να σταθεί το ύψος των περιστάσεων. Και φυσικά ερώτημα παραμένει αν στο πλαίσιο εκείνο υπήρχε άνθρωπος που θα μπορούσε να συμβάλει καταλυτικά στην αποτροπή της ανάφλεξης. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι κάποιος άλλος πολιτικός της εποχής του ήταν επαρκέστερος του Παπανδρέου. Όλοι εξ ίσου ανεπαρκείς ήταν.
Η δεύτερη ήταν όταν υποχρεώθηκε, ενάντια στη θέλησή του, σε σύγκρουση με το Παλάτι. τότε μια ευρεία πλειοψηφία του πληθυσμού τον ανέδειξε σε άνθρωπο - σύμβολο του αγώνα ενάντια στην Ξενοκρατία (γιατί μην ξεχνάμε ότι μέχρι το 1974 το ποιος θα είναι ο Πρωθυπουργός ήταν άσχετο από την ετυμηγορία της κάλπης), των συνεχών εκτροπών, της κρατικής τρομοκρατίας.
Και πάλι τα αντιαριστερά του αντανακλαστικά τον εμπόδισαν να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να γίνει ο πολιτικός εκφραστής της λαϊκής οργής. τη χρησιμοποίησε προσπαθώντας να διαπραγματευτεί, εις μάτην, με το Παλάτι. Προσωπικά πιστεύω ότι ενήργησε έτσι, υπό το καθεστώς του τρόμου, μην τυχόν και ταυτιστεί με την Αριστερά. το ερώτημα είναι στα μάτια τίνος. Γιατί για τον μέσο Κεντρώο ψηφοφόρο εκείνης της εποχής η ΕΔΑ ήταν αντικειμενικός σύμμαχος. Η κοινωνική αυτή συμμαχία είχε χτιστεί στους αγώνες κατά της βίας και της νοθείας, στους αγώνες του 114, και είχε επισφραγιστεί με την Αποστασία. Στο ερώτημα αν μια τέτοια στάση θα απέτρεπε τη δικτατορία η απάντρησή μου είναι ΟΧΙ. Όμως ένας πολιτικός οφείλει να έχει συναίσθηση του αισθήματος των υποστηρικτών του. Αν διαφωνεί πρέπει με κάποιο τρόπο να εκφράσει αυτή τη διαφωνία. αλλά δεν έχει δικαίωμα να μην έχει συναίσθηση της κατάστασης. Και ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν είχε συναίσθηση.
Στο απόλυτο απυρόβλητο είναι η πολιτική του Γεωργίου Παπανδρέου στο Κυπριακό. Κατανοώ ότι η θέση οιουδήποτε αναλάμβανε Πρωθυπουργός μετά από τις προβοκάτσιες του Γρίβα θα ήταν δυσχερής. Όμως ο Γεώργιος Παπανδρέου πήγε πιο μακρυά. Ταυτίστηκε μα την τυχοδιωκτική πολιτική του Μακάριου. Με τις γνωστές συνέπειες.
Το θέμα όμως στο οποίο ο Γεώργιος Παπανδρέου άφησε μεγάλη κληρονομιά είναι η Παιδεία. Ως Υπυοργός Παιδείας, στα 1930, θέσπισε το ενιαίο σχολικό πρόγραμμα και καθιέρωση τη Δημοτική Γλώσσα. Πιστώνεται με τη δημιουργία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, τη δωρεάν Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, τις ενιαίες εισσαγωγικές εξετάσεις. Η πρώτη του δουλειά όταν εξελέγη στα 1964 ήταν να διπλασιάσει τους μισθούς των δασκάλων. Αύξησε τα χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης από 6 σε 9. Κι όταν αυτή η πολύμορφη δημιουργική παρέμβαση συγκρίνεται με τις μικρόψυχες, σπασμωδικές, χωρίς όραμα και σταθερά προσανατολισμένες προς την ικανοποίηση των συμφερόντων της βιομηχανίας της παραπαιδείας παρεμβάσεις της Μεταπολίτευσης, τότε αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία. Η Ελλάδα οφείλει να τον ευγνωμονεί γι αυτήν.

Γιάννης ΧΡ.