Διάβασα τα κείμενα και τα σχόλια του blog για τον Ομπάμα. Αυτό που συγκράτησα κυρίως είναι ένας προβληματισμός για μικρό ή μεγάλο καλάθι. Αλλά το μέγεθος του καλαθιού εξαρτάται από το ποιος το κρατάει και τι θέλει να βάλει μέσα.
Ο πατριώτης ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της Ελλάδας, αν δηλαδή ο Ομπάμα θα συνταχθεί με τις θέσεις και τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας, έτσι όπως αυτές διατυπώνονται σήμερα, κυρίως σε ότι αφορά το Κυπριακό και το Μακεδονικό. Το καλάθι του πατριώτη θα πρέπει να είναι από μικρό έως ανύπαρκτο.
Ο αντιιμπεριαλιστής επικεντρώνεται στην παρουσία και την ενεργό ανάμειξη της Αμερικής στα εσωτερικά τρίτων χωρών. Με τα μέτρα τα δικά του, θα πρέπει να κρατάει ένα καλάθι σαν κι εκείνο που βάζαμε στο νηπιαγωγείο το κολατσιό μας.
Ο ευρωπαϊστής περιμένει την Αμερική να συμπεριφερθεί σαν ισότιμος εταίρος. Εγώ δεν ξέρω τι καλάθι πρέπει να κρατάει, ίσως είναι καλύτερα να ρωτήσουμε τον ίδιο.
Ο φιλελεύθερος τζουτζές περιμένει από τον Ομπάμα να είναι μπροστάρης της προοδευτικής Αμερικής, αυτής που είναι ότι καλύτερο μπορεί να επιδείξει ο σύγχρονος κόσμος, πιλότος και πυξίδα για τον άνθρωπο που επιθυμεί να διευρύνει τα όρια της ύπαρξής του. Επειδή ο αμερικανοκενυάτης, από την προεκλογική του κι όλας εκστρατεία έδωσε καθαρά σημάδια της δυναμικής του, ο φιλελεύθερος τζουτζές δεν κρατάει καλάθι. Έχει ανοιχτή την ψυχή και το μυαλό του.
Ο πατριώτης ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της Ελλάδας, αν δηλαδή ο Ομπάμα θα συνταχθεί με τις θέσεις και τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας, έτσι όπως αυτές διατυπώνονται σήμερα, κυρίως σε ότι αφορά το Κυπριακό και το Μακεδονικό. Το καλάθι του πατριώτη θα πρέπει να είναι από μικρό έως ανύπαρκτο.
Ο αντιιμπεριαλιστής επικεντρώνεται στην παρουσία και την ενεργό ανάμειξη της Αμερικής στα εσωτερικά τρίτων χωρών. Με τα μέτρα τα δικά του, θα πρέπει να κρατάει ένα καλάθι σαν κι εκείνο που βάζαμε στο νηπιαγωγείο το κολατσιό μας.
Ο ευρωπαϊστής περιμένει την Αμερική να συμπεριφερθεί σαν ισότιμος εταίρος. Εγώ δεν ξέρω τι καλάθι πρέπει να κρατάει, ίσως είναι καλύτερα να ρωτήσουμε τον ίδιο.
Ο φιλελεύθερος τζουτζές περιμένει από τον Ομπάμα να είναι μπροστάρης της προοδευτικής Αμερικής, αυτής που είναι ότι καλύτερο μπορεί να επιδείξει ο σύγχρονος κόσμος, πιλότος και πυξίδα για τον άνθρωπο που επιθυμεί να διευρύνει τα όρια της ύπαρξής του. Επειδή ο αμερικανοκενυάτης, από την προεκλογική του κι όλας εκστρατεία έδωσε καθαρά σημάδια της δυναμικής του, ο φιλελεύθερος τζουτζές δεν κρατάει καλάθι. Έχει ανοιχτή την ψυχή και το μυαλό του.
2 σχόλια:
Βρε καλώς τα τα παιδιά! Φίλτατατε Φιλελεύθερε Τζουτζέ ελπίζω να γίνεις κι εσύ τούρμπο όπως έγινε το ΠΑΣΟΚ όταν εκστόμισε την ίδια έκφραση ο Αλέκος Αλαβάνος. Η αλήθεια είναι ότι είχα αρχίσει να ανησυχώ από την αφλογιστία σου.
Επί της ουσίας τώρα, επιθυμώ να συμβάλω στην ανάρτησή σου για να επισημάνω κάτι, που δεν είναι τόσο αυτονόητο όσο θα έπρεπε. Ότι τα κριτήρια αξιολόγησης του Ομπάμα από τους Αμερικανούς πολίτες, θα είναι εντελώς διαφορετικά από τα αντίστοιχα του υπόλοιπου κόσμου.
Και επί τη ευκαιρία θα υπενθυμίσω ότι ο Τζόνσον, για όλο τον υπόλοιπο κόσμο πλην των Αμερικανών υπήρξε χείριστος Πρόεδρος. Οι Αμερικανοί Φιλελεύθεροι όμως, το αντίστοιχο της δικής μας σοσιαλδημοκρατίας, πίνουν νερό στο όνομά του, διότι επί Προεδρίας του θεσπίσθηκαν κοινωνικά βοηθήματα στους φτωχούς και καταργήθηκαν θεσμικά οι φυλετικές διακρίσεις. Οι δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κένεντι ήταν η αντίδραση της Αμερικής του Μακαρθισμού και του ρατσισμού, που έχανε το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Το κοινωνικό έργο της δικυβέρνησης Τζόνσον ήταν τέτοιο που, 28 χρόνια άγριου οικονομικού φιλελευθερισμού δεν κατόρθωσαν να το ξεριζώσουν πλήρως.
Γιάννης Χρ.
Αμήν, φιλ. τζουτζέ, αμήν...
Κ.Λ.
Δημοσίευση σχολίου