ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΤΑΚΟΥΝΙ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

Φταίνε οι τερματοφύλακες ή οι μπάλες;

ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΚΙΕΣ

Άκουσα στο τιτανοτεραστιομέγιστο κανάλι EXTRA ένα λεβέντη να χαρακτηρίζει την κυβέρνηση "παιδική χαρά", "περιοδεύοντα θίασο" και "τσίρκο MEDRANO". Επειδή είμαι πια γέρος και βιτσιόζος θάθελα να γίνει μια δικτατορία για να δω αυτόν τον τενεκέ είτε άνεργο και άστεγο να ψάχνει τα σκουπίδια είτε κωλοσφουγγάριο της "κυβέρνησης" να κάνει το ρεπορτάζ των προσκόπων.

αέρα πατέρα

ΝΟΤΙΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ

Με αφορμή την παρακάτω ανάρτηση παραθέτω ένα άρθρο του Βούλγαρη στα χθεσινά ΝΕΑ που αξίζει ,πιστεύω, σχολιασμού.

Σηματοδότης του κενού στα αριστερά

Τoυ ΓΙΑΝΝΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 12 Ιουνίου 2010

Η διάσπαση του Συνασπισμού ήταν η καθυστερημένη φυσική κατάληξη μιας παρατεταμένης αφύσικης συνύπαρξης δύο διαφορετικών πολιτικών νοοτροπιών κάτω από την ίδια στέγη. Η μετάλλαξη του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν μετακομμουνιστικό χώρο «διαμαρτυρίας» χωρίς όρια στον αριστερισμό, εσχάτως μάλιστα ούτε και στη βία, οδήγησε στην έξοδο την τάση των Ανανεωτικών.

Το επόμενο ματς θα παιχτεί στην έδρα του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ των κ.κ. Τσίπρα και Αλαβάνου. Η έκβαση του συγκεκριμένου αγώνα δεν είναι ακόμα σαφής, αλλά η εξέλιξη του πρωταθλήματος είναι. Το παρελθόν προδιαγράφει την πολιτική «εικόνα» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο προσεχές μέλλον. Ενα κόμμα που θα μετεωρίζεται μεταξύ της παλαιοκομμουνιστικής δογματικής κουλτούρας και του κινηματικού «νεοαναρχισμού». Οπως εξάλλου συμβαίνει στα μικρά κόμματα που δεν «αναμειγνύονται» σε ζητήματα διακυβέρνησης της χώρας, οι μάχες μηχανισμών θα υπεριδεολογικοποιούνται, οι μικροί ναρκισσισμοί των τάσεων και των ηγετών θα φουσκώνουν, με αποτέλεσμα τις περιοδικές εκρήξεις και διασπάσεις. Κανέναν δεν θα εκπλήξει μια τέτοια εξέλιξη στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Κόμμα έκτακτης ανάγκης
Αντιθέτως, η εξέλιξη της τάσης των Ανανεωτικών είναι λιγότερο προβλέψιμη και ως εκ τούτου πιο ενδιαφέρουσα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα συγκροτήσουν νέο κόμμα κάνοντας άνοιγμα και στους Οικολόγους Πράσινους, με την ελπίδα ότι οι τελευταίοι θα καταλάβουν πως η εθνική κρίση, καλώς ή κακώς, υποβαθμίζει τις οικολογικές αγωνίες των πολιτών. Στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς υποστήριξαν ότι επειδή το ΠΑΣΟΚ έχει κινηθεί πολύ στα δεξιά υιοθετώντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πολύ στα αριστερά οπισθοδρομώντας σε μια «νεοκομμουνιστική» εκδοχή, υπάρχει πολιτικό κενό για το νέο κόμμα. Η επιχειρηματολογία είναι λανθασμένη. Πρώτον, γιατί αν το κενό όντως υπήρχε, θα ήταν τόσο μεγάλο ώστε ένα μικρό κόμμα απλώς θα έπεφτε στο πολιτικό βάραθρο, χωρίς να πείθει ότι μπορεί να το καλύψει. Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ δεν διεκπεραιώνει μια νεοφιλελεύθερη πολιτική αλλά μια πολιτική ειδικών συνθηκών, μια πολιτική εθνικής αναγκαιότητας, από την οποία εξαρτάται η τύχη της Ελλάδας για δυο - τρεις γενιές. Αυτή η πραγματικότητα δεν περιγράφεται ούτε χαρακτηρίζεται πλέον με τρέχοντες όρους ΑριστεράςΔεξιάς, αλλά με όρους έκτακτης εθνικής ανάγκης. Η κοινωνία το καταλαβαίνει καλύτερα από τα κόμματα, αφού ο κ. Σαμαράς παρότι γνωρίζει καλά την αναγκαιότητα αφήνει μόνο του το ΠΑΣΟΚ να τη διεκπεραιώσει ελπίζοντας να εισπράξει τη φθορά, ενώ το ΚΚΕ και ο κ. Αλαβάνος (αν καταλάβαμε καλά) θέλουν να δώσουν ένα χεράκι βοήθειας να χρεοκοπήσει η χώρα ώστε να «συνειδητοποιηθούν πολιτικά» οι εργαζόμενοι. Επιπλέον, το μισό ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να έχει επίγνωση της κατάστασης, εξ ου και η απελπιστική ανεπάρκεια πλήθους υπουργών. Στην πραγματικότητα, τα παγιωμένα παραδοσιακά κόμματα εξακολουθούν να λειτουργούν με βάση τα στερεότυπά τους, τη ρουτίνα τους και τα μικροσυμφέροντά τους. Σε αυτή τη βάση της συνέχειας και της ρουτίνας, δεν υπάρχει ουσιώδες πολιτικό κενό, τα παγιωμένα κόμματα καλύπτουν όλο το πολιτικό φάσμα και πλεονεκτούν λόγω των ιστορικών δεσμών με τους εκλογείς τους.

Χώρος υπάρχει και θα υπάρξει μόνο αν εμφανιστούν κόμματα «ασυνέχειας», κόμματα που θα εκφράσουν τις συνθήκες έκτακτης εθνικής ανάγκης, θα αυτοεκτεθούν στις ανατροπές των στερεότυπων που η εθνική κρίση έχει προκαλέσει ήδη, θα μεταδώσουν τη δυναμική της νέας κατάστασης. Αν υπάρχει μια πρόσφατη ιστορική παραλληλία, είναι ασφαλώς εκείνη της Μεταπολίτευσης όταν το αντίστοιχο διακύβευμα ήταν η οικοδόμηση των νέων δημοκρατικών θεσμών σε συνθήκες αστάθειας και απροσδιοριστίας.

Το παράδοξο
Το κλίμα όμως τώρα είναι ιδιαίτερα δυσμενές για την εμφάνιση νέων κομμάτων, δεδομένης της δυσπιστίας των πολιτών. Οποιο κόμμα και αν εμφανιστεί σήμερα στο πολιτικό σκηνικό, θα πρέπει, εκτός από κόμμα που ενστερνίζεται τις συνθήκες έκτακτης εθνικής ανάγκης, να είναι ταυτόχρονα και ένα παράδοξο είδος «μη κόμματος», δηλαδή θα πρέπει να απεμπολήσει τα γνώριμα χαρακτηριστικά με τα οποία οι πολίτες έχουν ταυτίσει τα κόμματα, κάνοντάς τους να «βγάζουν σπυράκια» (π.χ., κραυγαλέα προσωπική και μικροκομματική ιδιοτέλεια που πλασάρεται με έναν υποκριτικά ανιδιοτελή λόγο). Ενα κόμμα «έκτακτης ανάγκης» μπορεί ακόμα να αποδεχθεί την ενδεχόμενη προσωρινότητά του, καθιστώντας την στοιχείο της «εικόνας» του και πλεονέκτημα για την απελευθέρωση του λόγου του. Πιθανόν αυτό να αποδειχθεί πιο πειστικό από το να εμφανιστεί π.χ. άλλο ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς, το οποίο θα θεωρεί τον εαυτό του πυρήνα μιας μελλοντικής μεγάλης στρατιάς προς τον σοσιαλισμό ή όπου αλλού.

Οι πολιτικές συντεταγμένες ενός ενδεχόμενου νέου φορέα Ανανεωτικής Αριστεράς συνάγονται από τα προηγούμενα. Οχι χρεοκοπία της Ελλάδας. Ανανέωση, διαφάνεια και αποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος. Μετασχηματισμός του ελληνικού οικονομικοκοινωνικού μοντέλου κατά την παρούσα κρίση και μέσω αυτής. Αριστερός ευρωπαϊσμός με αιχμή την εμβάθυνση της οικονομικής διακυβέρνησης ώστε να ανατραπούν οι γενικευμένες εθνικές πολιτικές λιτότητας και να γίνει εφικτή η συντονισμένη αναπτυξιακή πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρόκειται ασφαλώς για ένα πολιτικό πλαίσιο εξαιρετικά άβολο για ένα αριστερό κόμμα, καθώς αντιφάσκει με τα στερεότυπα που επικράτησαν στην Αριστερά κατά την ύστερη Μεταπολίτευση. Ουσιαστικά, σημαίνει: Να αποδεχθεί την αναγκαιότητα των σκληρών μέτρων για την αποφυγή της χρεοκοπίας (με αντίβαρο έστω μια «λελογισμένη δημαγωγία»). Να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια μεταρρυθμίσεων που υπάρχουν στο Πρόγραμμα Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης προτάσσοντας τα συμφέροντα και τις ανάγκες των πιο επισφαλών κοινωνικών ομάδων και ιδίως των νέων γενεών, που κινδυνεύουν όχι μόνο από τον «νεοφιλελευθερισμό» αλλά και από την ισχύ των εξασφαλισμένων ανώτερων- μεσαίων στρωμάτων, χάρη στην οποία ισχύ μετακυλίουν τις παθογένειες του οικονομικοκοινωνικού μοντέλου στην υπόλοιπη κοινωνία. Να αξιοποιήσει τις αναζητήσεις της σύγχρονης Αριστεράς για την επιβολή νέων θεσμών ρύθμισης της οικονομίας και της κοινωνίας που θα αντιστοιχούν στις νέες συνθήκες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της προωθημένης εξατομίκευσης.

Αυτοκριτική
Το δεύτερο παράδοξο είναι ότι ένα τόσο δύσκολο και άβολο «πρόγραμμα» γίνεται πειστικότερο αν περιλάβει μια αυτοκριτική της Αριστεράς για το μερτικό των ευθυνών της στη χρεοκοπία της χώρας. Στην πραγματικότητα, δεν θα πρόκειται για αυτοκριτική αλλά για νέα αυτογνωσία. Πώς και γιατί η «Αριστερά της θυσίας» εξελίχθηκε στην οικονομίστικη Αριστερά των επιδομάτων, της επιβράβευσης της παραβατικότητας και της κατάχρησης του δημόσιου χώρου; Πώς εξελίχθηκε στην «αγωνιστική» αιχμή του ατομισμού και του συντεχνιασμού που κατέκλυσε την Ελλάδα της ύστερης Μεταπολίτευσης οδηγώντας την στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και τη χρεοκοπία; Γιατί είναι αριστερή πολιτική απασχόλησης να αγωνίζεσαι να νομιμοποιήσεις τους συμβασιούχους του Δημοσίου που διόρισε το ΠΑΣΟΚ και θέλει να απολύσει η Ν.Δ. και ύστερα τους συμβασιούχους της Ν.Δ. που θέλει να απολύσει το ΠΑΣΟΚ; Δεν υπάρχει μια αριστερή πρόταση παραγωγικότερης απασχόλησης για τις νέες γενιές; Στην ουσία, όλα αυτά δεν συνιστούν μόνο μια στενή εθνική αυτοκριτική της Αριστεράς. Εντάσσονται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης συζήτησης που αναρωτιέται για την αθέλητη συμβολή του αριστερού οικονομισμού στην εμπέδωση της μετανεωτερικής ναρκισσιστικής καταναλωτικής κουλτούρας η οποία δεσπόζει στις σύγχρονες δημοκρατίες.

Μεγάλα ζητήματα, δυσανάλογα για μικρές κομματικές δυνάμεις. Ισως όμως η ενδεχόμενη εμφάνιση ενός νέου φορέα της Ανανεωτικής Αριστεράς να έχει περισσότερο χρησιμότητα ως σηματοδότης ενός κενού σύγχρονης Αριστεράς, παρά στην πλήρωσή του. Ιδίως στην Ελλάδα, που όλοι ακολουθούμε το γνωστό καλαμπούρι του Γούντι Αλεν: «Εχω μια καλή απάντηση, έχει κανείς μια καλή ερώτηση;».

Ο Γιάννης Βούλγαρης είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου

Για την αναδημοσίευση Απίφ.

ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ζητάμε πάρα πολλά από τον Παπανδρέου. Ας δούμε :

Να περιορίσει δραστικά ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα χωρίς να μειώσει μισθούς και συντάξεις.

Να ξεκινήσει αναπτυξιακό πρόγραμμα που σημαίνει επιδοτήσεις, φοροελαφρύνσεις κλπ χωρίς να έχει το κράτος χρήματα.

Να προχωρήσει σε βάθος την έρευνα για τα ων ουκ έστι αριθμός σκάνδαλα των παρελθόντων ετών, με διαφανείς διαδικασίες.

Να έχει μια κυβέρνηση από νέα στελέχη που δεν έχουν σχέση με τους μηχανισμούς του παρελθόντος αλλά ούτε και την κυβερνητική εμπειρία που είχε αποκτήσει το Πα.Σο.Κ. μετά από τόσα χρόνια στην εξουσία.

Του ζητάμε δηλαδή τα πάντα, να επουλώσει πληγές δεκαετιών και να τερματίσει πρώτος με τα χέρια υψωμένα.

Κι όλα αυτά έχοντας τους πάντες απέναντι: κόμματα (και το δικό του), συνδικάτα, οργανώσεις, εξυπνάκηδες κι καραγκιόζηδες που επιχαίρουν γιατί δεν έχει ένα ραβδί να μεταμορφώσει μια παρηκμασμένη κοινωνία και ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα εν μία νυκτί.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα εύκολα σε μια δημοκρατία. Πάρτε το αγαπημένο θέμα του blog, το καμποτάζ και τα κλειστά επαγγέλματα. Δεν είναι αμελητέα η αντίδραση αυτών που πλήττονται. Αυτό θα συμβαίνει σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης. Μέσα σε συνθήκες που κύριο μέλημα είναι η εξασφάλιση χρημάτων για να αποφευχθεί η χρεωκοπία.

Κι επειδή είμαι άνθρωπος κι εγώ, με πολλές αδυναμίες, όπως θάχετε διαπιστώσει, δε με νοιάζει αν πτωχεύσω, δε με νοιάζει αν υποφέρω. Θάθελα να δω με κάποιο μαγικό τρόπο πρωθυπουργό, σε ανάλογες συνθήκες, εκείνο τον άθλιο ηθοποιό, πρωταγωνιτή διαφημίσεων, τον Αλεξάκη. Να του κόβεται το γελάκι και το υφάκι ΣΥΡΙΖΑ.

αέρα πατέρα

ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ ROBERT GREEN.

ΔΥΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΙΝΕ

ΤΙ ΚΟΙΤΑΤΕ;

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΓΚΟΛ Η ΕΛΛΑΔΑ.

ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ

ΠΡΟΣ κ.ΠΡΟΕΔΡΟ

Το DNA θα μας κατευθύνει και στο ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων;

αέρα πατέρα

ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΩ ΚΑΦΕ;

ΕΛΕΝΗ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΕ, ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΦΩΝΑΞΟΥΜΕ;

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ

Αμετάλλαχτο DNA έχουν οι καρχαρίες και τα πιράνχας.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ

Και το DNA ολάκερο και το ΔΝΤ χορτάτο.

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΜΗ ΜΑΣ ΠΙΑΣΟΥΝΕ ΤΟΝ ΚΩΛΟ!

ΜΙΑ ΧΑΖΗ ΙΔΕΑ

Εφόσον η κυβέρνηση έχει σαφές σχέδιο ανάπτυξης και γνωρίζει ποιοι τομείς είναι αποδοτικοί γιατί δεν προσκαλεί κορυφαίους τεχνοκράτες ημεδαπής και αλλοδαπής να στήσουν πιλοτικές επιχειρήσεις με κάποια κρατική επιχορήγηση και τραπεζική δανειοδότηση και να τις νοικιάσει σε ιδιώτες ώστε να αποπληρώνεται το δάνειο, να περισσεύει κατιτίς και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας; Δε θάναι αυτό και ένα μάθημα για τους επιχειρηματίες;

Αν τα αφήσουμε πάλι όλα στην τύχη τους και κοιτάξουμε το προσωρινό σκαπουλάρισμα μας έφαγε το μαύρο φίδι. Νομίζω;

αέρα πατέρα

ΠΡΟΕΔΡΕ ΞΕΓΥΜΝΩΘΗΚΑΜΕ!

ΑΦΗΡΗΜΑΔΑ

Η ΠΡΩΤΗ ΕΦΕΤΙΝΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟ Ν.Β.Α.

ΑΝΗΣΥΧΙΑ

Μαθαίνω ότι στη Σύρο όλες οι υπηρεσίες, πλην των εισπρακτικών Ι.Κ.Α. και Εφορίας, υπολειτουργούν. Δεν ξέρω αν είναι γενικότερο το φαινόμενο. Λέτε να έχει μείνει η μηχανή από "λάδι" ή τρέχει κάτι άλλο;

αέρα πατέρα

ARGENTINA OLE!

ARGENTINA

ΜΟΥΝΤΙΑΛ

Όσοι γίνουν Πρωθυπουργοί Ossoi ginoun Prothipourgoi

SLUMDOG

Τα καημένα τα τεμπελχανάκια, έλεγε κάποτε ένα τραγούδι του Κουνάδη. Βορά στους επιτήδειους. Και η Πολιτεία; Η επιθεώρηση εργασίας; Ακούς Λοβέρδε καμάρι μου;

Ο γνωστός μου νέος δεν έβαλε μυαλό και συνέχισε την περιπλάνησή του στον εργασιακό παράδεισο των "εταιρειών" που υπόσχονται στους εργαζόμενους πολλά λεφτά με λίγη δουλειά. Σειρά είχε η "εταιρεία" ALARCO, δυσώνυμη από την εποχή που προωθούσε συστήματα συναγερμών αφού έπαιρνε τηλέφωνο ενοίκους πολυκατοικιών όπου είχε σημειωθεί κρούσμα διάρρηξης την προηγούμενη μέρα!

Η "εταιρεία" αυτή το έρριξε μετά στο εμπόριο φίλτρων νερού και αφού προσπάθησε να τα πλασάρει με κάμποσα εκατόευρα το κομμάτι, στη συνέχεια τό έριξε στη φτήνεια και χρέωνε μόνο το ανταλλακτικό.

Στην ALARCO λοιπόν πήγε να κάνει την τύχη του ο νέος μας που ονειρεύεται γκόμενες, φόρμουλες και Λος Άντζελες. Και πράγματι, ήταν πιο τυχερός αυτή τη φορά. Για δύο τετράωρα εργασίας πήρε δεκαπέντε ευρώ.

Βρίζετε λοιπόν Πανέλληνες την Αμερική. Εκεί που η δουλειά είναι ιερή και την σέβονται όλοι. Εκεί που άμα είσαι slumdog ξέρεις εκ των προτέρων την τύχη σου γιατί δεν υπάρχει κανένας μπαμπάκας ή μαμάκα να σε κουβαλάει στην πλάτη.

αέρα πατέρα

ΔΥΟ ΜΠΑΛΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΕΑ.

KYLIE

ΠΑΙΞΕ ΜΠΑΛΑ

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

Έχετε διαβάσει αμερικάνικα βιβλία; Εγχειρίδια, οδηγίες χρήσης μηχανημάτων, δοκίμια, μελέτες κλπ.; Απλότητα, σαφήνεια, αναλυτικότητα αλλά και απόλυτη οριοθέτηση του θέματος. Με λίγα λόγια, διαβάζεις, κατανοείς, μαθαίνεις και σκέπτεσαι.

Γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά των αμερικάνικων βιβλίων από τα ευρωπαϊκά, των βρετανικών συμπεριλαμβανομένων; Διότι οι αμερικάνοι δεν έχουν ιδεολογικές αναστολές. Οι αλήθειες έχουν ονοματεπώνυμο και είναι προσδιορισμένες σε τόπο και χρόνο. Δεν συσκοτίζονται από ιδεολογικές προκαταλήψεις.

Εμείς θα φωνάζουμε έξω οι αμερικάνοι και οι αμερικάνοι θα είναι πραγματικά έξω. Θα έχουν εποικίσει άλλους πλανήτες.

αέρα πατέρα

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Τι έχει να δώσει η σύγχρονη Ελλάδα στην Οικουμένη; Τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό; Αστεία πράγματα. Ψάξτε από περιέργεια να δείτε τη σοβαρή βιβλιογραφία πάνω στους έληνες κλασικούς, φιλοσόφους, τραγικούς ποιητές κλπ. Οι συγγραφείς είναι κατά 99,9% ξένοι. Εκτός αν θεωρούμε μελετητές άθλια τσιτατοπαπαγαλάκια και διαταραγμένους οικονομισάριους τύπου Λιακόπουλου και Γεωργιάδη.

Έχουμε χάσει το πνεύμα και το νόημα και λυσσομανάμε για τα ονόματα. Για ένα πουκάμισο αδειανό. Γιατί είναι το μόνο που μας έχει απομείνει.

αέρα πατέρα

ΑΞΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ

Την Παρασκευή 29/8/2008 είχα κάνει, ως Φιλελεύθερος Τζουτζές, μια ανάρτηση με θέμα το Τέλος του Πα.Σο.Κ. Νομίζω ότι η ανάρτηση εκείνη είναι επίκαιρη και θεωρώ ότι αν ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει να προχωρήσει οφείλει να ξεκαθαρίσει ότι το σημερινό κόμμα δεν είναι κι ούτε πρέπει να είναι το Πα.Σο.Κ. της 3^ης του Σεπτέμβρη. Ακόμη και το όνομά του πρέπει να αλλάξει διότι το σοσιαλιστικό σημαίνει ιδεολογία και το σημερινό κόμμα δεν πρέπει να έχει ιδεολογικές αλλά αξιακές αναφορές.

Αξία είναι το υγιές περιβάλλον, αξία είναι η ειρήνη, αξία είναι η δημιουργική εργασία, αξία είναι ο ελεύθερος χρόνος, αξία είναι η ελευθερία. Ιδεολογία σημαίνει ότι έχω σταθερή και αμετάβλητη αντίληψη για το πώς μπορούν να εξασφαλιστούν οι αξίες ενώ παράλληλα υπάρχει και σταθερή κλίμακα αξιών. Από δω ακριβώς απορρέουν και τα πολύ μεγάλα προβλήματα στη σύγχρονη εποχή που χαρακτηρίζεται από ταχύτατες αλλαγές σε τεχνολογία, περιβάλλον, κοινωνία κλπ.

\

Η πολύ συμπαγής ιδεολογία του μαρξισμού επικράτησε, ως επίσημο δόγμα, σε πολλές χώρες για πολλά χρόνια. Αξίες – ταμπού, στις χώρες αυτές, ήταν η εργατική τάξη, η κρατικοποίηση και η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Στις χώρες αυτές εξαφανίστηκε η ελευθερία και αγνοήθηκε το περιβάλλον. Το νόημα της ζωής του ανθρώπου περιορίστηκε σε μια μίζερη επιβίωση και λατρεία υλικών αγαθών που δεν υπήρχαν στη σοσιαλιστική πατρίδα.

Στα καθ’ ημάς, αν εξακολουθήσει ο Γ. Παπανδρέου να δίνει σημασία σε διαχωριστικές γραμμές και ταμπού, όπως τον πιέζει μεγάλο μέρος της λαϊκής και φυσικά εκλογικής βάσης του κόμματός του, το πουλάκι πέταξε. Νομίζω ότι θα πρέπει να εξηγήσει ότι δεσμεύεται να λειτουργήσει αποτελεσματικά, με βάση τα δεδομένα και τις αξίες και όχι τις ιδεολογικές προκαταλήψεις και τα σύμβολα.

αέρα πατέρα

ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΚΟΥΠΑΚΙΑ

Δεκαετία 2010
Δεκαετία 1960

ΣΥΝΕΙΡΜΟΣ

ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ

ΒΙΚΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ, ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ Ή ΖΕΣΤΗ ;

ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Κάποιοι έχουν κάνει την χρεωκοπία παντιέρα. Και χαμογελούν χαιρέκακα που θα την πατήσουν και οι τράπεζες.

Έχουν πιεί της λήθης το νερό ή το κρασί και ξέχασαν ότι το καταναλωτικό όνειρο του Έλληνα, το σπιτάκι, το αυτοκινητάκι, το στερεοφωνικάκι, το λαπτοπάκι, οι διακοπούλες, όλα αυτά τα ωραία που τόσο τρομάζει τώρα ότι θα τα χάσει, έγιναν πραγματικότητα για το λαό, επαναλαμβάνω για το λαό, στα τέλη της δεκαετίας του '90 που άρχισαν οι τράπεζες να δανείζουν εύκολα.

Οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Πληρώνουμε για το όνειρο. Το μικροαστικό, όπως το λέγαμε κάποτε, ε, Κουπάκια. Αυτό που δε θέλουμε να εγκαταλείψουμε καλέ μου φίλε.

αέρα πατέρα.

ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ.

ΥΠΟΜΟΝΗ

ΔΥΣΤΥΧΩΣ

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν.

Μανώλης Ρασούλης

ΑΠΟΡΙΑ

Είμαι πορνοστάρ. Χαλάω κανέναν; Γιατί μου την πέφτουν οι ηθικολόγοι πουριτανοί της κλειδαρότρυπας, αριστεροί και δεξιοί; Δίνω κακό παράδειγμα στις κόρες τους;

Ε, ας προσέξουν να δώσουν το δικό τους παράδειγμα και όχι το απόλυτο κενό!

αεράτη πατεράτη

ΕΥΧΗ

Όποιος βλέπει παρανομία ή αδικία και γυρίζει το βλέμμα του αλλού να έχει την τύχη της γυναίκας του Λωτ.

αέρα πατέρα

ΠΡΟΤΑΣΗ

Να δημιουργηθεί αντιωχαδερφική αστυνομία. Όταν ακούει ωχ αδερφέ θα πυροβολεί χωρίς προειδοποίηση.

αέρα πατέρα

ΠΑΡΑΝΟΙΑ

Εφιάλτης που επαναλαμβάνεται. Βλέπω πίσω μου σκόνη και μπροστά μου μόνο τη σκιά μου.

αέρα πατέρα

ΜΙΑ ΣΟΥΜΑ

ΓΑΤΕΣ

ΔΙΛΗΜΜΑ

Να σε πιάσει στα χέρια της ή άσε καλύτερα;

ΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

Φάτε μάτια ψάρια.

SIEMENS

Πριν από κάνα μήνα συνάντησα ένα φίλο, πρώην στέλεχος της SIEMENS που είχα πολύ καιρό να δω. Ο φίλος είναι απ' αυτούς που προφυλακίστηκαν για το σκάνδαλο.

Μου είπε λοιπόν ότι τα λαδωματικά της εταιρείας δηλωνόντουσαν στα έξοδα στην εφορία της Γερμανίας, κάτω από τον κωδικό "προώθηση πωλήσεων". Και φυσικά όχι μόνο για την Ελλάδα. Για όλο τον κόσμο.

αέρα πατέρα

ΝΟΝΗ

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΘΑΡΑ ΧΕΡΙΑ.

Θ α μιλήσω στην αρχή για τα αυτονόητα :

Αυτονόητο ότι πρέπει να πολεμηθεί η διαφθορά και δη σε επίπεδο κορυφής.

Αυτονόητο ότι οι νόμοι πρέπει να είναι προς την κατεύθυνση αυτή.

Τα ευκταία :

Ευκταίο να τιμωρηθούν εκείνοι που πρωτοστάτησαν στις παρανομίες και δη εκείνοι που έβλαψαν περισσότερο το δημόσιο συμφέρον.

Ευκταίο να γίνει αυτό γρήγορα και αποτελεσματικά.

Τα λάθη :

Λάθος να παρατείνεται η περίοδος της σκανδαλολογίας και της λαμογολογίας γιατί τότε, για μια ακόμη φορά, θα ασχοληθούμε με το σύμπτωμα και όχι την αιτία της κοινωνικής μας παθολογίας.

Λάθος να απλώσει πολύ το σαφάρι των ενόχων γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να μπούνε όλα και όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Να μη ξεχνάμε ότι στην υπάρχουσα ψευδοδομή όλοι παρανομούμε και σε μεγάλο βαθμό ανεχόμαστε την παρανομία.

Λάθος να απασχολούμαστε και να συζητάμε μόνο γι αυτά και να αδιαφορούμε για τις πρωτοβουλίες της επόμενης μέρας. Εννοώ την πραγματική κοινωνική αλληλεγγύη που θα πρέπει να εκδηλωθεί θεσμικά και εξωθεσμικά.

Δεν αρκούν "καθαρά χέρια" για να γιατρευτεί την αρρώστια. Χρειάζεται χειρουργική δεινότητα και αλλαγή στις καταστροφικές συνήθειες του ασθενούς.

αέρα πατέρα.

ΠΟΙΟΣ ΝΙΚΗΣΕ ΣΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΗΜΕΡΑ;

Είναι ζήτημα ερμηνείας του Συντάγματος...

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, έπεσε το μάτι μου σε κάποια δημοσιεύματα από διάφορες πηγές και διάφορους κονδυλοφόρους, αλλά και τηλεοπτικά σχόλια, τα οποία ένωνε μια κοινή γραμμή:
Να σταματήσουμε μέχρις εδώ. Να μην πάμε παραπέρα… Μαντέλης και τέλος!.. Ό,τι κάθαρση έγινε, έγινε! Μη διαλύσουμε και το σύστημα!..
Προφανώς το «σύστημα» έντρομο από τις εξελίξεις που πήγε να δρομολογήσει η υπόθεση Μαντέλη – παράθυρο για δίωξη υπουργών που το σύνταγμά μας επιμελώς καλύπτει και προστατεύει – ανέκρουσε πρύμναν.
Και ακολουθεί προσπάθεια γελοιοποίησης της επιτροπής για τη Ζήμενς, καθώς και απαξίωση των επιτροπών αυτού του είδους. Ο σκοπός προφανής: Το λέμε και πιο πάνω: Να μείνουμε ως εδώ.
Κάνοντας μια υπόθεση εργασίας, ότι πράγματι είναι αληθινή και αυθεντική η δημόσια δήλωση όλων σχεδόν των πολιτικών μας δυνάμεων, ότι «τώρα πρέπει να ξεκαθαρίσουν όλα» και ότι «πρέπει να τιμωρηθούν όσοι διασπάθισαν με κάθε τρόπο τα χρήματα του ελληνικού λαού», πάμε πιο κάτω και λέμε:
Μπορεί να παρακαμφθεί η επιταγή του άρθρου 86 του Σ που απαλλάσσει τους υπουργούς από κάθε εγκληματική τους πράξη, με το πέρας της β΄ συνόδου της επόμενης βουλής, απ’ αυτήν που ήταν υπουργοί;
Μπορεί να ερευνηθεί σε βάθος η κάθε υπόθεση που βλέπει το φως της δημοσιότητας και αφορά πρώην υπουργούς, η πολύ ευγενικά οι βουλευτές μας θα ανασηκώσουν αδύναμα τα χεράκια τους και θα μας πουν: «Δυστυχώς εμείς θέλουμε, αλλά το σύνταγμα βλέπεις δεν αφήνει…»
Η γνώμη μου (ταπεινή) είναι ότι μπορεί και παραμπορεί.
Και δεν αναφέρομαι στο «εφεύρημα» του διαρκούς εγκλήματος. Αλλά στην ερμηνεία της συνταγματικής διάταξης.
Κάθε συνταγματική διάταξη εφαρμόζεται ερμηνευόμενη. Από ποιους; Μα, από τους βουλευτές, που στην προκείμενη περίπτωση θα κληθούν να την εφαρμόσουν.
Αν γίνει διασταλτική ερμηνεία της διάταξης του αρθρ. 86 Σ, τότε αποκλείεται να μπορεί να διωχθεί υπουργός μετά την συνταγματική ( και την του σχετικού νόμου ) αποσβεστική προθεσμία. Ό,τι έγκλημα και να έχει διαπράξει ο υπουργός αυτός. Τι λέει η διάταξη του άρθρου 86;
«…Μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως νόμος ορίζει…»
Τι σημαίνει αυτό; Κατά τη διάρκεια της άσκησης των καθηκόντων του; (χρονικός προσδιορισμός) ή επ’ ευκαιρία (στα πλαίσια) των καθηκόντων του; (ειδικός προσδιορισμός).

Η συσταλτική ερμηνεία εύκολα θα δεχθεί ότι το σύνταγμα δεν είναι δυνατό να μιλάει για χρονικό προσδιορισμό. Κι αν ένας υπουργός κατά την περίοδο που χρημάτισε υπουργός σκότωσε π.χ. τη σύζυγό του και κατόπιν, μετά από δέκα και πλέον χρόνια και όταν έχει παρέλθει η αποσβεστική προθεσμία που τάσσει το Σ, αποκαλυφθεί ότι αυτός διέπραξε την ανθρωποκτονία, ο υπουργός δεν θα διωχθεί γι αυτήν; Έχει παραγραφεί γι αυτόν ειδικά, ένα έγκλημα, που δεν είχε καμιά σχέση με τα υπουργικά του καθήκοντα;

Ποιόν κοροϊδεύουν;

Η συσταλτική ερμηνεία του συντάγματος είναι η μόνη λογική.
Κατά συνέπεια, αν κάποιος υπουργός εμφανίζεται σήμερα, δέκα χρόνια μετά, ότι έχει π.χ. ξεπλύνει μαύρο χρήμα σε βαθμό κακουργήματος, ή έχει φοροδιαφύγει θα πρέπει να διωχθεί όπως κάθε πολίτης.
Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι πράξεις με το αν υπήρξε κάποτε υπουργός; Και γιατί να θέλει ο συνταγματικός μας νομοθέτης να απαλλάξει έναν εγκληματία από την ευθύνη του; Γιατί να θέλει να ευνοήσει το έγκλημα;
Παράλογο…

Ο συνταγματικός νομοθέτης θέλησε – και αυτό είναι το λογικό – να μην διώκεται κάποιος πρώην υπουργός, μετά από την παρέλευση κάποιου χρονικού διαστήματος, για τις υπογραφές που έθεσε και για τις αποφάσεις που πήρε ως υπουργός. Αυτό και μόνον…

Τα υπόλοιπα είναι δυστυχώς ελληνικότατες νομικούρες της κακιάς ώρας, με τις οποίες εναγωνίως όλοι προσπαθούν να «προστατεύσουν το σύστημα»…
Γιατί ας μη γελιόμαστε, τα «πήραν» πολλοί… Οι μίζες δεν είναι δυστυχώς εξαίρεση.
Και ΔΕΝ εμπίπτουν στα υπουργικά καθήκοντα, όπως ο δυστυχής Μαντέλης (αλλά και πολλοί άλλοι) προσπάθησε να μας πείσει…

Δεν είμαι από αυτούς που βάλλουν κατά του συστήματος.
Ξέρω πολύ καλά τι είναι αυτό που αποκαλούμε «σύστημα» και από τι αποτελείται.
Αυτό που θέλω όμως, όπως νομίζω και οι περισσότεροι από εμάς, είναι το όποιο «σύστημα» είμαστε αναγκασμένοι να ανεχόμαστε, να λειτουργεί μέσα στα πλαίσια του κράτους του νόμου.
Και όχι ως συμμορία της κακιάς ώρας…

Κ. Λ.

ΝΙΚΗΤΡΙΕΣ

Ζήλεψα τους αθλητές κι έπνιξα τον πόνο μου στο κρασί.


αέρα πατέρα

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Είναι αλήθεια ότι την επικαιρότητα την παρακολουθώ μόνο χοντρικά. Έτσι το blog φαίνεται να είναι εκτός χρόνου, δεδομένου ότι οι φίλοι που ασχολούνται με την επικαιρότητα και μάλιστα πολύ επαγγελματικά, όπως ο Γ.Χρ. , κρίνουν προφανώς ότι δεν τους εκφράζει το πνεύμα του και δε θέλουν να κάνουν αναρτήσεις ούτε σχόλια.

Θέλω να τονίσω λοιπόν ότι το πνεύμα του blog δεν είμαι εγώ, προσωπικά διεκδικώ μονο την ελευθερία να εκφράζω απόψεις χωρίς να υβρίζομαι για το θράσος μου να διαφωνώ με το μαρξιστικό πολιτικά ορθό.

Σκέφτηκα την επικαιρότητα με αφορμή την επίθεση στους ακτιβιστές - συμπαραστάτες των παλαιστινίων από τις δυνάμεις του Ισραήλ. Η πληροφόρηση που έχω δεν είναι επαρκής για να εκφράσω γνώμη και δυστυχώς ή ευτυχώς έχω χάσει εκείνα τα αστραπιαία "αριστερά" αντανακλαστικά που πηγάζουν από την πεποίθηση ότι το φιλοπαλαιστινιακό είναι το στρατόπεδο του καλού και το φιλοισραηλινό του κακού. Τέτοιες βεβαιότητες δεν θέλω να έχω πια και πιστεύω ότι μόνο έτσι (χωρίς βεβαιότητες και μονόπλευρες τοποθετήσεις) μπορούμε να προσβλέπουμε σε κάποιες μελλοντικές λύσεις για το παλαιστινιακό, το κυπριακό, το ελληνοτουρκικό, το μακεδονικό και πάει λέγοντας. Επαναλαμβάνω όμως ότι θα περίμενα κάποιες απόψεις από φίλους που έχουν καλύτερη γνώση των γεγονότων, της θεατής και αθέατης πλευράς τους.

αέρα πατέρα

ΘΕΟΔΩΡΑΚΕΙΑ 2010 - ΑΡΚΑΔΙΑ