37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

ΣΚΥΒΑΛΑ

Ρε παιδιά, τι κακό είναι αυτό. Οι δηλώσεις των ποδοσφαιριστών πριν από ένα ντέρμπι, "είναι ένα ντέρμπι", είναι η επιτομή της πρωτοτυπίας. Δεν αστειεύομαι. Αρκεί να τις συγκρίνουμε με τις δηλώσεις των πεφωτισμένων ηγετών ΚΚΕ και Συνασπισμού μετά από μια τρομοκρατική επίθεση.

Έσκασε μια βόμβα στο υπουργείο και διαλύθηκε ένας άνθρωπος. Τι βρήκαν να πουν τα τζιμάνια Αλέκα και Αλεξάκης; Σκοτεινοί κύκλοι, περίεργη υπόθεση, προβοκάτσια, αποπροσανατολισμός από τα προβλήματα. Ποιος αποπροσανατολισμός ρε βλήματα που δυστυχώς σας ακολουθούν και μερικοί σοβαροί άνθρωποι; Εσύ δεν είσαι μωρή Παπαλάμπραινα που παρακινείς το λαό σε ανυπακοή και παρανομία; Απλώς οι τρομοκράτες έχουν πιο πολλά κότσια από σένα, δε σκέφτονται το μισθό και τις επιχειρήσεις τους. Εσύ δεν είσαι βρε Αλεξάκη ο παρηγορητής όλων των αριστερίστικων γκρουπούσκουλων ελλείψει άλλης πελατείας; Τι να κάνουν τα παιδιά, να παίζουν τις κουμπάρες ή να βγάζουν βόλτα τη Σανκό σαν εσένα; Αμολάνε μπόμπες.

Κοιτάχτε λίγο στον καθρέφτη, αν κοτάτε. Θα δείτε τους προβοκάτορες που ψάχνετε. Δε σας έχω βαρεθεί. Σας έχω σιχαθεί. Μέσα από τα βάθη της ψυχής μου.


αέρα πατέρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)