Ευρωεκλογές 2009: Ψυχραιμία και αποτίμηση

Επειδή δεν μπορούμε να αρθρίζουμε μήλα με καρπούζια (βασικός νόμος στην… μαθηματική επιστήμη) ας συνέλθουμε κι ας συγκρίνουμε όπως πρέπει αυτές τις εκλογές, με τις προηγούμενες αυτού του είδους, ήτοι, με τις ευρωεκλογές του 2004.
Αν το κάνουμε, τότε θα διαπιστώσουμε μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα:

1. Η ΝΔ καταρρέει σε ένα ποσοστό άνω του 10% από εκείνο του 2004 (43% - 32,3%)

2. Το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει κατά 2,5 μονάδες περίπου, άρα λογίζεται ο νικητής αυτών των εκλογών, ή καλύτερα, ένας από τους νικητές.(34% - 36,7%)

3. Το ΚΚΕ χάνει 1,1% από το ποσοστό του 2004 και ουσιαστικά θα πρέπει να λέμε ότι βγαίνει χαμένο. (9,4% - 8,3%)

4. Ο ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) κερδίζει 0,5 % σε σχέση με το 2004 και συνεπώς μπορούμε να πούμε ότι μένει σε μια από τα ίδια, με μικρή αλλά μίζερη άνοδο. (4,10% - 4,70%)

5. Το ΛΑΟΣ είναι καθαρά και εντυπωσιακά κερδισμένο με την άνοδο του 3% που επιτυγχάνει σε σχέση με το 2004 (4,10% - 7,10%)

6. Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ - ΠΡΑΣΙΝΟΙ έχουν εντυπωσιακή άνοδο 2,8 περίπου και είναι κι αυτοί κερδισμένοι, αφού μάλιστα περνούν το εκλογικό μέτρο και βγάζουν και ευρωβουλευτή για πρώτη φορά στην ιστορία τους. (0,7% - 3,5%)

7. Επίσης τα λεγόμενα «λοιπά κόμματα» έχουν εντυπωσιακή άνοδο 2,8 μονάδες περίπου σε σχέση με το 2004. (4,5% - 7,3%)

Συμπέρασμα;
Η ΝΔ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Βουλιάζει στην αποτυχία και την ανικανότητα διαχείρισης της οικονομίας και πληρώνει – πολύ λογικά – τα σκάνδαλα και την πολιτική της αλαζονείας της.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε άνοδο, δεν έχει δημιουργήσει όμως ρεύμα νίκης και συνεπώς δεν έχει ακόμα κατακτήσει τον στόχο της αυτοδυναμίας στις επόμενες (βουλευτικές) εκλογές.

Η αριστερά βρίσκεται στα ίδια, το ΚΚΕ χάνει αργά αλλά σταθερά δυνάμεις, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κοιτάζει απογοητευμένος τα όνειρά του για μια μεγάλη «αντικαπιταλιστική πολιτική» να καταρρέουν και να παραμένει στην ίδια μίζερη αγωνία του… 3 %...

Η ακροδεξιά παίρνει κεφάλι και αυτό είναι ίσως το πλέον δυσάρεστο μήνυμα αυτών των εκλογών. Θα πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο ΛΑΟΣ ανεβαίνει ως το όριο του 10% στις μεγαλύτερες εκλογικές περιφέρειες της χώρας, και ιδιαίτερα στην Α΄ ΑΘΗΝΑΣ και Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, εκεί δηλαδή που υπάρχει ανασφάλεια από το έγκλημα και πολλοί μετανάστες.

Εμφανίζεται αξιοπρεπώς και το λεγόμενο «οικολογικό κίνημα» στο προσκήνιο, διεκδικώντας το χώρο του στην πολιτική εκπροσώπηση.

Το φαινόμενο της αποχής δεν πρέπει να προβληματίζει τόσο. Μπορεί να δείχνει μια διάθεση απαξίωσης του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, ιδίως από τις νεότερες γενιές, αλλά σε γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι δεν έχει ιδιαίτερες επιπτώσεις, αφού αυτή η αποχή ούτε τόσο μεγάλη είναι όσο λέγεται, ούτε από συγκεκριμένο χώρο προέρχεται. Τα «μπάνια του λαού», διαχρονικά, δεν τα χάλασε ποτέ κανένας!..

Κ.Λ.