Είναι για γέλια και για κλάματα όσα συμβαίνουν στην υπόθεση Χριστοφοράκου – Ζήμενς...
(Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ρεπορτάζ στα σημερινά ΝΕΑ)
Οι ιθαγενείς θεράποντες της τυφλής θεάς, αποφάσισαν να διερευνήσουντην όλη υπόθεση και να ασκήσουν ποινικές διώξεις για το κομμάτι «δωροδοκίες Ζήμενς» που αφορά την μέχρι το 2003 περίοδο, παρόλο που υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία (λογαριασμοί, εμβάσματα, C4I κλπ) και για το μετά το 2003 διάστημα, έως το 2006. Οι λόγοι προφανείς στους έχοντες κοινό πολιτικό νου: Από το 2004 και εντεύθεν στην εξουσία ευρίσκεται η Νέα Δημοκρατία… Και προηγουμένως, το «κακό» και «βρόμικο» ΠΑΣΟΚ των κλεφτών και των απατεώνων…
Έλα όμως που η ζωή άλλα κελεύει…
Ο κ. Χριστοφοράκος – και Γερμανός υπήκοος συν τοις άλλοις – προτίμησε να αγνοήσει την ελληνική δικαιοσύνη, η οποία τον απειλεί με ισόβια δεσμά, σε περίπτωση καταδίκης του, για όσα αδικήματα (οικονομικά εγκλήματα) κατηγορείται και να πάει να αναζητήσει στην γερμανική δικαιοσύνη τον δικαστή που θα τον δικάσει. Διότι στην Γερμανία, τα ίδια αδικήματα τιμωρούνται όχι με ισόβια δεσμά, αλλά με κάποια – λίγα – χρόνια φυλακής, είναι δηλαδή πλημμελήματα…
Η ελληνική δικαιοσύνη δια των οργάνων της, επιδιώκει την έκδοση του Χριστοφοράκου στην Ελλάδα, για να δικαστεί εδώ. Να δικαστεί δηλαδή για τα αδικήματα – σε βαθμό κακουργήματος – για το μέχρι το 2003 διάστημα…
Τα πλημμελήματα όμως έχουν και αντίστοιχο – μικρό – διάστημα παραγραφής. Πέντε χρόνια. Για να εκδοθεί ο Χριστοφοράκος στην Ελλάδα και να δικαστεί, θα πρέπει – εκτός των άλλων – τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται, να ΜΗΝ έχουν παραγραφεί. Διότι αν έχουν παραγραφεί, τότε ΔΕΝ εκδίδεται. Και δεν εκδίδεται
α) διότι κατά το εκδούν κράτος δεν υφίσταται πλέον αδίκημα, αφού κατά το νόμο που ισχύει σε αυτό τα αδικήματα έχουν απολέσει την ποινικό τους ενδιαφέρον
β) διότι – επιπροσθέτως – ο κ. Χριστοφοράκος είναι συν τοις άλλοις και… Γερμανός υπήκοος!.. Και φυσικά το σοβαρό και υπεύθυνο γερμανικό κράτος προστατεύει τους υπηκόους του…
Πέρα όμως από αυτό: Η γερμανική δικαιοσύνη ερευνά χωρίς πολιτικές παρωπίδες και φυσικά, στην υπόθεση ΖΗΜΕΝΣ ερευνά όσα αδικήματα ΔΕΝ έχουν εισέτι παραγραφεί. Δηλαδή όσες πράξεις έχουν γίνει ΜΕΤΑ το 2004! Και σήμερα έχει στα χέρια της τον κ. Χριστοφοράκο.
1. Δεν τον εκδίδει, για όσους λόγους αναφέραμε πιο πάνω.
2. Του ασκεί δίωξη – σε βαθμό πλημμελήματος – για τις ΜΕΤΑ το 2004 πράξεις που αυτός έκανε… Αυτές ενδιαφέρουν την γερμανική δικαιοσύνη… παρόλο που αυτές δεν ενδιαφέρουν την ελληνική…
Εκεί λοιπόν, ο κ. Χριστοφοράκος, αν θέλει να πέσει «χαμηλά» στην ποινή και να δείξει συνεργάσιμος, έτσι ώστε να αποκλείσει και κάθε πιθανότητα στο μέλλον να εκδοθεί στην Ελλάδα, για τα προ του 2004 αδικήματα, θα πρέπει ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΟΝΟΜΑΤΑ πολιτικών που… λάδωσε, μετά το 2004!.. Αν βέβαια λάδωσε, (που λέει ο λόγος…)
Συμπέρασμα;
Οι πολιτικάντικες μεθοδεύσεις καμιά φορά αναστρέφονται ως θεία δίκη…
Αντί για «τηγάνισμα ΠΑΣΟΚ», θα γίνει «τηγάνισμα ΝΔ»…
Και με τη βούλα της γερμανικής Δικαιοσύνης!..
Α, ρε κατακαημένοι (ανίκανοι) λεβέντες που μας κυβερνάτε!..
Λίγο ακόμα και σας βλέπω στη «μπουζού» όλους μαζί παρέα, να παίζετε τάβλι με τίποτε ρουμάνους κλεφτοκοτάδες!..
Κι είμαι σίγουρος ότι και τότε, θα συνεχίσετε να καταριέστε το «κακό ΠΑΣΟΚ» και όχι την απέραντη κουταμάρα που σας διακρίνει…
ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ
Την ώρα που έγραφα την ανάρτηση, πληροφορήθηκα την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών στην έφεση που είχε ασκήσει ο εισαγγελέας Καραγιάννης - κατ' εντολή Σανιδά - προκειμένου να μην δοθούν αντίγραφα των δικογραφιών στους δικηγόρους κατηγορουμένων στην υπόθεση ΖΗΜΕΝΣ.
Πρόκειται για μια απόφαση που κάνει περήφανους όλους μας!
Απορρίπτει την έφεση Καραγιάννη - Σανιδά και επιβεβαιώνει ότι παρόλες τις χίλιες μύριες μεθοδεύσεις, μπορεί η δικαιοσύνη να είναι απροκατάληπτη και πραγματικά ανεξάρτητη.
Κ.Λ.
Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Τρίτη 23 Ιουνίου 2009
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
Η σημερινή διαδήλωση δεν ήταν από τις πιο μαζικές που έχουν κάνει οι δημοσιογράφοι. Το αντίθετο θα έλεγα. 600 άνθρωποι όλοι κι όλοι, οι μισοί από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ και το CITY 99,5. Κι όμως κάτι έδειξε να είναι διαφορετικό. Στη συνάντηση που ακολούθησε στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ το λόγο πήραν οι συνάδελφοι και έθεσαν το ζήτημα γενικής κινητοποίησης. Για πρώτη φορά είδα τέτοιο κλίμα. Στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ που ακολούθησε, μετην παρουσία δεκάδων συναδέλφων, οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών ψηφοδελτίων τα βρήκαν σκούρα. Και η απόφαση που πήραν σίγουρα ήταν ενδιαφέρουσα. Αποφασίστηκε να γίνουν γενικές συνελεύσεις σε όλα τα ΜΜΕ με το ερώτημα της γενικής απεργίας την επόμενη εβδομάδα Πέμπτη και Παρασκευή. Που σημαίνει ότι αν γίνει δε θα εκδοθούν κυριακάτικα φύλλα. Πλην του απεργιακού φύλλου του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ φυσικά.
Δεν ξέρω αν όλα αυτά θα συμβούν. Αν όμως συμβούν θα είναι η πρώτη φορά από το 1975 που ο δημοσιογραφικός κόσμος σηκώνει κεφάλι στην εργοδοσία. Κι αυτό, ό,τι κι αν γίνει, θα έχει από μόνο του μεγάλη αξία.
Δεν ξέρω αν μέσα από όλα αυτά θα καταφέρουμε να διασώσουμε εφημερίδα και σταθμό ή έστω θέσεις εργασίας. Είπαμε όμως. Η ελπίδα πεθείνει τελευταία
Γιάννης Χρ.
Δεν ξέρω αν όλα αυτά θα συμβούν. Αν όμως συμβούν θα είναι η πρώτη φορά από το 1975 που ο δημοσιογραφικός κόσμος σηκώνει κεφάλι στην εργοδοσία. Κι αυτό, ό,τι κι αν γίνει, θα έχει από μόνο του μεγάλη αξία.
Δεν ξέρω αν μέσα από όλα αυτά θα καταφέρουμε να διασώσουμε εφημερίδα και σταθμό ή έστω θέσεις εργασίας. Είπαμε όμως. Η ελπίδα πεθείνει τελευταία
Γιάννης Χρ.
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
ΨΗΦΙΣΜΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ΚΑΙ ΤΟ CITY
Εμείς οι εργαζόμενοι του «Ελεύθερου Τύπου», του «City 99,5» και του ηλεκτρονικού portal e-tipos.com καταγγέλλουμε την αιφνιδιαστική και εν κρυπτώ απόφαση του Θόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου να βάλουν λουκέτο. Η απόφαση αυτή αφήνει στο δρόμο, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, 450 εργαζομένους
Χαρακτηρίζουμε την ενέργεια τους ανεύθυνη, προκλητική και ηθικά απαράδεκτη. Η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» και ο ραδιοφωνικός σταθμός City 99,5 δεν ανήκαν στην προσωπική- οικογενειακή περιουσία της οικογένειας Αγγελόπουλου. Μετά από σωρεία αποτυχημένων επιλογών σε επίπεδο διοίκησης, δημοσιογραφικής διεύθυνσης και εμπορικής στρατηγικής, χωρίς να διερευνήσουν άλλα σχέδια εξυγίανσης και οικονομικής στήριξης της εφημερίδας, αποφάσισαν να την κλείσουν χωρίς κανένα αίσθημα κοινωνικής ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους, στους αναγνώστες και στους ακροατές.
Είναι καθαρό ότι δεν αγόρασαν αυτά τα ΜΜΕ ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν χρήματα που της αποδίδουν τα καράβια. Η συμμετοχή τους στα media ήταν πολιτική υπόθεση, όπως πολιτική είναι και η αιφνιδιαστική αποχώρηση τους, ενώ βρισκόμαστε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Να απαντήσει τώρα ο πρωθυπουργός αν γνώριζε την απόφαση αυτή.
Πολύ περισσότερο που κυκλοφορούν ήδη σενάρια πως η «αξία» του τίτλου του «Ελεύθερου Τύπου» και της ραδιοφωνικής συχνότητας του «City 99,5» θα μεταπωληθεί , απαλλαγμένη από το βάρος του προσωπικού των δυο εταιρειών.
Ο Θόδωρος και η Γιάννα Αγγελοπούλου, με ανακοίνωσή τους την 13η Ιουλίου 2006, είχαν δηλώσει: «Προσερχόμαστε στον ευαίσθητο χώρο του Τύπου με συναίσθηση ευθύνης και συνείδησης του ρόλου του». Είναι αδιανόητη η μετακύλιση της πολλαπλής ευθύνης της ιδιοκτησίας και της ανικανότητάς της να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα μέσα ενημέρωσης που απέκτησε στις πλάτες του προσωπικού το οποίο δεν σεβάστηκε.
Η απόφαση της οικογένειας Αγγελοπούλου δημιουργεί προϋποθέσεις δυσμενών ανατροπών στο χώρο των ΜΜΕ, θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στον Τύπο και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με συλλογική πολιτική και μαζική συνδικαλιστική αντίδραση απέναντι σε όλους τους ιδιοκτήτες του κλάδου.
Καλούμε τον πρωθυπουργό να πάρει θέση και να αρχίσει πολιτική διαβούλευση για να βρεθεί άμεση λύση. Καλούμε όλα τα πολιτικά κόμματα και τα εργατικά συνδικάτα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Εμείς οι εργαζόμενοι του «Ελεύθερου Τύπου», του «City 99,5» και του ηλεκτρονικού portal e-tipos.com
δηλώνουμε:
• Θα κρατήσουμε τα μικρόφωνα του ραδιοφωνικού σταθμού ανοιχτά, διατηρώντας τον ενημερωτικό του χαρακτήρα με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στους ακροατές και αναγνώστες του Ε.Τ
• Προχωράμε σε έκδοση ηλεκτρονικής σελίδας του Ελεύθερου Τύπου των συντακτών και των εργαζομένων.
• Απαιτούμε εδώ και τώρα απαντήσεις για όλα τα ανοιχτά θέματα από την ιδιοκτησία και όχι από τον διορισμένο της εκκαθαριστή.
http://ergazomenoieleftherostipos.blogspot.com/
Χαρακτηρίζουμε την ενέργεια τους ανεύθυνη, προκλητική και ηθικά απαράδεκτη. Η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» και ο ραδιοφωνικός σταθμός City 99,5 δεν ανήκαν στην προσωπική- οικογενειακή περιουσία της οικογένειας Αγγελόπουλου. Μετά από σωρεία αποτυχημένων επιλογών σε επίπεδο διοίκησης, δημοσιογραφικής διεύθυνσης και εμπορικής στρατηγικής, χωρίς να διερευνήσουν άλλα σχέδια εξυγίανσης και οικονομικής στήριξης της εφημερίδας, αποφάσισαν να την κλείσουν χωρίς κανένα αίσθημα κοινωνικής ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους, στους αναγνώστες και στους ακροατές.
Είναι καθαρό ότι δεν αγόρασαν αυτά τα ΜΜΕ ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν χρήματα που της αποδίδουν τα καράβια. Η συμμετοχή τους στα media ήταν πολιτική υπόθεση, όπως πολιτική είναι και η αιφνιδιαστική αποχώρηση τους, ενώ βρισκόμαστε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Να απαντήσει τώρα ο πρωθυπουργός αν γνώριζε την απόφαση αυτή.
Πολύ περισσότερο που κυκλοφορούν ήδη σενάρια πως η «αξία» του τίτλου του «Ελεύθερου Τύπου» και της ραδιοφωνικής συχνότητας του «City 99,5» θα μεταπωληθεί , απαλλαγμένη από το βάρος του προσωπικού των δυο εταιρειών.
Ο Θόδωρος και η Γιάννα Αγγελοπούλου, με ανακοίνωσή τους την 13η Ιουλίου 2006, είχαν δηλώσει: «Προσερχόμαστε στον ευαίσθητο χώρο του Τύπου με συναίσθηση ευθύνης και συνείδησης του ρόλου του». Είναι αδιανόητη η μετακύλιση της πολλαπλής ευθύνης της ιδιοκτησίας και της ανικανότητάς της να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα μέσα ενημέρωσης που απέκτησε στις πλάτες του προσωπικού το οποίο δεν σεβάστηκε.
Η απόφαση της οικογένειας Αγγελοπούλου δημιουργεί προϋποθέσεις δυσμενών ανατροπών στο χώρο των ΜΜΕ, θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στον Τύπο και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με συλλογική πολιτική και μαζική συνδικαλιστική αντίδραση απέναντι σε όλους τους ιδιοκτήτες του κλάδου.
Καλούμε τον πρωθυπουργό να πάρει θέση και να αρχίσει πολιτική διαβούλευση για να βρεθεί άμεση λύση. Καλούμε όλα τα πολιτικά κόμματα και τα εργατικά συνδικάτα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Εμείς οι εργαζόμενοι του «Ελεύθερου Τύπου», του «City 99,5» και του ηλεκτρονικού portal e-tipos.com
δηλώνουμε:
• Θα κρατήσουμε τα μικρόφωνα του ραδιοφωνικού σταθμού ανοιχτά, διατηρώντας τον ενημερωτικό του χαρακτήρα με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στους ακροατές και αναγνώστες του Ε.Τ
• Προχωράμε σε έκδοση ηλεκτρονικής σελίδας του Ελεύθερου Τύπου των συντακτών και των εργαζομένων.
• Απαιτούμε εδώ και τώρα απαντήσεις για όλα τα ανοιχτά θέματα από την ιδιοκτησία και όχι από τον διορισμένο της εκκαθαριστή.
http://ergazomenoieleftherostipos.blogspot.com/
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟΝ Ε.Τ.
Ένας χαμός γίνεται στο χώρο των δημοσιογράφων, μετά το ξαφνικό κλείσιμο των μέσων της οικογένειας Αγγελοπούλου.
Η ΕΣΗΕΑ κήρυξε απεργία 24ωρη, μέχρι αύριο τις 17:00
Οι εγκαταστάσεις του Ε.Τ. έχουν καταληφθεί από τους εργαζόμενους, οι οποίοι μάλιστα αναζητούν τρόπους να τυπώσουν για αύριο απεργιακό φύλλο της εφημερίδας.
Τέσσερις εφημερίδες προσπαθούν να σπάσουν την απεργία (ΤΑ ΝΕΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ και Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ) και προβλέπεται όξυνση στα τυπογραφεία το βράδυ.
Γενικά, ο χώρος των δημοσιογράφων είναι ανάστατος, αφού περίπου το 5% βγαίνει στην ανεργία με αυτές τις οδυνηρές εξελίξεις, ενώ αναμένεται το επόμενο διάστημα κι άλλες εφημερίδες να ακολουθήσουν το "δρόμο" του Ε.Τ.
(Από Γιάννη Χρ. που βρίσκεται επί τόπου)
Το διαδίκτυο, το free press και η γενικευμένη απογοήτευση του κόσμου από την απαξίωση της πολιτικής ζωής έχουν φέρει πια σε αδιέξοδο τα παραδοσιακάμέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ η οικονομική κρίση - ως κερασάκι στην τούρτα - φέρνει επί πλέον και ραγδαία μείωση της διαφήμισης.
Το μέλλον ζοφερό για χιλιάδες δημοσιογράφους και εργαζόμενους.
Κ.Λ.
Η ΕΣΗΕΑ κήρυξε απεργία 24ωρη, μέχρι αύριο τις 17:00
Οι εγκαταστάσεις του Ε.Τ. έχουν καταληφθεί από τους εργαζόμενους, οι οποίοι μάλιστα αναζητούν τρόπους να τυπώσουν για αύριο απεργιακό φύλλο της εφημερίδας.
Τέσσερις εφημερίδες προσπαθούν να σπάσουν την απεργία (ΤΑ ΝΕΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ και Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ) και προβλέπεται όξυνση στα τυπογραφεία το βράδυ.
Γενικά, ο χώρος των δημοσιογράφων είναι ανάστατος, αφού περίπου το 5% βγαίνει στην ανεργία με αυτές τις οδυνηρές εξελίξεις, ενώ αναμένεται το επόμενο διάστημα κι άλλες εφημερίδες να ακολουθήσουν το "δρόμο" του Ε.Τ.
(Από Γιάννη Χρ. που βρίσκεται επί τόπου)
Το διαδίκτυο, το free press και η γενικευμένη απογοήτευση του κόσμου από την απαξίωση της πολιτικής ζωής έχουν φέρει πια σε αδιέξοδο τα παραδοσιακάμέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ η οικονομική κρίση - ως κερασάκι στην τούρτα - φέρνει επί πλέον και ραγδαία μείωση της διαφήμισης.
Το μέλλον ζοφερό για χιλιάδες δημοσιογράφους και εργαζόμενους.
Κ.Λ.
ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ: ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΕΣ
Τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης έφεραν ξανά στη δημοσιότητα το ζήτημα που είχε ανοίξει πριν 25 χρόνια η αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη: της επιστροφής στον τόπο τους των Μαρμάρων του Παρθενώνα.
Εύλογη η συναισθηματική φόρτιση, όμως έτσι πήγαν στράφι κάποιες σημαντικές εξελίξεις γύρω από το θέμα. Η εξής μια:ότι για πρώτη φορά, το Βρετανικό Μουσείο συζητάει το ζήτημα της επιστροφής των Μαρμάρων, έστω και πρόσκαιρα. Και αντί ο γνωστός για την πολιτική του μυωπία και τον μαυρογιαλουρισμό του Αντώνης Σαμαράς να αξιοποιήσειθ αυτή την ευκαιρία για άνοιγμα ουσιαστικών διαπραγματεύσεων με τους Βρετανούς, βγήκε και έκανε μια αμίμητης βλακείας δήλωση που συνοψίζεται στη φράση «η Ελλάδα δε θα δεχτεί ποτέ την υπό όρους επιστροφή των έργων τέχνης που εκλάπησαν ενώ τελούσε υπό τουρκική κατοχή».
Προφανώς ο κ. Σαμαράς ήταν μάθητής κάτω της βάσης στο μάθημα της Ιστορίας. Αλλιώς θα γνώριζε ότι Ελληνικό Κράτος υπάρχει από το 1829. Θα γνώριζε επίσης ότι οι Οθωμανοί δεν κατέλυσαν στα 1453 το ελληνικό κράτος αλλά την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που, αν και ελληνόφωνη, δεν διεκδικούσε την ελληνικότητα.και της οποίας τα επίσημα έγγραφα, μέχρι το τέλος της βασιλείας του Ιουστινιανού εκδίδονταν ΟΛΑ στα λατινικά. Η ελληνική γλώσσα καθιερώθηκε ως κρατούσα γλώσσα της αυτοκρατορίας επί Ηρακλείου και, με εξαίρεση τη σύντομη περίοδο της βασιλείας των Λασκαριδών, η λέξη Έλλην επί 1100 χρόνια ήταν συνώνυμη του άπιστου.
Επίσης, αν ο κ. Σαμαράς διάβαζε εφημερίδες, θα γνώριζε ότι το Ελληνικό Κράτος αναγνωρίζει, πλην συγκεκριμένων εξαιρέσεων που ορίζονται σε νόμο του 1920, ΟΛΕΣ τις νομοθετικές πράξεις των Οθωμανών Σουλτάνων που αφορούσαν στη σημερινή ελληνική επικράτεια σε ιδιοκτησιακά θέματα. (Βλ. υπόθεση Βατοπεδίου. Επίσης το Οθωμανικό Δίκαιο ισχύει ακόμα στην Κρήτη εθιμικά σε θέματα σχετικά με τη γαιοκτησία).
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα Μάρμαρα του Παρθενώνα; Μα φυσικά αφορούν στο νομικό σκέλος της ελληνικής διεκδίκησης. Διότι ναι μεν κάθε καλόπιστος άνθρωπος στην Υφήλιο παραδέχεται ότι από ηθικής απόψεως τα Μάρμαρα του Παρθενώνα οφείλουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα,από νομική πλευρά όμως αυτό είναι αδύνατο.
Και είναι αδύνατο διότι ο Λόρδος του Έλγιν δεν έκλεψε τα Μάρμαρα. Την εποχή εκείνη ήταν Πρεσβευτής της Μεγάλης Βρετανίας στην Κωνσταντινούπολη.Όταν έφθασε στην Αθήνα ήταν εφοδιασμένος με σουλτανικό φιρμάνι,που ανέφερε λεπτομερώς τι θα πάρει (τα κομμάτια που είχε ζητήσει ο ίδιος να περιληφθούν στο φιρμάνι). Η πράξη λοιπόν έγινε νομότυπα. Στη συνέχεια οι κληρονόμοι του τα χάρισαν στο Βρετανικό Μουσείο η κυριότητα του οποίου επί των Μαρμάρων, από νομική άποψη, δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Για όλους αυτούς τους λόγους το 2004 ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε κάνει την πρόταση του μόνιμου δανεισμού των εν λόγω κομματιών στο Μουσείο της Ακρόπολης, πράγμα που τότε οι Βρετανοί είχαν απορρίψει μετά βδελυγμίας.Γι αυτό και η τωρινή τους πρόταση που κάκιστα απορρίφθηκε, ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για έναρξη διαπραγματεύσεων.
Πέραν του νομικού σκέλους της υπόθεσης ο Λόρδος του Έλγιν, όπως και ο Σουλτάνος ο Σελίμ ο 3ος που εξέδωσε το σχετικό φιρμάνι, είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν είναι ούτε οι πρώτοι που διέπραξαν τέτοια βαρβαρότητα ούτε και οι πλέον επιλήψιμοι από ηθικής άποψης.
Η μόδα της κατοχής έργων της ελληνικής αρχαιότητας εμφανίζεται στα τέλη του 16ου αιώνα, καθώς η Δύση ανακαλύπτει την ελληνική αρχαιότητα.άνθρωποι που ποτέ τους δεν είχαν διαβάσει Αριστοτέλη ή Πλάτωνα, αλλά που είχαν πολλά χρήματα, οργάνωναν αποστολές αρχαιοκάπηλων στην Ελλάδα. Δεν είναι της ώρας να ασχοληθούμε με αυτούς τους «ενοχλητικούς» προγόνους της αρχαιολογίας, κι ας φλερτάρουν, ακόμα και σήμερα, αρκετοί αρχαιολόγοι με την αρχαιοκαπηλεία.Αρκούμαι σε μια επισήμανση. Στο μνημειώδες έργο του Κυριάκου Σιμόπουλου ΞΕΝΟΙ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, περιγράφονται απίστευτοι βανδαλισμοί σε βάρος αρχαιοτήτων, μπροστά στις οποίες ο Λόρδος του Έλγιν μέχρι και «τζέντλεμαν» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Θα αρκεστώ σε μια περιγραφή. καθολικός καλόγερος φθάνει στην Πελοπόννησο - τέλη 16ου με αρχές 17ου αιώνα - με αποστολή να συλλέξει αρχαιότητες για το Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο 13ο. Ο άνθρωπος αυτός στο ημερολόγιο της αποστολής του που το δημοσίευσε ο ίδιος λίγα χρόνια αργότερα, περιγράφει με απίστευτο κυνισμό, πώς ανακάλυψε τα ερείπια της Αρχαίας Σπάρτης,πώς πήρε ό,τι μπορούσε να μεταφερθεί και πώς προσέλαβε εκατοντάδες εργάτες που επί ένα μήνα γκρέμιζαν ό,τι δεν μπορούσε να πάρει μαζί του, «για να μη βρει κανείς μεταγενέστερος τίποτα»
Λίγα μόλις χρόνια μετά από την αφαίρεση των Μαρμάρων του Παρθενώνα, στα 1815, ο Λόρδος Μπάιρον - ο φιλελληνισμός του οποίου δε μπορεί να αμφισβητηθεί μιας και άφησε τα κόκαλά του στο Μεσολόγγι προσπαθώντας να κάνει στρατό τους κατσαπλιάδες - επισκεπτόμενος την Αθήνα, σημειώνει με φρίκη στο ημερολόγιό του ότι ο ντόπιος πληθυσμός έσκαβε τη γη για να ανακαλύψε αρχαιότητες και να τις ρίξει στην ασβεστοκάμινο.
Σε αυτό το πλαίσιο συμπεριφοράς απέναντι στιος ελληνικές αρχαιότητες εντάσσεται και η αφαίρεση των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Λόρδο του Έλγιν.
Κλείνω αυτό το σχόλιο με μια επισήμανση. Οι άνθρωποι που από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη ενώνουν τη φωνή τους για να ζητήσουν την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Αθήνα γνωρίζουν όλα τα παρραπάνω. Πιστεύουν ότι για λόγους ηθικής τάξης τα Μάρμασρα πρέπει να επιστρέψουν στην Αθήνα, αντιπαθούν όμως και την αλαζονεία. Και θα είναι πραγματικά κρίμα να χαθεί η υποστήριξη όλων αυτών των ανθρώπων επειδή ο Αντωνάκης Σαμαράς μπουρδολογεί ασύστολα για να ενισχύσει τη θέση του στον αγώνα διαδοχής του Κωστάκη.
Γιάννης Χρ..
Εύλογη η συναισθηματική φόρτιση, όμως έτσι πήγαν στράφι κάποιες σημαντικές εξελίξεις γύρω από το θέμα. Η εξής μια:ότι για πρώτη φορά, το Βρετανικό Μουσείο συζητάει το ζήτημα της επιστροφής των Μαρμάρων, έστω και πρόσκαιρα. Και αντί ο γνωστός για την πολιτική του μυωπία και τον μαυρογιαλουρισμό του Αντώνης Σαμαράς να αξιοποιήσειθ αυτή την ευκαιρία για άνοιγμα ουσιαστικών διαπραγματεύσεων με τους Βρετανούς, βγήκε και έκανε μια αμίμητης βλακείας δήλωση που συνοψίζεται στη φράση «η Ελλάδα δε θα δεχτεί ποτέ την υπό όρους επιστροφή των έργων τέχνης που εκλάπησαν ενώ τελούσε υπό τουρκική κατοχή».
Προφανώς ο κ. Σαμαράς ήταν μάθητής κάτω της βάσης στο μάθημα της Ιστορίας. Αλλιώς θα γνώριζε ότι Ελληνικό Κράτος υπάρχει από το 1829. Θα γνώριζε επίσης ότι οι Οθωμανοί δεν κατέλυσαν στα 1453 το ελληνικό κράτος αλλά την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που, αν και ελληνόφωνη, δεν διεκδικούσε την ελληνικότητα.και της οποίας τα επίσημα έγγραφα, μέχρι το τέλος της βασιλείας του Ιουστινιανού εκδίδονταν ΟΛΑ στα λατινικά. Η ελληνική γλώσσα καθιερώθηκε ως κρατούσα γλώσσα της αυτοκρατορίας επί Ηρακλείου και, με εξαίρεση τη σύντομη περίοδο της βασιλείας των Λασκαριδών, η λέξη Έλλην επί 1100 χρόνια ήταν συνώνυμη του άπιστου.
Επίσης, αν ο κ. Σαμαράς διάβαζε εφημερίδες, θα γνώριζε ότι το Ελληνικό Κράτος αναγνωρίζει, πλην συγκεκριμένων εξαιρέσεων που ορίζονται σε νόμο του 1920, ΟΛΕΣ τις νομοθετικές πράξεις των Οθωμανών Σουλτάνων που αφορούσαν στη σημερινή ελληνική επικράτεια σε ιδιοκτησιακά θέματα. (Βλ. υπόθεση Βατοπεδίου. Επίσης το Οθωμανικό Δίκαιο ισχύει ακόμα στην Κρήτη εθιμικά σε θέματα σχετικά με τη γαιοκτησία).
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα Μάρμαρα του Παρθενώνα; Μα φυσικά αφορούν στο νομικό σκέλος της ελληνικής διεκδίκησης. Διότι ναι μεν κάθε καλόπιστος άνθρωπος στην Υφήλιο παραδέχεται ότι από ηθικής απόψεως τα Μάρμαρα του Παρθενώνα οφείλουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα,από νομική πλευρά όμως αυτό είναι αδύνατο.
Και είναι αδύνατο διότι ο Λόρδος του Έλγιν δεν έκλεψε τα Μάρμαρα. Την εποχή εκείνη ήταν Πρεσβευτής της Μεγάλης Βρετανίας στην Κωνσταντινούπολη.Όταν έφθασε στην Αθήνα ήταν εφοδιασμένος με σουλτανικό φιρμάνι,που ανέφερε λεπτομερώς τι θα πάρει (τα κομμάτια που είχε ζητήσει ο ίδιος να περιληφθούν στο φιρμάνι). Η πράξη λοιπόν έγινε νομότυπα. Στη συνέχεια οι κληρονόμοι του τα χάρισαν στο Βρετανικό Μουσείο η κυριότητα του οποίου επί των Μαρμάρων, από νομική άποψη, δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Για όλους αυτούς τους λόγους το 2004 ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε κάνει την πρόταση του μόνιμου δανεισμού των εν λόγω κομματιών στο Μουσείο της Ακρόπολης, πράγμα που τότε οι Βρετανοί είχαν απορρίψει μετά βδελυγμίας.Γι αυτό και η τωρινή τους πρόταση που κάκιστα απορρίφθηκε, ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για έναρξη διαπραγματεύσεων.
Πέραν του νομικού σκέλους της υπόθεσης ο Λόρδος του Έλγιν, όπως και ο Σουλτάνος ο Σελίμ ο 3ος που εξέδωσε το σχετικό φιρμάνι, είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν είναι ούτε οι πρώτοι που διέπραξαν τέτοια βαρβαρότητα ούτε και οι πλέον επιλήψιμοι από ηθικής άποψης.
Η μόδα της κατοχής έργων της ελληνικής αρχαιότητας εμφανίζεται στα τέλη του 16ου αιώνα, καθώς η Δύση ανακαλύπτει την ελληνική αρχαιότητα.άνθρωποι που ποτέ τους δεν είχαν διαβάσει Αριστοτέλη ή Πλάτωνα, αλλά που είχαν πολλά χρήματα, οργάνωναν αποστολές αρχαιοκάπηλων στην Ελλάδα. Δεν είναι της ώρας να ασχοληθούμε με αυτούς τους «ενοχλητικούς» προγόνους της αρχαιολογίας, κι ας φλερτάρουν, ακόμα και σήμερα, αρκετοί αρχαιολόγοι με την αρχαιοκαπηλεία.Αρκούμαι σε μια επισήμανση. Στο μνημειώδες έργο του Κυριάκου Σιμόπουλου ΞΕΝΟΙ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, περιγράφονται απίστευτοι βανδαλισμοί σε βάρος αρχαιοτήτων, μπροστά στις οποίες ο Λόρδος του Έλγιν μέχρι και «τζέντλεμαν» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Θα αρκεστώ σε μια περιγραφή. καθολικός καλόγερος φθάνει στην Πελοπόννησο - τέλη 16ου με αρχές 17ου αιώνα - με αποστολή να συλλέξει αρχαιότητες για το Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο 13ο. Ο άνθρωπος αυτός στο ημερολόγιο της αποστολής του που το δημοσίευσε ο ίδιος λίγα χρόνια αργότερα, περιγράφει με απίστευτο κυνισμό, πώς ανακάλυψε τα ερείπια της Αρχαίας Σπάρτης,πώς πήρε ό,τι μπορούσε να μεταφερθεί και πώς προσέλαβε εκατοντάδες εργάτες που επί ένα μήνα γκρέμιζαν ό,τι δεν μπορούσε να πάρει μαζί του, «για να μη βρει κανείς μεταγενέστερος τίποτα»
Λίγα μόλις χρόνια μετά από την αφαίρεση των Μαρμάρων του Παρθενώνα, στα 1815, ο Λόρδος Μπάιρον - ο φιλελληνισμός του οποίου δε μπορεί να αμφισβητηθεί μιας και άφησε τα κόκαλά του στο Μεσολόγγι προσπαθώντας να κάνει στρατό τους κατσαπλιάδες - επισκεπτόμενος την Αθήνα, σημειώνει με φρίκη στο ημερολόγιό του ότι ο ντόπιος πληθυσμός έσκαβε τη γη για να ανακαλύψε αρχαιότητες και να τις ρίξει στην ασβεστοκάμινο.
Σε αυτό το πλαίσιο συμπεριφοράς απέναντι στιος ελληνικές αρχαιότητες εντάσσεται και η αφαίρεση των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Λόρδο του Έλγιν.
Κλείνω αυτό το σχόλιο με μια επισήμανση. Οι άνθρωποι που από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη ενώνουν τη φωνή τους για να ζητήσουν την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Αθήνα γνωρίζουν όλα τα παρραπάνω. Πιστεύουν ότι για λόγους ηθικής τάξης τα Μάρμασρα πρέπει να επιστρέψουν στην Αθήνα, αντιπαθούν όμως και την αλαζονεία. Και θα είναι πραγματικά κρίμα να χαθεί η υποστήριξη όλων αυτών των ανθρώπων επειδή ο Αντωνάκης Σαμαράς μπουρδολογεί ασύστολα για να ενισχύσει τη θέση του στον αγώνα διαδοχής του Κωστάκη.
Γιάννης Χρ..
Σάββατο 20 Ιουνίου 2009
Μουσείο Ακρόπολης και Μελίνα...
Μου άρεσε που ξύπνησα σήμερα και ρίχνοντας μια ματιά στα blogs είδα στα περισσότερα φωτογραφίες με τα μεγάλα, ερωτικά μάτια της Μελίνας.
Σήμερα γίνονται τα εγκαίνια του μουσείου της Ακρόπολης, ενός έργου που πέρασε από σαράντα κύματα και – επιτέλους – ολοκληρώθηκε. Η κυβέρνηση προσπάθησε με όσα μέσα άθλιας προπαγάνδας διαθέτει να το περάσει ούτε λίγο ούτε πολύ, ως ένα έργο… δικό της!!! Ως «ένα όραμα του μεγάλου Καραμανλή» που το εγκαινιάζει ένας άλλος Καραμανλής!.. Ο και «μικρός» ονομαζόμενος…
Το όραμα κι ο αγώνας της Μελίνας άτεχνα και πρόχειρα παραχαράχτηκε από τα επίσημα παπαγαλάκια του θιάσου που κυβερνά, ως ένα «όραμα καραμανλικό»…
Οποία θρασύτητα!..
Αυτοί που το 2003 έκαναν μηνύσεις και προσφυγές και καθυστέρησαν το έργο για χρόνια, ταλαιπωρώντας τους ανθρώπους που δούλευαν γι’ αυτό, έρχονται τώρα και κομπάζουν!..
Όμως εδώ η αλήθεια δεν μπόρεσε να κρυφτεί. Υπάρχει αυτή η διαολεμένη μνήμη που καμιά φορά λειτουργεί.
Αυθόρμητα, σήμερα, όλων το μυαλό πηγαίνει στη Μελίνα.
Στο όραμά της για την επιστροφή των μαρμάρων, για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, για το μουσείο της Ακρόπολης, για την διατήρηση όσων νεοκλασικών αριστουργημάτων έχουν πια απομείνει στα δρομάκια αυτής της πόλης. Αν δεν είχε περάσει η Μελίνα από τη ζωή μας, η πόλη που ζούμε θα θύμιζε ακόμα περισσότερο μια απρόσωπη μεγαλούπολη. Μας χάρισε ανάσες ζωής και μας επέβαλε να θυμόμαστε πού και πού ότι έχουμε τη θεία τύχη να πατάμε στα χώματα που κάποτε πατούσε ο Σωκράτης κι ο Περικλής…
Η Μελίνα είχε καταλάβει το νεοέλληνα καλύτερα από όλους.
Και είχε πει:
«Αυτή είναι η περιουσία μας, το παρελθόν μας, ο πολιτισμός μας. Χωρίς αυτόν, δεν είμαστε κανείς…» ...........................................................
Η Μελίνα!..
Η τελευταία θεά αυτού του τόπου.
Κι ένα μεγάλο δίδαγμα για το τι μπορεί να πραγματοποιήσει ένας πολιτικός, όταν έχει όραμα.
Κ.Λ.
Σήμερα γίνονται τα εγκαίνια του μουσείου της Ακρόπολης, ενός έργου που πέρασε από σαράντα κύματα και – επιτέλους – ολοκληρώθηκε. Η κυβέρνηση προσπάθησε με όσα μέσα άθλιας προπαγάνδας διαθέτει να το περάσει ούτε λίγο ούτε πολύ, ως ένα έργο… δικό της!!! Ως «ένα όραμα του μεγάλου Καραμανλή» που το εγκαινιάζει ένας άλλος Καραμανλής!.. Ο και «μικρός» ονομαζόμενος…
Το όραμα κι ο αγώνας της Μελίνας άτεχνα και πρόχειρα παραχαράχτηκε από τα επίσημα παπαγαλάκια του θιάσου που κυβερνά, ως ένα «όραμα καραμανλικό»…
Οποία θρασύτητα!..
Αυτοί που το 2003 έκαναν μηνύσεις και προσφυγές και καθυστέρησαν το έργο για χρόνια, ταλαιπωρώντας τους ανθρώπους που δούλευαν γι’ αυτό, έρχονται τώρα και κομπάζουν!..
Όμως εδώ η αλήθεια δεν μπόρεσε να κρυφτεί. Υπάρχει αυτή η διαολεμένη μνήμη που καμιά φορά λειτουργεί.
Αυθόρμητα, σήμερα, όλων το μυαλό πηγαίνει στη Μελίνα.
Στο όραμά της για την επιστροφή των μαρμάρων, για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, για το μουσείο της Ακρόπολης, για την διατήρηση όσων νεοκλασικών αριστουργημάτων έχουν πια απομείνει στα δρομάκια αυτής της πόλης. Αν δεν είχε περάσει η Μελίνα από τη ζωή μας, η πόλη που ζούμε θα θύμιζε ακόμα περισσότερο μια απρόσωπη μεγαλούπολη. Μας χάρισε ανάσες ζωής και μας επέβαλε να θυμόμαστε πού και πού ότι έχουμε τη θεία τύχη να πατάμε στα χώματα που κάποτε πατούσε ο Σωκράτης κι ο Περικλής…
Η Μελίνα είχε καταλάβει το νεοέλληνα καλύτερα από όλους.
Και είχε πει:
«Αυτή είναι η περιουσία μας, το παρελθόν μας, ο πολιτισμός μας. Χωρίς αυτόν, δεν είμαστε κανείς…» ...........................................................
Η Μελίνα!..
Η τελευταία θεά αυτού του τόπου.
Κι ένα μεγάλο δίδαγμα για το τι μπορεί να πραγματοποιήσει ένας πολιτικός, όταν έχει όραμα.
Κ.Λ.
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009
ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ
Βαθύτατη απογοήτευση ένιωσα διαβάζοντας τη θέση του ΠΑΣΟΚ για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης. Επρόκειτο για ένα συνοθύλευμα απαρρίθμησης διοικητικών μέτρων και ακραίας συνθηματολογίας, με στόχο την προσέλκυση της συμπάθειας του κάθε τρομοκραστημένου ανθρωπάκου που έσπευσε να υπερψηφίσει το ρατσιστικο πολιτικό πρόγραμμα του Καρατζαφέρη. Δε θα σταθώ στην προφανή διαπίστωση ότι το ύφος και το ήθος των προτάσεων είναι στον αντίποδα της διαπίστωσης του Γιώργου Παπανδρέου που συνοψίστηκε στη φράση «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Δε θα μακρυγορήσω εξηγώντας γιατί τα τρομοκρατημένα ανθρωπάκια που ψήφισαν ΛΑΟΣ θα είναι ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ σε κάθε προσπάθεια προοδευτικού εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας. Δε θα προσπαθήσω να πείσω για την άποψή μου ότι ο προοδευτικός εκσυγχρονισμός είναι ένα εγχείρημα που απαιτεί να πειστεί η πλειοψηφία της κοινωνίας για την ανάγκη πειραματισμού, ανάληψης ρίσκων, και ανοίγματος νέων δρόμων.
Θα επιμείνω στο ζήτημα της μετανάστευσης. Δεν ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι η Ευρώπη μπορεί να υποδεχτεί όλους όσοι, κυνηγημένοι από τους πολέμους, την πείνα, τις θεομηνίες έρχονται αγωνιώντας για ένα ξεροκόματο. Πιστεύω όμως ότι πρέπει να εκπονηθεί άμεσα από τις ευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις - και το ΠΑΣΟΚ δεν επιτρέπεται να δηλώσει απόν σε αυτή τη διαδικασία όπως δείχνει τη διάθεση να πράξει - μια μεταναστευτική πολιτική.
Το πρώτο πράγμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι, μολονότι οι λεγόμενοι λαθρομετανάστες, στη συντριπτική τους πλειονότητα, προέρχονται από χώρες με αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, ελάχιστοι είναι πολιτικοί πρόσφυγες.
Το δεύτερο σημείο που επίσης δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι πως, τα εκατομμύρια των ανθρώπων που τα τελευταία χρόνια, διασχίζουν τη Μεσόγειο μέσα σε σκυλοπνίχτες ή φθάνουν στα ευρωπαϊκά σύνορα μετά από οδοιπορίες χρόνων, διασχίζοντας εμπόλεμες ζώνες και ναρκοπέδια, με αποτέλεσμα πολλοί να πηγαίνουν άκλαφτοι,δεν είναι κακοποιά στοιχεία. Απελπισμένοι άνθρωποι είναι, κυνηγημένοι από την πείνα, τον πόλεμο, την ξηρασία τις πλημμύρες.
Το τρίτο πράγμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι ελάχιστοι από αυτούς είναι επιστήμονες ή ειδικευμένοι τεχνίτες. Είναι άνθρωποι αναλφάβητοι, με ελάχιστες επαγγελματικές δεξιότητες.
Το τέταρτο πράγμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι, για πολιτικούς - η κατάρρευση των κρατικών μορφωμάτων που άφησε πίσω της η αποικιοκρατία - και περιβαλλοντικούς λόγους - η κλιματική αλλαγή - οι άνθρωποι αυτοί θα συνεχίσουν να αυξάνονται.
Το πέμπτο πράγμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι ένα μέρος, όχι το σημαντικότερο αλλά ούτε και αμελητέο, της μετανάστευσης στην Ευρώπη έχει να κάνει με κυκλώματα πορνείας.
Με βάση αυτές τις παραμέτρους πρέπει να σχεδιαστεί μια προοδευτική ανθρωπιστική ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική.
Η πρώτη παράμετρος μιας τέτοιας πολιτικής πρέπει να είναι ότι σε καμιά περίπτωση δεν επαναπροωθούνται μητέρες με μικρά παιδιά και ασυνόδευτοι έφηβοι. Ό,τι και αν συμβαίνει στις χώρες προέλευσής τους, το βέβαιο είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί εκεί δεν έχουν ζωή. δεν έφυγαν αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Έφυγαν με τη βεβαιότητα πως αν έμεναν δεν είχαν ελπίδα επιβίωσης. Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν πρέπει να γίνονται δεκτοί.
Η δεύτερη παράμετρος έχει να κάνει με το δουλεμπόριο. Δεν είναι δυνατό να υπάρξει διαχείριση της μετανάστευσης χωρίς αποφασιστικές κατασταλτικές δράσεις κατά του δουλεμπορίου. Και γι αυτό πρέπει κάθε φορά που συλλαμβάνονται μετανάστες, να ενθαρρύνονται με αντάλλαγμα την κάρτα παραμονής, να δίνουν αξιόπιστες πληροφορίες για τα δίκτυα που τους μετέφεραν από τη χώρα τους μέχρι την Ευρώπη. Πρόκειται για εξαιρετικά δύσκολη μάχη, καθώς το δουλεμπόριο βασίζεται σε συνενοχές δημοσίων λειτουργών και τοπικών κοινωνιών που επωφελούνται από αυτό σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Η παράμετρος αυτή αφορά ιδιαίτερα τη μετανάστευση που σχετίζεται με την πορνεία.
Η τρίτη παράμετρος αφορά την πλειοψηφία των μεταναστών. Είναι νέοι άνθρωποι, φτωχοί, που το μόνο πράγμα που επιζητούν είναι μια αξιοπρεπής ζωή γι αυτούς και τα μέλη της οικογένειάς τους που έχουν αφήσει στην πατρίδα τους. Είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι αυτοί ευχαρίστως θα επέστρεφαν στις χώρες τους υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Και εδώ υπεισέρχεται το ζήτημα της αντιμετώπισης της φτώχειας στις χώρες καταγωγής τους. Και επειδή η οικονομική ενίσχυση των κυβερνήσεων ως μόνο αποτέλεσμα θα έχει να πλουτίσουν κάποιοι διεφθαρμένοι κυβερνώντες, η μόνη λύση είναι η εκπαίδευση των ανθρώπων αυτών και η οικονομική τους ενίσχυση για να στήσουν κάποιες μικρές βιώσιμες επιχιερήσεις. Ενέργεια που οφείλει να συμπληρωθεί με την παροχή της ανάλογης υποστήριξης σε επίπεδο management αυτών των επιχειρήσεων. Δεν πρόκειται για μια καινοφανή ιδέα. Πρόκειται για κάτι που πριν 25 χρόνια εφάρμοσε με επιτυχία η Φολκσβάγκεν, όταν θέλησε να εκσυγχρονίσει την αλυσίδα παραγωγής της. Πρότεινε τότε σε χιλιάδες Τούρκων εργατών της να εκπαιδευτούν και, με την οικονομική υποστήριξη της εταιρείας, να ανοίξουν εγκεκριμένα συνεργεία σέρβις στην Τουρκία.
Η τέταρτη παράμετρος αφορά στον καθορισμό του όρου πρόσφυγας. Ο ορισμός του πολιτικού πρόσφυγα είναι σαφώς ατελής σε σχέση με τα ζητήματα που υπάρχουν. Δε μπορεί να μη θεωρηθεί πρόσφυγας ένας άνθρωπος που έχει φύγει από μια χώρα σε εμφύλιο πόλεμο κι ας μην καταζητείται από τις επίσημες αρχές της χώρας του. Δε μπορεί να μη χαρακτηρίζεται πρόσφυγας κάποιος που έχει εγκαταλείψει μια χώρα στην οποία οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα. Δεν είναι δυνατό να μη χαρακτηρίζεται πρόσφυγας ένας άνθρωπος που προέρχεται από μια χώρα στην οποία έχει συμβεί μια πρωτοφανής φυσική κατραστροφή (τσουνάμι 2004, φονικοί σεισμοί, πλημμύρες κ.λ.π.).
Η πέμπτη και τελευταία παράμετρος που πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν είναι η ισόρροπη, κατά το δυνατόν, κατανομή των μεταναστών στα Κράτη - μέλη.
Αν όλα αυτά δεν ληφθούν υπ' όψιν, καμιά κατασταλτική πολιτική δεν έχει ελπίδες επιτυχίας. Όλο και περισσότεροι θα χάνονται στα ναρκοπέδια του έβορυ, στα δάση της Πολωνοουκρανικής μεθορίου, στα ανοιχτά των Καναρίων νησιών. Και όλο και περισσότεροι θα ζουν παράνομα στην Ευρώπη.
Γιάννης Χρ.
Θα επιμείνω στο ζήτημα της μετανάστευσης. Δεν ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι η Ευρώπη μπορεί να υποδεχτεί όλους όσοι, κυνηγημένοι από τους πολέμους, την πείνα, τις θεομηνίες έρχονται αγωνιώντας για ένα ξεροκόματο. Πιστεύω όμως ότι πρέπει να εκπονηθεί άμεσα από τις ευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις - και το ΠΑΣΟΚ δεν επιτρέπεται να δηλώσει απόν σε αυτή τη διαδικασία όπως δείχνει τη διάθεση να πράξει - μια μεταναστευτική πολιτική.
Το πρώτο πράγμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι, μολονότι οι λεγόμενοι λαθρομετανάστες, στη συντριπτική τους πλειονότητα, προέρχονται από χώρες με αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, ελάχιστοι είναι πολιτικοί πρόσφυγες.
Το δεύτερο σημείο που επίσης δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι πως, τα εκατομμύρια των ανθρώπων που τα τελευταία χρόνια, διασχίζουν τη Μεσόγειο μέσα σε σκυλοπνίχτες ή φθάνουν στα ευρωπαϊκά σύνορα μετά από οδοιπορίες χρόνων, διασχίζοντας εμπόλεμες ζώνες και ναρκοπέδια, με αποτέλεσμα πολλοί να πηγαίνουν άκλαφτοι,δεν είναι κακοποιά στοιχεία. Απελπισμένοι άνθρωποι είναι, κυνηγημένοι από την πείνα, τον πόλεμο, την ξηρασία τις πλημμύρες.
Το τρίτο πράγμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι ελάχιστοι από αυτούς είναι επιστήμονες ή ειδικευμένοι τεχνίτες. Είναι άνθρωποι αναλφάβητοι, με ελάχιστες επαγγελματικές δεξιότητες.
Το τέταρτο πράγμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι, για πολιτικούς - η κατάρρευση των κρατικών μορφωμάτων που άφησε πίσω της η αποικιοκρατία - και περιβαλλοντικούς λόγους - η κλιματική αλλαγή - οι άνθρωποι αυτοί θα συνεχίσουν να αυξάνονται.
Το πέμπτο πράγμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι ένα μέρος, όχι το σημαντικότερο αλλά ούτε και αμελητέο, της μετανάστευσης στην Ευρώπη έχει να κάνει με κυκλώματα πορνείας.
Με βάση αυτές τις παραμέτρους πρέπει να σχεδιαστεί μια προοδευτική ανθρωπιστική ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική.
Η πρώτη παράμετρος μιας τέτοιας πολιτικής πρέπει να είναι ότι σε καμιά περίπτωση δεν επαναπροωθούνται μητέρες με μικρά παιδιά και ασυνόδευτοι έφηβοι. Ό,τι και αν συμβαίνει στις χώρες προέλευσής τους, το βέβαιο είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί εκεί δεν έχουν ζωή. δεν έφυγαν αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Έφυγαν με τη βεβαιότητα πως αν έμεναν δεν είχαν ελπίδα επιβίωσης. Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν πρέπει να γίνονται δεκτοί.
Η δεύτερη παράμετρος έχει να κάνει με το δουλεμπόριο. Δεν είναι δυνατό να υπάρξει διαχείριση της μετανάστευσης χωρίς αποφασιστικές κατασταλτικές δράσεις κατά του δουλεμπορίου. Και γι αυτό πρέπει κάθε φορά που συλλαμβάνονται μετανάστες, να ενθαρρύνονται με αντάλλαγμα την κάρτα παραμονής, να δίνουν αξιόπιστες πληροφορίες για τα δίκτυα που τους μετέφεραν από τη χώρα τους μέχρι την Ευρώπη. Πρόκειται για εξαιρετικά δύσκολη μάχη, καθώς το δουλεμπόριο βασίζεται σε συνενοχές δημοσίων λειτουργών και τοπικών κοινωνιών που επωφελούνται από αυτό σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Η παράμετρος αυτή αφορά ιδιαίτερα τη μετανάστευση που σχετίζεται με την πορνεία.
Η τρίτη παράμετρος αφορά την πλειοψηφία των μεταναστών. Είναι νέοι άνθρωποι, φτωχοί, που το μόνο πράγμα που επιζητούν είναι μια αξιοπρεπής ζωή γι αυτούς και τα μέλη της οικογένειάς τους που έχουν αφήσει στην πατρίδα τους. Είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι αυτοί ευχαρίστως θα επέστρεφαν στις χώρες τους υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Και εδώ υπεισέρχεται το ζήτημα της αντιμετώπισης της φτώχειας στις χώρες καταγωγής τους. Και επειδή η οικονομική ενίσχυση των κυβερνήσεων ως μόνο αποτέλεσμα θα έχει να πλουτίσουν κάποιοι διεφθαρμένοι κυβερνώντες, η μόνη λύση είναι η εκπαίδευση των ανθρώπων αυτών και η οικονομική τους ενίσχυση για να στήσουν κάποιες μικρές βιώσιμες επιχιερήσεις. Ενέργεια που οφείλει να συμπληρωθεί με την παροχή της ανάλογης υποστήριξης σε επίπεδο management αυτών των επιχειρήσεων. Δεν πρόκειται για μια καινοφανή ιδέα. Πρόκειται για κάτι που πριν 25 χρόνια εφάρμοσε με επιτυχία η Φολκσβάγκεν, όταν θέλησε να εκσυγχρονίσει την αλυσίδα παραγωγής της. Πρότεινε τότε σε χιλιάδες Τούρκων εργατών της να εκπαιδευτούν και, με την οικονομική υποστήριξη της εταιρείας, να ανοίξουν εγκεκριμένα συνεργεία σέρβις στην Τουρκία.
Η τέταρτη παράμετρος αφορά στον καθορισμό του όρου πρόσφυγας. Ο ορισμός του πολιτικού πρόσφυγα είναι σαφώς ατελής σε σχέση με τα ζητήματα που υπάρχουν. Δε μπορεί να μη θεωρηθεί πρόσφυγας ένας άνθρωπος που έχει φύγει από μια χώρα σε εμφύλιο πόλεμο κι ας μην καταζητείται από τις επίσημες αρχές της χώρας του. Δε μπορεί να μη χαρακτηρίζεται πρόσφυγας κάποιος που έχει εγκαταλείψει μια χώρα στην οποία οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα. Δεν είναι δυνατό να μη χαρακτηρίζεται πρόσφυγας ένας άνθρωπος που προέρχεται από μια χώρα στην οποία έχει συμβεί μια πρωτοφανής φυσική κατραστροφή (τσουνάμι 2004, φονικοί σεισμοί, πλημμύρες κ.λ.π.).
Η πέμπτη και τελευταία παράμετρος που πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν είναι η ισόρροπη, κατά το δυνατόν, κατανομή των μεταναστών στα Κράτη - μέλη.
Αν όλα αυτά δεν ληφθούν υπ' όψιν, καμιά κατασταλτική πολιτική δεν έχει ελπίδες επιτυχίας. Όλο και περισσότεροι θα χάνονται στα ναρκοπέδια του έβορυ, στα δάση της Πολωνοουκρανικής μεθορίου, στα ανοιχτά των Καναρίων νησιών. Και όλο και περισσότεροι θα ζουν παράνομα στην Ευρώπη.
Γιάννης Χρ.
Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ: ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
Οι Ευρωεκλογές σημαδεύτηκαν πανευρωπαϊκά από μια χωρίς προηγούμενο αποχή, μια χωρίς προηγούμενο εκλογική νίκη Φασιστικών Ρατσιστικών και εθνικιστικών κομμάτων και, με εξαίρεση τους Πράσινους, την απόλυτη κατάρρευση της Σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και της Αριστεράς.
Μολονότι αρκετοί αναλυτές επισημαίνουν, ορθώς, ότι ο παραλληλισμός με την Ευρώπη της δεκαετίας του '30 είναι παρακινδυνευμένος και προσωπικά δέχομαι αυτή την άποψη, εντούτοις η ύπαρξη κάποιων κοινών χαρακτηριστικών ανάμεσα στη δεκαετία του '30 και στην αυγή του 21ου αιώνα δε μπορεί να μη γεννά ανησυχίες.
Ας σταθούμε όμως στα δυο στοιχεία που ΔΕΝ είναι κοινά.
Το πρώτο είναι ότι στη δεκαετία του '30 η Ευρώπη αγωνίζονταν να ορθοποδήσει μετά από ένα πόλεμο που την είχε σαρώσει απ' άκρη σ' άκρη, δεν είχε αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα, είχε σκοτώσει 14 εκατομμύρια ανθρώπους και είχε αφήσει εκατομμύρια σακατεμένους.
Το δεύτερο είναι ότι τότε υπήρχε μια Αριστερά που γεννούσε ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον σε εκατομμύρια ανθρώπων. Τα Λαϊκά Μέτωπα, προϊόντα ενότητας χτισμένης μέσα στους κοινωνικούς αγώνες ανάμεσα σε Σοσιαλδημοκράτες, Κομμουνιστές και - στην περίπτωση της Ισπανίας - Αναρχικούς, θριάμβευαν στις εκλογές σε Γαλλία - Ισπανία. Παρά τις σταλινικές συνομωσίες - δυστυχώς βρήκε πρόθυμους συνεργάτες μέσα στο Ισπανικό Κομμουνιστικό Κόμμα - επί τρία χρόνια η Ισπανία του Λαϊκου Μετώπου, με μοναδικό συμπαραστάτη τις δεκάδες χιλιάδες των αγωνιστών από όλη την Ευρώπη που έσπευσαν να πολεμήσουν μαζί τους, αντιστάθηκε στη Χιτλερική κτηνωδία. Τί να πρωτομνημονέυσει κανείς, την παρησία του Μιγκέλ ντε Ουναμούνο στο κατάμεστο από Φαλαγγίτες αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Σαλαμάνκα, τις απελπισμένες μάχες των Διεθνών Ταξιαρχιών, τα αυτοδιαχειριστικά πειράματα Αναρχικών και Τροτσκιστών;
Αυτό το δυνατό όνειρο για μια άλλη κοινωνία είναι αυτό που λείπει σήμερα και έστειλε Σοσιαλδημοκρατία και Αριστερά αδιάβαστες.
Η μεν σοσιαλδημοκρατία προσπάθησε, για πρώτη φορά μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια, πριν μερικούς μήνες να αρθρώσει έναν κοινωνικό πολιτικό λόγο. Μοιραίο ήταν να μην εισακουστεί. Κι αυτό γιατί οι βάσεις για τις πολιτικές της απόλυτης κοινωνικής αναλγησίας, της κατεδάφισης του κοινωνικού Κράτους, της προκλητικής αύξησης του πλούτου των λίγων και της φτώχειας των πολλών, μπήκαν από τους σοσιαλδημοκράτες αρχιτέκτονες της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Ελάχιστοι είχαμε τολμήσει τότε να φωνάξουμε πως η Συνθήκη αυτή, για όλους τους παραπάνω λόγους, έμελλε να βάλει βόμβα στα θεμέλια του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος και να στερήσει κάθε πολιτική νομιμοποίηση από την έννοια της Ενωμένης Ευρώπης. Αντιμετωπιστήκαμε με ειρωνεία, απαξία και ταυτιση με τις φοβικές εθνικιστικές θέσεις του ΚΚΕ στην Ελλάδα, του Ντε Βιγέρ στη Γαλλία, της δανικής και της νορβηγικής ακροδεξιάς.
Αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ταυτισμένη με την ανεργία, την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, την κατάργηση της δωρεάν παιδείας, την κατάργηση των δωρε΄παν παροχών υγείας, την κατάργηση των συντάξεων. Και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε γι αυτό. Γι αυτό και η αποχή, γι αυτό και η υπερψήφιση των ευρωφοβικών ακροδεξιών κομματών. Γι αυτό και οι Ευρωπαίοι πολίτες νιώθουν ανασφαλείς και τείνουν ευήκοον ους στις ρτσιστικές απόψεις.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα υπάρχει μια άλλη θλιβερή πραγματικότητα. Αυτή μιας Αριστεράς, μιας Σοσιαλδημοκρατίας και, σε μικρότερο βαθμό, των Πράσινων κομμάτων, που αυτιστικές και ικανοποιημένες από τον εαυτό τους, αναμασούν πράγματα που δεν ενδιαφέρουν τον πολίτη.
Αυτή τη στιγμή επιοβάλλεται να χτιστεί μια άλλη Ευρώπη. Αυτή που θα ξεπηδήσει από τις συμπληρωματικές - αλλά και ανταγωνιστικές, αυτό δεν είναι κακό - Ευρώπες της Σοσιαλδημοκρατίας, της Αριστεράς, των Πράσινων.
Όλοι πρέπει να καταλάβουν μερικά πράγματα.
Το πρώτο είναι ότι μετά από 50 ολόκληρα χρόνια, ξαναγεννιούνται στην Ευρώπη οι στρατιές των εξαθλιωμένων φτωχών. Και πρέπει να βρεθεί τρόπος να ξαναποκτήσουν οι άνθρωποι αυτοί ελπίδα κι αυτοπεποίθηση.
Το δεύτερο είναι ότι όλο και μεγαλύτερα κομάτια της μεσαίας αστικής τάξης ζουν με τον τρόμο της φτώχειας. Γι αυτό και στρέφονται προς την Ακροδεξιά. Πρέπει να δοθούν πειστικές πολιτικές απαντήσεις στους φόβους αυτών των ανθρώπων. Πρέπει σοσιαλδημοκράτες, Αριστεροί και Πράσινοι, ν' ασχοληθούν επιτέλους με τις έννοιες της Δημόσιας Ασφάλειας και της μετανάστευσης. Να εκπονήσουν αντίστοιχες πολιτικές. Πριν μερικούς μήνες είχα κάνει μια εκτενή ανάρτηση με θέμα τη σκιαγράφηση μιας προοδευτικής πολιτικής Ασφάλειας. Υπόσχομαι να κάνω κάτι ανάλογο και για το θέμα της μετανάστευσης.
ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ. Πρέπει, χωρίς την παραμικρή αμφισημία, να γίνει κύριος πολιτικός στόχος κάθε προοδευτικού κόμματος η εκ βάθρων αλλαγή των συνθηκών που διέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η η ΕΕ θα γίνει μια ένωση της πολιτικής και κοινωνικής αλληλεγγύης ή θα καταρρεύσει σα χάρτινος πύργος. την ώρα που οι πάντες βαυκαλίζονται με όνειρα περί σύντομης ανάκαμψης.
Γιάννης Χρ.
Μολονότι αρκετοί αναλυτές επισημαίνουν, ορθώς, ότι ο παραλληλισμός με την Ευρώπη της δεκαετίας του '30 είναι παρακινδυνευμένος και προσωπικά δέχομαι αυτή την άποψη, εντούτοις η ύπαρξη κάποιων κοινών χαρακτηριστικών ανάμεσα στη δεκαετία του '30 και στην αυγή του 21ου αιώνα δε μπορεί να μη γεννά ανησυχίες.
Ας σταθούμε όμως στα δυο στοιχεία που ΔΕΝ είναι κοινά.
Το πρώτο είναι ότι στη δεκαετία του '30 η Ευρώπη αγωνίζονταν να ορθοποδήσει μετά από ένα πόλεμο που την είχε σαρώσει απ' άκρη σ' άκρη, δεν είχε αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα, είχε σκοτώσει 14 εκατομμύρια ανθρώπους και είχε αφήσει εκατομμύρια σακατεμένους.
Το δεύτερο είναι ότι τότε υπήρχε μια Αριστερά που γεννούσε ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον σε εκατομμύρια ανθρώπων. Τα Λαϊκά Μέτωπα, προϊόντα ενότητας χτισμένης μέσα στους κοινωνικούς αγώνες ανάμεσα σε Σοσιαλδημοκράτες, Κομμουνιστές και - στην περίπτωση της Ισπανίας - Αναρχικούς, θριάμβευαν στις εκλογές σε Γαλλία - Ισπανία. Παρά τις σταλινικές συνομωσίες - δυστυχώς βρήκε πρόθυμους συνεργάτες μέσα στο Ισπανικό Κομμουνιστικό Κόμμα - επί τρία χρόνια η Ισπανία του Λαϊκου Μετώπου, με μοναδικό συμπαραστάτη τις δεκάδες χιλιάδες των αγωνιστών από όλη την Ευρώπη που έσπευσαν να πολεμήσουν μαζί τους, αντιστάθηκε στη Χιτλερική κτηνωδία. Τί να πρωτομνημονέυσει κανείς, την παρησία του Μιγκέλ ντε Ουναμούνο στο κατάμεστο από Φαλαγγίτες αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Σαλαμάνκα, τις απελπισμένες μάχες των Διεθνών Ταξιαρχιών, τα αυτοδιαχειριστικά πειράματα Αναρχικών και Τροτσκιστών;
Αυτό το δυνατό όνειρο για μια άλλη κοινωνία είναι αυτό που λείπει σήμερα και έστειλε Σοσιαλδημοκρατία και Αριστερά αδιάβαστες.
Η μεν σοσιαλδημοκρατία προσπάθησε, για πρώτη φορά μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια, πριν μερικούς μήνες να αρθρώσει έναν κοινωνικό πολιτικό λόγο. Μοιραίο ήταν να μην εισακουστεί. Κι αυτό γιατί οι βάσεις για τις πολιτικές της απόλυτης κοινωνικής αναλγησίας, της κατεδάφισης του κοινωνικού Κράτους, της προκλητικής αύξησης του πλούτου των λίγων και της φτώχειας των πολλών, μπήκαν από τους σοσιαλδημοκράτες αρχιτέκτονες της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Ελάχιστοι είχαμε τολμήσει τότε να φωνάξουμε πως η Συνθήκη αυτή, για όλους τους παραπάνω λόγους, έμελλε να βάλει βόμβα στα θεμέλια του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος και να στερήσει κάθε πολιτική νομιμοποίηση από την έννοια της Ενωμένης Ευρώπης. Αντιμετωπιστήκαμε με ειρωνεία, απαξία και ταυτιση με τις φοβικές εθνικιστικές θέσεις του ΚΚΕ στην Ελλάδα, του Ντε Βιγέρ στη Γαλλία, της δανικής και της νορβηγικής ακροδεξιάς.
Αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ταυτισμένη με την ανεργία, την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, την κατάργηση της δωρεάν παιδείας, την κατάργηση των δωρε΄παν παροχών υγείας, την κατάργηση των συντάξεων. Και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε γι αυτό. Γι αυτό και η αποχή, γι αυτό και η υπερψήφιση των ευρωφοβικών ακροδεξιών κομματών. Γι αυτό και οι Ευρωπαίοι πολίτες νιώθουν ανασφαλείς και τείνουν ευήκοον ους στις ρτσιστικές απόψεις.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα υπάρχει μια άλλη θλιβερή πραγματικότητα. Αυτή μιας Αριστεράς, μιας Σοσιαλδημοκρατίας και, σε μικρότερο βαθμό, των Πράσινων κομμάτων, που αυτιστικές και ικανοποιημένες από τον εαυτό τους, αναμασούν πράγματα που δεν ενδιαφέρουν τον πολίτη.
Αυτή τη στιγμή επιοβάλλεται να χτιστεί μια άλλη Ευρώπη. Αυτή που θα ξεπηδήσει από τις συμπληρωματικές - αλλά και ανταγωνιστικές, αυτό δεν είναι κακό - Ευρώπες της Σοσιαλδημοκρατίας, της Αριστεράς, των Πράσινων.
Όλοι πρέπει να καταλάβουν μερικά πράγματα.
Το πρώτο είναι ότι μετά από 50 ολόκληρα χρόνια, ξαναγεννιούνται στην Ευρώπη οι στρατιές των εξαθλιωμένων φτωχών. Και πρέπει να βρεθεί τρόπος να ξαναποκτήσουν οι άνθρωποι αυτοί ελπίδα κι αυτοπεποίθηση.
Το δεύτερο είναι ότι όλο και μεγαλύτερα κομάτια της μεσαίας αστικής τάξης ζουν με τον τρόμο της φτώχειας. Γι αυτό και στρέφονται προς την Ακροδεξιά. Πρέπει να δοθούν πειστικές πολιτικές απαντήσεις στους φόβους αυτών των ανθρώπων. Πρέπει σοσιαλδημοκράτες, Αριστεροί και Πράσινοι, ν' ασχοληθούν επιτέλους με τις έννοιες της Δημόσιας Ασφάλειας και της μετανάστευσης. Να εκπονήσουν αντίστοιχες πολιτικές. Πριν μερικούς μήνες είχα κάνει μια εκτενή ανάρτηση με θέμα τη σκιαγράφηση μιας προοδευτικής πολιτικής Ασφάλειας. Υπόσχομαι να κάνω κάτι ανάλογο και για το θέμα της μετανάστευσης.
ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ. Πρέπει, χωρίς την παραμικρή αμφισημία, να γίνει κύριος πολιτικός στόχος κάθε προοδευτικού κόμματος η εκ βάθρων αλλαγή των συνθηκών που διέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η η ΕΕ θα γίνει μια ένωση της πολιτικής και κοινωνικής αλληλεγγύης ή θα καταρρεύσει σα χάρτινος πύργος. την ώρα που οι πάντες βαυκαλίζονται με όνειρα περί σύντομης ανάκαμψης.
Γιάννης Χρ.
Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009
Ευρωεκλογές 2009: Ψυχραιμία και αποτίμηση
Επειδή δεν μπορούμε να αρθρίζουμε μήλα με καρπούζια (βασικός νόμος στην… μαθηματική επιστήμη) ας συνέλθουμε κι ας συγκρίνουμε όπως πρέπει αυτές τις εκλογές, με τις προηγούμενες αυτού του είδους, ήτοι, με τις ευρωεκλογές του 2004.
Αν το κάνουμε, τότε θα διαπιστώσουμε μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα:
1. Η ΝΔ καταρρέει σε ένα ποσοστό άνω του 10% από εκείνο του 2004 (43% - 32,3%)
2. Το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει κατά 2,5 μονάδες περίπου, άρα λογίζεται ο νικητής αυτών των εκλογών, ή καλύτερα, ένας από τους νικητές.(34% - 36,7%)
3. Το ΚΚΕ χάνει 1,1% από το ποσοστό του 2004 και ουσιαστικά θα πρέπει να λέμε ότι βγαίνει χαμένο. (9,4% - 8,3%)
4. Ο ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) κερδίζει 0,5 % σε σχέση με το 2004 και συνεπώς μπορούμε να πούμε ότι μένει σε μια από τα ίδια, με μικρή αλλά μίζερη άνοδο. (4,10% - 4,70%)
5. Το ΛΑΟΣ είναι καθαρά και εντυπωσιακά κερδισμένο με την άνοδο του 3% που επιτυγχάνει σε σχέση με το 2004 (4,10% - 7,10%)
6. Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ - ΠΡΑΣΙΝΟΙ έχουν εντυπωσιακή άνοδο 2,8 περίπου και είναι κι αυτοί κερδισμένοι, αφού μάλιστα περνούν το εκλογικό μέτρο και βγάζουν και ευρωβουλευτή για πρώτη φορά στην ιστορία τους. (0,7% - 3,5%)
7. Επίσης τα λεγόμενα «λοιπά κόμματα» έχουν εντυπωσιακή άνοδο 2,8 μονάδες περίπου σε σχέση με το 2004. (4,5% - 7,3%)
Συμπέρασμα;
Η ΝΔ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Βουλιάζει στην αποτυχία και την ανικανότητα διαχείρισης της οικονομίας και πληρώνει – πολύ λογικά – τα σκάνδαλα και την πολιτική της αλαζονείας της.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε άνοδο, δεν έχει δημιουργήσει όμως ρεύμα νίκης και συνεπώς δεν έχει ακόμα κατακτήσει τον στόχο της αυτοδυναμίας στις επόμενες (βουλευτικές) εκλογές.
Η αριστερά βρίσκεται στα ίδια, το ΚΚΕ χάνει αργά αλλά σταθερά δυνάμεις, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κοιτάζει απογοητευμένος τα όνειρά του για μια μεγάλη «αντικαπιταλιστική πολιτική» να καταρρέουν και να παραμένει στην ίδια μίζερη αγωνία του… 3 %...
Η ακροδεξιά παίρνει κεφάλι και αυτό είναι ίσως το πλέον δυσάρεστο μήνυμα αυτών των εκλογών. Θα πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο ΛΑΟΣ ανεβαίνει ως το όριο του 10% στις μεγαλύτερες εκλογικές περιφέρειες της χώρας, και ιδιαίτερα στην Α΄ ΑΘΗΝΑΣ και Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, εκεί δηλαδή που υπάρχει ανασφάλεια από το έγκλημα και πολλοί μετανάστες.
Εμφανίζεται αξιοπρεπώς και το λεγόμενο «οικολογικό κίνημα» στο προσκήνιο, διεκδικώντας το χώρο του στην πολιτική εκπροσώπηση.
Το φαινόμενο της αποχής δεν πρέπει να προβληματίζει τόσο. Μπορεί να δείχνει μια διάθεση απαξίωσης του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, ιδίως από τις νεότερες γενιές, αλλά σε γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι δεν έχει ιδιαίτερες επιπτώσεις, αφού αυτή η αποχή ούτε τόσο μεγάλη είναι όσο λέγεται, ούτε από συγκεκριμένο χώρο προέρχεται. Τα «μπάνια του λαού», διαχρονικά, δεν τα χάλασε ποτέ κανένας!..
Κ.Λ.
Αν το κάνουμε, τότε θα διαπιστώσουμε μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα:
1. Η ΝΔ καταρρέει σε ένα ποσοστό άνω του 10% από εκείνο του 2004 (43% - 32,3%)
2. Το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει κατά 2,5 μονάδες περίπου, άρα λογίζεται ο νικητής αυτών των εκλογών, ή καλύτερα, ένας από τους νικητές.(34% - 36,7%)
3. Το ΚΚΕ χάνει 1,1% από το ποσοστό του 2004 και ουσιαστικά θα πρέπει να λέμε ότι βγαίνει χαμένο. (9,4% - 8,3%)
4. Ο ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) κερδίζει 0,5 % σε σχέση με το 2004 και συνεπώς μπορούμε να πούμε ότι μένει σε μια από τα ίδια, με μικρή αλλά μίζερη άνοδο. (4,10% - 4,70%)
5. Το ΛΑΟΣ είναι καθαρά και εντυπωσιακά κερδισμένο με την άνοδο του 3% που επιτυγχάνει σε σχέση με το 2004 (4,10% - 7,10%)
6. Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ - ΠΡΑΣΙΝΟΙ έχουν εντυπωσιακή άνοδο 2,8 περίπου και είναι κι αυτοί κερδισμένοι, αφού μάλιστα περνούν το εκλογικό μέτρο και βγάζουν και ευρωβουλευτή για πρώτη φορά στην ιστορία τους. (0,7% - 3,5%)
7. Επίσης τα λεγόμενα «λοιπά κόμματα» έχουν εντυπωσιακή άνοδο 2,8 μονάδες περίπου σε σχέση με το 2004. (4,5% - 7,3%)
Συμπέρασμα;
Η ΝΔ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Βουλιάζει στην αποτυχία και την ανικανότητα διαχείρισης της οικονομίας και πληρώνει – πολύ λογικά – τα σκάνδαλα και την πολιτική της αλαζονείας της.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε άνοδο, δεν έχει δημιουργήσει όμως ρεύμα νίκης και συνεπώς δεν έχει ακόμα κατακτήσει τον στόχο της αυτοδυναμίας στις επόμενες (βουλευτικές) εκλογές.
Η αριστερά βρίσκεται στα ίδια, το ΚΚΕ χάνει αργά αλλά σταθερά δυνάμεις, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κοιτάζει απογοητευμένος τα όνειρά του για μια μεγάλη «αντικαπιταλιστική πολιτική» να καταρρέουν και να παραμένει στην ίδια μίζερη αγωνία του… 3 %...
Η ακροδεξιά παίρνει κεφάλι και αυτό είναι ίσως το πλέον δυσάρεστο μήνυμα αυτών των εκλογών. Θα πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο ΛΑΟΣ ανεβαίνει ως το όριο του 10% στις μεγαλύτερες εκλογικές περιφέρειες της χώρας, και ιδιαίτερα στην Α΄ ΑΘΗΝΑΣ και Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, εκεί δηλαδή που υπάρχει ανασφάλεια από το έγκλημα και πολλοί μετανάστες.
Εμφανίζεται αξιοπρεπώς και το λεγόμενο «οικολογικό κίνημα» στο προσκήνιο, διεκδικώντας το χώρο του στην πολιτική εκπροσώπηση.
Το φαινόμενο της αποχής δεν πρέπει να προβληματίζει τόσο. Μπορεί να δείχνει μια διάθεση απαξίωσης του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, ιδίως από τις νεότερες γενιές, αλλά σε γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι δεν έχει ιδιαίτερες επιπτώσεις, αφού αυτή η αποχή ούτε τόσο μεγάλη είναι όσο λέγεται, ούτε από συγκεκριμένο χώρο προέρχεται. Τα «μπάνια του λαού», διαχρονικά, δεν τα χάλασε ποτέ κανένας!..
Κ.Λ.
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009
ΝΥΧΤΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤΟ ΣΥΝ ΜΕΤΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Ακούω κούφια τα ντουφέκια,
ακούω σμίξιμο σπαθιών,
ακούω ξύλα, ακούω πελέκια,
ακούω τρίξιμο δοντιών.
Από τον Ύμνο εις την Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού.
Για την Αντιγραφή
Γιάννης Χρ.
ακούω σμίξιμο σπαθιών,
ακούω ξύλα, ακούω πελέκια,
ακούω τρίξιμο δοντιών.
Από τον Ύμνο εις την Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού.
Για την Αντιγραφή
Γιάννης Χρ.
Οι Έλληνες Αθνάρ... και οι "ταλιμπάν"
Το σενάριο ήταν καλογραμμένο. Οι φωστήρες της πολιτικής ίντριγκας (μεγαλοεργολαβοεκδοτοπαπαγάλοι) σε συνεργασία με το καραμανλικό επιτελείο (κρυφό και φανερό) είχαν προβλέψει σχεδόν τα πάντα:
«Είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ προηγείται. Αλλά δεν έχει δυναμική μεγάλης νίκης. Οπότε, υποσκάπτουμε την όποια δυναμική του με
α) σκάνδαλο ζήμενς, που το φορτώνουμε όλο στο ΠΑΣΟΚ (ας αρχίσουν οι απολογίες των κατηγορουμένων...)
β) επικοινωνιακή αποδόμηση (ξανά) του παπανδρεϊκού προφίλ (Λαζόπουλος κλπ)
γ) φούσκωμα των οικολόγων (που έχουν κάποια άνοδο) στις δημοσκοπήσεις,
δ) προπαγάνδιση της απογοήτευσης και της «παραλίας» ως τη λύση για τους αναποφάσιστους.
Ρίχνουμε στη μάχη και το «καθαρόαιμο» (τον Καραμανλή δηλαδή) και τελικά το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα κάτω από το 3%, μπορεί και εντυπωσιακά πιο κάτω!»
Κι αν πηγαίναμε έτσι, τι θα γινόταν από Δευτέρα;
Από Δευτέρα, με ένα τόσο ανώδυνο για τη ΝΔ αποτέλεσμα, θα έβγαινε ο Καραμανλής άμεσα, με «γενναίες κινήσεις», δηλαδή ένα ανασχηματισμό και κάποιες άλλες κινήσεις εντυπωσιασμού να αναφωνήσει ως άλλος Ανδρέας Παπανδρέου:
«Έλαβα το μήνυμα, λαέ. Αλλάζουμε για ακόμα καλύτερες μέρες…»
Οι Ψυχαροπρετεντέρηδες κλπ θα έβγαιναν και θα ούρλιαζαν:
«Ο Τζέφρι φταίει! Σας τα λέγαμε, πασόκοι, δεν μας ακούγατε, δεν μπορεί το πιντί…»
Θα άρχιζε μεγάλη γκρίνια στο ΠΑΣΟΚ.
Και θα έβγαινε και ο Βενιζέλος από το μούσκιο που βρίσκεται το τελευταίο διάστημα για να εγγυηθεί με τον πολιτικό του όγκο… «την ενότητα και τη συνέχεια της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης»
Και όλα θα πήγαιναν κατ’ ευχή…
Σε ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ, σε μια επαρχία της χώρας μας, μια γριά, στην ερώτηση τι θα κάνει στις ευρωεκλογές, χαμογέλασε, έδειξε την τηλεόραση και είπε:
«Ό,τι μας πει το κουτί παιδάκι μου…»
Ό,τι μας πει το κουτί…
Γι αυτό και το σενάριο που αναπτύξαμε πιο πάνω θα είχε τρανή επιτυχία.
Το εγγυώντο ο Πρετεντέρης, η Τρέμη, ο Χατζηνικολάου, ο Παπαχελάς (κρίμα, αυτός φαινόταν να έχει αξιολογότερο μέλλον) και ο Λαζόπουλος…
Και οι δημοσκοπικές εταιρείες… που σημειωτέον (για τους αφελείς), οι πιο πολλές παίρνουν κρατικές δουλειές και φυσικά υπακούουν στο δίκαιο του ισχυρότερου, (με μια απλή προϋπόθεση βέβαια: Να μην εξευτελιστούν.)
Όμως πέρα από το κουτί και τα σενάρια, υπάρχει η ζώσα πραγματικότητα. Υπάρχει η ανθρώπινη βλακεία, υπάρχει κι ο «Ρέλλος» του σουρεαλιστικού μας πολιτικού πολιτισμού. Υπάρχει ο Αντώναρος, ο ανακριτής Ζαγοριανός, ο Σανιδάς κι η… Ντόρα. Όλοι αυτοί μαζί ανακάτεψαν κομματικό φανατισμό, πολιτικό ερασιτεχνισμό, δικαστικό φασισμό και πούρα ηλιθιότητα κι έφτιαξαν ένα κοκτέιλ που έστειλε αδιάβαστο το σενάριο!..
(Κρίμα τα ξενύχτια Πρετεντέρη!..)
Οι Έλληνες Αθνάρ οδεύουν ενδόξως προς την πολλαπλή ήττα έκπληκτοι και αποσβολωμένοι ομού και ταυτοχρόνως...
Με μια διαφορά: Εδώ οι "ταλιμπάν" ήταν κάποιοι από αυτούς...
Πώς τα φέρνει η ρημάδα η τύχη…
Κ.Λ.
«Είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ προηγείται. Αλλά δεν έχει δυναμική μεγάλης νίκης. Οπότε, υποσκάπτουμε την όποια δυναμική του με
α) σκάνδαλο ζήμενς, που το φορτώνουμε όλο στο ΠΑΣΟΚ (ας αρχίσουν οι απολογίες των κατηγορουμένων...)
β) επικοινωνιακή αποδόμηση (ξανά) του παπανδρεϊκού προφίλ (Λαζόπουλος κλπ)
γ) φούσκωμα των οικολόγων (που έχουν κάποια άνοδο) στις δημοσκοπήσεις,
δ) προπαγάνδιση της απογοήτευσης και της «παραλίας» ως τη λύση για τους αναποφάσιστους.
Ρίχνουμε στη μάχη και το «καθαρόαιμο» (τον Καραμανλή δηλαδή) και τελικά το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα κάτω από το 3%, μπορεί και εντυπωσιακά πιο κάτω!»
Κι αν πηγαίναμε έτσι, τι θα γινόταν από Δευτέρα;
Από Δευτέρα, με ένα τόσο ανώδυνο για τη ΝΔ αποτέλεσμα, θα έβγαινε ο Καραμανλής άμεσα, με «γενναίες κινήσεις», δηλαδή ένα ανασχηματισμό και κάποιες άλλες κινήσεις εντυπωσιασμού να αναφωνήσει ως άλλος Ανδρέας Παπανδρέου:
«Έλαβα το μήνυμα, λαέ. Αλλάζουμε για ακόμα καλύτερες μέρες…»
Οι Ψυχαροπρετεντέρηδες κλπ θα έβγαιναν και θα ούρλιαζαν:
«Ο Τζέφρι φταίει! Σας τα λέγαμε, πασόκοι, δεν μας ακούγατε, δεν μπορεί το πιντί…»
Θα άρχιζε μεγάλη γκρίνια στο ΠΑΣΟΚ.
Και θα έβγαινε και ο Βενιζέλος από το μούσκιο που βρίσκεται το τελευταίο διάστημα για να εγγυηθεί με τον πολιτικό του όγκο… «την ενότητα και τη συνέχεια της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης»
Και όλα θα πήγαιναν κατ’ ευχή…
Σε ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ, σε μια επαρχία της χώρας μας, μια γριά, στην ερώτηση τι θα κάνει στις ευρωεκλογές, χαμογέλασε, έδειξε την τηλεόραση και είπε:
«Ό,τι μας πει το κουτί παιδάκι μου…»
Ό,τι μας πει το κουτί…
Γι αυτό και το σενάριο που αναπτύξαμε πιο πάνω θα είχε τρανή επιτυχία.
Το εγγυώντο ο Πρετεντέρης, η Τρέμη, ο Χατζηνικολάου, ο Παπαχελάς (κρίμα, αυτός φαινόταν να έχει αξιολογότερο μέλλον) και ο Λαζόπουλος…
Και οι δημοσκοπικές εταιρείες… που σημειωτέον (για τους αφελείς), οι πιο πολλές παίρνουν κρατικές δουλειές και φυσικά υπακούουν στο δίκαιο του ισχυρότερου, (με μια απλή προϋπόθεση βέβαια: Να μην εξευτελιστούν.)
Όμως πέρα από το κουτί και τα σενάρια, υπάρχει η ζώσα πραγματικότητα. Υπάρχει η ανθρώπινη βλακεία, υπάρχει κι ο «Ρέλλος» του σουρεαλιστικού μας πολιτικού πολιτισμού. Υπάρχει ο Αντώναρος, ο ανακριτής Ζαγοριανός, ο Σανιδάς κι η… Ντόρα. Όλοι αυτοί μαζί ανακάτεψαν κομματικό φανατισμό, πολιτικό ερασιτεχνισμό, δικαστικό φασισμό και πούρα ηλιθιότητα κι έφτιαξαν ένα κοκτέιλ που έστειλε αδιάβαστο το σενάριο!..
(Κρίμα τα ξενύχτια Πρετεντέρη!..)
Οι Έλληνες Αθνάρ οδεύουν ενδόξως προς την πολλαπλή ήττα έκπληκτοι και αποσβολωμένοι ομού και ταυτοχρόνως...
Με μια διαφορά: Εδώ οι "ταλιμπάν" ήταν κάποιοι από αυτούς...
Πώς τα φέρνει η ρημάδα η τύχη…
Κ.Λ.
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009
ΘΛΙΒΕΡΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ...
Τα όσα συμβαίνουν ετούτες τις ώρες στο χώρο της δικαιοσύνης, είναι στ’ αλήθεια τραγικά και επικίνδυνα.
Νομίζω ότι κανείς δεν πρέπει να αδρανεί πλέον και τουλάχιστον ο νομικός κόσμος της χώρας σύσσωμος θα πρέπει να αντιδράσει.
Διακυβεύονται κατακτήσεις του δικαιακού μας πολιτισμού και σύρονται στοιχειώδη και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών στη λάσπη και τον βόρβορο αθλίων μεθοδεύσεων.
Επίορκοι λειτουργοί της δικαιοσύνης κατακρατούν με κάθε μέσο και κάθε τρόπο στοιχεία δικογραφιών που οφείλουν να τα παράσχουν στους κατηγορούμενους προκειμένου αυτοί να προετοιμάσουν την υπεράσπισή τους. Και αυτό παρότι έχουν εκδοθεί βουλεύματα δικαστικού συμβουλίου που τους επιβάλλουν να το κάνουν.
Προϊστάμενοι της εισαγγελίας υποχρεώνουν απλούς υφισταμένους τους να παρανομήσουν και να ασκήσουν έφεση στα ανωτέρω βουλεύματα επί των οποίων δεν ασκείται αυτή. Οι εισαγγελικοί λειτουργοί αυτοί παραιτούνται και ορίζονται άλλοι αυθωρί, για να πράξουν παράνομα.
Τέλος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πριν από λίγο προανήγγειλε την προφυλάκιση κατηγορουμένου!!!
Αντιγράφω από το «Πρώτο Θέμα» και το σχετικό ρεπορτάζ που ανέβηκε πριν από είκοσι περίπου λεπτά:
"...Ο Ευάγγελος Αντώναρος σε μια πρωτοφανή για τα ελληνικά χρονικά παρέμβαση της κυβέρνησης στην δικαιοσύνη προανήγγειλε την προφυλάκιση Σκαρπελη όταν ο τελευταίος την ίδια ώρα ήταν στον ανακριτή και έδινε κατάθεση.
Ειδικότερα στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών σήμερα το μεσημέρι σε ερώτηση δημοσιογράφου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε επί λέξη «ο κ. Σκαρπέλης, προφυλακισμένος σήμερα, κορυφαίος συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ, μόνιμο μέλος του ΔΣ του ΟΤΕ για 15 ολόκληρα χρόνια επί πέντε συνεχών διοικήσεων».
Όπως είναι φυσικό στην Ευελπίδων και έξω από το γραφείο του ανακριτή επικρατεί αυτήν την ώρα ένταση.
Ο έτερος συνήγορος του κ.Σκαρπέλη, κ.Γιάννης Μαντζουράνης, αναφέρθηκε στην προαναγγελία περί προφυλάκισης του κ.Γιώργου Σκαρπέλη, διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου, κ.Ευάγγελου Αντώναρου. Δήλωσε χαρακτηριστικά: «Όπως προανήγγειλε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σήμερα εκτελέστηκε ένα συμβόλαιο προσωρινής κράτησης ως άλλοθι μιας ανάκρισης που πάση θυσία μέχρι τις ευρωεκλογές, πρέπει να κρατήσει επτασφράγιστα μυστικά, έγγραφα που θα προκαλέσουν σεισμικές δονήσεις».
Παράλληλα, ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στην υπόθεση της Siemens με αφορμή την απόφαση του ανακριτή να λάβει απολογία από τον κατηγορούμενο Γ.Σκαρπέλη παρά το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει αποφασιστεί αν θα πρέπει να εξαιρεθεί από τη διαδικασία ή όχι, κάτι που ζήτησε η υπεράσπιση του συγκεκριμένου κατηγορούμενου με σχετικό αίτημά της προς το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο.
Πριν από λίγο υπήρξε μεγάλη ένταση στο γραφείο του ανακριτή με τον έναν εκ των συνηγόρων του κ.Σκαρπέλη, τον κ.Δημήτρη Τσοβόλα, να φωνάζει στον ανακριτή «Ντροπή σας».
Σε δήλωσή του ο κ.Τσοβόλας τόνισε ότι πίσω από τον ανακριτή βρίσκεται η κυβέρνηση, η οποία με τους μηχανισμούς που διαθέτει, επιχειρεί να αποκρύψει τη δικογραφία η οποία περιλαμβάνει έγγραφα που θα προκαλέσουν σεισμικές δονήσεις. Ο κ.Τσοβόλας, τόνισε ότι ο ανακριτής Ζαγοριανός, βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία και κάλεσε τις δικαστικές ενώσεις και τους δικηγορικούς συλλόγους να πάρουν θέση. «Αυτά που συμβαίνουν δεν γίνονται ούτε στα πιο αυταρχικά και απολυταρχικά καθεστώτα. Είναι θλιβερό το κατάντημα της Δικαιοσύνης» τόνισε ο κ.Τσοβόλας και απευθυνόμενος προς τον Πρωθυπουργό, είπε: «Αυτή είναι η Δικαιοσύνη που θέλετε; Να μη δίνει τη δικογραφία στους κατηγορούμενους για να απολογηθούν;». Ο κ.Τσοβόλας ρωτήθηκε και για το περιστατικό στο γραφείο του ανακριτή και είπε ότι φώναξε στον ανακριτή «Ντροπή σας» και εκείνος όπως είπε, αντέδρασε με τη σιωπή του. «Η σιωπή δείχνει την ενοχή του. Είναι απαράδεκτα αυτά που γίνονται. Να καλούν παιδιά νύχτα και να τα κλείνουν φυλακή γιατί έφυγε ο πατέρας τους. Είναι αδίστακτοι και επικίνδυνοι».
Ο κ.Άγγελος Πάρσαλης που εκπροσωπεί τον κ.Ηλία Γεωργίου, αποκάλυψε ότι ο εισαγγελέας εφετών κ.Καραγιάννης, που είχε χρεωθεί να ασκήσει έφεση στα βουλεύματα που έδιναν τη δικογραφία στους δύο κατηγορούμενους, παραιτήθηκε κρίνοντας ότι δεν μπορεί να ασκηθεί έφεση. Στη συνέχεια, όπως είπε ο κ.Πάρσαλης, δόθηκε εντολή άνωθεν στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών της Αθήνας, κ.Κυριάκο Καρούτσο, να ασκήσει εκείνος την έφεση. «Είναι μαύρες σελίδες για τη Δικαιοσύνη. Ο ανακριτής παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου, γύρισε τη Δικαιοσύνη χρόνια πίσω. Δυστυχώς, ελάχιστοι είναι πλέον οι έντιμοι δικαστές» ανέφερε ο κ.Πάρσαλης."
Κ.Λ.
Νομίζω ότι κανείς δεν πρέπει να αδρανεί πλέον και τουλάχιστον ο νομικός κόσμος της χώρας σύσσωμος θα πρέπει να αντιδράσει.
Διακυβεύονται κατακτήσεις του δικαιακού μας πολιτισμού και σύρονται στοιχειώδη και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών στη λάσπη και τον βόρβορο αθλίων μεθοδεύσεων.
Επίορκοι λειτουργοί της δικαιοσύνης κατακρατούν με κάθε μέσο και κάθε τρόπο στοιχεία δικογραφιών που οφείλουν να τα παράσχουν στους κατηγορούμενους προκειμένου αυτοί να προετοιμάσουν την υπεράσπισή τους. Και αυτό παρότι έχουν εκδοθεί βουλεύματα δικαστικού συμβουλίου που τους επιβάλλουν να το κάνουν.
Προϊστάμενοι της εισαγγελίας υποχρεώνουν απλούς υφισταμένους τους να παρανομήσουν και να ασκήσουν έφεση στα ανωτέρω βουλεύματα επί των οποίων δεν ασκείται αυτή. Οι εισαγγελικοί λειτουργοί αυτοί παραιτούνται και ορίζονται άλλοι αυθωρί, για να πράξουν παράνομα.
Τέλος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πριν από λίγο προανήγγειλε την προφυλάκιση κατηγορουμένου!!!
Αντιγράφω από το «Πρώτο Θέμα» και το σχετικό ρεπορτάζ που ανέβηκε πριν από είκοσι περίπου λεπτά:
"...Ο Ευάγγελος Αντώναρος σε μια πρωτοφανή για τα ελληνικά χρονικά παρέμβαση της κυβέρνησης στην δικαιοσύνη προανήγγειλε την προφυλάκιση Σκαρπελη όταν ο τελευταίος την ίδια ώρα ήταν στον ανακριτή και έδινε κατάθεση.
Ειδικότερα στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών σήμερα το μεσημέρι σε ερώτηση δημοσιογράφου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε επί λέξη «ο κ. Σκαρπέλης, προφυλακισμένος σήμερα, κορυφαίος συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ, μόνιμο μέλος του ΔΣ του ΟΤΕ για 15 ολόκληρα χρόνια επί πέντε συνεχών διοικήσεων».
Όπως είναι φυσικό στην Ευελπίδων και έξω από το γραφείο του ανακριτή επικρατεί αυτήν την ώρα ένταση.
Ο έτερος συνήγορος του κ.Σκαρπέλη, κ.Γιάννης Μαντζουράνης, αναφέρθηκε στην προαναγγελία περί προφυλάκισης του κ.Γιώργου Σκαρπέλη, διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου, κ.Ευάγγελου Αντώναρου. Δήλωσε χαρακτηριστικά: «Όπως προανήγγειλε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σήμερα εκτελέστηκε ένα συμβόλαιο προσωρινής κράτησης ως άλλοθι μιας ανάκρισης που πάση θυσία μέχρι τις ευρωεκλογές, πρέπει να κρατήσει επτασφράγιστα μυστικά, έγγραφα που θα προκαλέσουν σεισμικές δονήσεις».
Παράλληλα, ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στην υπόθεση της Siemens με αφορμή την απόφαση του ανακριτή να λάβει απολογία από τον κατηγορούμενο Γ.Σκαρπέλη παρά το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει αποφασιστεί αν θα πρέπει να εξαιρεθεί από τη διαδικασία ή όχι, κάτι που ζήτησε η υπεράσπιση του συγκεκριμένου κατηγορούμενου με σχετικό αίτημά της προς το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο.
Πριν από λίγο υπήρξε μεγάλη ένταση στο γραφείο του ανακριτή με τον έναν εκ των συνηγόρων του κ.Σκαρπέλη, τον κ.Δημήτρη Τσοβόλα, να φωνάζει στον ανακριτή «Ντροπή σας».
Σε δήλωσή του ο κ.Τσοβόλας τόνισε ότι πίσω από τον ανακριτή βρίσκεται η κυβέρνηση, η οποία με τους μηχανισμούς που διαθέτει, επιχειρεί να αποκρύψει τη δικογραφία η οποία περιλαμβάνει έγγραφα που θα προκαλέσουν σεισμικές δονήσεις. Ο κ.Τσοβόλας, τόνισε ότι ο ανακριτής Ζαγοριανός, βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία και κάλεσε τις δικαστικές ενώσεις και τους δικηγορικούς συλλόγους να πάρουν θέση. «Αυτά που συμβαίνουν δεν γίνονται ούτε στα πιο αυταρχικά και απολυταρχικά καθεστώτα. Είναι θλιβερό το κατάντημα της Δικαιοσύνης» τόνισε ο κ.Τσοβόλας και απευθυνόμενος προς τον Πρωθυπουργό, είπε: «Αυτή είναι η Δικαιοσύνη που θέλετε; Να μη δίνει τη δικογραφία στους κατηγορούμενους για να απολογηθούν;». Ο κ.Τσοβόλας ρωτήθηκε και για το περιστατικό στο γραφείο του ανακριτή και είπε ότι φώναξε στον ανακριτή «Ντροπή σας» και εκείνος όπως είπε, αντέδρασε με τη σιωπή του. «Η σιωπή δείχνει την ενοχή του. Είναι απαράδεκτα αυτά που γίνονται. Να καλούν παιδιά νύχτα και να τα κλείνουν φυλακή γιατί έφυγε ο πατέρας τους. Είναι αδίστακτοι και επικίνδυνοι».
Ο κ.Άγγελος Πάρσαλης που εκπροσωπεί τον κ.Ηλία Γεωργίου, αποκάλυψε ότι ο εισαγγελέας εφετών κ.Καραγιάννης, που είχε χρεωθεί να ασκήσει έφεση στα βουλεύματα που έδιναν τη δικογραφία στους δύο κατηγορούμενους, παραιτήθηκε κρίνοντας ότι δεν μπορεί να ασκηθεί έφεση. Στη συνέχεια, όπως είπε ο κ.Πάρσαλης, δόθηκε εντολή άνωθεν στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών της Αθήνας, κ.Κυριάκο Καρούτσο, να ασκήσει εκείνος την έφεση. «Είναι μαύρες σελίδες για τη Δικαιοσύνη. Ο ανακριτής παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου, γύρισε τη Δικαιοσύνη χρόνια πίσω. Δυστυχώς, ελάχιστοι είναι πλέον οι έντιμοι δικαστές» ανέφερε ο κ.Πάρσαλης."
Κ.Λ.
Η ΖΗΜΕΝΣ και οι λαδοπόντικες...
Πρωτοφανή πράγματα συμβαίνουν πλέον στη χώρα, ενώ σε μόλις λίγες μέρες καλούνται οι πολίτες στις κάλπες των ευρωεκλογών…
Το απόστημα SIEMENS (και όχι μόνο) φαίνεται ότι σκάει, αφού τις όποιες αναγκαίες δικαστικές εξελίξεις δεν μπορεί κανείς να τις καθυστερήσει περισσότερο.
Το όλο κλίμα επιβαρύνει ο υπόγειος πόλεμος Καραμανλικών – Μητσοτακικών που εδώ και κάμποσους μήνες μαίνεται στα μουλωχτά, αλλά που η δυναμική των πραγμάτων και τα αδιέξοδα της κυβερνητικής παράταξης τον φουντώνουν.
Πρωτοφανή πράγματα στη δικαιοσύνη. Πρωτοφανή και επικίνδυνα για τη λειτουργία ενός κράτους δικαίου:
1. Ο κ. Χριστοφοράκος, βασικός κατηγορούμενος του σκανδάλου SIEMENS το σκάει νομίμως – αφού κανείς δεν … σκέφτηκε να τον εμποδίσει – και βρίσκεται στην Γερμανία, όπου και επιδιώκει να δικαστεί, αγνοώντας κατά τρόπο εξευτελιστικό την ιθαγενή κομματοκρατία της Θέμιδος.
2. Σε λίγες μέρες το σκάει και άλλος κατηγορούμενος, ο κ. Καραβέλας, αυτός περισσότερο άτεχνα και γίνεται αντιληπτός. Για εκ
δίκηση και για «στάχτη στα μάτια» και των τελευταίων που απέμειναν να πιστεύουν σ’ αυτή την φαύλη κυβέρνηση η «δικαιοσύνη» συλλαμβάνει και προφυλακίζει την οικογένειά του, γυναικόπαιδα δηλαδή…
3. Το ένταλμα σύλληψης για τον Χριστοφοράκο γέμει ατελειών και επιστρέφεται πίσω, από τις Γερμανικές Αρχές. Το εκπληκτικό είναι ότι οι ελληνικές αντίστοιχες αρχές (ο ανακριτής) ΔΕΝ εκδίδει άλλο!..
4. Δεν παραδίδεται η δικογραφία στους κατηγορουμένους προκειμένου αυτοί να απολογηθούν νομίμως και προσηκόντως. Προσ
βάλλονται δηλαδή στοιχειώδη δικαιώματα του πλέον σεβαστού προσώπου του ποινικού μας δικαίου: του προσώπου του κατηγορουμένου…
5. Το υπουργείο εξωτερικών και προσωπικά η υπουργός (Ντόρα Μπακογιάννη) γνώριζαν έγκαιρα το σχεδιασμό της απόδρασης Καραβέλα. Και αδράνησαν… (Γιατί άραγε;)
Μέσα σε αυτό το μπάχαλο, ο Καραμανλής προσπαθεί (και πάλι) να αποστασιοποιηθεί, ελπίζοντας ότι θα τη γλιτώσει πολιτικά κι αυτή τη φορά… Έχει όμως κλείσει τη Βουλή και έχει έτσι αθωώσει τους υπουργούς του… Ποιος θα τον πιστέψει σήμερα;
Το Μητσοτακαίικο βλέπει το σύστημά του να καταρρέει. Άνθρωποί του το σκάνε, πάνε φυλακή και άλλοι απειλούν να μιλήσουν.
Στους λογαριασμούς του Καραβέλα και της οικογένειάς του εμφανίζονται πολλά εκατομμύρια… Πάρα πολλά…
Άραγε σε μίζες πήγαιναν τα λεφτά, ή στους κρυφούς λογαριασμούς των κυρίων αυτών; Φυσικά κάποιοι λαδώθηκαν. Μήπως όμως υπάρχει και ένας μύθος περί του εύρους και του ποσοστού των λαδωμένων; Μήπως λαδωνόταν σεμνά και ταπεινά κάποιο σύστημα, κάποιας οικογένειας ίσως, όλα αυτά τα χρόνια και οι υπόλοιποι (βλέπε κάποιοι χαζο-δεξιούληδες, κάποιοι ψευτο-πασόκοι συν κανένας ξεπεσμένος αριστερός) έπαιρναν ψίχουλα;
Κι αν είχε στηθεί μια όμορφη μηχανή από το σύστημα αυτό, πώς έδιναν τα λεφτά οι γερμανοί, κορόιδα ήταν, θα αναρωτηθεί κανείς…
Απάντηση το ερώτημα αυτό δίνουν οι φωτογραφίες του κ. Χριστοφοράκου και των άλλων κατηγορουμένων – στελεχών της SIEMENS με έλληνες πολιτικούς και άλλους ισχυρούς παράγοντες… Οι φωτογραφίες αυτές - και άλλες πολλές - ήταν η τρανή απόδειξη ότι στην Ελλάδα, ο κ. Χριστοφοράκος και οι συν αυτώ είχαν μεγάλες γνωριμίες... Και "λειτουργικές"...
Το απόστημα SIEMENS (και όχι μόνο) φαίνεται ότι σκάει, αφού τις όποιες αναγκαίες δικαστικές εξελίξεις δεν μπορεί κανείς να τις καθυστερήσει περισσότερο.
Το όλο κλίμα επιβαρύνει ο υπόγειος πόλεμος Καραμανλικών – Μητσοτακικών που εδώ και κάμποσους μήνες μαίνεται στα μουλωχτά, αλλά που η δυναμική των πραγμάτων και τα αδιέξοδα της κυβερνητικής παράταξης τον φουντώνουν.
Πρωτοφανή πράγματα στη δικαιοσύνη. Πρωτοφανή και επικίνδυνα για τη λειτουργία ενός κράτους δικαίου:
1. Ο κ. Χριστοφοράκος, βασικός κατηγορούμενος του σκανδάλου SIEMENS το σκάει νομίμως – αφού κανείς δεν … σκέφτηκε να τον εμποδίσει – και βρίσκεται στην Γερμανία, όπου και επιδιώκει να δικαστεί, αγνοώντας κατά τρόπο εξευτελιστικό την ιθαγενή κομματοκρατία της Θέμιδος.
2. Σε λίγες μέρες το σκάει και άλλος κατηγορούμενος, ο κ. Καραβέλας, αυτός περισσότερο άτεχνα και γίνεται αντιληπτός. Για εκ
δίκηση και για «στάχτη στα μάτια» και των τελευταίων που απέμειναν να πιστεύουν σ’ αυτή την φαύλη κυβέρνηση η «δικαιοσύνη» συλλαμβάνει και προφυλακίζει την οικογένειά του, γυναικόπαιδα δηλαδή…3. Το ένταλμα σύλληψης για τον Χριστοφοράκο γέμει ατελειών και επιστρέφεται πίσω, από τις Γερμανικές Αρχές. Το εκπληκτικό είναι ότι οι ελληνικές αντίστοιχες αρχές (ο ανακριτής) ΔΕΝ εκδίδει άλλο!..
4. Δεν παραδίδεται η δικογραφία στους κατηγορουμένους προκειμένου αυτοί να απολογηθούν νομίμως και προσηκόντως. Προσ
βάλλονται δηλαδή στοιχειώδη δικαιώματα του πλέον σεβαστού προσώπου του ποινικού μας δικαίου: του προσώπου του κατηγορουμένου…5. Το υπουργείο εξωτερικών και προσωπικά η υπουργός (Ντόρα Μπακογιάννη) γνώριζαν έγκαιρα το σχεδιασμό της απόδρασης Καραβέλα. Και αδράνησαν… (Γιατί άραγε;)
Μέσα σε αυτό το μπάχαλο, ο Καραμανλής προσπαθεί (και πάλι) να αποστασιοποιηθεί, ελπίζοντας ότι θα τη γλιτώσει πολιτικά κι αυτή τη φορά… Έχει όμως κλείσει τη Βουλή και έχει έτσι αθωώσει τους υπουργούς του… Ποιος θα τον πιστέψει σήμερα;
Το Μητσοτακαίικο βλέπει το σύστημά του να καταρρέει. Άνθρωποί του το σκάνε, πάνε φυλακή και άλλοι απειλούν να μιλήσουν.
Στους λογαριασμούς του Καραβέλα και της οικογένειάς του εμφανίζονται πολλά εκατομμύρια… Πάρα πολλά…
Άραγε σε μίζες πήγαιναν τα λεφτά, ή στους κρυφούς λογαριασμούς των κυρίων αυτών; Φυσικά κάποιοι λαδώθηκαν. Μήπως όμως υπάρχει και ένας μύθος περί του εύρους και του ποσοστού των λαδωμένων; Μήπως λαδωνόταν σεμνά και ταπεινά κάποιο σύστημα, κάποιας οικογένειας ίσως, όλα αυτά τα χρόνια και οι υπόλοιποι (βλέπε κάποιοι χαζο-δεξιούληδες, κάποιοι ψευτο-πασόκοι συν κανένας ξεπεσμένος αριστερός) έπαιρναν ψίχουλα;
Κι αν είχε στηθεί μια όμορφη μηχανή από το σύστημα αυτό, πώς έδιναν τα λεφτά οι γερμανοί, κορόιδα ήταν, θα αναρωτηθεί κανείς…
Απάντηση το ερώτημα αυτό δίνουν οι φωτογραφίες του κ. Χριστοφοράκου και των άλλων κατηγορουμένων – στελεχών της SIEMENS με έλληνες πολιτικούς και άλλους ισχυρούς παράγοντες… Οι φωτογραφίες αυτές - και άλλες πολλές - ήταν η τρανή απόδειξη ότι στην Ελλάδα, ο κ. Χριστοφοράκος και οι συν αυτώ είχαν μεγάλες γνωριμίες... Και "λειτουργικές"...
Καλό ε;
(Οι φωτογραφίες είναι άπό το blog 'kourdistoportokali.blogspot.com"
Κ.Λ.
Τρίτη 2 Ιουνίου 2009
Αλαβάνος- ΣΥΡΙΖΑ και σοβαρή πολιτική συμβιβάζονται άραγε;
Ενδιαφέρουσα συνέντευξη έδωσε χτες ο Αλέκος Αλαβάνος στον δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου, στο διαδικτυακό tvxs.gr με αφορμή τις ευρωεκλογές.
Σε κάποια άσχετη ερώτηση του δημοσιογράφου ο Αλέκος Αλαβάνος, ανοικτά, επιτέθηκε στο συγκρότημα Λαμπράκη και ειδικότερα στο ΒΗΜΑ για την – όντως κατάπτυστη – προσπάθεια τη νύχτα του περίφημου debate, με μια δημοσκόπηση – μαϊμού της Kapa research να «χτυπήσει Παπανδρέου και ΣΥΡΙΖΑ και να αναδείξει τον Καραμανλή» όπως χαρακτηριστικά είπε ο Α. Αλαβάνος.
Προφανώς, όταν εμαίνετο η μάχη μεταξύ Παπανδρέου και Βενιζέλου και το ΒΗΜΑ έπαιζε τα γνωστά παιχνιδάκια του ανεβάζοντας κατακόρυφα τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ με ανάλογες μαϊμού δημοσκοπήσεις, για να ξετινάξει τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Αλαβάνος δεν είχε λόγο να επιτίθεται στο ΒΗΜΑ και στις εταιρείες δημοσκοπήσεων που αυτό χρησιμοποιεί.
Και κάτι άλλο. Στην συνέντευξή του ο Αλαβάνος δικαιολογεί την επίθεση του ΒΗΜΑΤΟΣ προς το πρόσωπό του και προς τον ΣΥΡΙΖΑ για το… άρθρο 16. Πώς όμως επιτίθεται ταυτόχρονα και στον Παπανδρέου, που αν μη τι άλλο ήταν υπέρ του περίφημου άρθρου κατά την αρχή τουλάχιστον της αναθεώρησης;
Παράξενοι συνειρμοί…
Μάλλον ο κύριος Αλέκος δεν θέλει να δει την ωμή αλήθεια και πολύ περισσότερο δεν θέλει να την ομολογήσει:
Ότι δηλαδή, όταν το παιχνίδι του ΒΗΜΑΤΟΣ είχε ανάγκη έναν ενισχυμένο ΣΥΡΙΖΑ για να ξεφουσκώνει τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, όλα μέλι – γάλα.
Όταν όμως η «γοητεία» Τσίπρα και λοιπών μας τελείωσε, πετάμε το απαξιωμένο προϊόν και βρίσκουμε άλλο (βλέπε Οικολόγοι – Πράσινοι) και συνεχίζουμε το παιχνίδι μας ακάθεκτοι…
Αλήθεια, πότε ο συμπαθής – πλην όμως μειωμένης πολιτικής έμπνευσης – χώρος της Ανανεωτικής Αριστεράς θα σταματήσει να παίζει με τις ουρές των παιχνιδιών των άλλων και θα καταλάβει ότι μόνο με σοβαρή πολιτική προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ μπορεί και ο ίδιος να ωφεληθεί και πολιτικό αποτέλεσμα να παραχθεί για τις προοδευτικές δυνάμεις της χώρας;
Κ.Λ.
Σε κάποια άσχετη ερώτηση του δημοσιογράφου ο Αλέκος Αλαβάνος, ανοικτά, επιτέθηκε στο συγκρότημα Λαμπράκη και ειδικότερα στο ΒΗΜΑ για την – όντως κατάπτυστη – προσπάθεια τη νύχτα του περίφημου debate, με μια δημοσκόπηση – μαϊμού της Kapa research να «χτυπήσει Παπανδρέου και ΣΥΡΙΖΑ και να αναδείξει τον Καραμανλή» όπως χαρακτηριστικά είπε ο Α. Αλαβάνος.
Προφανώς, όταν εμαίνετο η μάχη μεταξύ Παπανδρέου και Βενιζέλου και το ΒΗΜΑ έπαιζε τα γνωστά παιχνιδάκια του ανεβάζοντας κατακόρυφα τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ με ανάλογες μαϊμού δημοσκοπήσεις, για να ξετινάξει τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Αλαβάνος δεν είχε λόγο να επιτίθεται στο ΒΗΜΑ και στις εταιρείες δημοσκοπήσεων που αυτό χρησιμοποιεί.
Και κάτι άλλο. Στην συνέντευξή του ο Αλαβάνος δικαιολογεί την επίθεση του ΒΗΜΑΤΟΣ προς το πρόσωπό του και προς τον ΣΥΡΙΖΑ για το… άρθρο 16. Πώς όμως επιτίθεται ταυτόχρονα και στον Παπανδρέου, που αν μη τι άλλο ήταν υπέρ του περίφημου άρθρου κατά την αρχή τουλάχιστον της αναθεώρησης;
Παράξενοι συνειρμοί…
Μάλλον ο κύριος Αλέκος δεν θέλει να δει την ωμή αλήθεια και πολύ περισσότερο δεν θέλει να την ομολογήσει:
Ότι δηλαδή, όταν το παιχνίδι του ΒΗΜΑΤΟΣ είχε ανάγκη έναν ενισχυμένο ΣΥΡΙΖΑ για να ξεφουσκώνει τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, όλα μέλι – γάλα.
Όταν όμως η «γοητεία» Τσίπρα και λοιπών μας τελείωσε, πετάμε το απαξιωμένο προϊόν και βρίσκουμε άλλο (βλέπε Οικολόγοι – Πράσινοι) και συνεχίζουμε το παιχνίδι μας ακάθεκτοι…
Αλήθεια, πότε ο συμπαθής – πλην όμως μειωμένης πολιτικής έμπνευσης – χώρος της Ανανεωτικής Αριστεράς θα σταματήσει να παίζει με τις ουρές των παιχνιδιών των άλλων και θα καταλάβει ότι μόνο με σοβαρή πολιτική προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ μπορεί και ο ίδιος να ωφεληθεί και πολιτικό αποτέλεσμα να παραχθεί για τις προοδευτικές δυνάμεις της χώρας;
Κ.Λ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)
