2012

Τεντώστε τα’ αυτιά σας! Το λέω για δεύτερη και τελευταία φορά γιατί είναι η τελευταία φορά που παρεμβαίνω.

Θα τα πω λοιπόν χύμα και με ονοματεπώνυμο για να μη μένει καμία αμφιβολία σε κανένα και γιατί κάποτε πρέπει να συγκρουστούνε τα πραγματικά μας κίνητρα και όχι οι προφάσεις μας.

Χάρηκα ιδιαίτερα όταν ο Κώστας έφτιαξε το blog. Είπα, εδώ είμαστε, επιτέλους θα γίνει ένας ανοιχτός διάλογος!

Αλίμονο! Ο συνήθης μαρξιστής θεωρεί ότι η αλήθεια είναι απόλυτη και αυτός κάτοχός της. Κατέχει τις πλάκες του Μωυσή. Αυτός θέλει ν’ αλλάξει τον κόσμο. Οι «άλλοι» δε μπορούν ούτε ν’ αλλάξουν πάνες στον κώλο τους. Τους αλλάζει ο κόσμος!

Το ποια είναι η στάση ζωής του καθενός σ’ αυτή την άτιμη και τόσο αμείλικτη καθημερινότητα δεν ενδιαφέρει. Το ποιος θα υπερασπιστεί τον ακραίο μαρξιστή, ακόμη κι αν διαφωνεί κάθετα μαζί του πολιτικά και ιδεολογικά, επειδή πιστεύει στην καθαρότητα των κινήτρων του, ενώ οι καθαρόαιμοι μαρξιστές κάνουν την πάπια, δε μετράει. Το ποιος είναι μπεσαλής, κιμπάρης, τα δίνει όλα, χρήμα, χρόνο, ψυχή, σκέψη για τους φίλους του δε μετράει. Το ποιος σκέφτεται κάποιες κοινωνικές ομάδες, ευάριθμες, που κανένας άλλος δεν υπολογίζει γιατί δε μετράνε στο επαναστατιλίκι τους δεν ενδιαφέρει. Το ποιος καταπίνει για πολύ καιρό τις προσβολές, προσπαθώντας να καταλάβει, να κατανοήσει, τα βαθύτερα κίνητρα αυτής της συμπεριφοράς, έτοιμος να συγχωρέσει, δεν ενδιαφέρει.

Γιώργο Σκιάνη νεότερε, σε σε κράζω. Έχεις κάτι μαζί μου, είναι σίγουρο. Έλα να μου το πεις κατάμουτρα για να απαντήσω. Δυστυχώς δε μου έδωσες αυτή τη δυνατότητα. Αντ’ αυτού με προσβάλεις και με βάζεις στη δυσάρεστη θέση είτε να σου απαντήσω ανάλογα, είτε να απολογηθώ για εγκλήματα που δεν διέπραξα. Ούτε αρχηγός ενδιαφέρθηκα ποτέ να είμαι, αν και, πίστεψέ με, αυτό είναι το μόνο εύκολο, ούτε πρόσβαλα ποτέ κανένα. Αν νομίζεις ότι πρόσβαλα ποτέ εσένα πες μου πού και πότε. Αλλά κατ’ ιδίαν. Γιατί δε θέλω να ξεκατινιαστούμε χωρίς λόγο. Τέτοια προσωπικά, αν υπάρχουν, δεν ενδιαφέρουν τους συμμετέχοντες στο blog.

Γιάννη Χρ. σε σε κράζω. Ή με ξέρεις 38 χρόνια ή δε με ξέρεις καθόλου. Αποφάσισε. Βρίσκεις σωστές τις αιτιάσεις και κατηγορίες του Γιώργου; Αν ναι χαίρεται. Για κανένα από τους δυο μας δεν έχει νόημα να συντηρούμε μια ψευδοφιλία χωρίς αλληλοεκτίμηση και αλληλοσεβασμό.

Κ.Λ. ιδρυτή του blog σε σε κράζω. Η μόνη διαφορά είναι τα χρόνια : 34. Κατά τα λοιπά τα ίδια.

ΑΠΙΦ, ΙΦΑΠ και Αιρετικέ σε σε κράζω. Εσύ με ξέρεις, ναι είναι αλήθεια, 48 χρόνια. Δε γράφεις πολύ στο blog, είναι αλήθεια. Διαβάζεις όμως. Μπαίνεις στον κόπο πολλές φορές να σχολιάσεις πράγματα. Αυτά που ειπώθηκαν για τον επί 48 χρόνια φίλο σου δε σε άγγιξαν; Η κοινή μας πορεία από την αυλή, το σχολείο, τον Ροφό, το Μαχητή σε βάζουν σε αμφιβολία κατά πόσο γουστάρω αρχηγιλίκια ή στο αν εξαγόρασα στο ελάχιστο οτιδήποτε είχε σχέση, όχι μόνο με πολιτική αλλά και με κοινωνική παρουσία; Εδώ μπάσκετ στο ΙΓΜΕ έπαιζα, έτρεχα σαν πούστης για όλα, εκπρόσωπος, κόουτς, παίχτης, σωφέρ, μεταφορέας και δε διανοήθηκα ποτέ να σηκώσω ένα κύπελλο, κάποτε κάποιος φιλότιμος μου το έφερε στα χέρια να το σηκώσω.

Φίλοι, αυτοί που με γνωρίζετε και παρακολουθήσατε συζητήσεις στο blog, σε σας κράζω. Όλα αυτά που ειπώθηκαν εις βάρος μου τα θεωρήσατε ασήμαντα ή αληθινά; Σας πονάει το χέρι σας; Γιατί δεν αντιδράσατε;

Όταν κάποτε έγινε μια επίθεση από blogger στο Γιάννη Χρ. για ένα κείμενό του και οι χαρακτηρισμοί έπλητταν βάναυσα την υπόληψη του ανθρώπου και φίλου που σέβομαι και εκτιμώ, δε δίστασα ούτε στιγμή να ανοίξω επιθετικότατο διάλογο με τον άλλο. Το θεώρησα αυτονόητο, ξεπήδησε σαν ανάγκη από μέσα μου βρε αδερφέ.

Μάγκες, δε λέω φίλοι γιατί δε ξέρω αν υπάρχει αμοιβαιότητα, εγώ δεν περιμένω τις 12 Δεκέμβρη. Περιμένω το 2012. Ίσως το τέλος να είναι προτιμότερο.

Γιώργος Σκιάνης, φιλελεύθερος τζουτζές και σίγουρα παρείσακτος.