Όταν έθετα το ερώτημα του λόγου ύπαρξης αυτού του ιστολογίου, αυτό που με προβλημάτιζε ήταν ότι οι αναρτήσεις είχαν χάσει την αρχική τους σπιρτάδα.Τη θέση τους, αργά αλλά σταθερά, είχαν καταλάβει αναρτήσεις που γίνονταν για να γίνονται. Αυτό που είχε ξεκινήσει ως βήμα επικοινωνίας παλιών φίλων είχε μετατραπεί σε ψυχαναγκασμό. Κάποιοι γράφαμε, όχι για να πούμε κάτι, αλλά για να συντηρούμε ζωντανό το ιστολόγιο. Κι ο ψυχαναγκασμός φέρνει πάντα γκρίνια. Και χοντρές παρεξηγήσεις.
Ανήκα πάντα σε αυτούς που πίστευαν - και δυστυχώς ο πρόσφατος καυγάς των δυο εξαδέλφων επιβεβαιώνει την πεποίθησή μου - ότι κάθε διάλογος δι' αλληλογραφίας - όπως και κάθε πράγμα που γίνεται δι' αλληλογραφίας - είναι κουτσός. Όταν δεν έχεις το συνομιλητή σου απέναντί σου, να του πεις ότι λέει μαλακίες κι αμέσως μετά να πιεις στην υγειά του, η παρεξήγηση γίνεται εύκολη. Αυτό συνέβη και στο ιστολόγιό μας.
Κι αυτή τη στιγμή προκαλούμαι να πάρω θέση σε μια τέτοια παρεξήγηση. Μεταξύ δυο ανθρώπων που έχω σε εκτίμηση και οι οποίοι χρησιμοποίησαν ο ένας για τον άλλο επιεικώς προσβλητικές κουβέντες. Κι αυτό με ενόχλησε πολύ.
Όπως με ενοχλεί, Γιώργο πρεσβύτερε, ο πιεστικός τρόπος με τον οποίο απαιτείς να γίνω μέρος αυτής της παρεξήγησης. Αν αρνήθηκα να πάρω θέση στον καυγά σας δεν το έκανα από βαρεμάρα ή από αυτή τη χαύνωση που καταλαμβάνει το θεατή ενός αγώνα πυγμαχίας όταν αυτός δεν έχει στοιχηματίσει υπερ ενός από τους αντιπάλους.. Το έκανα από πεποίθηση ότι στον καυγά αυτό δεν ήταν δυνατό να παρέμβω με τρόπο που θα συνέβαλε στην αποκλιμάκωση. Γιατί δεν ήταν δική μου υπόθεση. Πάρε λοιπόν όποια απόφαση θέλεις, θα τη σεβαστώ. Όμως αρνήθηκα και θα συνεχίσω να αρνούμαι να πάρω θέση σε έναν καυγά, στον οποίο οι ιδεολογικές διαφορές εξελίχθηκαν σε πρόσχημα. Νομίζω ότι έχετε να συζητήσετε κάποια θέματα οι δυο σας. Ποια; Δε με αφορά.Εσείς άλλωστε ξέρετε πολύ καλύτερα από εμένα ποια είναι. Μεγάλα παιδιά είσαστε, τηλεφωνηθείτε, συναντηθείτε, λύστε την παρεξήγηση ή μην ξαναμιλήσετε ο ένας στον άλλο, δικαίωμά σας. Και κάτι ακόμα. Είναι άλλο πράγμα η παρέμβαση υπέρ ενός φίλου, όταν αυτός δέχεται επίθεση από τρίτους και άλλο πράγμα η εμπλοκή στον καυγά δυο φίλων.
Πέραν τούτου, δε θεωρώ δα κι ανάθεμα να σε αλλάξει ο κόσμος. Το να θέλεις να τον αλλάξεις είναι επιλογή ζωής. το να αφεθείς να σε αλλάξει είναι μια άλλη επιλογή. Το ζήτημα είναι να ξέρεις γιατί κάνεις το ένα ή το άλλο. Και , το σημαντικότερο, να αγαπάς αυτή την επιλογή. Σε ό,τι με αφορά μπορώ πια να πω ότι και τον άλλαξα τον κόσμο και με άλλαξε αυτός.Κι απολαμβάνω αυτή την αμφίδρομη σχέση. Που, σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει μόνο σ' εμένα. Υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους. Μόνο που δεν το συνειδητοποιούν όλοι.
Τίτλοι τέλους λοιπόν για το ιστολόγιό μας; Κατά πάσα πιθανότητα. Η ζωή όμως συνεχίζεται.
Γιάννης Χρ.
Ανήκα πάντα σε αυτούς που πίστευαν - και δυστυχώς ο πρόσφατος καυγάς των δυο εξαδέλφων επιβεβαιώνει την πεποίθησή μου - ότι κάθε διάλογος δι' αλληλογραφίας - όπως και κάθε πράγμα που γίνεται δι' αλληλογραφίας - είναι κουτσός. Όταν δεν έχεις το συνομιλητή σου απέναντί σου, να του πεις ότι λέει μαλακίες κι αμέσως μετά να πιεις στην υγειά του, η παρεξήγηση γίνεται εύκολη. Αυτό συνέβη και στο ιστολόγιό μας.
Κι αυτή τη στιγμή προκαλούμαι να πάρω θέση σε μια τέτοια παρεξήγηση. Μεταξύ δυο ανθρώπων που έχω σε εκτίμηση και οι οποίοι χρησιμοποίησαν ο ένας για τον άλλο επιεικώς προσβλητικές κουβέντες. Κι αυτό με ενόχλησε πολύ.
Όπως με ενοχλεί, Γιώργο πρεσβύτερε, ο πιεστικός τρόπος με τον οποίο απαιτείς να γίνω μέρος αυτής της παρεξήγησης. Αν αρνήθηκα να πάρω θέση στον καυγά σας δεν το έκανα από βαρεμάρα ή από αυτή τη χαύνωση που καταλαμβάνει το θεατή ενός αγώνα πυγμαχίας όταν αυτός δεν έχει στοιχηματίσει υπερ ενός από τους αντιπάλους.. Το έκανα από πεποίθηση ότι στον καυγά αυτό δεν ήταν δυνατό να παρέμβω με τρόπο που θα συνέβαλε στην αποκλιμάκωση. Γιατί δεν ήταν δική μου υπόθεση. Πάρε λοιπόν όποια απόφαση θέλεις, θα τη σεβαστώ. Όμως αρνήθηκα και θα συνεχίσω να αρνούμαι να πάρω θέση σε έναν καυγά, στον οποίο οι ιδεολογικές διαφορές εξελίχθηκαν σε πρόσχημα. Νομίζω ότι έχετε να συζητήσετε κάποια θέματα οι δυο σας. Ποια; Δε με αφορά.Εσείς άλλωστε ξέρετε πολύ καλύτερα από εμένα ποια είναι. Μεγάλα παιδιά είσαστε, τηλεφωνηθείτε, συναντηθείτε, λύστε την παρεξήγηση ή μην ξαναμιλήσετε ο ένας στον άλλο, δικαίωμά σας. Και κάτι ακόμα. Είναι άλλο πράγμα η παρέμβαση υπέρ ενός φίλου, όταν αυτός δέχεται επίθεση από τρίτους και άλλο πράγμα η εμπλοκή στον καυγά δυο φίλων.
Πέραν τούτου, δε θεωρώ δα κι ανάθεμα να σε αλλάξει ο κόσμος. Το να θέλεις να τον αλλάξεις είναι επιλογή ζωής. το να αφεθείς να σε αλλάξει είναι μια άλλη επιλογή. Το ζήτημα είναι να ξέρεις γιατί κάνεις το ένα ή το άλλο. Και , το σημαντικότερο, να αγαπάς αυτή την επιλογή. Σε ό,τι με αφορά μπορώ πια να πω ότι και τον άλλαξα τον κόσμο και με άλλαξε αυτός.Κι απολαμβάνω αυτή την αμφίδρομη σχέση. Που, σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει μόνο σ' εμένα. Υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους. Μόνο που δεν το συνειδητοποιούν όλοι.
Τίτλοι τέλους λοιπόν για το ιστολόγιό μας; Κατά πάσα πιθανότητα. Η ζωή όμως συνεχίζεται.
Γιάννης Χρ.
1 σχόλιο:
Μια απάντηση και για σένα και για τον Κώστα:
Αν δεν βαριέστε, ξαναδιαβάστε τους διαλόγους και εξηγήστε μου γιατί μια κριτική πάνω σε πολιτικές απόψεις (και συ Γιάννη με λες ταλιμπάν του φιλελευθερισμού αλλά αυτό μου φέρνει χαμόγελο και όχι οργή) ταυτίζεται και εξισώνεται με προσωπικές προσβολές. Και επιτέλους δε ζήτησα βρε αδερφέ παρά μια απαντησούλα: Έψαχνα ποτέ τα αρχηγιλίκια όπως διατείνεται ο Γιώργης; Κυνήγησα ποτέ θέσεις σε όργανα, σε γραμματείες ή με κυνηγάγανε για να με βάλουνε με το ζόρι; Η ίδια στάση συνεχίζεται μέχρι σήμερα, στη δουλειά μου και παντού.
Είναι αυτό κάτι προσωπικό μεταξύ εμού και του Γιώργη;
Θα ήθελα επίσης να μου επισημάνετε πού πρόσβαλα εγώ τον Γιώργη. Παρ' ότι προκλήθηκα αφόρητα, νομίζω ότρι απάντησα χωρίς να θίξω. Και το κυριότερο : Δεν έθιξα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ κανέναν.
Εκτός εάν, όταν μας θίγουν την ομάδα, νομίζουμε ότι θιγόμαστε προσωπικά. Σ' αυτό το σημείο επέστησα την προσοχή του Γιώργη και το ίδιο λέω και σε σας.
Δημοσίευση σχολίου