Ταξιάρχες

Διοικητική ιστορία

28/12/1836: Ο οικισμός Κακολύρι υπάγεται στο Δήμο Κονιστρίων.
04/09/1848: Ο οικισμός Κακολύρι, αποσπάται από το Δήμο Κονιστρίων και υπάγεται στο Δήμο Κοτυλαίων.
16/08/1912: Ο οικισμός ορίζεται έδρα της κοινότητας Κακολιρίου.
05/01/1916: Ο οικισμός Κακολίρι μετονομάζεται σε Ταξιάρχες και η κοινότητα μετονομάζεται σε κοινότητα Ταξιαρχών.
4/12/1997: Η τότε Κοινότητα Ταξιαρχών, με τον οικισμό Ταξιάρχες (Κακολύρι) καταργήθηκε και υπάχθηκε στον νεοσύστατο τότε Δήμο Κύμης.
1/1/2011: Με τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση αποτελεί Τοπική Κοινότητα του Δήμου Κύμης – Αλιβερίου Η Τοπική Κοινότητα Ταξιαρχών, (σε κατάταξη από το μεγαλύτερο προς το μικρότερο) είναι η 32η με πληθυσμό 332 κατοίκων στο Δήμο Κύμης – Αλιβερίου και 39η από πλευράς έκτασης, με 3.699 στρέμματα. Στον νέο Δήμο εκπροσωπείται με τριμελές Τοπικό Συμβούλιο.

Ιστορία

Δυτικά του οικισμού και δίπλα στο δρόμο Κονιστρών – Κύμης στις 24 Μαΐου 1944, γιορτή του Αγίου Συμεών, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 30 κατοίκους τους οποίους υποχρέωσαν μόνοι τους να ανοίξουν το μεγάλο λάκκο του ενταφιασμού τους σε αντίποινα της εκτέλεσης ενός γερμανού στρατιώτη στη γέφυρα της Σκοτεινής. Επιπλέον έκαψαν ολοσχερώς και όλο το χωριό. Στον τόπο της θυσίας ανεγέρθηκε ο ναός του Οσίου Συμεών, με δαπάνη των κατοίκων και των οικογενειών των θυμάτων, καθώς και ιερός τύμβος των εκτελεσθέντων, των οποίων τα οστά φυλάσσονται σε κρύπτη κάτω από τον τύμβο. Τοποθετήθηκε και αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα των εκτελεσθέντων.

Στις 24 Μαΐου ο Δήμος Κύμης και οι φορείς του χωριού τιμούν τη μνήμη των 30 αθώων πολιτών των Ταξιαρχών που εκτελέσθηκαν το 1944 από το στρατό κατοχής.

Το όνομα Κακολύρι δόθηκε σύμφωνα με την παράδοση την εποχή της Τουρκοκρατίας, όταν ζούσε στον οικισμό ένας φημισμένος λυράρης, που τον επισκέπτονταν πολλοί για να απολαύσουν τη μουσική του. Μεταξύ των άλλων τον επισκέφθηκε και κάποιος Τούρκος αξιωματικός από τον Καστροβαλά που φιλονίκησε με τον λυράρη. Κατά τη διαμάχη, ο λυράρης πεισμάτωσε και κτύπησε τον Τούρκο στο κεφάλι με τη λύρα του. Ο αξιωματικός, επιστρέφοντας, διηγούνταν το επεισόδιο λέγοντας ότι ήταν πολύ κακό το λυρί του οργανοπαίχτη. Το επεισόδιο έγινε γνωστό σε όλη την περιφέρεια και προκάλεσε τα σχόλια των κατοίκων για τον κακό λυράρη. Επειδή επαναλαμβανόταν συχνά η φράση «κακό λυρί» ονομάστηκε ο οικισμός «Κακολύρι».